ਮਨਮੁਖ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਹੈ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੋ ਪਿਆਰੁ ॥
मनमुख माइआ मोहु है नामि न लगो पिआरु ॥
Manmukʰ maa▫i▫aa moh hæ naam na lago pi▫aar.
An apostate loves wealth and enshrines not affection for the Name.
|
ਕੂੜੁ ਕਮਾਵੈ ਕੂੜੁ ਸੰਗ੍ਰਹੈ ਕੂੜੁ ਕਰੇ ਆਹਾਰੁ ॥
कूड़ु कमावै कूड़ु संग्रहै कूड़ु करे आहारु ॥
Kooṛ kamaavæ kooṛ sangrahæ kooṛ karé aahaar.
He practises falsehood, amasses falsehood, and falsehood he makes his sustenance.
|
ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਧਨੁ ਸੰਚਿ ਮਰਹਿ ਅੰਤੇ ਹੋਇ ਸਭੁ ਛਾਰੁ ॥
बिखु माइआ धनु संचि मरहि अंते होइ सभु छारु ॥
Bikʰ maa▫i▫aa ḋʰan sanch marėh anṫé ho▫é sabʰ chʰaar.
He amasses the poisonous worldly wealth and dies. This wealth in the end, is all reduced to ashes.
|
ਕਰਮ ਧਰਮ ਸੁਚ ਸੰਜਮ ਕਰਹਿ ਅੰਤਰਿ ਲੋਭੁ ਵਿਕਾਰੁ ॥
करम धरम सुच संजम करहि अंतरि लोभु विकारु ॥
Karam ḋʰaram such sanjam karahi anṫar lobʰ vikaar.
He, practises religious deeds, purity and self-mortification, but in his mind are greed and sin.
|
ਨਾਨਕ ਜਿ ਮਨਮੁਖੁ ਕਮਾਵੈ ਸੁ ਥਾਇ ਨਾ ਪਵੈ ਦਰਗਹਿ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥੨॥
नानक जि मनमुखु कमावै सु थाइ ना पवै दरगहि होइ खुआरु ॥२॥
Naanak jė manmukʰ kamaavæ so ṫʰaa▫é naa pavæ ḋargahi ho▫é kʰu▫aar. ||2||
Nanak whatever the way ward person does, that becomes not acceptable and he is dishonoured in Lord’s court.
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauri.
|
ਆਪੇ ਖਾਣੀ ਆਪੇ ਬਾਣੀ ਆਪੇ ਖੰਡ ਵਰਭੰਡ ਕਰੇ ॥
आपे खाणी आपे बाणी आपे खंड वरभंड करे ॥
Aapé kʰaaṇee aapé baṇee aapé kʰand varbʰand karé.
The Lord Himself created the four sources of creation, Himself the power of speech and Himself the worlds and solar systems.
|
ਆਪਿ ਸਮੁੰਦੁ ਆਪਿ ਹੈ ਸਾਗਰੁ ਆਪੇ ਹੀ ਵਿਚਿ ਰਤਨ ਧਰੇ ॥
आपि समुंदु आपि है सागरु आपे ही विचि रतन धरे ॥
Aap samunḋ aap hæ saagar aapé hee vich raṫan ḋʰaré.
He Himself is the ocean, Himself the sea and Himself puts pearls therein.
|
ਆਪਿ ਲਹਾਏ ਕਰੇ ਜਿਸੁ ਕਿਰਪਾ ਜਿਸ ਨੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਰੇ ਹਰੇ ॥
आपि लहाए करे जिसु किरपा जिस नो गुरमुखि करे हरे ॥
Aap lahaa▫é karé jis kirpaa jis no gurmukʰ karé haré.
He, whom, God makes a pious person, him He Himself mercifully enables to find these pearls.
|
ਆਪੇ ਭਉਜਲੁ ਆਪਿ ਹੈ ਬੋਹਿਥਾ ਆਪੇ ਖੇਵਟੁ ਆਪਿ ਤਰੇ ॥
आपे भउजलु आपि है बोहिथा आपे खेवटु आपि तरे ॥
Aapé bʰa▫ojal aap hæ bohiṫʰaa aapé kʰévat aap ṫaré.
Himself is He the terrible ocean, Himself the ship, Himself the helmsman and Himself He ferries across.
|
ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਕਰਤਾ ਅਵਰੁ ਨ ਦੂਜਾ ਤੁਝੈ ਸਰੇ ॥੯॥
आपे करे कराए करता अवरु न दूजा तुझै सरे ॥९॥
Aapé karé karaa▫é karṫaa avar na ḋoojaa ṫujʰæ saré. ||9||
The Creator Himself does and causes others to do. None else can equal Thee, O Lord.
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
सलोक मः ३ ॥
Salok mėhlaa 3.
Slok 3rd Guru.
|
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਸਫਲ ਹੈ ਜੇ ਕੋ ਕਰੇ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥
सतिगुर की सेवा सफल है जे को करे चितु लाइ ॥
Saṫgur kee sévaa safal hæ jé ko karé chiṫ laa▫é.
Fruitful is the service of the True Guru, if someone does it with a devoted mind.
|
ਨਾਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਪਾਈਐ ਅਚਿੰਤੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
नामु पदारथु पाईऐ अचिंतु वसै मनि आइ ॥
Naam paḋaaraṫʰ paa▫ee▫æ achinṫ vasæ man aa▫é.
Through it the Name’s wealth is obtained and the Lord spontaneously comes to abide in man’s mind.
|
ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੁਖੁ ਕਟੀਐ ਹਉਮੈ ਮਮਤਾ ਜਾਇ ॥
जनम मरन दुखु कटीऐ हउमै ममता जाइ ॥
Janam maran ḋukʰ katee▫æ ha▫umæ mamṫaa jaa▫é.
The pain of birth and death is eradicated and one is rid of egotism and egoism.
|
ਉਤਮ ਪਦਵੀ ਪਾਈਐ ਸਚੇ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥
उतम पदवी पाईऐ सचे रहै समाइ ॥
Uṫam paḋvee paa▫ee▫æ saché rahæ samaa▫é.
He attains to the supreme-status and remains absorbed in the True Lord.
|
ਨਾਨਕ ਪੂਰਬਿ ਜਿਨ ਕਉ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਆਇ ॥੧॥
नानक पूरबि जिन कउ लिखिआ तिना सतिगुरु मिलिआ आइ ॥१॥
Naanak poorab jin ka▫o likʰi▫aa ṫinaa saṫgur mili▫aa aa▫é. ||1||
Nanak, the True Guru comes and meets those who are so predestined.
|
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mėhlaa 3.
3rd Guru.
|
ਨਾਮਿ ਰਤਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਹੈ ਕਲਿਜੁਗ ਬੋਹਿਥੁ ਹੋਇ ॥
नामि रता सतिगुरू है कलिजुग बोहिथु होइ ॥
Naam raṫaa saṫguroo hæ kalijug bohiṫʰ ho▫é.
The True Guru is imbued with the Name and He is the ship in this Dark Age.
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਪਾਰਿ ਪਵੈ ਜਿਨਾ ਅੰਦਰਿ ਸਚਾ ਸੋਇ ॥
गुरमुखि होवै सु पारि पवै जिना अंदरि सचा सोइ ॥
Gurmukʰ hovæ so paar pavæ jinaa anḋar sachaa so▫é.
He, who becomes Guru-ward and within whom abides He, the True Lord, crosses the world ocean.
|
ਨਾਮੁ ਸਮੑਾਲੇ ਨਾਮੁ ਸੰਗ੍ਰਹੈ ਨਾਮੇ ਹੀ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥
नामु सम्हाले नामु संग्रहै नामे ही पति होइ ॥
Naam samĥaalé naam sangrahæ naamé hee paṫ ho▫é.
He remembers the Name, amasses the Name and attains honour from the Name.
|
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ਕਰਮਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥੨॥
नानक सतिगुरु पाइआ करमि परापति होइ ॥२॥
Naanak saṫgur paa▫i▫aa karam paraapaṫ ho▫é. ||2||
Nanak has found the True Guru and by his grace has obtained the Lord’s Name.
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauri.
|
ਆਪੇ ਪਾਰਸੁ ਆਪਿ ਧਾਤੁ ਹੈ ਆਪਿ ਕੀਤੋਨੁ ਕੰਚਨੁ ॥
आपे पारसु आपि धातु है आपि कीतोनु कंचनु ॥
Aapé paaras aap ḋʰaaṫ hæ aap keeṫon kanchan.
God Himself is the philosopher’s stone, Himself the metal and Himself He transforms it into gold.
|
ਆਪੇ ਠਾਕੁਰੁ ਸੇਵਕੁ ਆਪੇ ਆਪੇ ਹੀ ਪਾਪ ਖੰਡਨੁ ॥
आपे ठाकुरु सेवकु आपे आपे ही पाप खंडनु ॥
Aapé tʰaakur sévak aapé aapé hee paap kʰandan.
Himself is He the Lord, Himself an attendant and Himself is He the Destroyer of sins.
|
ਆਪੇ ਸਭਿ ਘਟ ਭੋਗਵੈ ਸੁਆਮੀ ਆਪੇ ਹੀ ਸਭੁ ਅੰਜਨੁ ॥
आपे सभि घट भोगवै सुआमी आपे ही सभु अंजनु ॥
Aapé sabʰ gʰat bʰogvæ su▫aamee aapé hee sabʰ anjan.
Himself the Lord enjoys all the heart and Himself is He the embodiment of all illusion.
|
ਆਪਿ ਬਿਬੇਕੁ ਆਪਿ ਸਭੁ ਬੇਤਾ ਆਪੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਭੰਜਨੁ ॥
आपि बिबेकु आपि सभु बेता आपे गुरमुखि भंजनु ॥
Aap bibék aap sabʰ béṫaa aapé gurmukʰ bʰanjan.
He Himself is the Discerner, Himself the knower of all of and Himself He breaks the bonds of the holymen.
|
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਸਾਲਾਹਿ ਨ ਰਜੈ ਤੁਧੁ ਕਰਤੇ ਤੂ ਹਰਿ ਸੁਖਦਾਤਾ ਵਡਨੁ ॥੧੦॥
जनु नानकु सालाहि न रजै तुधु करते तू हरि सुखदाता वडनु ॥१०॥
Jan Naanak saalaahi na rajæ ṫuḋʰ karṫé ṫoo har sukʰ▫ḋaaṫa vadan. ||10||
Slave Nanak is not satiated by praising Thee, O God, the Creator. Thou art the great Bestower of bliss.
|
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੪ ॥
सलोकु मः ४ ॥
Salok mėhlaa 4.
Slok 4th Guru.
|
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਜੀਅ ਕੇ ਬੰਧਨਾ ਜੇਤੇ ਕਰਮ ਕਮਾਹਿ ॥
बिनु सतिगुर सेवे जीअ के बंधना जेते करम कमाहि ॥
Bin saṫgur sévé jee▫a ké banḋʰnaa jéṫé karam kamaahi.
Without the True Guru’s service, all the deeds, which one does are chains for the soul.
|
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਠਵਰ ਨ ਪਾਵਹੀ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ ॥
बिनु सतिगुर सेवे ठवर न पावही मरि जंमहि आवहि जाहि ॥
Bin saṫgur sévé tʰavar na paavhee mar jamėh aavahi jaahi.
Sans serving the True Guru, man finds no place of rest. He dies to be born again and continues coming and going.
|
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਫਿਕਾ ਬੋਲਣਾ ਨਾਮੁ ਨ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
बिनु सतिगुर सेवे फिका बोलणा नामु न वसै मनि आइ ॥
Bin saṫgur sévé fikaa bolṇaa naam na vasæ man aa▫é.
Sans service the True Guru, one talks insipidly and the Name is enshrined not in his mind.
|
ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਜਮ ਪੁਰਿ ਬਧੇ ਮਾਰੀਅਹਿ ਮੁਹਿ ਕਾਲੈ ਉਠਿ ਜਾਹਿ ॥੧॥
नानक बिनु सतिगुर सेवे जम पुरि बधे मारीअहि मुहि कालै उठि जाहि ॥१॥
Naanak bin saṫgur sévé jam pur baḋʰé maaree▫ah muhi kaalæ utʰ jaahi. ||1||
Nanak, without the service of the True Guru, the mortals depart with the blackened faces and after being bound down are beaten in the city of death.
|
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mėhlaa 3.
3rd Guru.
|
ਇਕਿ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਕਰਹਿ ਚਾਕਰੀ ਹਰਿ ਨਾਮੇ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥
इकि सतिगुर की सेवा करहि चाकरी हरि नामे लगै पिआरु ॥
Ik saṫgur kee sévaa karahi chaakree har naamé lagæ pi▫aar.
Some there is who wait upon and serve the True Guru, They, come to embrace love for God’s Name.
|
ਨਾਨਕ ਜਨਮੁ ਸਵਾਰਨਿ ਆਪਣਾ ਕੁਲ ਕਾ ਕਰਨਿ ਉਧਾਰੁ ॥੨॥
नानक जनमु सवारनि आपणा कुल का करनि उधारु ॥२॥
Naanak janam savaaran aapṇaa kul kaa karan uḋʰaar. ||2||
Nanak, they reform their own life and save their generations as well.
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauri.
|
ਆਪੇ ਚਾਟਸਾਲ ਆਪਿ ਹੈ ਪਾਧਾ ਆਪੇ ਚਾਟੜੇ ਪੜਣ ਕਉ ਆਣੇ ॥
आपे चाटसाल आपि है पाधा आपे चाटड़े पड़ण कउ आणे ॥
Aapé chaatsaal aap hæ paaḋʰaa aapé chaatṛé paṛaṇ ka▫o aaṇé.
The Lord Himself is the school, Himself the teacher and Himself brings the pupils to be coached.
|
ਆਪੇ ਪਿਤਾ ਮਾਤਾ ਹੈ ਆਪੇ ਆਪੇ ਬਾਲਕ ਕਰੇ ਸਿਆਣੇ ॥
आपे पिता माता है आपे आपे बालक करे सिआणे ॥
Aapé piṫaa maaṫaa hæ aapé aapé baalak karé si▫aaṇé.
He Himself is the Father, Himself the Mother and Himself He makes the children wise.
|
ਇਕ ਥੈ ਪੜਿ ਬੁਝੈ ਸਭੁ ਆਪੇ ਇਕ ਥੈ ਆਪੇ ਕਰੇ ਇਆਣੇ ॥
इक थै पड़ि बुझै सभु आपे इक थै आपे करे इआणे ॥
Ik ṫʰæ paṛ bujʰæ sabʰ aapé ik ṫʰæ aapé karé i▫aaṇé.
In one place He Himself enables people to read and understand everything in another place Himself He makes them puerile.
|
ਇਕਨਾ ਅੰਦਰਿ ਮਹਲਿ ਬੁਲਾਏ ਜਾ ਆਪਿ ਤੇਰੈ ਮਨਿ ਸਚੇ ਭਾਣੇ ॥
इकना अंदरि महलि बुलाए जा आपि तेरै मनि सचे भाणे ॥
Iknaa anḋar mahal bulaa▫é jaa aap ṫéræ man saché bʰaaṇé.
Some, when they become pleasing to Thy mind, O True Lord, thou callest within Thine mansion.
|
