ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੧ ॥
सिरीरागु महला ३ घरु १ ॥
Sireeraag mėhlaa 3 gʰar 1.
Sri Rag, First Guru.
|
ਜਿਸ ਹੀ ਕੀ ਸਿਰਕਾਰ ਹੈ ਤਿਸ ਹੀ ਕਾ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
जिस ही की सिरकार है तिस ही का सभु कोइ ॥
Jis hee kee sirkaar hæ ṫis hee kaa sabʰ ko▫é.
Every thing belongs to Him, who has authority over all.
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਸਚੁ ਘਟਿ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥
गुरमुखि कार कमावणी सचु घटि परगटु होइ ॥
Gurmukʰ kaar kamaavṇee sach gʰat pargat ho▫é.
The True -Lord manifests Himself in the heart of him, who does good deeds under Guru’s guidance.
|
ਅੰਤਰਿ ਜਿਸ ਕੈ ਸਚੁ ਵਸੈ ਸਚੇ ਸਚੀ ਸੋਇ ॥
अंतरि जिस कै सचु वसै सचे सची सोइ ॥
Anṫar jis kæ sach vasæ saché sachee so▫é.
True is the reputation of the true person, within whose mind the True Lord dwells.
|
ਸਚਿ ਮਿਲੇ ਸੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਤਿਨ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਹੋਇ ॥੧॥
सचि मिले से न विछुड़हि तिन निज घरि वासा होइ ॥१॥
Sach milé sé na vichʰuṛėh ṫin nij gʰar vaasaa ho▫é. ||1||
They who meet the True Being separate not, again. They secure abode in their own home.
|
ਮੇਰੇ ਰਾਮ ਮੈ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
मेरे राम मै हरि बिनु अवरु न कोइ ॥
Méré raam mæ har bin avar na ko▫é.
O My Omnipresent Lord! I have no other except God.
|
ਸਤਗੁਰੁ ਸਚੁ ਪ੍ਰਭੁ ਨਿਰਮਲਾ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
सतगुरु सचु प्रभु निरमला सबदि मिलावा होइ ॥१॥ रहाउ ॥
Saṫgur sach parabʰ nirmalaa sabaḋ milaavaa ho▫é. ||1|| rahaa▫o.
The True Immaculate Lord is met by the instruction of the True Guru. Pause.
|
ਸਬਦਿ ਮਿਲੈ ਸੋ ਮਿਲਿ ਰਹੈ ਜਿਸ ਨਉ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥
सबदि मिलै सो मिलि रहै जिस नउ आपे लए मिलाइ ॥
Sabaḋ milæ so mil rahæ jis na▫o aapé la▫é milaa▫é.
He, Whom God Himself unites, meets Him and remains blended with Him.
|
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਕੋ ਨਾ ਮਿਲੈ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
दूजै भाइ को ना मिलै फिरि फिरि आवै जाइ ॥
Ḋoojæ bʰaa▫é ko naa milæ fir fir aavæ jaa▫é.
Through profane love none meets God and he, over and over again continues coming and going.
|
ਸਭ ਮਹਿ ਇਕੁ ਵਰਤਦਾ ਏਕੋ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
सभ महि इकु वरतदा एको रहिआ समाइ ॥
Sabʰ mėh ik varaṫḋaa éko rahi▫aa samaa▫é.
The One (Lord) is dwelling amongst all. (He is Unique) One is pervading every where.
|
ਜਿਸ ਨਉ ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਹੋਇ ਸੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੨॥
जिस नउ आपि दइआलु होइ सो गुरमुखि नामि समाइ ॥२॥
Jis na▫o aap ḋa▫i▫aal ho▫é so gurmukʰ naam samaa▫é. ||2||
He, to whom God Himself becomes Merciful, gets absorbed in His Name, by the Guru’s grace.
|
ਪੜਿ ਪੜਿ ਪੰਡਿਤ ਜੋਤਕੀ ਵਾਦ ਕਰਹਿ ਬੀਚਾਰੁ ॥
पड़ि पड़ि पंडित जोतकी वाद करहि बीचारु ॥
Paṛ paṛ pandiṫ joṫkee vaaḋ karahi beechaar.
After reading and perusing the scholars and astrologers resort to controversies and quibbles.
|
ਮਤਿ ਬੁਧਿ ਭਵੀ ਨ ਬੁਝਈ ਅੰਤਰਿ ਲੋਭ ਵਿਕਾਰੁ ॥
मति बुधि भवी न बुझई अंतरि लोभ विकारु ॥
Maṫ buḋʰ bʰavee na bujʰ▫ee anṫar lobʰ vikaar.
Pernicious avarice abides within (the mortals, so their) perverted understanding and intellect recognise not the Lord.
|
ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਭਰਮਦੇ ਭ੍ਰਮਿ ਭ੍ਰਮਿ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥
लख चउरासीह भरमदे भ्रमि भ्रमि होइ खुआरु ॥
Lakʰ cha▫oraaseeh bʰaramḋé bʰaram bʰaram ho▫é kʰu▫aar.
They wander in eighty-four lakhs of species and in their roaming and rambling become miserable.
|
ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਕਮਾਵਣਾ ਕੋਇ ਨ ਮੇਟਣਹਾਰੁ ॥੩॥
पूरबि लिखिआ कमावणा कोइ न मेटणहारु ॥३॥
Poorab likʰi▫aa kamaavaṇaa ko▫é na métaṇhaar. ||3||
They act in accordance with the preordained writ which none is potent to erase.
|
ਸਤਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਗਾਖੜੀ ਸਿਰੁ ਦੀਜੈ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥
सतगुर की सेवा गाखड़ी सिरु दीजै आपु गवाइ ॥
Saṫgur kee sévaa gaakʰ▫ṛee sir ḋeejæ aap gavaa▫é.
The service of the True Guru is hard. It is obtained by surrendering one’s head and by eliminating self-conceit.
|
ਸਬਦਿ ਮਿਲਹਿ ਤਾ ਹਰਿ ਮਿਲੈ ਸੇਵਾ ਪਵੈ ਸਭ ਥਾਇ ॥
सबदि मिलहि ता हरि मिलै सेवा पवै सभ थाइ ॥
Sabaḋ milėh ṫaa har milæ sévaa pavæ sabʰ ṫʰaa▫é.
If man realises the Word, then does he meet God and all his service becomes acceptable.
|
ਪਾਰਸਿ ਪਰਸਿਐ ਪਾਰਸੁ ਹੋਇ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਇ ॥
पारसि परसिऐ पारसु होइ जोती जोति समाइ ॥
Paaras parsi▫æ paaras ho▫é joṫee joṫ samaa▫é.
By coming in contact with the invaluable (personality) of the Guru, the mortal becomes invaluable himself and his light is absorbed in the Supreme Light.
|
ਜਿਨ ਕਉ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨ ਸਤਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਆਇ ॥੪॥
जिन कउ पूरबि लिखिआ तिन सतगुरु मिलिआ आइ ॥४॥
Jin ka▫o poorab likʰi▫aa ṫin saṫgur mili▫aa aa▫é. ||4||
The True Guru comes and meets those who are so preordained.
|
ਮਨ ਭੁਖਾ ਭੁਖਾ ਮਤ ਕਰਹਿ ਮਤ ਤੂ ਕਰਹਿ ਪੂਕਾਰ ॥
मन भुखा भुखा मत करहि मत तू करहि पूकार ॥
Man bʰukʰaa bʰukʰaa maṫ karahi maṫ ṫoo karahi pookaar.
O My soul! cry not that thou art hungry and without provisions and do thou make no complaint regarding it.
|
ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਜਿਨਿ ਸਿਰੀ ਸਭਸੈ ਦੇਇ ਅਧਾਰੁ ॥
लख चउरासीह जिनि सिरी सभसै देइ अधारु ॥
Lakʰ cha▫oraaseeh jin siree sabʰsæ ḋé▫é aḋʰaar.
He, who has created eight-four lakhs of species, gives sustenance to all.
|
ਨਿਰਭਉ ਸਦਾ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਸਭਨਾ ਕਰਦਾ ਸਾਰ ॥
निरभउ सदा दइआलु है सभना करदा सार ॥
Nirbʰa▫o saḋaa ḋa▫i▫aal hæ sabʰnaa karḋaa saar.
The Fearless Lord is ever Merciful, He takes care of all.
|
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਝੀਐ ਪਾਈਐ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥੫॥੩॥੩੬॥
नानक गुरमुखि बुझीऐ पाईऐ मोख दुआरु ॥५॥३॥३६॥
Naanak gurmukʰ bujʰee▫æ paa▫ee▫æ mokʰ ḋu▫aar. ||5||3||36||
O Nanak! By understanding Him, through the Guru, man obtains the door of salvation.
|
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
सिरीरागु महला ३ ॥
Sireeraag mėhlaa 3.
Sri Rag, Third Guru.
|
ਜਿਨੀ ਸੁਣਿ ਕੈ ਮੰਨਿਆ ਤਿਨਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸੁ ॥
जिनी सुणि कै मंनिआ तिना निज घरि वासु ॥
Jinee suṇ kæ mani▫aa ṫinaa nij gʰar vaas.
They who hear God’s Name and believe in it, obtain an abode in their own home.
|
ਗੁਰਮਤੀ ਸਾਲਾਹਿ ਸਚੁ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥
गुरमती सालाहि सचु हरि पाइआ गुणतासु ॥
Gurmaṫee saalaahi sach har paa▫i▫aa guṇṫaas.
Under Guru’s instructions, praise thou the True One thus, shalt thou attain God, the treasure of excellences.
|
ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਸੇ ਨਿਰਮਲੇ ਹਉ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਸੁ ॥
सबदि रते से निरमले हउ सद बलिहारै जासु ॥
Sabaḋ raṫé sé nirmalé ha▫o saḋ balihaaræ jaas.
Stainless are they who are imbued with God’s Name. I am ever a sacrifice unto them.
|
ਹਿਰਦੈ ਜਿਨ ਕੈ ਹਰਿ ਵਸੈ ਤਿਤੁ ਘਟਿ ਹੈ ਪਰਗਾਸੁ ॥੧॥
हिरदै जिन कै हरि वसै तितु घटि है परगासु ॥१॥
Hirḋæ jin kæ har vasæ ṫiṫ gʰat hæ pargaas. ||1||
The Divine light shines within the minds of those in whose hearts God dwells.
|
ਮਨ ਮੇਰੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਧਿਆਇ ॥
मन मेरे हरि हरि निरमलु धिआइ ॥
Man méré har har nirmal ḋʰi▫aa▫é.
O my soul! meditate in the immaculate Lord God.
|
ਧੁਰਿ ਮਸਤਕਿ ਜਿਨ ਕਉ ਲਿਖਿਆ ਸੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
धुरि मसतकि जिन कउ लिखिआ से गुरमुखि रहे लिव लाइ ॥१॥ रहाउ ॥
Ḋʰur masṫak jin ka▫o likʰi▫aa sé gurmukʰ rahé liv laa▫é. ||1|| rahaa▫o.
Who bear such primal writ on their brow; by Guru’s grace, they remain absorbed in Lord’s love. Pause.
|
ਹਰਿ ਸੰਤਹੁ ਦੇਖਹੁ ਨਦਰਿ ਕਰਿ ਨਿਕਟਿ ਵਸੈ ਭਰਪੂਰਿ ॥
हरि संतहु देखहु नदरि करि निकटि वसै भरपूरि ॥
Har sanṫahu ḋékʰhu naḋar kar nikat vasæ bʰarpoor.
Ye saints, see with the searching glance that God abides close by and is fully pervading every-where.
|
ਗੁਰਮਤਿ ਜਿਨੀ ਪਛਾਣਿਆ ਸੇ ਦੇਖਹਿ ਸਦਾ ਹਦੂਰਿ ॥
गुरमति जिनी पछाणिआ से देखहि सदा हदूरि ॥
Gurmaṫ jinee pachʰaaṇi▫aa sé ḋékʰėh saḋaa haḋoor.
They, who by Guru’s teaching, recognise God, ever behold Him just present.
|
ਜਿਨ ਗੁਣ ਤਿਨ ਸਦ ਮਨਿ ਵਸੈ ਅਉਗੁਣਵੰਤਿਆ ਦੂਰਿ ॥
जिन गुण तिन सद मनि वसै अउगुणवंतिआ दूरि ॥
Jin guṇ ṫin saḋ man vasæ a▫uguṇvanṫi▫aa ḋoor.
They, who possess merit, Lord ever abides in their mind. He is far removed from the vicious persons.
|
ਮਨਮੁਖ ਗੁਣ ਤੈ ਬਾਹਰੇ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਮਰਦੇ ਝੂਰਿ ॥੨॥
मनमुख गुण तै बाहरे बिनु नावै मरदे झूरि ॥२॥
Manmukʰ guṇ ṫæ baahré bin naavæ marḋé jʰoor. ||2||
The apostates are sans virtue. Bereft of God’s Name, they die repentingly.
|
ਜਿਨ ਸਬਦਿ ਗੁਰੂ ਸੁਣਿ ਮੰਨਿਆ ਤਿਨ ਮਨਿ ਧਿਆਇਆ ਹਰਿ ਸੋਇ ॥
जिन सबदि गुरू सुणि मंनिआ तिन मनि धिआइआ हरि सोइ ॥
Jin sabaḋ guroo suṇ mani▫aa ṫin man ḋʰi▫aa▫i▫aa har so▫é.
They, who having heard, Gurbani, act there-on remember that God, in their hearts.
|
ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤੀ ਰਤਿਆ ਮਨੁ ਤਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ ॥
अनदिनु भगती रतिआ मनु तनु निरमलु होइ ॥
An▫ḋin bʰagṫee raṫi▫aa man ṫan nirmal ho▫é.
By being imbued, night and day in Lord’s meditation, their mind and body become pure.
|
ਕੂੜਾ ਰੰਗੁ ਕਸੁੰਭ ਕਾ ਬਿਨਸਿ ਜਾਇ ਦੁਖੁ ਰੋਇ ॥
कूड़ा रंगु कसु्मभ का बिनसि जाइ दुखु रोइ ॥
Kooṛaa rang kasumbʰ kaa binas jaa▫é ḋukʰ ro▫é.
False is the colour (of mammon) like safflower’s. Man weeps in pain when it vanishes.8
|
ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਨਾਮ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਹੈ ਓਹੁ ਸਦਾ ਸਦਾ ਥਿਰੁ ਹੋਇ ॥੩॥
जिसु अंदरि नाम प्रगासु है ओहु सदा सदा थिरु होइ ॥३॥
Jis anḋar naam pargaas hæ oh saḋaa saḋaa ṫʰir ho▫é. ||3||
Who has the light of God’s Name within his mind he becomes permanent for ever and ever.
|
