ਪਵਨ ਅਰੰਭੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮਤਿ ਵੇਲਾ ॥
From the air came the beginning. This is the age of the True Guru's Teachings.
|
ਸਬਦੁ ਗੁਰੂ ਸੁਰਤਿ ਧੁਨਿ ਚੇਲਾ ॥
The Shabad is the Guru, upon whom I lovingly focus my consciousness; I am the chaylaa, the disciple.
|
ਅਕਥ ਕਥਾ ਲੇ ਰਹਉ ਨਿਰਾਲਾ ॥
Speaking the Unspoken Speech, I remain unattached.
|
ਨਾਨਕ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਗੁਰ ਗੋਪਾਲਾ ॥
O Nanak, throughout the ages, the Lord of the World is my Guru.
|
ਏਕੁ ਸਬਦੁ ਜਿਤੁ ਕਥਾ ਵੀਚਾਰੀ ॥
I contemplate the sermon of the Shabad, the Word of the One God.
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੀ ॥੪੪॥
The Gurmukh puts out the fire of egotism. ||44||
|
ਮੈਣ ਕੇ ਦੰਤ ਕਿਉ ਖਾਈਐ ਸਾਰੁ ॥
With teeth of wax, how can one chew iron?
|
ਜਿਤੁ ਗਰਬੁ ਜਾਇ ਸੁ ਕਵਣੁ ਆਹਾਰੁ ॥
What is that food, which takes away pride?
|
ਹਿਵੈ ਕਾ ਘਰੁ ਮੰਦਰੁ ਅਗਨਿ ਪਿਰਾਹਨੁ ॥
How can one live in the palace, the home of snow, wearing robes of fire?
|
ਕਵਨ ਗੁਫਾ ਜਿਤੁ ਰਹੈ ਅਵਾਹਨੁ ॥
Where is that cave, within which one may remain unshaken?
|
ਇਤ ਉਤ ਕਿਸ ਕਉ ਜਾਣਿ ਸਮਾਵੈ ॥
Who should we know to be pervading here and there?
|
ਕਵਨ ਧਿਆਨੁ ਮਨੁ ਮਨਹਿ ਸਮਾਵੈ ॥੪੫॥
What is that meditation, which leads the mind to be absorbed in itself? ||45||
|
ਹਉ ਹਉ ਮੈ ਮੈ ਵਿਚਹੁ ਖੋਵੈ ॥
Eradicating egotism and individualism from within,
|
ਦੂਜਾ ਮੇਟੈ ਏਕੋ ਹੋਵੈ ॥
and erasing duality, the mortal becomes one with God.
|
ਜਗੁ ਕਰੜਾ ਮਨਮੁਖੁ ਗਾਵਾਰੁ ॥
The world is difficult for the foolish, self-willed manmukh;
|
ਸਬਦੁ ਕਮਾਈਐ ਖਾਈਐ ਸਾਰੁ ॥
practicing the Shabad, one chews iron.
|
ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥
Know the One Lord, inside and out.
|
ਨਾਨਕ ਅਗਨਿ ਮਰੈ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ॥੪੬॥
O Nanak, the fire is quenched, through the Pleasure of the True Guru's Will. ||46||
|
ਸਚ ਭੈ ਰਾਤਾ ਗਰਬੁ ਨਿਵਾਰੈ ॥
Imbued with the True Fear of God, pride is taken away;
|
ਏਕੋ ਜਾਤਾ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰੈ ॥
realize that He is One, and contemplate the Shabad.
|
ਸਬਦੁ ਵਸੈ ਸਚੁ ਅੰਤਰਿ ਹੀਆ ॥
With the True Shabad abiding deep within the heart,
|
ਤਨੁ ਮਨੁ ਸੀਤਲੁ ਰੰਗਿ ਰੰਗੀਆ ॥
the body and mind are cooled and soothed, and colored with the Lord's Love.
|
ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਬਿਖੁ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੇ ॥
The fire of sexual desire, anger and corruption is quenched.
|
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਨਦਰਿ ਪਿਆਰੇ ॥੪੭॥
O Nanak, the Beloved bestows His Glance of Grace. ||47||
|
ਕਵਨ ਮੁਖਿ ਚੰਦੁ ਹਿਵੈ ਘਰੁ ਛਾਇਆ ॥
The moon of the mind is cool and dark; how is it enlightened?
|
ਕਵਨ ਮੁਖਿ ਸੂਰਜੁ ਤਪੈ ਤਪਾਇਆ ॥
How does the sun blaze so brilliantly?
|
ਕਵਨ ਮੁਖਿ ਕਾਲੁ ਜੋਹਤ ਨਿਤ ਰਹੈ ॥
How can the constant watchful gaze of Death be turned away?
|
ਕਵਨ ਬੁਧਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਤਿ ਰਹੈ ॥
By what understanding is the honor of the Gurmukh preserved?
|
ਕਵਨੁ ਜੋਧੁ ਜੋ ਕਾਲੁ ਸੰਘਾਰੈ ॥
Who is the warrior, who conquers Death?
|
ਬੋਲੈ ਬਾਣੀ ਨਾਨਕੁ ਬੀਚਾਰੈ ॥੪੮॥
Give us your thoughtful reply, O Nanak. ||48||
|
ਸਬਦੁ ਭਾਖਤ ਸਸਿ ਜੋਤਿ ਅਪਾਰਾ ॥
Giving voice to the Shabad, the moon of the mind is illuminated with infinity.
|
ਸਸਿ ਘਰਿ ਸੂਰੁ ਵਸੈ ਮਿਟੈ ਅੰਧਿਆਰਾ ॥
When the sun dwells in the house of the moon, the darkness is dispelled.
|
ਸੁਖੁ ਦੁਖੁ ਸਮ ਕਰਿ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰਾ ॥
Pleasure and pain are just the same, when one takes the Support of the Naam, the Name of the Lord.
|
ਆਪੇ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰਣਹਾਰਾ ॥
He Himself saves, and carries us across.
|
ਗੁਰ ਪਰਚੈ ਮਨੁ ਸਾਚਿ ਸਮਾਇ ॥
With faith in the Guru, the mind merges in Truth,
|
ਪ੍ਰਣਵਤਿ ਨਾਨਕੁ ਕਾਲੁ ਨ ਖਾਇ ॥੪੯॥
and then, prays Nanak, one is not consumed by Death. ||49||
|
ਨਾਮ ਤਤੁ ਸਭ ਹੀ ਸਿਰਿ ਜਾਪੈ ॥
The essence of the Naam, the Name of the Lord, is known to be the most exalted and excellent of all.
|
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੁ ਕਾਲੁ ਸੰਤਾਪੈ ॥
Without the Name, one is afflicted by pain and death.
|
ਤਤੋ ਤਤੁ ਮਿਲੈ ਮਨੁ ਮਾਨੈ ॥
When one's essence merges into the essence, the mind is satisfied and fulfilled.
|
ਦੂਜਾ ਜਾਇ ਇਕਤੁ ਘਰਿ ਆਨੈ ॥
Duality is gone, and one enters into the home of the One Lord.
|
ਬੋਲੈ ਪਵਨਾ ਗਗਨੁ ਗਰਜੈ ॥
The breath blows across the sky of the Tenth Gate and vibrates.
|
ਨਾਨਕ ਨਿਹਚਲੁ ਮਿਲਣੁ ਸਹਜੈ ॥੫੦॥
O Nanak, the mortal then intuitively meets the eternal, unchanging Lord. ||50||
|
ਅੰਤਰਿ ਸੁੰਨੰ ਬਾਹਰਿ ਸੁੰਨੰ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਸੁੰਨ ਮਸੁੰਨੰ ॥
The absolute Lord is deep within; the absolute Lord is outside us as well. The absolute Lord totally fills the three worlds.
|
ਚਉਥੇ ਸੁੰਨੈ ਜੋ ਨਰੁ ਜਾਣੈ ਤਾ ਕਉ ਪਾਪੁ ਨ ਪੁੰਨੰ ॥
One who knows the Lord in the fourth state, is not subject to virtue or vice.
|
ਘਟਿ ਘਟਿ ਸੁੰਨ ਕਾ ਜਾਣੈ ਭੇਉ ॥
One who knows the mystery of God the Absolute, who pervades each and every heart,
|
ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰੰਜਨ ਦੇਉ ॥
knows the Primal Being, the Immaculate Divine Lord.
|
ਜੋ ਜਨੁ ਨਾਮ ਨਿਰੰਜਨ ਰਾਤਾ ॥
That humble being who is imbued with the Immaculate Naam,
|
ਨਾਨਕ ਸੋਈ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ॥੫੧॥
O Nanak, is himself the Primal Lord, the Architect of Destiny. ||51||
|
ਸੁੰਨੋ ਸੁੰਨੁ ਕਹੈ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥
Everyone speaks of the Absolute Lord, the unmanifest void.
|
ਅਨਹਤ ਸੁੰਨੁ ਕਹਾ ਤੇ ਹੋਈ ॥
How can one find this absolute void?
|
ਅਨਹਤ ਸੁੰਨਿ ਰਤੇ ਸੇ ਕੈਸੇ ॥
Who are they, who are attuned to this absolute void?
|
ਜਿਸ ਤੇ ਉਪਜੇ ਤਿਸ ਹੀ ਜੈਸੇ ॥
They are like the Lord, from whom they originated.
|
ਓਇ ਜਨਮਿ ਨ ਮਰਹਿ ਨ ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ ॥
They are not born, they do not die; they do not come and go.
|
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨੁ ਸਮਝਾਹਿ ॥੫੨॥
O Nanak, the Gurmukhs instruct their minds. ||52||
|
ਨਉ ਸਰ ਸੁਭਰ ਦਸਵੈ ਪੂਰੇ ॥
By practicing control over the nine gates, one attains perfect control over the Tenth Gate.
|
ਤਹ ਅਨਹਤ ਸੁੰਨ ਵਜਾਵਹਿ ਤੂਰੇ ॥
There, the unstruck sound current of the absolute Lord vibrates and resounds.
|
ਸਾਚੈ ਰਾਚੇ ਦੇਖਿ ਹਜੂਰੇ ॥
Behold the True Lord ever-present, and merge with Him.
|
ਘਟਿ ਘਟਿ ਸਾਚੁ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰੇ ॥
The True Lord is pervading and permeating each and every heart.
|
