ਜਿਨਿ ਨਾਮੁ ਦੀਆ ਤਿਸੁ ਸੇਵਸਾ ਤਿਸੁ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥
जिनि नामु दीआ तिसु सेवसा तिसु बलिहारै जाउ ॥
Jin nām ḏī▫ā ṯis sevsā ṯis balihārai jā▫o.
I serve the One who gave me the Naam; I am a sacrifice to Him.
|
ਜੋ ਉਸਾਰੇ ਸੋ ਢਾਹਸੀ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
जो उसारे सो ढाहसी तिसु बिनु अवरु न कोइ ॥
Jo usāre so dẖāhsī ṯis bin avar na ko▫e.
He who builds, also demolishes; there is none other than Him.
|
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਤਿਸੁ ਸੰਮੑਲਾ ਤਾ ਤਨਿ ਦੂਖੁ ਨ ਹੋਇ ॥੩੧॥
गुर परसादी तिसु संम्हला ता तनि दूखु न होइ ॥३१॥
Gur parsādī ṯis sammĥlā ṯā ṯan ḏūkẖ na ho▫e. ||31||
By Guru’s Grace, I contemplate Him, and then my body does not suffer with pain. ||31||
|
ਣਾ ਕੋ ਮੇਰਾ ਕਿਸੁ ਗਹੀ ਣਾ ਕੋ ਹੋਆ ਨ ਹੋਗੁ ॥
णा को मेरा किसु गही णा को होआ न होगु ॥
Ņā ko merā kis gahī ṇā ko ho▫ā na hog.
No one is mine - whose gown should I grasp and hold? No one ever was, and no one shall ever be mine.
|
ਆਵਣਿ ਜਾਣਿ ਵਿਗੁਚੀਐ ਦੁਬਿਧਾ ਵਿਆਪੈ ਰੋਗੁ ॥
आवणि जाणि विगुचीऐ दुबिधा विआपै रोगु ॥
Āvaṇ jāṇ vigucẖī▫ai ḏubiḏẖā vi▫āpai rog.
Coming and going, one is ruined, afflicted with the disease of dual-mindedness.
|
ਣਾਮ ਵਿਹੂਣੇ ਆਦਮੀ ਕਲਰ ਕੰਧ ਗਿਰੰਤਿ ॥
णाम विहूणे आदमी कलर कंध गिरंति ॥
Ņām vihūṇe āḏmī kalar kanḏẖ giranṯ.
Those beings who lack the Naam, the Name of the Lord, collapse like pillars of salt.
|
ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਕਿਉ ਛੂਟੀਐ ਜਾਇ ਰਸਾਤਲਿ ਅੰਤਿ ॥
विणु नावै किउ छूटीऐ जाइ रसातलि अंति ॥
viṇ nāvai ki▫o cẖẖūtī▫ai jā▫e rasāṯal anṯ.
Without the Name, how can they find release? They fall into hell in the end.
|
ਗਣਤ ਗਣਾਵੈ ਅਖਰੀ ਅਗਣਤੁ ਸਾਚਾ ਸੋਇ ॥
गणत गणावै अखरी अगणतु साचा सोइ ॥
Gaṇaṯ gaṇāvai akẖrī agṇaṯ sācẖā so▫e.
Using a limited number of words, we describe the unlimited True Lord.
|
ਅਗਿਆਨੀ ਮਤਿਹੀਣੁ ਹੈ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਗਿਆਨੁ ਨ ਹੋਇ ॥
अगिआनी मतिहीणु है गुर बिनु गिआनु न होइ ॥
Agi▫ānī maṯihīṇ hai gur bin gi▫ān na ho▫e.
The ignorant lack understanding. Without the Guru, there is no spiritual wisdom.
|
ਤੂਟੀ ਤੰਤੁ ਰਬਾਬ ਕੀ ਵਾਜੈ ਨਹੀ ਵਿਜੋਗਿ ॥
तूटी तंतु रबाब की वाजै नही विजोगि ॥
Ŧūtī ṯanṯ rabāb kī vājai nahī vijog.
The separated soul is like the broken string of a guitar, which does not vibrate its sound.
|
ਵਿਛੁੜਿਆ ਮੇਲੈ ਪ੍ਰਭੂ ਨਾਨਕ ਕਰਿ ਸੰਜੋਗ ॥੩੨॥
विछुड़िआ मेलै प्रभू नानक करि संजोग ॥३२॥
vicẖẖuṛi▫ā melai parabẖū Nānak kar sanjog. ||32||
God unites the separated souls with Himself, awakening their destiny. ||32||
|
ਤਰਵਰੁ ਕਾਇਆ ਪੰਖਿ ਮਨੁ ਤਰਵਰਿ ਪੰਖੀ ਪੰਚ ॥
तरवरु काइआ पंखि मनु तरवरि पंखी पंच ॥
Ŧarvar kā▫i▫ā pankẖ man ṯarvar pankẖī pancẖ.
The body is the tree, and the mind is the bird; the birds in the tree are the five senses.
|
ਤਤੁ ਚੁਗਹਿ ਮਿਲਿ ਏਕਸੇ ਤਿਨ ਕਉ ਫਾਸ ਨ ਰੰਚ ॥
ततु चुगहि मिलि एकसे तिन कउ फास न रंच ॥
Ŧaṯ cẖugėh mil ekse ṯin ka▫o fās na rancẖ.
They peck at the essence of reality, and merge with the One Lord. They are never trapped at all.
|
ਉਡਹਿ ਤ ਬੇਗੁਲ ਬੇਗੁਲੇ ਤਾਕਹਿ ਚੋਗ ਘਣੀ ॥
उडहि त बेगुल बेगुले ताकहि चोग घणी ॥
Uḏėh ṯa begul begule ṯakėh cẖog gẖaṇī.
But the others fly away in a hurry, when they see the food.
|
ਪੰਖ ਤੁਟੇ ਫਾਹੀ ਪੜੀ ਅਵਗੁਣਿ ਭੀੜ ਬਣੀ ॥
पंख तुटे फाही पड़ी अवगुणि भीड़ बणी ॥
Pankẖ ṯute fāhī paṛī avguṇ bẖīṛ baṇī.
Their feathers are clipped, and they are caught in the noose; through their mistakes, they are caught in disaster.
|
ਬਿਨੁ ਸਾਚੇ ਕਿਉ ਛੂਟੀਐ ਹਰਿ ਗੁਣ ਕਰਮਿ ਮਣੀ ॥
बिनु साचे किउ छूटीऐ हरि गुण करमि मणी ॥
Bin sācẖe ki▫o cẖẖūtī▫ai har guṇ karam maṇī.
Without the True Lord, how can anyone find release? The jewel of the Lord’s Glorious Praises comes by the karma of good actions.
|
ਆਪਿ ਛਡਾਏ ਛੂਟੀਐ ਵਡਾ ਆਪਿ ਧਣੀ ॥
आपि छडाए छूटीऐ वडा आपि धणी ॥
Āp cẖẖadā▫e cẖẖūtī▫ai vadā āp ḏẖaṇī.
When He Himself releases them, only then are they released. He Himself is the Great Master.
|
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਛੂਟੀਐ ਕਿਰਪਾ ਆਪਿ ਕਰੇਇ ॥
गुर परसादी छूटीऐ किरपा आपि करेइ ॥
Gur parsādī cẖẖūtī▫ai kirpā āp kare▫i.
By Guru’s Grace, they are released, when He Himself grants His Grace.
|
ਅਪਣੈ ਹਾਥਿ ਵਡਾਈਆ ਜੈ ਭਾਵੈ ਤੈ ਦੇਇ ॥੩੩॥
अपणै हाथि वडाईआ जै भावै तै देइ ॥३३॥
Apṇai hāth vadā▫ī▫ā jai bẖāvai ṯai ḏe▫e. ||33||
Glorious greatness rests in His Hands. He blesses those with whom He is pleased. ||33||
|
ਥਰ ਥਰ ਕੰਪੈ ਜੀਅੜਾ ਥਾਨ ਵਿਹੂਣਾ ਹੋਇ ॥
थर थर क्मपै जीअड़ा थान विहूणा होइ ॥
Thar thar kampai jī▫aṛā thān vihūṇā ho▫e.
The soul trembles and shakes, when it loses its mooring and support.
|
ਥਾਨਿ ਮਾਨਿ ਸਚੁ ਏਕੁ ਹੈ ਕਾਜੁ ਨ ਫੀਟੈ ਕੋਇ ॥
थानि मानि सचु एकु है काजु न फीटै कोइ ॥
Thān mān sacẖ ek hai kāj na fītai ko▫e.
Only the support of the True Lord brings honor and glory. Through it, one’s works are never in vain.
|
ਥਿਰੁ ਨਾਰਾਇਣੁ ਥਿਰੁ ਗੁਰੂ ਥਿਰੁ ਸਾਚਾ ਬੀਚਾਰੁ ॥
थिरु नाराइणु थिरु गुरू थिरु साचा बीचारु ॥
Thir nārā▫iṇ thir gurū thir sācẖā bīcẖār.
The Lord is eternal and forever stable; the Guru is stable, and contemplation upon the True Lord is stable.
|
ਸੁਰਿ ਨਰ ਨਾਥਹ ਨਾਥੁ ਤੂ ਨਿਧਾਰਾ ਆਧਾਰੁ ॥
सुरि नर नाथह नाथु तू निधारा आधारु ॥
Sur nar nāthah nāth ṯū niḏẖārā āḏẖār.
O Lord and Master of angels, men and Yogic masters, You are the support of the unsupported.
|
ਸਰਬੇ ਥਾਨ ਥਨੰਤਰੀ ਤੂ ਦਾਤਾ ਦਾਤਾਰੁ ॥
सरबे थान थनंतरी तू दाता दातारु ॥
Sarbe thān thananṯarī ṯū ḏāṯā ḏāṯār.
In all places and interspaces, You are the Giver, the Great Giver.
|
ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਏਕੁ ਤੂ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ॥
जह देखा तह एकु तू अंतु न पारावारु ॥
Jah ḏekẖā ṯah ek ṯū anṯ na pārāvār.
Wherever I look, there I see You, Lord; You have no end or limitation.
|
ਥਾਨ ਥਨੰਤਰਿ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰਿ ॥
थान थनंतरि रवि रहिआ गुर सबदी वीचारि ॥
Thān thananṯar rav rahi▫ā gur sabḏī vīcẖār.
You are pervading and permeating the places and interspaces; reflecting upon the Word of the Guru’s Shabad, You are found.
|
ਅਣਮੰਗਿਆ ਦਾਨੁ ਦੇਵਸੀ ਵਡਾ ਅਗਮ ਅਪਾਰੁ ॥੩੪॥
अणमंगिआ दानु देवसी वडा अगम अपारु ॥३४॥
Aṇmangi▫ā ḏān ḏevsī vadā agam apār. ||34||
You give gifts even when they are not asked for; You are great, inaccessible and infinite. ||34||
|
ਦਇਆ ਦਾਨੁ ਦਇਆਲੁ ਤੂ ਕਰਿ ਕਰਿ ਦੇਖਣਹਾਰੁ ॥
दइआ दानु दइआलु तू करि करि देखणहारु ॥
Ḏa▫i▫ā ḏān ḏa▫i▫āl ṯū kar kar ḏekẖaṇhār.
O Merciful Lord, You are the embodiment of mercy; creating the Creation, You behold it.
|
ਦਇਆ ਕਰਹਿ ਪ੍ਰਭ ਮੇਲਿ ਲੈਹਿ ਖਿਨ ਮਹਿ ਢਾਹਿ ਉਸਾਰਿ ॥
दइआ करहि प्रभ मेलि लैहि खिन महि ढाहि उसारि ॥
Ḏa▫i▫ā karahi parabẖ mel laihi kẖin mėh dẖāhi usār.
Please shower Your Mercy upon me, O God, and unite me with Yourself. In an instant, You destroy and rebuild.
|
ਦਾਨਾ ਤੂ ਬੀਨਾ ਤੁਹੀ ਦਾਨਾ ਕੈ ਸਿਰਿ ਦਾਨੁ ॥
दाना तू बीना तुही दाना कै सिरि दानु ॥
Ḏānā ṯū bīnā ṯuhī ḏānā kai sir ḏān.
You are all-wise and all-seeing; You are the Greatest Giver of all givers.
|
ਦਾਲਦ ਭੰਜਨ ਦੁਖ ਦਲਣ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ॥੩੫॥
दालद भंजन दुख दलण गुरमुखि गिआनु धिआनु ॥३५॥
Ḏālaḏ bẖanjan ḏukẖ ḏalaṇ gurmukẖ gi▫ān ḏẖi▫ān. ||35||
He is the Eradicator of poverty, and the Destroyer of pain; the Gurmukh realizes spiritual wisdom and meditation. ||35||
|
ਧਨਿ ਗਇਐ ਬਹਿ ਝੂਰੀਐ ਧਨ ਮਹਿ ਚੀਤੁ ਗਵਾਰ ॥
धनि गइऐ बहि झूरीऐ धन महि चीतु गवार ॥
Ḏẖan ga▫i▫ai bahi jẖūrī▫ai ḏẖan mėh cẖīṯ gavār.
Losing his wealth, he cries out in anguish; the fool’s consciousness is engrossed in wealth.
|
ਧਨੁ ਵਿਰਲੀ ਸਚੁ ਸੰਚਿਆ ਨਿਰਮਲੁ ਨਾਮੁ ਪਿਆਰਿ ॥
धनु विरली सचु संचिआ निरमलु नामु पिआरि ॥
Ḏẖan virlī sacẖ sancẖi▫ā nirmal nām pi▫ār.
How rare are those who gather the wealth of Truth, and love the Immaculate Naam, the Name of the Lord.
|
ਧਨੁ ਗਇਆ ਤਾ ਜਾਣ ਦੇਹਿ ਜੇ ਰਾਚਹਿ ਰੰਗਿ ਏਕ ॥
धनु गइआ ता जाण देहि जे राचहि रंगि एक ॥
Ḏẖan ga▫i▫ā ṯā jāṇ ḏėh je rācẖėh rang ek.
If by losing your wealth, you may become absorbed in the Love of the One Lord, then just let it go.
|
ਮਨੁ ਦੀਜੈ ਸਿਰੁ ਸਉਪੀਐ ਭੀ ਕਰਤੇ ਕੀ ਟੇਕ ॥
मनु दीजै सिरु सउपीऐ भी करते की टेक ॥
Man ḏījai sir sa▫upī▫ai bẖī karṯe kī tek.
Dedicate your mind, and surrender your head; seek only the Support of the Creator Lord.
|
ਧੰਧਾ ਧਾਵਤ ਰਹਿ ਗਏ ਮਨ ਮਹਿ ਸਬਦੁ ਅਨੰਦੁ ॥
धंधा धावत रहि गए मन महि सबदु अनंदु ॥
Ḏẖanḏẖā ḏẖāvaṯ rėh ga▫e man mėh sabaḏ anand.
Worldly affairs and wanderings cease, when the mind is filled with the bliss of the Shabad.
|
ਦੁਰਜਨ ਤੇ ਸਾਜਨ ਭਏ ਭੇਟੇ ਗੁਰ ਗੋਵਿੰਦ ॥
दुरजन ते साजन भए भेटे गुर गोविंद ॥
Ḏurjan ṯe sājan bẖa▫e bẖete gur govinḏ.
Even one’s enemies become friends, meeting with the Guru, the Lord of the Universe.
|
ਬਨੁ ਬਨੁ ਫਿਰਤੀ ਢੂਢਤੀ ਬਸਤੁ ਰਹੀ ਘਰਿ ਬਾਰਿ ॥
बनु बनु फिरती ढूढती बसतु रही घरि बारि ॥
Ban ban firṯī dẖūdẖ▫ṯī basaṯ rahī gẖar bār.
Wandering from forest to forest searching, you will find that those things are within the home of your own heart.
|
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮੇਲੀ ਮਿਲਿ ਰਹੀ ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੁਖੁ ਨਿਵਾਰਿ ॥੩੬॥
सतिगुरि मेली मिलि रही जनम मरण दुखु निवारि ॥३६॥
Saṯgur melī mil rahī janam maraṇ ḏukẖ nivār. ||36||
United by the True Guru, you shall remain united, and the pains of birth and death will be ended. ||36||
|
ਨਾਨਾ ਕਰਤ ਨ ਛੂਟੀਐ ਵਿਣੁ ਗੁਣ ਜਮ ਪੁਰਿ ਜਾਹਿ ॥
नाना करत न छूटीऐ विणु गुण जम पुरि जाहि ॥
Nānā karaṯ na cẖẖūtī▫ai viṇ guṇ jam pur jāhi.
Through various rituals, one does not find release. Without virtue, one is sent to the City of Death.
|
ਨਾ ਤਿਸੁ ਏਹੁ ਨ ਓਹੁ ਹੈ ਅਵਗੁਣਿ ਫਿਰਿ ਪਛੁਤਾਹਿ ॥
ना तिसु एहु न ओहु है अवगुणि फिरि पछुताहि ॥
Nā ṯis ehu na oh hai avguṇ fir pacẖẖuṯāhi.
One will not have this world or the next; committing sinful mistakes, one comes to regret and repent in the end.
|
