ਮਨਮੁਖ ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧੁਲੇ ਜਨਮਿ ਮਰਹਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਏ ॥
मनमुख अगिआनी अंधुले जनमि मरहि फिरि आवै जाए ॥
Manmukẖ agi▫ānī anḏẖule janam marėh fir āvai jā▫e.
The ignorant self-willed manmukhs are blind. They are born, only to die again, and continue coming and going.
|
ਕਾਰਜ ਸਿਧਿ ਨ ਹੋਵਨੀ ਅੰਤਿ ਗਇਆ ਪਛੁਤਾਏ ॥
कारज सिधि न होवनी अंति गइआ पछुताए ॥
Kāraj siḏẖ na hovnī anṯ ga▫i▫ā pacẖẖuṯā▫e.
Their affairs are not resolved, and in the end, they depart, regretting and repenting.
|
ਜਿਸੁ ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਤਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਸੋ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ॥
जिसु करमु होवै तिसु सतिगुरु मिलै सो हरि हरि नामु धिआए ॥
Jis karam hovai ṯis saṯgur milai so har har nām ḏẖi▫ā▫e.
One who is blessed with the Lord's Grace, meets the True Guru; he alone meditates on the Name of the Lord, Har, Har.
|
ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਜਨ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਨ੍ਹ੍ਹਿ ਜਨ ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਬਲਿ ਜਾਏ ॥੧॥
नामि रते जन सदा सुखु पाइन्हि जन नानक तिन बलि जाए ॥१॥
Nām raṯe jan saḏā sukẖ pā▫iniĥ jan Nānak ṯin bal jā▫e. ||1||
Imbued with the Naam, the humble servants of the Lord find a lasting peace; servant Nanak is a sacrifice to them. ||1||
|
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mėhlā 3.
Third Mehl:
|
ਆਸਾ ਮਨਸਾ ਜਗਿ ਮੋਹਣੀ ਜਿਨਿ ਮੋਹਿਆ ਸੰਸਾਰੁ ॥
आसा मनसा जगि मोहणी जिनि मोहिआ संसारु ॥
Āsā mansā jag mohṇī jin mohi▫ā sansār.
Hope and desire entice the world; they entice the whole universe.
|
ਸਭੁ ਕੋ ਜਮ ਕੇ ਚੀਰੇ ਵਿਚਿ ਹੈ ਜੇਤਾ ਸਭੁ ਆਕਾਰੁ ॥
सभु को जम के चीरे विचि है जेता सभु आकारु ॥
Sabẖ ko jam ke cẖīre vicẖ hai jeṯā sabẖ ākār.
Everyone, and all that has been created, is under the domination of Death.
|
ਹੁਕਮੀ ਹੀ ਜਮੁ ਲਗਦਾ ਸੋ ਉਬਰੈ ਜਿਸੁ ਬਖਸੈ ਕਰਤਾਰੁ ॥
हुकमी ही जमु लगदा सो उबरै जिसु बखसै करतारु ॥
Hukmī hī jam lagḏā so ubrai jis bakẖsai karṯār.
By the Hukam of the Lord's Command, Death seizes the mortal; he alone is saved, whom the Creator Lord forgives.
|
ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਏਹੁ ਮਨੁ ਤਾਂ ਤਰੈ ਜਾ ਛੋਡੈ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥
नानक गुर परसादी एहु मनु तां तरै जा छोडै अहंकारु ॥
Nānak gur parsādī ehu man ṯāʼn ṯarai jā cẖẖodai ahaʼnkār.
O Nanak, by Guru's Grace, this mortal swims across, if he abandons his ego.
|
ਆਸਾ ਮਨਸਾ ਮਾਰੇ ਨਿਰਾਸੁ ਹੋਇ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰੁ ॥੨॥
आसा मनसा मारे निरासु होइ गुर सबदी वीचारु ॥२॥
Āsā mansā māre nirās ho▫e gur sabḏī vīcẖār. ||2||
Conquer hope and desire, and remain unattached; contemplate the Word of the Guru's Shabad. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛī.
Pauree:
|
ਜਿਥੈ ਜਾਈਐ ਜਗਤ ਮਹਿ ਤਿਥੈ ਹਰਿ ਸਾਈ ॥
जिथै जाईऐ जगत महि तिथै हरि साई ॥
Jithai jā▫ī▫ai jagaṯ mėh ṯithai har sā▫ī.
Wherever I go in this world, I see the Lord there.
|
ਅਗੈ ਸਭੁ ਆਪੇ ਵਰਤਦਾ ਹਰਿ ਸਚਾ ਨਿਆਈ ॥
अगै सभु आपे वरतदा हरि सचा निआई ॥
Agai sabẖ āpe varaṯḏā har sacẖā ni▫ā▫ī.
In the world hereafter as well, the Lord, the True Judge Himself, is pervading and permeating everywhere.
|
ਕੂੜਿਆਰਾ ਕੇ ਮੁਹ ਫਿਟਕੀਅਹਿ ਸਚੁ ਭਗਤਿ ਵਡਿਆਈ ॥
कूड़िआरा के मुह फिटकीअहि सचु भगति वडिआई ॥
Kūṛi▫ārā ke muh fitkī▫ah sacẖ bẖagaṯ vadi▫ā▫ī.
The faces of the false are cursed, while the true devotees are blessed with glorious greatness.
|
ਸਚੁ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚਾ ਨਿਆਉ ਹੈ ਸਿਰਿ ਨਿੰਦਕ ਛਾਈ ॥
सचु साहिबु सचा निआउ है सिरि निंदक छाई ॥
Sacẖ sāhib sacẖā ni▫ā▫o hai sir ninḏak cẖẖā▫ī.
True is the Lord and Master, and true is His justice. The heads of the slanderers are covered with ashes.
|
ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਅਰਾਧਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ॥੫॥
जन नानक सचु अराधिआ गुरमुखि सुखु पाई ॥५॥
Jan Nānak sacẖ arāḏẖi▫ā gurmukẖ sukẖ pā▫ī. ||5||
Servant Nanak worships the True Lord in adoration; as Gurmukh, he finds peace. ||5||
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
सलोक मः ३ ॥
Salok mėhlā 3.
Shalok, Third Mehl:
|
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਈਐ ਜੇ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਬਖਸ ਕਰੇਇ ॥
पूरै भागि सतिगुरु पाईऐ जे हरि प्रभु बखस करेइ ॥
Pūrai bẖāg saṯgur pā▫ī▫ai je har parabẖ bakẖas kare▫i.
By perfect destiny, one finds the True Guru, if the Lord God grants forgiveness.
|
ਓਪਾਵਾ ਸਿਰਿ ਓਪਾਉ ਹੈ ਨਾਉ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥
ओपावा सिरि ओपाउ है नाउ परापति होइ ॥
Opāvā sir opā▫o hai nā▫o parāpaṯ ho▫e.
Of all efforts, the best effort is to attain the Lord's Name.
|
ਅੰਦਰੁ ਸੀਤਲੁ ਸਾਂਤਿ ਹੈ ਹਿਰਦੈ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
अंदरु सीतलु सांति है हिरदै सदा सुखु होइ ॥
Anḏar sīṯal sāʼnṯ hai hirḏai saḏā sukẖ ho▫e.
It brings a cooling, soothing tranquility deep within the heart, and eternal peace.
|
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਖਾਣਾ ਪੈਨ੍ਹ੍ਹਣਾ ਨਾਨਕ ਨਾਇ ਵਡਿਆਈ ਹੋਇ ॥੧॥
अम्रितु खाणा पैन्हणा नानक नाइ वडिआई होइ ॥१॥
Amriṯ kẖāṇā painĥṇā Nānak nā▫e vadi▫ā▫ī ho▫e. ||1||
Then, one eats and wears the Ambrosial Nectar; O Nanak, through the Name, comes glorious greatness. ||1||
|
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mėhlā 3.
Third Mehl:
|
ਏ ਮਨ ਗੁਰ ਕੀ ਸਿਖ ਸੁਣਿ ਪਾਇਹਿ ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨੁ ॥
ए मन गुर की सिख सुणि पाइहि गुणी निधानु ॥
Ė man gur kī sikẖ suṇ pā▫ihi guṇī niḏẖān.
O mind, listening to the Guru's Teachings, you shall obtain the treasure of virtue.
|
ਸੁਖਦਾਤਾ ਤੇਰੈ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹਉਮੈ ਜਾਇ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥
सुखदाता तेरै मनि वसै हउमै जाइ अभिमानु ॥
Sukẖ▫ḏāṯa ṯerai man vasai ha▫umai jā▫e abẖimān.
The Giver of peace shall dwell in your mind; you shall be rid of egotism and pride.
|
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਪਾਈਐ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨੁ ॥੨॥
नानक नदरी पाईऐ अम्रितु गुणी निधानु ॥२॥
Nānak naḏrī pā▫ī▫ai amriṯ guṇī niḏẖān. ||2||
O Nanak, by His Grace, one is blessed with the Ambrosial Nectar of the treasure of virtue. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛī.
Pauree:
|
ਜਿਤਨੇ ਪਾਤਿਸਾਹ ਸਾਹ ਰਾਜੇ ਖਾਨ ਉਮਰਾਵ ਸਿਕਦਾਰ ਹਹਿ ਤਿਤਨੇ ਸਭਿ ਹਰਿ ਕੇ ਕੀਏ ॥
जितने पातिसाह साह राजे खान उमराव सिकदार हहि तितने सभि हरि के कीए ॥
Jiṯne pāṯisāh sāh rāje kẖān umrāv sikḏār hėh ṯiṯne sabẖ har ke kī▫e.
The kings, emperors, rulers, lords, nobles and chiefs, are all created by the Lord.
|
ਜੋ ਕਿਛੁ ਹਰਿ ਕਰਾਵੈ ਸੁ ਓਇ ਕਰਹਿ ਸਭਿ ਹਰਿ ਕੇ ਅਰਥੀਏ ॥
जो किछु हरि करावै सु ओइ करहि सभि हरि के अरथीए ॥
Jo kicẖẖ har karāvai so o▫e karahi sabẖ har ke arthī▫e.
Whatever the Lord causes them to do, they do; they are all beggars, dependent on the Lord.
|
ਸੋ ਐਸਾ ਹਰਿ ਸਭਨਾ ਕਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਵਲਿ ਹੈ ਤਿਨਿ ਸਭਿ ਵਰਨ ਚਾਰੇ ਖਾਣੀ ਸਭ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਗੋਲੇ ਕਰਿ ਸਤਿਗੁਰ ਅਗੈ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣ ਕਉ ਦੀਏ ॥
सो ऐसा हरि सभना का प्रभु सतिगुर कै वलि है तिनि सभि वरन चारे खाणी सभ स्रिसटि गोले करि सतिगुर अगै कार कमावण कउ दीए ॥
So aisā har sabẖnā kā parabẖ saṯgur kai val hai ṯin sabẖ varan cẖāre kẖāṇī sabẖ sarisat gole kar saṯgur agai kār kamāvaṇ ka▫o ḏī▫e.
Such is God, the Lord of all; He is on the True Guru's side. All castes and social classes, the four sources of creation, and the whole universe are slaves of the True Guru; God makes them work for Him.
|
ਹਰਿ ਸੇਵੇ ਕੀ ਐਸੀ ਵਡਿਆਈ ਦੇਖਹੁ ਹਰਿ ਸੰਤਹੁ ਜਿਨਿ ਵਿਚਹੁ ਕਾਇਆ ਨਗਰੀ ਦੁਸਮਨ ਦੂਤ ਸਭਿ ਮਾਰਿ ਕਢੀਏ ॥
हरि सेवे की ऐसी वडिआई देखहु हरि संतहु जिनि विचहु काइआ नगरी दुसमन दूत सभि मारि कढीए ॥
Har seve kī aisī vadi▫ā▫ī ḏekẖhu har sanṯahu jin vicẖahu kā▫i▫ā nagrī ḏusman ḏūṯ sabẖ mār kadẖī▫e.
See the glorious greatness of serving the Lord, O Saints of the Lord; He has conquered and driven all the enemies and evil-doers out of the body-village.
|
ਹਰਿ ਹਰਿ ਕਿਰਪਾਲੁ ਹੋਆ ਭਗਤ ਜਨਾ ਉਪਰਿ ਹਰਿ ਆਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਕਰਿ ਹਰਿ ਆਪਿ ਰਖਿ ਲੀਏ ॥੬॥
हरि हरि किरपालु होआ भगत जना उपरि हरि आपणी किरपा करि हरि आपि रखि लीए ॥६॥
Har har kirpāl ho▫ā bẖagaṯ janā upar har āpṇī kirpā kar har āp rakẖ lī▫e. ||6||
The Lord, Har, Har, is Merciful to His humble devotees; granting His Grace, the Lord Himself protects and preserves them. ||6||
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
सलोक मः ३ ॥
Salok mėhlā 3.
Shalok, Third Mehl:
|
ਅੰਦਰਿ ਕਪਟੁ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਹੈ ਮਨਮੁਖ ਧਿਆਨੁ ਨ ਲਾਗੈ ॥
अंदरि कपटु सदा दुखु है मनमुख धिआनु न लागै ॥
Anḏar kapat saḏā ḏukẖ hai manmukẖ ḏẖi▫ān na lāgai.
Fraud and hypocrisy within bring constant pain; the self-willed manmukh does not practice meditation.
|
ਦੁਖ ਵਿਚਿ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਦੁਖੁ ਵਰਤੈ ਦੁਖੁ ਆਗੈ ॥
दुख विचि कार कमावणी दुखु वरतै दुखु आगै ॥
Ḏukẖ vicẖ kār kamāvṇī ḏukẖ varṯai ḏukẖ āgai.
Suffering in pain, he does his deeds; he is immersed in pain, and he shall suffer in pain hereafter.
|
ਕਰਮੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੀਐ ਤਾ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਲਾਗੈ ॥
करमी सतिगुरु भेटीऐ ता सचि नामि लिव लागै ॥
Karmī saṯgur bẖetī▫ai ṯā sacẖ nām liv lāgai.
By his karma, he meets the True Guru, and then, he is lovingly attuned to the True Name.
|
ਨਾਨਕ ਸਹਜੇ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ਅੰਦਰਹੁ ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਭਾਗੈ ॥੧॥
नानक सहजे सुखु होइ अंदरहु भ्रमु भउ भागै ॥१॥
Nānak sėhje sukẖ ho▫e anḏrahu bẖaram bẖa▫o bẖāgai. ||1||
O Nanak, he is naturally at peace; doubt and fear run away and leave him. ||1||
|
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mėhlā 3.
Third Mehl:
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦਾ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਹੈ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਉ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥
गुरमुखि सदा हरि रंगु है हरि का नाउ मनि भाइआ ॥
Gurmukẖ saḏā har rang hai har kā nā▫o man bẖā▫i▫ā.
The Gurmukh is in love with the Lord forever. The Name of the Lord is pleasing to his mind.
|
