ਧਨਾਸਰੀ ਛੰਤ ਮਹਲਾ ੪ ਘਰੁ ੧
धनासरी छंत महला ४ घरु १
Ḏẖanāsrī cẖẖanṯ mėhlā 4 gẖar 1
Dhanaasaree, Chhant, Fourth Mehl, First House:
|
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिगुर प्रसादि ॥
Ik▫oaʼnkār saṯgur parsāḏ.
One Universal Creator God. By The Grace Of The True Guru:
|
ਹਰਿ ਜੀਉ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਤਾ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਜੀਉ ॥
हरि जीउ क्रिपा करे ता नामु धिआईऐ जीउ ॥
Har jī▫o kirpā kare ṯā nām ḏẖi▫ā▫ī▫ai jī▫o.
When the Dear Lord grants His Grace, one meditates on the Naam, the Name of the Lord.
|
ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਸੁਭਾਇ ਸਹਜਿ ਗੁਣ ਗਾਈਐ ਜੀਉ ॥
सतिगुरु मिलै सुभाइ सहजि गुण गाईऐ जीउ ॥
Saṯgur milai subẖā▫e sahj guṇ gā▫ī▫ai jī▫o.
Meeting the True Guru, through loving faith and devotion, one intuitively sings the Glorious Praises of the Lord.
|
ਗੁਣ ਗਾਇ ਵਿਗਸੈ ਸਦਾ ਅਨਦਿਨੁ ਜਾ ਆਪਿ ਸਾਚੇ ਭਾਵਏ ॥
गुण गाइ विगसै सदा अनदिनु जा आपि साचे भावए ॥
Guṇ gā▫e vigsai saḏā an▫ḏin jā āp sācẖe bẖāv▫e.
Singing His Glorious Praises continually, night and day, one blossoms forth, when it is pleasing to the True Lord.
|
ਅਹੰਕਾਰੁ ਹਉਮੈ ਤਜੈ ਮਾਇਆ ਸਹਜਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵਏ ॥
अहंकारु हउमै तजै माइआ सहजि नामि समावए ॥
Ahaʼnkār ha▫umai ṯajai mā▫i▫ā sahj nām samāv▫e.
Egotism, self-conceit and Maya are forsaken, and he is intuitively absorbed into the Naam.
|
ਆਪਿ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੋਈ ਆਪਿ ਦੇਇ ਤ ਪਾਈਐ ॥
आपि करता करे सोई आपि देइ त पाईऐ ॥
Āp karṯā kare so▫ī āp ḏe▫e ṯa pā▫ī▫ai.
The Creator Himself acts; when He gives, then we receive.
|
ਹਰਿ ਜੀਉ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਤਾ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਜੀਉ ॥੧॥
हरि जीउ क्रिपा करे ता नामु धिआईऐ जीउ ॥१॥
Har jī▫o kirpā kare ṯā nām ḏẖi▫ā▫ī▫ai jī▫o. ||1||
When the Dear Lord grants His Grace, we meditate on the Naam. ||1||
|
ਅੰਦਰਿ ਸਾਚਾ ਨੇਹੁ ਪੂਰੇ ਸਤਿਗੁਰੈ ਜੀਉ ॥
अंदरि साचा नेहु पूरे सतिगुरै जीउ ॥
Anḏar sācẖā nehu pūre saṯigurai jī▫o.
Deep within, I feel true love for the Perfect True Guru.
|
ਹਉ ਤਿਸੁ ਸੇਵੀ ਦਿਨੁ ਰਾਤਿ ਮੈ ਕਦੇ ਨ ਵੀਸਰੈ ਜੀਉ ॥
हउ तिसु सेवी दिनु राति मै कदे न वीसरै जीउ ॥
Ha▫o ṯis sevī ḏin rāṯ mai kaḏe na vīsrai jī▫o.
I serve Him day and night; I never forget Him.
|
ਕਦੇ ਨ ਵਿਸਾਰੀ ਅਨਦਿਨੁ ਸਮੑਾਰੀ ਜਾ ਨਾਮੁ ਲਈ ਤਾ ਜੀਵਾ ॥
कदे न विसारी अनदिनु सम्हारी जा नामु लई ता जीवा ॥
Kaḏe na visārī an▫ḏin samĥārī jā nām la▫ī ṯā jīvā.
I never forget Him; I remember Him night and day. When I chant the Naam, then I live.
|
ਸ੍ਰਵਣੀ ਸੁਣੀ ਤ ਇਹੁ ਮਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵਾ ॥
स्रवणी सुणी त इहु मनु त्रिपतै गुरमुखि अम्रितु पीवा ॥
Sarvaṇī suṇī ṯa ih man ṯaripṯai gurmukẖ amriṯ pīvā.
With my ears, I hear about Him, and my mind is satisfied. As Gurmukh, I drink the Ambrosial Nectar.
|
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਅਨਦਿਨੁ ਬਿਬੇਕ ਬੁਧਿ ਬਿਚਰੈ ॥
नदरि करे ता सतिगुरु मेले अनदिनु बिबेक बुधि बिचरै ॥
Naḏar kare ṯā saṯgur mele an▫ḏin bibek buḏẖ bicẖrai.
If He bestows His Glance of Grace, then I shall meet the True Guru; my discriminating intellect would contemplate Him, night and day.
|
ਅੰਦਰਿ ਸਾਚਾ ਨੇਹੁ ਪੂਰੇ ਸਤਿਗੁਰੈ ॥੨॥
अंदरि साचा नेहु पूरे सतिगुरै ॥२॥
Anḏar sācẖā nehu pūre saṯigurai. ||2||
Deep within, I feel true love for the Perfect True Guru. ||2||
|
ਸਤਸੰਗਤਿ ਮਿਲੈ ਵਡਭਾਗਿ ਤਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਆਵਏ ਜੀਉ ॥
सतसंगति मिलै वडभागि ता हरि रसु आवए जीउ ॥
Saṯsangaṯ milai vadbẖāg ṯā har ras āv▫e jī▫o.
By great good fortune, one joins the Sat Sangat, the True Congregation; then, one comes to savor the subtle essence of the Lord.
|
ਅਨਦਿਨੁ ਰਹੈ ਲਿਵ ਲਾਇ ਤ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵਏ ਜੀਉ ॥
अनदिनु रहै लिव लाइ त सहजि समावए जीउ ॥
An▫ḏin rahai liv lā▫e ṯa sahj samāv▫e jī▫o.
Night and day, he remains lovingly focused on the Lord; he merges in celestial peace.
|
ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ਤਾ ਹਰਿ ਮਨਿ ਭਾਵੈ ਸਦਾ ਅਤੀਤੁ ਬੈਰਾਗੀ ॥
सहजि समावै ता हरि मनि भावै सदा अतीतु बैरागी ॥
Sahj samāvai ṯā har man bẖāvai saḏā aṯīṯ bairāgī.
Merging in celestial peace, he becomes pleasing to the Lord’s Mind; he remains forever unattached and untouched.
|
ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਸੋਭਾ ਜਗ ਅੰਤਰਿ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ॥
हलति पलति सोभा जग अंतरि राम नामि लिव लागी ॥
Halaṯ palaṯ sobẖā jag anṯar rām nām liv lāgī.
He receives honor in this world and the next, lovingly focused on the Lord’s Name.
|
ਹਰਖ ਸੋਗ ਦੁਹਾ ਤੇ ਮੁਕਤਾ ਜੋ ਪ੍ਰਭੁ ਕਰੇ ਸੁ ਭਾਵਏ ॥
हरख सोग दुहा ते मुकता जो प्रभु करे सु भावए ॥
Harakẖ sog ḏuhā ṯe mukṯā jo parabẖ kare so bẖāv▫e.
He is liberated from both pleasure and pain; he is pleased by whatever God does.
|
ਸਤਸੰਗਤਿ ਮਿਲੈ ਵਡਭਾਗਿ ਤਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਆਵਏ ਜੀਉ ॥੩॥
सतसंगति मिलै वडभागि ता हरि रसु आवए जीउ ॥३॥
Saṯsangaṯ milai vadbẖāg ṯā har ras āv▫e jī▫o. ||3||
By great good fortune, one joins the Sat Sangat, the True Congregation, and then, one comes to savor the subtle essence of the Lord. ||3||
|
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਦੁਖੁ ਹੋਇ ਮਨਮੁਖ ਜਮਿ ਜੋਹਿਆ ਜੀਉ ॥
दूजै भाइ दुखु होइ मनमुख जमि जोहिआ जीउ ॥
Ḏūjai bẖā▫e ḏukẖ ho▫e manmukẖ jam johi▫ā jī▫o.
In the love of duality, there is pain and suffering; the Messenger of Death eyes the self-willed Manmukhs.
|
ਹਾਇ ਹਾਇ ਕਰੇ ਦਿਨੁ ਰਾਤਿ ਮਾਇਆ ਦੁਖਿ ਮੋਹਿਆ ਜੀਉ ॥
हाइ हाइ करे दिनु राति माइआ दुखि मोहिआ जीउ ॥
Hā▫e hā▫e kare ḏin rāṯ mā▫i▫ā ḏukẖ mohi▫ā jī▫o.
They cry and howl, day and night, caught by the pain of Maya.
|
ਮਾਇਆ ਦੁਖਿ ਮੋਹਿਆ ਹਉਮੈ ਰੋਹਿਆ ਮੇਰੀ ਮੇਰੀ ਕਰਤ ਵਿਹਾਵਏ ॥
माइआ दुखि मोहिआ हउमै रोहिआ मेरी मेरी करत विहावए ॥
Mā▫i▫ā ḏukẖ mohi▫ā ha▫umai rohi▫ā merī merī karaṯ vihāva▫e.
Caught by the pain of Maya, provoked by his ego, he passes his life crying out, "Mine, mine!".
|
ਜੋ ਪ੍ਰਭੁ ਦੇਇ ਤਿਸੁ ਚੇਤੈ ਨਾਹੀ ਅੰਤਿ ਗਇਆ ਪਛੁਤਾਵਏ ॥
जो प्रभु देइ तिसु चेतै नाही अंति गइआ पछुतावए ॥
Jo parabẖ ḏe▫e ṯis cẖeṯai nāhī anṯ ga▫i▫ā pacẖẖuṯāva▫e.
He does not remember God, the Giver, and in the end, he departs regretting and repenting.
|
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਕੋ ਸਾਥਿ ਨ ਚਾਲੈ ਪੁਤ੍ਰ ਕਲਤ੍ਰ ਮਾਇਆ ਧੋਹਿਆ ॥
बिनु नावै को साथि न चालै पुत्र कलत्र माइआ धोहिआ ॥
Bin nāvai ko sāth na cẖālai puṯar kalṯar mā▫i▫ā ḏẖohi▫ā.
Without the Name, nothing shall go along with him; not his children, spouse or the enticements of Maya.
|
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਦੁਖੁ ਹੋਇ ਮਨਮੁਖਿ ਜਮਿ ਜੋਹਿਆ ਜੀਉ ॥੪॥
दूजै भाइ दुखु होइ मनमुखि जमि जोहिआ जीउ ॥४॥
Ḏūjai bẖā▫e ḏukẖ ho▫e manmukẖ jam johi▫ā jī▫o. ||4||
In the love of duality, there is pain and suffering; the Messenger of Death eyes the self-willed Manmukhs. ||4||
|
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਲੇਹੁ ਮਿਲਾਇ ਮਹਲੁ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਜੀਉ ॥
करि किरपा लेहु मिलाइ महलु हरि पाइआ जीउ ॥
Kar kirpā leho milā▫e mahal har pā▫i▫ā jī▫o.
Granting His Grace, the Lord has merged me with Himself; I have found the Mansion of the Lord’s Presence.
|
ਸਦਾ ਰਹੈ ਕਰ ਜੋੜਿ ਪ੍ਰਭੁ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ਜੀਉ ॥
सदा रहै कर जोड़ि प्रभु मनि भाइआ जीउ ॥
Saḏā rahai kar joṛ parabẖ man bẖā▫i▫ā jī▫o.
I remain standing with my palms pressed together; I have become pleasing to God’s Mind.
|
ਪ੍ਰਭੁ ਮਨਿ ਭਾਵੈ ਤਾ ਹੁਕਮਿ ਸਮਾਵੈ ਹੁਕਮੁ ਮੰਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
प्रभु मनि भावै ता हुकमि समावै हुकमु मंनि सुखु पाइआ ॥
Parabẖ man bẖāvai ṯā hukam samāvai hukam man sukẖ pā▫i▫ā.
When one is pleasing to God’s Mind, then he merges in the Hukam of the Lord’s Command; surrendering to His Hukam, he finds peace.
|
ਅਨਦਿਨੁ ਜਪਤ ਰਹੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਸਹਜੇ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥
अनदिनु जपत रहै दिनु राती सहजे नामु धिआइआ ॥
An▫ḏin japaṯ rahai ḏin rāṯī sėhje nām ḏẖi▫ā▫i▫ā.
Night and day, he chants the Lord’s Name, day and night; intuitively, naturally, he meditates on the Naam, the Name of the Lord.
|
ਨਾਮੋ ਨਾਮੁ ਮਿਲੀ ਵਡਿਆਈ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਭਾਵਏ ॥
नामो नामु मिली वडिआई नानक नामु मनि भावए ॥
Nāmo nām milī vadi▫ā▫ī Nānak nām man bẖāv▫e.
Through the Naam, the glorious greatness of the Naam is obtained; the Naam is pleasing to Nanak’s mind.
|
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਲੇਹੁ ਮਿਲਾਇ ਮਹਲੁ ਹਰਿ ਪਾਵਏ ਜੀਉ ॥੫॥੧॥
करि किरपा लेहु मिलाइ महलु हरि पावए जीउ ॥५॥१॥
Kar kirpā leho milā▫e mahal har pāv▫e jī▫o. ||5||1||
Granting His Grace, the Lord has merged me with Himself; I have found the Mansion of the Lord’s Presence. ||5||1||
|
