ਮਃ ੫ ॥
Mėhlā 5.
Fifth Mehl:
|
ਘਟਿ ਵਸਹਿ ਚਰਣਾਰਬਿੰਦ ਰਸਨਾ ਜਪੈ ਗੁਪਾਲ ॥
Gẖat vasėh cẖarṇārbinḏ rasnā japai gupāl.
Let the Lotus Feet of the Lord abide within your heart, and with your tongue, chant God's Name.
|
ਨਾਨਕ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਸਿਮਰੀਐ ਤਿਸੁ ਦੇਹੀ ਕਉ ਪਾਲਿ ॥੨॥
Nānak so parabẖ simrī▫ai ṯis ḏehī ka▫o pāl. ||2||
O Nanak, meditate in remembrance on God, and nurture this body. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
Pa▫oṛī.
Pauree:
|
ਆਪੇ ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਕਰੇ ਇਸਨਾਨੁ ॥
Āpe aṯẖsaṯẖ ṯirath karṯā āp kare isnān.
The Creator Himself is the sixty-eight sacred places of pilgrimage; He Himself takes the cleansing bath in them.
|
ਆਪੇ ਸੰਜਮਿ ਵਰਤੈ ਸ੍ਵਾਮੀ ਆਪਿ ਜਪਾਇਹਿ ਨਾਮੁ ॥
Āpe sanjam varṯai savāmī āp japā▫ihi nām.
He Himself practices austere self-discipline; the Lord Master Himself causes us to chant His Name.
|
ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਹੋਇ ਭਉ ਖੰਡਨੁ ਆਪਿ ਕਰੈ ਸਭੁ ਦਾਨੁ ॥
Āp ḏa▫i▫āl ho▫e bẖa▫o kẖandan āp karai sabẖ ḏān.
He Himself becomes merciful to us; the Destroyer of fear Himself gives in charity to all.
|
ਜਿਸ ਨੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ਸੋ ਸਦ ਹੀ ਦਰਗਹਿ ਪਾਏ ਮਾਨੁ ॥
Jis no gurmukẖ āp bujẖā▫e so saḏ hī ḏargahi pā▫e mān.
One whom He has enlightened and made Gurmukh, ever obtains honor in His Court.
|
ਜਿਸ ਦੀ ਪੈਜ ਰਖੈ ਹਰਿ ਸੁਆਮੀ ਸੋ ਸਚਾ ਹਰਿ ਜਾਨੁ ॥੧੪॥
Jis ḏī paij rakẖai har su▫āmī so sacẖā har jān. ||14||
One whose honor the Lord Master has preserved, comes to know the True Lord. ||14||
|
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
Salok mėhlā 3.
Shalok, Third Mehl:
|
ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭੇਟੇ ਜਗੁ ਅੰਧੁ ਹੈ ਅੰਧੇ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ॥
Nānak bin saṯgur bẖete jag anḏẖ hai anḏẖe karam kamā▫e.
O Nanak, without meeting the True Guru, the world is blind, and it does blind deeds.
|
ਸਬਦੈ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਨ ਲਾਵਈ ਜਿਤੁ ਸੁਖੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
Sabḏai si▫o cẖiṯ na lāv▫ī jiṯ sukẖ vasai man ā▫e.
It does not focus its consciousness on the Word of the Shabad, which would bring peace to abide in the mind.
|
ਤਾਮਸਿ ਲਗਾ ਸਦਾ ਫਿਰੈ ਅਹਿਨਿਸਿ ਜਲਤੁ ਬਿਹਾਇ ॥
Ŧāmas lagā saḏā firai ahinis jalaṯ bihā▫e.
Always afflicted with the dark passions of low energy, it wanders around, passing its days and nights burning.
|
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋ ਥੀਐ ਕਹਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥੧॥
Jo ṯis bẖāvai so thī▫ai kahṇā kicẖẖū na jā▫e. ||1||
Whatever pleases Him, comes to pass; no one has any say in this. ||1||
|
ਮਃ ੩ ॥
Mėhlā 3.
Third Mehl:
|
ਸਤਿਗੁਰੂ ਫੁਰਮਾਇਆ ਕਾਰੀ ਏਹ ਕਰੇਹੁ ॥
Saṯgurū furmā▫i▫ā kārī eh karehu.
The True Guru has commanded us to do this:
|
ਗੁਰੂ ਦੁਆਰੈ ਹੋਇ ਕੈ ਸਾਹਿਬੁ ਸੰਮਾਲੇਹੁ ॥
Gurū ḏu▫ārai ho▫e kai sāhib sammālehu.
through the Guru's Gate, meditate on the Lord Master.
|
ਸਾਹਿਬੁ ਸਦਾ ਹਜੂਰਿ ਹੈ ਭਰਮੈ ਕੇ ਛਉੜ ਕਟਿ ਕੈ ਅੰਤਰਿ ਜੋਤਿ ਧਰੇਹੁ ॥
Sāhib saḏā hajūr hai bẖarmai ke cẖẖa▫uṛ kat kai anṯar joṯ ḏẖarehu.
The Lord Master is ever-present. He tears away the veil of doubt, and installs His Light within the mind.
|
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹੈ ਦਾਰੂ ਏਹੁ ਲਾਏਹੁ ॥
Har kā nām amriṯ hai ḏārū ehu lā▫ehu.
The Name of the Lord is Ambrosial Nectar - take this healing medicine!
|
ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਭਾਣਾ ਚਿਤਿ ਰਖਹੁ ਸੰਜਮੁ ਸਚਾ ਨੇਹੁ ॥
Saṯgur kā bẖāṇā cẖiṯ rakẖahu sanjam sacẖā nehu.
Enshrine the Will of the True Guru in your consciousness, and make the True Lord's Love your self-discipline.
|
ਨਾਨਕ ਐਥੈ ਸੁਖੈ ਅੰਦਰਿ ਰਖਸੀ ਅਗੈ ਹਰਿ ਸਿਉ ਕੇਲ ਕਰੇਹੁ ॥੨॥
Nānak aithai sukẖai anḏar rakẖsī agai har si▫o kel karehu. ||2||
O Nanak, you shall be kept in peace here, and hereafter, you shall celebrate with the Lord. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
Pa▫oṛī.
Pauree:
|
ਆਪੇ ਭਾਰ ਅਠਾਰਹ ਬਣਸਪਤਿ ਆਪੇ ਹੀ ਫਲ ਲਾਏ ॥
Āpe bẖār aṯẖārah baṇaspaṯ āpe hī fal lā▫e.
He Himself is the vast variety of Nature, and He Himself makes it bear fruit.
|
ਆਪੇ ਮਾਲੀ ਆਪਿ ਸਭੁ ਸਿੰਚੈ ਆਪੇ ਹੀ ਮੁਹਿ ਪਾਏ ॥
Āpe mālī āp sabẖ sincẖai āpe hī muhi pā▫e.
He Himself is the Gardener, He Himself irrigates all the plants, and He Himself puts them in His mouth.
|
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਭੁਗਤਾ ਆਪੇ ਦੇਇ ਦਿਵਾਏ ॥
Āpe karṯā āpe bẖugṯā āpe ḏe▫e ḏivā▫e.
He Himself is the Creator, and He Himself is the Enjoyer; He Himself gives, and causes others to give.
|
ਆਪੇ ਸਾਹਿਬੁ ਆਪੇ ਹੈ ਰਾਖਾ ਆਪੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਏ ॥
Āpe sāhib āpe hai rākẖā āpe rahi▫ā samā▫e.
He Himself is the Lord and Master, and He Himself is the Protector; He Himself is permeating and pervading everywhere.
|
ਜਨੁ ਨਾਨਕ ਵਡਿਆਈ ਆਖੈ ਹਰਿ ਕਰਤੇ ਕੀ ਜਿਸ ਨੋ ਤਿਲੁ ਨ ਤਮਾਏ ॥੧੫॥
Jan Nānak vadi▫ā▫ī ākẖai har karṯe kī jis no ṯil na ṯamā▫e. ||15||
Servant Nanak speaks of the greatness of the Lord, the Creator, who has no greed at all. ||15||
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
Salok mėhlā 3.
Shalok, Third Mehl:
|
ਮਾਣਸੁ ਭਰਿਆ ਆਣਿਆ ਮਾਣਸੁ ਭਰਿਆ ਆਇ ॥
Māṇas bẖari▫ā āṇi▫ā māṇas bẖari▫ā ā▫e.
One person brings a full bottle, and another fills his cup.
|
ਜਿਤੁ ਪੀਤੈ ਮਤਿ ਦੂਰਿ ਹੋਇ ਬਰਲੁ ਪਵੈ ਵਿਚਿ ਆਇ ॥
Jiṯ pīṯai maṯ ḏūr ho▫e baral pavai vicẖ ā▫e.
Drinking the wine, his intelligence departs, and madness enters his mind;
|
ਆਪਣਾ ਪਰਾਇਆ ਨ ਪਛਾਣਈ ਖਸਮਹੁ ਧਕੇ ਖਾਇ ॥
Āpṇā parā▫i▫ā na pacẖẖāṇ▫ī kẖasmahu ḏẖake kẖā▫e.
he cannot distinguish between his own and others, and he is struck down by his Lord and Master.
|
ਜਿਤੁ ਪੀਤੈ ਖਸਮੁ ਵਿਸਰੈ ਦਰਗਹ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥
Jiṯ pīṯai kẖasam visrai ḏargėh milai sajā▫e.
Drinking it, he forgets his Lord and Master, and he is punished in the Court of the Lord.
|
ਝੂਠਾ ਮਦੁ ਮੂਲਿ ਨ ਪੀਚਈ ਜੇ ਕਾ ਪਾਰਿ ਵਸਾਇ ॥
Jẖūṯẖā maḏ mūl na pīcẖ▫ī je kā pār vasā▫e.
Do not drink the false wine at all, if it is in your power.
|
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਸਚੁ ਮਦੁ ਪਾਈਐ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਜਿਸੁ ਆਇ ॥
Nānak naḏrī sacẖ maḏ pā▫ī▫ai saṯgur milai jis ā▫e.
O Nanak, the True Guru comes and meets the mortal; by His Grace, one obtains the True Wine.
|
ਸਦਾ ਸਾਹਿਬ ਕੈ ਰੰਗਿ ਰਹੈ ਮਹਲੀ ਪਾਵੈ ਥਾਉ ॥੧॥
Saḏā sāhib kai rang rahai mahlī pāvai thā▫o. ||1||
He shall dwell forever in the Love of the Lord Master, and obtain a seat in the Mansion of His Presence. ||1||
|
ਮਃ ੩ ॥
Mėhlā 3.
Third Mehl:
|
ਇਹੁ ਜਗਤੁ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਜਾ ਇਸ ਨੋ ਸੋਝੀ ਹੋਇ ॥
Ih jagaṯ jīvaṯ marai jā is no sojẖī ho▫e.
When this world comes to understand, it remains dead while yet alive.
|
ਜਾ ਤਿਨ੍ਹ੍ਹਿ ਸਵਾਲਿਆ ਤਾਂ ਸਵਿ ਰਹਿਆ ਜਗਾਏ ਤਾਂ ਸੁਧਿ ਹੋਇ ॥
Jā ṯiniĥ savāli▫ā ṯāʼn sav rahi▫ā jagā▫e ṯāʼn suḏẖ ho▫e.
When the Lord puts him to sleep, he remains asleep; when He wakes him up, he regains consciousness.
|
ਨਾਨਕ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੈ ਸੋਇ ॥
Nānak naḏar kare je āpṇī saṯgur melai so▫e.
O Nanak, when the Lord casts His Glance of Grace, He causes him to meet the True Guru.
|
ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਤਾ ਫਿਰਿ ਮਰਣੁ ਨ ਹੋਇ ॥੨॥
Gur parsāḏ jīvaṯ marai ṯā fir maraṇ na ho▫e. ||2||
By Guru's Grace, remain dead while yet alive, and you shall not have to die again. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
Pa▫oṛī.
Pauree:
|
ਜਿਸ ਦਾ ਕੀਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੋਵੈ ਤਿਸ ਨੋ ਪਰਵਾਹ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਕੇਰੀ ॥
Jis ḏā kīṯā sabẖ kicẖẖ hovai ṯis no parvāh nāhī kisai kerī.
By His doing, everything happens; what does He care for anyone else?
|
ਹਰਿ ਜੀਉ ਤੇਰਾ ਦਿਤਾ ਸਭੁ ਕੋ ਖਾਵੈ ਸਭ ਮੁਹਤਾਜੀ ਕਢੈ ਤੇਰੀ ॥
Har jī▫o ṯerā ḏiṯā sabẖ ko kẖāvai sabẖ muhṯājī kadẖai ṯerī.
O Dear Lord, everyone eats whatever You give - all are subservient to You.
|
