ਤਿਨ ਕਾ ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੁਖੁ ਲਾਥਾ ਤੇ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਮਿਲੇ ਸੁਭਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
तिन का जनम मरण दुखु लाथा ते हरि दरगह मिले सुभाइ ॥१॥ रहाउ ॥
Ṫin kaa janam maraṇ ḋukʰ laaṫʰaa ṫé har ḋargėh milé subʰaa▫é. ||1|| rahaa▫o.
their pains of birth and death are taken away. They are automatically ushered into the Court of the Lord. ||1||Pause||
|
ਸਬਦੁ ਚਾਖੈ ਸਾਚਾ ਸਾਦੁ ਪਾਏ ॥
सबदु चाखै साचा सादु पाए ॥
Sabaḋ chaakʰæ saachaa saaḋ paa▫é.
One who has tasted the Shabad, obtains the true flavor.
|
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
हरि का नामु मंनि वसाए ॥
Har kaa naam man vasaa▫é.
The Name of the Lord abides within his mind.
|
ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸਦਾ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰਿ ॥
हरि प्रभु सदा रहिआ भरपूरि ॥
Har parabʰ saḋaa rahi▫aa bʰarpoor.
The Lord God is Eternal and All-pervading.
|
ਆਪੇ ਨੇੜੈ ਆਪੇ ਦੂਰਿ ॥੨॥
आपे नेड़ै आपे दूरि ॥२॥
Aapé néṛæ aapé ḋoor. ||2||
He Himself is near, and He Himself is far away. ||2||
|
ਆਖਣਿ ਆਖੈ ਬਕੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
आखणि आखै बकै सभु कोइ ॥
Aakʰaṇ aakʰæ bakæ sabʰ ko▫é.
Everyone talks and speaks through speech;
|
ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਏ ਸੋਇ ॥
आपे बखसि मिलाए सोइ ॥
Aapé bakʰas milaa▫é so▫é.
the Lord Himself forgives, and unites us with Himself.
|
ਕਹਣੈ ਕਥਨਿ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥
कहणै कथनि न पाइआ जाइ ॥
Kahṇæ kaṫʰan na paa▫i▫aa jaa▫é.
By merely speaking and talking, He is not obtained.
|
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥੩॥
गुर परसादि वसै मनि आइ ॥३॥
Gur parsaaḋ vasæ man aa▫é. ||3||
By Guru’s Grace, He comes to abide in the mind. ||3||
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥
गुरमुखि विचहु आपु गवाइ ॥
Gurmukʰ vichahu aap gavaa▫é.
The Gurmukh eradicates his self-conceit from within.
|
ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਮੋਹੁ ਚੁਕਾਇ ॥
हरि रंगि राते मोहु चुकाइ ॥
Har rang raaṫé moh chukaa▫é.
He is imbued with the Lord’s Love, having discarded worldly attachment.
|
ਅਤਿ ਨਿਰਮਲੁ ਗੁਰ ਸਬਦ ਵੀਚਾਰ ॥
अति निरमलु गुर सबद वीचार ॥
Aṫ nirmal gur sabaḋ veechaar.
He contemplates the utterly Immaculate Word of the Guru’s Shabad.
|
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰ ॥੪॥੪॥੪੩॥
नानक नामि सवारणहार ॥४॥४॥४३॥
Naanak naam savaaraṇhaar. ||4||4||43||
O Nanak! The Naam, the Name of the Lord, is our Salvation. ||4||4||43||
|
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੩ ॥
आसा महला ३ ॥
Aasaa mėhlaa 3.
Aasaa, Third Mehl:
|
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਲਗੇ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
दूजै भाइ लगे दुखु पाइआ ॥
Ḋoojæ bʰaa▫é lagé ḋukʰ paa▫i▫aa.
Attached to the love of duality, one only incurs pain.
|
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥
बिनु सबदै बिरथा जनमु गवाइआ ॥
Bin sabḋæ birṫʰaa janam gavaa▫i▫aa.
Without the Word of the Shabad, one’s life is wasted away in vain.
|
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੈ ਸੋਝੀ ਹੋਇ ॥
सतिगुरु सेवै सोझी होइ ॥
Saṫgur sévæ sojʰee ho▫é.
Serving the True Guru, understanding is obtained,
|
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਨ ਲਾਗੈ ਕੋਇ ॥੧॥
दूजै भाइ न लागै कोइ ॥१॥
Ḋoojæ bʰaa▫é na laagæ ko▫é. ||1||
and then, one is not attached to the love of duality. ||1||
|
ਮੂਲਿ ਲਾਗੇ ਸੇ ਜਨ ਪਰਵਾਣੁ ॥
मूलि लागे से जन परवाणु ॥
Mool laagé sé jan parvaaṇ.
Those who hold fast to their roots, become acceptable.
|
ਅਨਦਿਨੁ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਜਪਿ ਹਿਰਦੈ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਹਰਿ ਏਕੋ ਜਾਣੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
अनदिनु राम नामु जपि हिरदै गुर सबदी हरि एको जाणु ॥१॥ रहाउ ॥
An▫ḋin raam naam jap hirḋæ gur sabḋee har éko jaaṇ. ||1|| rahaa▫o.
Night and day, they meditate within their hearts on the Lord’s Name; through the Word of the Guru’s Shabad, they know the One Lord. ||1||Pause||
|
ਡਾਲੀ ਲਾਗੈ ਨਿਹਫਲੁ ਜਾਇ ॥
डाली लागै निहफलु जाइ ॥
Daalee laagæ nihfal jaa▫é.
One who is attached to the branch, does not receive the fruits.
|
ਅੰਧੀ ਕੰਮੀ ਅੰਧ ਸਜਾਇ ॥
अंधीं कंमी अंध सजाइ ॥
Aⁿḋʰeeⁿ kammee anḋʰ sajaa▫é.
For blind actions, blind punishment is received.
|
ਮਨਮੁਖੁ ਅੰਧਾ ਠਉਰ ਨ ਪਾਇ ॥
मनमुखु अंधा ठउर न पाइ ॥
Manmukʰ anḋʰaa tʰa▫ur na paa▫é.
The blind, self-willed Manmukh finds no place of rest.
|
ਬਿਸਟਾ ਕਾ ਕੀੜਾ ਬਿਸਟਾ ਮਾਹਿ ਪਚਾਇ ॥੨॥
बिसटा का कीड़ा बिसटा माहि पचाइ ॥२॥
Bistaa kaa keeṛaa bistaa maahi pachaa▫é. ||2||
He is a maggot in manure, and in manure he shall rot away. ||2||
|
ਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥
गुर की सेवा सदा सुखु पाए ॥
Gur kee sévaa saḋaa sukʰ paa▫é.
Serving the Guru, everlasting peace is obtained.
|
ਸੰਤਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਏ ॥
संतसंगति मिलि हरि गुण गाए ॥
Sanṫsangaṫ mil har guṇ gaa▫é.
Joining the True Congregation, the Sat Sangat, the Glorious Praises of the Lord are sung.
|
ਨਾਮੇ ਨਾਮਿ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰੁ ॥
नामे नामि करे वीचारु ॥
Naamé naam karé veechaar.
One who contemplates the Naam, the Name of the Lord,
|
ਆਪਿ ਤਰੈ ਕੁਲ ਉਧਰਣਹਾਰੁ ॥੩॥
आपि तरै कुल उधरणहारु ॥३॥
Aap ṫaræ kul uḋʰraṇhaar. ||3||
saves himself, and his family as well. ||3||
|
ਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਨਾਮਿ ਵਜਾਏ ॥
गुर की बाणी नामि वजाए ॥
Gur kee baṇee naam vajaa▫é.
Through the Word of the Guru’s Bani, the Naam resounds;
|
ਨਾਨਕ ਮਹਲੁ ਸਬਦਿ ਘਰੁ ਪਾਏ ॥
नानक महलु सबदि घरु पाए ॥
Naanak mahal sabaḋ gʰar paa▫é.
O Nanak! Through the Word of the Shabad, one finds the Mansion of the Lord’s Presence within the home of the heart.
|
ਗੁਰਮਤਿ ਸਤ ਸਰਿ ਹਰਿ ਜਲਿ ਨਾਇਆ ॥
गुरमति सत सरि हरि जलि नाइआ ॥
Gurmaṫ saṫ sar har jal naa▫i▫aa.
Under Guru’s Instruction, bathe in the Pool of Truth, in the Water of the Lord;
|
ਦੁਰਮਤਿ ਮੈਲੁ ਸਭੁ ਦੁਰਤੁ ਗਵਾਇਆ ॥੪॥੫॥੪੪॥
दुरमति मैलु सभु दुरतु गवाइआ ॥४॥५॥४४॥
Ḋurmaṫ mæl sabʰ ḋuraṫ gavaa▫i▫aa. ||4||5||44||
Thus, the filth of evil-mindedness and sin shall all be washed away. ||4||5||44||
|
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੩ ॥
आसा महला ३ ॥
Aasaa mėhlaa 3.
Aasaa, Third Mehl:
|
ਮਨਮੁਖ ਮਰਹਿ ਮਰਿ ਮਰਣੁ ਵਿਗਾੜਹਿ ॥
मनमुख मरहि मरि मरणु विगाड़हि ॥
Manmukʰ marėh mar maraṇ vigaaṛėh.
The self-willed Manmukhs are dying; they are wasting away in death.
|
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਆਤਮ ਸੰਘਾਰਹਿ ॥
दूजै भाइ आतम संघारहि ॥
Ḋoojæ bʰaa▫é aaṫam sangʰaarėh.
In the love of duality, they murder their own souls.
|
ਮੇਰਾ ਮੇਰਾ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵਿਗੂਤਾ ॥
मेरा मेरा करि करि विगूता ॥
Méraa méraa kar kar vigooṫaa.
Crying out, “Mine, mine!”, they are ruined.
|
ਆਤਮੁ ਨ ਚੀਨੑੈ ਭਰਮੈ ਵਿਚਿ ਸੂਤਾ ॥੧॥
आतमु न चीन्है भरमै विचि सूता ॥१॥
Aaṫam na cheenĥæ bʰarmæ vich sooṫaa. ||1||
They do not remember their souls; they are asleep in superstition. ||1||
|
ਮਰੁ ਮੁਇਆ ਸਬਦੇ ਮਰਿ ਜਾਇ ॥
मरु मुइआ सबदे मरि जाइ ॥
Mar mu▫i▫aa sabḋé mar jaa▫é.
He alone dies a real death, who dies in the Word of the Shabad.
|
ਉਸਤਤਿ ਨਿੰਦਾ ਗੁਰਿ ਸਮ ਜਾਣਾਈ ਇਸੁ ਜੁਗ ਮਹਿ ਲਾਹਾ ਹਰਿ ਜਪਿ ਲੈ ਜਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
उसतति निंदा गुरि सम जाणाई इसु जुग महि लाहा हरि जपि लै जाइ ॥१॥ रहाउ ॥
Usṫaṫ ninḋaa gur sam jaaṇaa▫ee is jug mėh laahaa har jap læ jaa▫é. ||1|| rahaa▫o.
The Guru has inspired me to realize, that praise and slander are one and the same; in this world, the profit is obtained by chanting the Name of the Lord. ||1||Pause||
|
ਨਾਮ ਵਿਹੂਣ ਗਰਭ ਗਲਿ ਜਾਇ ॥
नाम विहूण गरभ गलि जाइ ॥
Naam vihooṇ garabʰ gal jaa▫é.
Those who lack the Naam, the Name of the Lord, are dissolved within the womb.
|
ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਦੂਜੈ ਲੋਭਾਇ ॥
बिरथा जनमु दूजै लोभाइ ॥
Birṫʰaa janam ḋoojæ lobʰaa▫é.
Useless is the birth of those who are lured by duality.
|
ਨਾਮ ਬਿਹੂਣੀ ਦੁਖਿ ਜਲੈ ਸਬਾਈ ॥
नाम बिहूणी दुखि जलै सबाई ॥
Naam bihooṇee ḋukʰ jalæ sabaa▫ee.
Without the Naam, all are burning in pain.
|
ਸਤਿਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ॥੨॥
सतिगुरि पूरै बूझ बुझाई ॥२॥
Saṫgur pooræ boojʰ bujʰaa▫ee. ||2||
The Perfect True Guru has given me this understanding. ||2||
|
ਮਨੁ ਚੰਚਲੁ ਬਹੁ ਚੋਟਾ ਖਾਇ ॥
मनु चंचलु बहु चोटा खाइ ॥
Man chanchal baho chotaa kʰaa▫é.
The fickle mind is struck down so many times.
|
ਏਥਹੁ ਛੁੜਕਿਆ ਠਉਰ ਨ ਪਾਇ ॥
एथहु छुड़किआ ठउर न पाइ ॥
Éṫʰahu chʰuṛki▫aa tʰa▫ur na paa▫é.
Having lost this opportunity, no place of rest shall be found.
|
ਗਰਭ ਜੋਨਿ ਵਿਸਟਾ ਕਾ ਵਾਸੁ ॥
गरभ जोनि विसटा का वासु ॥
Garabʰ jon vistaa kaa vaas.
Cast into the womb of reincarnation, the mortal lives in manure;
|
ਤਿਤੁ ਘਰਿ ਮਨਮੁਖੁ ਕਰੇ ਨਿਵਾਸੁ ॥੩॥
तितु घरि मनमुखु करे निवासु ॥३॥
Ṫiṫ gʰar manmukʰ karé nivaas. ||3||
in such a home, the self-willed Manmukh takes up residence. ||3||
|
ਅਪੁਨੇ ਸਤਿਗੁਰ ਕਉ ਸਦਾ ਬਲਿ ਜਾਈ ॥
अपुने सतिगुर कउ सदा बलि जाई ॥
Apuné saṫgur ka▫o saḋaa bal jaa▫ee.
I am forever a sacrifice to my True Guru;
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਈ ॥
गुरमुखि जोती जोति मिलाई ॥
Gurmukʰ joṫee joṫ milaa▫ee.
the light of the Gurmukh blends with the Divine Light of the Lord.
|
ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ॥
निरमल बाणी निज घरि वासा ॥
Nirmal baṇee nij gʰar vaasaa.
Through the Immaculate Bani of the Word, the mortal dwells within the home of his own inner self.
|
ਨਾਨਕ ਹਉਮੈ ਮਾਰੇ ਸਦਾ ਉਦਾਸਾ ॥੪॥੬॥੪੫॥
नानक हउमै मारे सदा उदासा ॥४॥६॥४५॥
Naanak ha▫umæ maaré saḋaa uḋaasaa. ||4||6||45||
O Nanak! He conquers his ego, and remains forever detached. ||4||6||45||
|
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੩ ॥
आसा महला ३ ॥
Aasaa mėhlaa 3.
Aasaa, Third Mehl:
|
ਲਾਲੈ ਆਪਣੀ ਜਾਤਿ ਗਵਾਈ ॥
लालै आपणी जाति गवाई ॥
Laalæ aapṇee jaaṫ gavaa▫ee.
The Lord’s slave sets aside his own social status.
|
ਤਨੁ ਮਨੁ ਅਰਪੇ ਸਤਿਗੁਰ ਸਰਣਾਈ ॥
तनु मनु अरपे सतिगुर सरणाई ॥
Ṫan man arpé saṫgur sarṇaa▫ee.
He dedicates his mind and body to the True Guru, and seeks His Sanctuary.
|
