ਮਨਮੁਖ ਜਨਮੁ ਬਿਰਥਾ ਗਇਆ ਕਿਆ ਮੁਹੁ ਦੇਸੀ ਜਾਇ ॥੩॥
मनमुख जनमु बिरथा गइआ किआ मुहु देसी जाइ ॥३॥
Manmukẖ janam birthā ga▫i▫ā ki▫ā muhu ḏesī jā▫e. ||3||
The life of the self-willed Manmukh passes uselessly. What face will he show when he passes beyond? ||3||
|
ਸਭ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਹੈ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਕਹਨੁ ਨ ਜਾਇ ॥
सभ किछु आपे आपि है हउमै विचि कहनु न जाइ ॥
Sabẖ kicẖẖ āpe āp hai ha▫umai vicẖ kahan na jā▫e.
God Himself is everything; those who are in their ego cannot even speak of this.
|
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਛਾਣੀਐ ਦੁਖੁ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਗਵਾਇ ॥
गुर कै सबदि पछाणीऐ दुखु हउमै विचहु गवाइ ॥
Gur kai sabaḏ pacẖẖāṇī▫ai ḏukẖ ha▫umai vicẖahu gavā▫e.
Through the Word of the Guru’s Shabad, He is realized, and the pain of egotism is eradicated from within.
|
ਸਤਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਆਪਣਾ ਹਉ ਤਿਨ ਕੈ ਲਾਗਉ ਪਾਇ ॥
सतगुरु सेवनि आपणा हउ तिन कै लागउ पाइ ॥
Saṯgur sevan āpṇā ha▫o ṯin kai lāga▫o pā▫e.
I fall at the feet of those who serve their True Guru.
|
ਨਾਨਕ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸਚਿਆਰ ਹਹਿ ਹਉ ਤਿਨ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥੪॥੨੧॥੫੪॥
नानक दरि सचै सचिआर हहि हउ तिन बलिहारै जाउ ॥४॥२१॥५४॥
Nānak ḏar sacẖai sacẖiār hėh ha▫o ṯin balihārai jā▫o. ||4||21||54||
O Nanak! I am a sacrifice to those who are found to be true in the True Court. ||4||21||54||
|
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
सिरीरागु महला ३ ॥
Sirīrāg mėhlā 3.
Siree Raag, Third Mehl:
|
ਜੇ ਵੇਲਾ ਵਖਤੁ ਵੀਚਾਰੀਐ ਤਾ ਕਿਤੁ ਵੇਲਾ ਭਗਤਿ ਹੋਇ ॥
जे वेला वखतु वीचारीऐ ता कितु वेला भगति होइ ॥
Je velā vakẖaṯ vīcẖārī▫ai ṯā kiṯ velā bẖagaṯ ho▫e.
Consider the time and the moment-when should we worship the Lord?
|
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੇ ਰਤਿਆ ਸਚੇ ਸਚੀ ਸੋਇ ॥
अनदिनु नामे रतिआ सचे सची सोइ ॥
An▫ḏin nāme raṯi▫ā sacẖe sacẖī so▫e.
Night and day, one who is attuned to the Name of the True Lord is true.
|
ਇਕੁ ਤਿਲੁ ਪਿਆਰਾ ਵਿਸਰੈ ਭਗਤਿ ਕਿਨੇਹੀ ਹੋਇ ॥
इकु तिलु पिआरा विसरै भगति किनेही होइ ॥
Ik ṯil pi▫ārā visrai bẖagaṯ kinehī ho▫e.
If someone forgets the Beloved Lord, even for an instant, what sort of devotion is that?
|
ਮਨੁ ਤਨੁ ਸੀਤਲੁ ਸਾਚ ਸਿਉ ਸਾਸੁ ਨ ਬਿਰਥਾ ਕੋਇ ॥੧॥
मनु तनु सीतलु साच सिउ सासु न बिरथा कोइ ॥१॥
Man ṯan sīṯal sācẖ si▫o sās na birthā ko▫e. ||1||
One whose mind and body are cooled and soothed by the True Lord-no breath of his is wasted. ||1||
|
ਮੇਰੇ ਮਨ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥
मेरे मन हरि का नामु धिआइ ॥
Mere man har kā nām ḏẖi▫ā▫e.
O my mind! Meditate on the Name of the Lord.
|
ਸਾਚੀ ਭਗਤਿ ਤਾ ਥੀਐ ਜਾ ਹਰਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
साची भगति ता थीऐ जा हरि वसै मनि आइ ॥१॥ रहाउ ॥
Sācẖī bẖagaṯ ṯā thī▫ai jā har vasai man ā▫e. ||1|| rahā▫o.
True devotional worship is performed when the Lord comes to dwell in the mind. ||1||Pause||
|
ਸਹਜੇ ਖੇਤੀ ਰਾਹੀਐ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਬੀਜੁ ਪਾਇ ॥
सहजे खेती राहीऐ सचु नामु बीजु पाइ ॥
Sėhje kẖeṯī rāhī▫ai sacẖ nām bīj pā▫e.
With intuitive ease, cultivate your farm, and plant the Seed of the True Name.
|
ਖੇਤੀ ਜੰਮੀ ਅਗਲੀ ਮਨੂਆ ਰਜਾ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
खेती जमी अगली मनूआ रजा सहजि सुभाइ ॥
Kẖeṯī jammī aglī manū▫ā rajā sahj subẖā▫e.
The seedlings have sprouted luxuriantly, and with intuitive ease, the mind is satisfied.
|
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਪੀਤੈ ਤਿਖ ਜਾਇ ॥
गुर का सबदु अम्रितु है जितु पीतै तिख जाइ ॥
Gur kā sabaḏ amriṯ hai jiṯ pīṯai ṯikẖ jā▫e.
The Word of the Guru’s Shabad is Ambrosial Nectar; drinking it in, thirst is quenched.
|
ਇਹੁ ਮਨੁ ਸਾਚਾ ਸਚਿ ਰਤਾ ਸਚੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥੨॥
इहु मनु साचा सचि रता सचे रहिआ समाइ ॥२॥
Ih man sācẖā sacẖ raṯā sacẖe rahi▫ā samā▫e. ||2||
This true mind is attuned to Truth, and it remains permeated with the True One. ||2||
|
ਆਖਣੁ ਵੇਖਣੁ ਬੋਲਣਾ ਸਬਦੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
आखणु वेखणु बोलणा सबदे रहिआ समाइ ॥
Ākẖaṇ vekẖaṇ bolṇā sabḏe rahi▫ā samā▫e.
In speaking, in seeing and in words, remain immersed in the Shabad.
|
ਬਾਣੀ ਵਜੀ ਚਹੁ ਜੁਗੀ ਸਚੋ ਸਚੁ ਸੁਣਾਇ ॥
बाणी वजी चहु जुगी सचो सचु सुणाइ ॥
Baṇī vajī cẖahu jugī sacẖo sacẖ suṇā▫e.
The Word of the Guru’s Bani vibrates throughout the four ages. As Truth, it teaches Truth.
|
ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਰਹਿ ਗਇਆ ਸਚੈ ਲਇਆ ਮਿਲਾਇ ॥
हउमै मेरा रहि गइआ सचै लइआ मिलाइ ॥
Ha▫umai merā rėh ga▫i▫ā sacẖai la▫i▫ā milā▫e.
Egotism and possessiveness are eliminated, and the True One absorbs them into Himself.
|
ਤਿਨ ਕਉ ਮਹਲੁ ਹਦੂਰਿ ਹੈ ਜੋ ਸਚਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੩॥
तिन कउ महलु हदूरि है जो सचि रहे लिव लाइ ॥३॥
Ŧin ka▫o mahal haḏūr hai jo sacẖ rahe liv lā▫e. ||3||
Those who remain lovingly absorbed in the True One see the Mansion of His Presence close at hand. ||3||
|
ਨਦਰੀ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਵਿਣੁ ਕਰਮਾ ਪਾਇਆ ਨ ਜਾਇ ॥
नदरी नामु धिआईऐ विणु करमा पाइआ न जाइ ॥
Naḏrī nām ḏẖi▫ā▫ī▫ai viṇ karmā pā▫i▫ā na jā▫e.
By His Grace, we meditate on the Naam, the Name of the Lord. Without His Mercy, it cannot be obtained.
|
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਤਸੰਗਤਿ ਲਹੈ ਸਤਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਜਿਸੁ ਆਇ ॥
पूरै भागि सतसंगति लहै सतगुरु भेटै जिसु आइ ॥
Pūrai bẖāg saṯsangaṯ lahai saṯgur bẖetai jis ā▫e.
Through perfect good destiny, one finds the Sat Sangat, the True Congregation, and one comes to meet the True Guru.
|
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੇ ਰਤਿਆ ਦੁਖੁ ਬਿਖਿਆ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
अनदिनु नामे रतिआ दुखु बिखिआ विचहु जाइ ॥
An▫ḏin nāme raṯi▫ā ḏukẖ bikẖi▫ā vicẖahu jā▫e.
Night and day, remain attuned to the Naam, and the pain of corruption shall be dispelled from within.
|
ਨਾਨਕ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵੜਾ ਨਾਮੇ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੪॥੨੨॥੫੫॥
नानक सबदि मिलावड़ा नामे नामि समाइ ॥४॥२२॥५५॥
Nānak sabaḏ milāvṛā nāme nām samā▫e. ||4||22||55||
O Nanak! Merging with the Shabad through the Name, one is immersed in the Name. ||4||22||55||
|
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
सिरीरागु महला ३ ॥
Sirīrāg mėhlā 3.
Siree Raag, Third Mehl:
|
ਆਪਣਾ ਭਉ ਤਿਨ ਪਾਇਓਨੁ ਜਿਨ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰਿ ॥
आपणा भउ तिन पाइओनु जिन गुर का सबदु बीचारि ॥
Āpṇā bẖa▫o ṯin pā▫i▫on jin gur kā sabaḏ bīcẖār.
Those who contemplate the Word of the Guru’s Shabad are filled with the Fear of God.
|
ਸਤਸੰਗਤੀ ਸਦਾ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਸਚੇ ਕੇ ਗੁਣ ਸਾਰਿ ॥
सतसंगती सदा मिलि रहे सचे के गुण सारि ॥
Saṯsangṯī saḏā mil rahe sacẖe ke guṇ sār.
They remain forever merged with the Sat Sangat, the True Congregation; they dwell upon the Glories of the True One.
|
ਦੁਬਿਧਾ ਮੈਲੁ ਚੁਕਾਈਅਨੁ ਹਰਿ ਰਾਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
दुबिधा मैलु चुकाईअनु हरि राखिआ उर धारि ॥
Ḏubiḏẖā mail cẖukā▫ī▫an har rākẖi▫ā ur ḏẖār.
They cast off the filth of their mental duality, and they keep the Lord enshrined in their hearts.
|
ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਸਚੁ ਮਨਿ ਸਚੇ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੁ ॥੧॥
सची बाणी सचु मनि सचे नालि पिआरु ॥१॥
Sacẖī baṇī sacẖ man sacẖe nāl pi▫ār. ||1||
True is their speech, and true are their minds. They are in love with the True One. ||1||
|
ਮਨ ਮੇਰੇ ਹਉਮੈ ਮੈਲੁ ਭਰ ਨਾਲਿ ॥
मन मेरे हउमै मैलु भर नालि ॥
Man mere ha▫umai mail bẖar nāl.
O my mind! You are filled with the filth of egotism.
|
ਹਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਸਦਾ ਸੋਹਣਾ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
हरि निरमलु सदा सोहणा सबदि सवारणहारु ॥१॥ रहाउ ॥
Har nirmal saḏā sohṇā sabaḏ savāraṇhār. ||1|| rahā▫o.
The Immaculate Lord is eternally Beautiful. We are adorned with the Word of the Shabad. ||1||Pause||
|
ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਮਨੁ ਮੋਹਿਆ ਪ੍ਰਭਿ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥
सचै सबदि मनु मोहिआ प्रभि आपे लए मिलाइ ॥
Sacẖai sabaḏ man mohi▫ā parabẖ āpe la▫e milā▫e.
God joins those to Himself whose minds are fascinated with the True Word of His Shabad.
|
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੇ ਰਤਿਆ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਇ ॥
अनदिनु नामे रतिआ जोती जोति समाइ ॥
An▫ḏin nāme raṯi▫ā joṯī joṯ samā▫e.
Night and day, they are attuned to the Naam, and their light is absorbed into the Light.
|
ਜੋਤੀ ਹੂ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਪਦਾ ਬਿਨੁ ਸਤਗੁਰ ਬੂਝ ਨ ਪਾਇ ॥
जोती हू प्रभु जापदा बिनु सतगुर बूझ न पाइ ॥
Joṯī hū parabẖ jāpḏā bin saṯgur būjẖ na pā▫e.
Through His Light, God is revealed. Without the True Guru, understanding is not obtained.
|
ਜਿਨ ਕਉ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਸਤਗੁਰੁ ਭੇਟਿਆ ਤਿਨ ਆਇ ॥੨॥
जिन कउ पूरबि लिखिआ सतगुरु भेटिआ तिन आइ ॥२॥
Jin ka▫o pūrab likẖi▫ā saṯgur bẖeti▫ā ṯin ā▫e. ||2||
The True Guru comes to meet those who have such preordained destiny. ||2||
|
ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਸਭ ਡੁਮਣੀ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਇ ॥
विणु नावै सभ डुमणी दूजै भाइ खुआइ ॥
viṇ nāvai sabẖ dumṇī ḏūjai bẖā▫e kẖu▫ā▫e.
Without the Name, all are miserable. In the love of duality, they are ruined.
|
ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਘੜੀ ਨ ਜੀਵਦੀ ਦੁਖੀ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਇ ॥
तिसु बिनु घड़ी न जीवदी दुखी रैणि विहाइ ॥
Ŧis bin gẖaṛī na jīvḏī ḏukẖī raiṇ vihā▫e.
Without Him, I cannot survive even for an instant, and my life-night passes in anguish.
|
ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਣਾ ਅੰਧੁਲਾ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
भरमि भुलाणा अंधुला फिरि फिरि आवै जाइ ॥
Bẖaram bẖulāṇā anḏẖulā fir fir āvai jā▫e.
Wandering in doubt, the spiritually blind come and go in reincarnation, over and over again.
|
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਣੀ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥੩॥
नदरि करे प्रभु आपणी आपे लए मिलाइ ॥३॥
Naḏar kare parabẖ āpṇī āpe la▫e milā▫e. ||3||
When God Himself bestows His Glance of Grace, He blends us into Himself. ||3||
|
