ਦਰਿ ਘਰਿ ਢੋਈ ਨ ਲਹੈ ਦਰਗਹ ਝੂਠੁ ਖੁਆਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
दरि घरि ढोई न लहै दरगह झूठु खुआरु ॥१॥ रहाउ ॥
Ḋar gʰar dʰo▫ee na lahæ ḋargėh jʰootʰ kʰu▫aar. ||1|| rahaa▫o.
In mansion’s door (this world) thou shalt obtain no shelter and being false thou shalt be miserable in the next world. Pause.
ਮੰਦਰ ਦੇ ਬੂਹੇ (ਇਸ ਜਹਾਨ) ਵਿੱਚ ਤੈਨੂੰ ਪਨਾਹ ਨਹੀਂ ਮਿਲਣੀ ਅਤੇ ਕੂੜੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਤੂੰ ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਅੰਦਰ ਅਵਾਜ਼ਾਰ ਹੋਵੇਗੀ। ਠਹਿਰਾਉ।
|
ਆਪਿ ਸੁਜਾਣੁ ਨ ਭੁਲਈ ਸਚਾ ਵਡ ਕਿਰਸਾਣੁ ॥
आपि सुजाणु न भुलई सचा वड किरसाणु ॥
Aap sujaaṇ na bʰul▫ee sachaa vad kirsaaṇ.
The True Lord Himself is all wise and forgets not. He is a great husbandman.
ਸੱਚਾ ਸੁਆਮੀ ਖ਼ੁਦ ਸਰਬੱਗ ਹੈ ਅਤੇ ਚੋਧੀਂ ਨਹੀਂ ਖਾਂਦਾ। ਉਹ ਇਕ ਭਾਰਾ ਜ਼ਿਮੀਦਾਰ ਹੈ।
|
ਪਹਿਲਾ ਧਰਤੀ ਸਾਧਿ ਕੈ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਦੇ ਦਾਣੁ ॥
पहिला धरती साधि कै सचु नामु दे दाणु ॥
Pahilaa ḋʰarṫee saaḋʰ kæ sach naam ḋé ḋaaṇ.
He first prepares the mind ground and then gives (sows) the seed of the True Name.
ਪ੍ਰਥਮ ਉਹ ਮਨ-ਜ਼ਮੀਨ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਫਿਰ ਸਤਿਨਾਮ ਦਾ ਬੀਜ਼ ਦਿੰਦਾ (ਬੀਜਦਾ) ਹੈ।
|
ਨਉ ਨਿਧਿ ਉਪਜੈ ਨਾਮੁ ਏਕੁ ਕਰਮਿ ਪਵੈ ਨੀਸਾਣੁ ॥੨॥
नउ निधि उपजै नामु एकु करमि पवै नीसाणु ॥२॥
Na▫o niḋʰ upjæ naam ék karam pavæ neesaaṇ. ||2||
From the Name of One Lord the nine treasure are produced and the mortal comes to bear the mark of His grace.
ਇਕ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਨਾਮ ਤੋਂ ਨੌਂ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਣੀ ਉਤੇ ਉਸ ਦੀ ਮਿਹਰ ਦਾ ਚਿੰਨ੍ਹ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
|
ਗੁਰ ਕਉ ਜਾਣਿ ਨ ਜਾਣਈ ਕਿਆ ਤਿਸੁ ਚਜੁ ਅਚਾਰੁ ॥
गुर कउ जाणि न जाणई किआ तिसु चजु अचारु ॥
Gur ka▫o jaaṇ na jaaṇ▫ee ki▫aa ṫis chaj achaar.
What is the sense and life conduct of him. who understanding (withstanding), understands not the Guru.
ਉਸ ਦੀ ਕਾਹਦੀ ਅਕਲ ਤੇ ਜੀਵਨ ਮਰਿਆਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਸਮਝ (ਸੋਚ) ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ, ਗੁਰਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦਾ।
|
ਅੰਧੁਲੈ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਮਨਮੁਖਿ ਅੰਧ ਗੁਬਾਰੁ ॥
अंधुलै नामु विसारिआ मनमुखि अंध गुबारु ॥
Anḋʰulæ naam visaari▫aa manmukʰ anḋʰ gubaar.
The Blind man has forgotten the Name. A perverse person (walks) in pitch-darkness.
ਅੰਨ੍ਹੇ ਇਨਸਾਨ ਨੇ ਨਾਮ ਨੂੰ ਭੁਲਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਪਤਿਤ ਪੁਰਸ਼ ਅੰਨ੍ਹੇਰ-ਘੁੱਪ (ਅੰਦਰ ਟੁਰਦਾ) ਹੈ।
|
ਆਵਣੁ ਜਾਣੁ ਨ ਚੁਕਈ ਮਰਿ ਜਨਮੈ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥੩॥
आवणु जाणु न चुकई मरि जनमै होइ खुआरु ॥३॥
Aavaṇ jaaṇ na chuk▫ee mar janmæ ho▫é kʰu▫aar. ||3||
His coming and going ceases not and he is ruined in death and birth.
ਉਸ ਦਾ ਆਉਣਾ ਤੇ ਜਾਣਾ ਖਤਮ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਅਤੇ ਉਹ ਮਰਣ ਜੰਮਣ ਅੰਦਰ ਤਬਾਹ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
|
ਚੰਦਨੁ ਮੋਲਿ ਅਣਾਇਆ ਕੁੰਗੂ ਮਾਂਗ ਸੰਧੂਰੁ ॥
चंदनु मोलि अणाइआ कुंगू मांग संधूरु ॥
Chanḋan mol aṇaa▫i▫aa kungoo maaⁿg sanḋʰoor.
She buys and brings sandal, saffron redhead for the partings of her hair.
ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਮੀਢੀਆਂ ਦੇ ਚੀਰਾਂ ਲਈ ਚੰਨਣ, ਕੇਸਰ ਤੇ ਸ਼ਿੰਗਰਫ਼ ਖ਼ਰੀਦ ਕੇ ਲਿਆਉਂਦੀਂ ਹੈ।
|
ਚੋਆ ਚੰਦਨੁ ਬਹੁ ਘਣਾ ਪਾਨਾ ਨਾਲਿ ਕਪੂਰੁ ॥
चोआ चंदनु बहु घणा पाना नालि कपूरु ॥
Cho▫aa chanḋan baho gʰaṇaa paanaa naal kapoor.
Moreover she applies to her body in great abundance the perfume of eagle and sandal wood and chews betel leaf mixed with camphor.
ਨਾਲੇ ਉਹ ਊਦ ਤੇ ਚੰਨਣ ਦੀ ਲੱਕੜ ਦਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਤਰ ਦੇਹ ਨੂੰ ਮਲਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਮੁਸ਼ਕ-ਕਾਫੂਰ ਵਿੱਚ ਪਾ ਕੇ ਪਾਨ-ਬੀੜਾ ਖਾਂਦੀ ਹੈ।
|
ਜੇ ਧਨ ਕੰਤਿ ਨ ਭਾਵਈ ਤ ਸਭਿ ਅਡੰਬਰ ਕੂੜੁ ॥੪॥
जे धन कंति न भावई त सभि अड्मबर कूड़ु ॥४॥
Jé ḋʰan kanṫ na bʰaav▫ee ṫa sabʰ adambar kooṛ. ||4||
But If the bride is not pleasing to her Spouse then all her trappings are false.
ਪਰ ਜੇਕਰ ਲਾੜੀ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦੀ, ਤਦ ਉਸ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਸਜਾਵਟਾਂ ਝੂਠੀਆਂ ਹਨ।
|
ਸਭਿ ਰਸ ਭੋਗਣ ਬਾਦਿ ਹਹਿ ਸਭਿ ਸੀਗਾਰ ਵਿਕਾਰ ॥
सभि रस भोगण बादि हहि सभि सीगार विकार ॥
Sabʰ ras bʰogaṇ baaḋ hėh sabʰ seegaar vikaar.
Her enjoyments of all the pleasure are vain and all her decorations unwholesome.
ਉਸ ਦੀ ਸਮੂਹ ਸੁਆਦ ਮਾਣਨੇ ਬੇਅਰਥ ਹਨ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਸਾਰੇ ਹਾਰ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਮੰਦੇ।
|
ਜਬ ਲਗੁ ਸਬਦਿ ਨ ਭੇਦੀਐ ਕਿਉ ਸੋਹੈ ਗੁਰਦੁਆਰਿ ॥
जब लगु सबदि न भेदीऐ किउ सोहै गुरदुआरि ॥
Jab lag sabaḋ na bʰéḋee▫æ ki▫o sohæ gurḋu▫aar.
Until she is pierced through with God’s Name how can she look beautiful in Great God’s Court?
ਜਦ ਤਾਈਂ ਉਹ ਰੱਬ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਵਿੰਨ੍ਹੀ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀ, ਉਹ ਉਸ ਵੱਡੇ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਅੰਦਰ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੁੰਦਰ ਲੱਗ ਸਕਦੀ ਹੈ?
|
ਨਾਨਕ ਧੰਨੁ ਸੁਹਾਗਣੀ ਜਿਨ ਸਹ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੁ ॥੫॥੧੩॥
नानक धंनु सुहागणी जिन सह नालि पिआरु ॥५॥१३॥
Naanak ḋʰan suhaagaṇee jin sah naal pi▫aar. ||5||13||
Nanak, blessed is the fortunate wife, who bears love with (to) her Consort.
ਨਾਨਕ, ਮੁਬਾਰਕ ਹੈ ਉਹ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੀ ਪਤਨੀ, ਜਿਸ ਦੀ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੇ ਸਾਥ ਪ੍ਰੀਤ ਹੈ।
|
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੧ ॥
सिरीरागु महला १ ॥
Sireeraag mėhlaa 1.
Sri Rag, First Guru.
ਸਿਰੀ ਰਾਗ, ਪਹਿਲੀ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ।
|
ਸੁੰਞੀ ਦੇਹ ਡਰਾਵਣੀ ਜਾ ਜੀਉ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
सुंञी देह डरावणी जा जीउ विचहु जाइ ॥
Suñee ḋéh daraavaṇee jaa jee▫o vichahu jaa▫é.
When the soul departs from within, dreadful becomes the forlorn body.
ਜਦ ਭੌਰ ਅੰਦਰੋਂ ਚਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸੁੰਨਸਾਨ ਸਰੀਰ ਭੈ-ਦਾਇਕ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
|
ਭਾਹਿ ਬਲੰਦੀ ਵਿਝਵੀ ਧੂਉ ਨ ਨਿਕਸਿਓ ਕਾਇ ॥
भाहि बलंदी विझवी धूउ न निकसिओ काइ ॥
Bʰaahi balanḋee vijʰvee ḋʰoo▫o na niksi▫o kaa▫é.
The burning fire is extinguished and now no smoke of breath emerges.
ਮੱਚਦੀ ਹੋਈ ਅੱਗ ਬੁਝ ਗਈ ਹੈ ਅਤੇ ਹੁਣ ਕੋਈ ਸੁਆਸ ਦਾ ਧੂੰਆਂ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲਦਾ।
|
ਪੰਚੇ ਰੁੰਨੇ ਦੁਖਿ ਭਰੇ ਬਿਨਸੇ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥੧॥
पंचे रुंने दुखि भरे बिनसे दूजै भाइ ॥१॥
Panché runné ḋukʰ bʰaré binsé ḋoojæ bʰaa▫é. ||1||
The five (sense-organs) bewail painfully and pine away through worldly love.
ਪੰਜੇ (ਗਿਆਨ ਇੰਦਰੇ) ਕਸ਼ਟ-ਪੂਰਤ ਹੋ ਵਿਰਲਾਪ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸੰਸਾਰੀ ਮਮਤਾ ਰਾਹੀਂ ਨਸ਼ਟ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
|
ਮੂੜੇ ਰਾਮੁ ਜਪਹੁ ਗੁਣ ਸਾਰਿ ॥
मूड़े रामु जपहु गुण सारि ॥
Mooṛé raam japahu guṇ saar.
O fool! preserve virtues and remember Pervading God.
ਹੇ ਮੂਰਖ! ਨੇਕੀਆਂ ਦੀ ਸੰਭਾਲ ਕਰ ਅਤੇ ਵਿਆਪਕ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਨੂੰ ਸਿਮਰ।
|
ਹਉਮੈ ਮਮਤਾ ਮੋਹਣੀ ਸਭ ਮੁਠੀ ਅਹੰਕਾਰਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
हउमै ममता मोहणी सभ मुठी अहंकारि ॥१॥ रहाउ ॥
Ha▫umæ mamṫaa mohṇee sabʰ mutʰee ahaⁿkaar. ||1|| rahaa▫o.
Self-conceit and egoism are bewitching. Arrogance has defrauded all. Pause.
ਸਵੈ-ਹੰਗਤਾ ਅਤੇ ਅਪਣੱਤ ਫ਼ਰੇਫ਼ਤਾ ਕਰ ਲੈਣ ਵਾਲੀਆਂ ਹਨ। ਘੁਮੰਡ ਨੇ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਠੱਗ ਲਿਆ ਹੈ। ਠਹਿਰਾਉ।
|
ਜਿਨੀ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਦੂਜੀ ਕਾਰੈ ਲਗਿ ॥
जिनी नामु विसारिआ दूजी कारै लगि ॥
Jinee naam visaari▫aa ḋoojee kaaræ lag.
They, who have forgotten the Name, are attached with worldly pursuits,
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਨਾਮ ਨੂੰ ਭੁਲਾ ਦਿਤਾ ਹੈ, ਜੋ ਸੰਸਾਰੀ ਕੰਮਾਂ-ਕਾਜਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ,
|
ਦੁਬਿਧਾ ਲਾਗੇ ਪਚਿ ਮੁਏ ਅੰਤਰਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਿ ॥
दुबिधा लागे पचि मुए अंतरि त्रिसना अगि ॥
Ḋubiḋʰaa laagé pach mu▫é anṫar ṫarisnaa ag.
are linked with another in love and they within whose heart is the fire of desire, putrefy to death.
ਜਿਹੜੇ ਹੋਰਸੁ ਦੇ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਨੱਥੀ ਹੋਏ ਹੋਏ ਹਨ ਅਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਖ਼ਾਹਿਸ਼ ਦੀ ਅਗਨੀ ਹੈ, ਉਹ ਗਲ-ਸੜ ਤੇ ਮਰ-ਮੁਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
|
ਗੁਰਿ ਰਾਖੇ ਸੇ ਉਬਰੇ ਹੋਰਿ ਮੁਠੀ ਧੰਧੈ ਠਗਿ ॥੨॥
गुरि राखे से उबरे होरि मुठी धंधै ठगि ॥२॥
Gur raakʰé sé ubré hor mutʰee ḋʰanḋʰæ tʰag. ||2||
They, whom the Guru protects are saved and others, are beguiled by deceitful worldly occupations.
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗੁਰੂ ਰਖਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਬਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਹੋਰਨਾਂ ਨੂੰ ਪੱਤੇਬਾਜ਼ ਸੰਸਾਰੀ ਕਾਰ-ਵਿਹਾਰ ਠੱਗ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।
|
ਮੁਈ ਪਰੀਤਿ ਪਿਆਰੁ ਗਇਆ ਮੁਆ ਵੈਰੁ ਵਿਰੋਧੁ ॥
मुई परीति पिआरु गइआ मुआ वैरु विरोधु ॥
Mu▫ee pareeṫ pi▫aar ga▫i▫aa mu▫aa vær viroḋʰ.
The pious persons for ever restrain their desires and by becoming the recipients of His favour obtain the True Being.
ਪਵਿੱਤਰ ਪੁਰਸ਼ ਸਦੀਵ ਹੀ ਆਪਣੀਆਂ ਖ਼ਾਹਿਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਦੇ ਪਾਤ੍ਰ ਹੋ ਸਤਿ ਪੁਰਖ ਨੂੰ ਪਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।
|
ਧੰਧਾ ਥਕਾ ਹਉ ਮੁਈ ਮਮਤਾ ਮਾਇਆ ਕ੍ਰੋਧੁ ॥
धंधा थका हउ मुई ममता माइआ क्रोधु ॥
Ḋʰanḋʰaa ṫʰakaa ha▫o mu▫ee mamṫaa maa▫i▫aa kroḋʰ.
Their profane affection dies, their worldly love goes and they cease their enmity and estrangement.
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਘਟੀਆ ਮੁਹੱਬਤ ਮਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੰਸਾਰੀ ਮਮਤਾ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਮੁੱਕ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੁਸ਼ਮਨੀ ਤੇ ਖਟਪਟੀ।
|
ਕਰਮਿ ਮਿਲੈ ਸਚੁ ਪਾਈਐ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦਾ ਨਿਰੋਧੁ ॥੩॥
करमि मिलै सचु पाईऐ गुरमुखि सदा निरोधु ॥३॥
Karam milæ sach paa▫ee▫æ gurmukʰ saḋaa niroḋʰ. ||3||
Their secular avocations come to an end and die down their pride, worldly attachments yearning for wealth and wrath.
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੁਨਿਆਵੀ ਕੰਮ-ਕਾਜ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਮਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੰਕਾਰ, ਸੰਸਾਰੀ ਲਗਨਾਂ, ਧਨ ਦੌਲਤ ਦੀ ਲਾਲਸਾ, ਅਤੇ ਰੋਹ।
|
ਸਚੀ ਕਾਰੈ ਸਚੁ ਮਿਲੈ ਗੁਰਮਤਿ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥
सची कारै सचु मिलै गुरमति पलै पाइ ॥
Sachee kaaræ sach milæ gurmaṫ palæ paa▫é.
By true service one meets the True Lord and obtains Guru’s instruction.
ਸੱਚੀ ਚਾਕਰੀ ਦੁਆਰਾ ਆਦਮੀ ਸੱਚੇ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਮਿਲ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਗੁਰਾਂ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਪਰਾਪਤ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।
|
ਸੋ ਨਰੁ ਜੰਮੈ ਨਾ ਮਰੈ ਨਾ ਆਵੈ ਨਾ ਜਾਇ ॥
सो नरु जंमै ना मरै ना आवै ना जाइ ॥
So nar jammæ naa maræ naa aavæ naa jaa▫é.
That man gets immune of birth and death. He neither comes nor goes.
ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਜੰਮਣ ਤੇ ਮਰਣ ਰਹਿਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਨਾਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਨਾਂ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
|
ਨਾਨਕ ਦਰਿ ਪਰਧਾਨੁ ਸੋ ਦਰਗਹਿ ਪੈਧਾ ਜਾਇ ॥੪॥੧੪॥
नानक दरि परधानु सो दरगहि पैधा जाइ ॥४॥१४॥
Naanak ḋar parḋʰaan so ḋargahi pæḋʰaa jaa▫é. ||4||14||
Nanak, he is prominent at God’s door and goes to His Court clad with the robe of honour.
ਨਾਨਕ, ਉਹ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੇ ਬੂਹੇ ਉਤੇ ਮੁਖੀਆ ਹੈ ਅਤੇ ਇਜ਼ਤ ਦੀ ਪੁਸ਼ਾਕ ਪਹਿਨ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਨੂੰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
|
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲ ੧ ॥
सिरीरागु महल १ ॥
Sireeraag mahal 1.
Sri Rag, First Guru.
ਸਿਰੀ ਰਾਗ, ਪਹਿਲੀ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ।
|
ਤਨੁ ਜਲਿ ਬਲਿ ਮਾਟੀ ਭਇਆ ਮਨੁ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਮਨੂਰੁ ॥
तनु जलि बलि माटी भइआ मनु माइआ मोहि मनूरु ॥
Ṫan jal bal maatee bʰa▫i▫aa man maa▫i▫aa mohi manoor.
The body is completely burnt to ashes and because of mammon’s love the mind is rusted with wickedness.
ਸਰੀਰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੜ ਕੇ ਸੁਆਹ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਮੋਹਨੀ ਦੀ ਮੁਹੱਬਤ ਕਾਰਨ ਮਨੂਏ ਨੂੰ ਵਿਕਾਰ ਦਾ ਜੰਗਾਲ ਲੱਗ ਗਿਆ ਹੈ।
|
ਅਉਗਣ ਫਿਰਿ ਲਾਗੂ ਭਏ ਕੂਰਿ ਵਜਾਵੈ ਤੂਰੁ ॥
अउगण फिरि लागू भए कूरि वजावै तूरु ॥
A▫ugaṇ fir laagoo bʰa▫é koor vajaavæ ṫoor.
Demerits, then turn into enemies and falsehood sounds the bugle (in glee).
ਬਦੀਆਂ ਤਦ ਵੈਰੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਝੂਠ (ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ) ਤੂਰੁ ਬਿਗਲ ਵਜਾਉਂਦਾ ਹੈ।
|
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਭਰਮਾਈਐ ਦੁਬਿਧਾ ਡੋਬੇ ਪੂਰੁ ॥੧॥
बिनु सबदै भरमाईऐ दुबिधा डोबे पूरु ॥१॥
Bin sabḋæ bʰarmaa▫ee▫æ ḋubiḋʰaa dobé poor. ||1||
Without the Name, man is knocked about (in transmigration). The love of duality has drowned multitudes of men.
ਨਾਮ ਦੇ ਬਾਝੋਂ ਬੰਦਾ (ਆਵਾਗਉਣ ਅੰਦਰ) ਧੱਕਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਦਵੈਤ-ਭਾਵ ਨੇ ਬੰਦਿਆਂ ਦੇ ਸਮੁਦਾਇ ਗਰਕ ਕਰ ਛੱਡੇ ਹਨ।
|
ਮਨ ਰੇ ਸਬਦਿ ਤਰਹੁ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥
मन रे सबदि तरहु चितु लाइ ॥
Man ré sabaḋ ṫarahu chiṫ laa▫é.
O my soul! thou shalt swim across the world ocean by fixing attention on God’s Name.
ਹੇ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦੜੀਏ! ਤੂੰ ਵਾਹਿਗੁਰੁ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਕਿਰਤੀ ਜੋੜਨ ਦੁਆਰਾ ਸੰਸਾਰ ਸਮੁੰਦਰ ਤੋਂ ਪਾਰ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ।
|
ਜਿਨਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਨ ਬੂਝਿਆ ਮਰਿ ਜਨਮੈ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
जिनि गुरमुखि नामु न बूझिआ मरि जनमै आवै जाइ ॥१॥ रहाउ ॥
Jin gurmukʰ naam na boojʰi▫aa mar janmæ aavæ jaa▫é. ||1|| rahaa▫o.
Those who through the Guru, have not understood God’s Name are reborn after death and continue coming and going. Pause.
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਗੁਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਹਰੀ ਨਾਮ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਮਝਿਆ, ਉਹ ਮਰ ਕੇ ਮੁੜ ਜੰਮਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਉਂਦੇ ਤੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਠਹਿਰਾਉ।
|
ਤਨੁ ਸੂਚਾ ਸੋ ਆਖੀਐ ਜਿਸੁ ਮਹਿ ਸਾਚਾ ਨਾਉ ॥
तनु सूचा सो आखीऐ जिसु महि साचा नाउ ॥
Ṫan soochaa so aakʰee▫æ jis mėh saachaa naa▫o.
That body where in abides the True Name, is said to be pure.
ਜਿਸ ਦੇਹ ਅੰਦਰ ਸਤਿਨਾਮ ਵਸਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਪਵਿੱਤਰ ਕਹੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
|
ਭੈ ਸਚਿ ਰਾਤੀ ਦੇਹੁਰੀ ਜਿਹਵਾ ਸਚੁ ਸੁਆਉ ॥
भै सचि राती देहुरी जिहवा सचु सुआउ ॥
Bʰæ sach raaṫee ḋéhuree jihvaa sach su▫aa▫o.
(The Mortal), whose body is tinged with the fear of the True One and whose tongue relishes truthfulness,
(ਪ੍ਰਾਣੀ) ਜਿਸ ਦੀ ਦੇਹਿ ਸਤਿੁਪਰਖ ਦੇ ਡਰ ਨਾਲ ਰੰਗੀ ਹੋਈ ਹੈ ਤੇ ਜਿਸ ਦੀ ਜੀਭ ਸੱਚਾਈ ਦਾ ਸੁਆਦ ਮਾਣਦੀ ਹੈ,
|
ਸਚੀ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲੀਐ ਬਹੁੜਿ ਨ ਪਾਵੈ ਤਾਉ ॥੨॥
सची नदरि निहालीऐ बहुड़ि न पावै ताउ ॥२॥
Sachee naḋar nihaalee▫æ bahuṛ na paavæ ṫaa▫o. ||2||
is ecstasised by God’s true glance, and faces not sin’s heat, again.
ਉਸ ਨੂੰ ਹਰੀ ਦੀ ਸੱਚੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਨਿਹਾਲ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮੁੜ ਕੇ ਪਾਪਾਂ ਦਾ ਸੇਕ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ।
|
ਸਾਚੇ ਤੇ ਪਵਨਾ ਭਇਆ ਪਵਨੈ ਤੇ ਜਲੁ ਹੋਇ ॥
साचे ते पवना भइआ पवनै ते जलु होइ ॥
Saaché ṫé pavnaa bʰa▫i▫aa pavnæ ṫé jal ho▫é.
From the True Lord, proceeded the air and from air became the water.
ਸੱਚੇ ਸੁਆਮੀ ਤੋਂ ਹਵਾ ਹੋਈ ਅਤੇ ਹਵਾ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਬਣਿਆ।
|
ਜਲ ਤੇ ਤ੍ਰਿਭਵਣੁ ਸਾਜਿਆ ਘਟਿ ਘਟਿ ਜੋਤਿ ਸਮੋਇ ॥
जल ते त्रिभवणु साजिआ घटि घटि जोति समोइ ॥
Jal ṫé ṫaribʰavaṇ saaji▫aa gʰat gʰat joṫ samo▫é.
From the water God created the three worlds and in every heart He infused His light.
ਪਾਣੀ ਤੋਂ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਨੇ ਤਿੰਨ ਜਹਾਨ ਪੈਦਾ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਹਰ ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਨੂਰ ਫੂਕਿਆ।
|
ਨਿਰਮਲੁ ਮੈਲਾ ਨਾ ਥੀਐ ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥੩॥
निरमलु मैला ना थीऐ सबदि रते पति होइ ॥३॥
Nirmal mælaa naa ṫʰee▫æ sabaḋ raṫé paṫ ho▫é. ||3||
The Immaculate Lord becomes not impure, He, who is imbued with the Name, obtains honour.
ਪਵਿੱਤ੍ਰ ਪ੍ਰਭੂ, ਅਪਵਿੱਤ੍ਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਜੋ ਨਾਮ ਨਾਲ ਰੰਗੀਜਾ ਹੈ, ਉਹ ਇੱਜ਼ਤ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ।
|
ਇਹੁ ਮਨੁ ਸਾਚਿ ਸੰਤੋਖਿਆ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਿਸੁ ਮਾਹਿ ॥
इहु मनु साचि संतोखिआ नदरि करे तिसु माहि ॥
Ih man saach sanṫokʰi▫aa naḋar karé ṫis maahi.
God shows favour in (unto) him, whose soul is contented with truthfulness.0
ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਉਸ (ਉਤੇ) ਜਾਂ (ਵਿੱਚ) ਮਿਹਰ ਧਾਰਦਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਦੀ ਇਹ ਆਤਮਾ ਸੱਚਾਈ ਨਾਲ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਹੋਈ ਹੈ।
|
