ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਸਭੁ ਦੁਖੁ ਹੈ ਦੁਖਦਾਈ ਮੋਹ ਮਾਇ ॥
बिनु नावै सभु दुखु है दुखदाई मोह माइ ॥
Bin naavæ sabʰ ḋukʰ hæ ḋukʰ▫ḋaa▫ee moh maa▫é.
Without the Lord’s Name all is misery. Agonising is the love of mammon.
ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਨਾਮ ਦੇ ਬਗੈਰ ਸਭ ਮੁਸੀਬਤ ਹੀ ਹੈ। ਕਸ਼ਟ ਦੇਣਹਾਰ ਹੈ ਮਾਇਆ ਦੀ ਮਮਤਾ।
|
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਦਰੀ ਆਇਆ ਮੋਹ ਮਾਇਆ ਵਿਛੁੜਿ ਸਭ ਜਾਇ ॥੧੭॥
नानक गुरमुखि नदरी आइआ मोह माइआ विछुड़ि सभ जाइ ॥१७॥
Naanak gurmukʰ naḋree aa▫i▫aa moh maa▫i▫aa vichʰuṛ sabʰ jaa▫é. ||17||
Nanak, through the Guru, the mortal realises that because of the love of mammon all are separated from their Lord.
ਨਾਨਕ, ਗੁਰਾਂ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਪ੍ਰਾਣੀ ਅਨੁਭਵ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੋਹਣੀ ਦੀ ਮਮਤਾ ਦੇ ਸਬਬ ਸਾਰੇ ਜਣੇ ਆਪਣੇ ਸੁਆਮੀ ਨਾਲੋ ਜੁਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੁਕਮੁ ਮੰਨੇ ਸਹ ਕੇਰਾ ਹੁਕਮੇ ਹੀ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥
गुरमुखि हुकमु मंने सह केरा हुकमे ही सुखु पाए ॥
Gurmukʰ hukam manné sah kéraa hukmé hee sukʰ paa▫é.
The Guru-ward obeys the order of her Spouse and attains peace in His will.
ਗੁਰੂ-ਅਨੁਸਾਰਨ ਆਪਦੇ ਕੰਤ ਦੇ ਫੁਰਮਾਨ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਰਜ਼ਾ ਵਿੱਚ ਆਰਾਮ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ।
|
ਹੁਕਮੋ ਸੇਵੇ ਹੁਕਮੁ ਅਰਾਧੇ ਹੁਕਮੇ ਸਮੈ ਸਮਾਏ ॥
हुकमो सेवे हुकमु अराधे हुकमे समै समाए ॥
Hukmo sévé hukam araaḋʰé hukmé samæ samaa▫é.
In his will, serves, in His will, she contemplates and in His will, she merges and makes others merge in the Lord.
ਉਸ ਦੀ ਰਜ਼ਾ ਅੰਦਰ, ਉਹ ਘਾਲ ਕਮਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਉਸ ਦੀ ਰਜਾ ਅੰਦਰ ਉਹ ਸਿਮਰਨ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਰਜਾ ਅੰਦਰ ਹੀ ਉਹ ਸਾਈਂ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਹੋਰਨਾ ਨੂੰ ਲੀਨ ਕਰਾਉਂਦੀ ਹੈ।
|
ਹੁਕਮੁ ਵਰਤੁ ਨੇਮੁ ਸੁਚ ਸੰਜਮੁ ਮਨ ਚਿੰਦਿਆ ਫਲੁ ਪਾਏ ॥
हुकमु वरतु नेमु सुच संजमु मन चिंदिआ फलु पाए ॥
Hukam varaṫ ném such sanjam man chinḋi▫aa fal paa▫é.
To abide in the Lord’s will, is her fasting, vow, purity and self-restraint and through it, she obtains the fruits, her mind desires.
ਸਾਈਂ ਦੀ ਰਜ਼ਾ ਅੰਦਰ ਰਹਿਣਾ ਉਸ ਦਾ ਉਪਹਾਸ, ਪ੍ਰਤਿਗਿਆ, ਪਵਿੱਤਰਤਾ ਤੇ ਸਵੈ-ਜਬਤ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਰਾਹੀਂ ਹੀ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਚਿੱਤ-ਚਾਹੁੰਦੇ ਮੇਵੇ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ।
|
ਸਦਾ ਸੁਹਾਗਣਿ ਜਿ ਹੁਕਮੈ ਬੁਝੈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੈ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥
सदा सुहागणि जि हुकमै बुझै सतिगुरु सेवै लिव लाए ॥
Saḋaa suhaagaṇ jė hukmæ bujʰæ saṫgur sévæ liv laa▫é.
Ever a chaste bride is she, who realises her Lord’s will and, inspired with love, serves the True Guru.
ਸਦੀਵੀ ਹੀ ਸਤਿਵੰਤੀ ਪਤਨੀ ਹੈ ਉਹ ਜੋ ਆਪਣੇ ਸਾਈਂ ਦੀ ਰਜਾ ਨੂੰ ਅਨੁਭਵ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਪ੍ਰੀਤ ਲਾ ਕੇ ਸਚੇ ਗੁਰਾਂ ਦੀ ਘਾਲ ਕਮਾਉਂਦੀ ਹੈ।
|
ਨਾਨਕ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਜਿਨ ਊਪਰਿ ਤਿਨਾ ਹੁਕਮੇ ਲਏ ਮਿਲਾਏ ॥੧੮॥
नानक क्रिपा करे जिन ऊपरि तिना हुकमे लए मिलाए ॥१८॥
Naanak kirpaa karé jin oopar ṫinaa hukmé la▫é milaa▫é. ||18||
Nanak, they, on whom, the Lord showers His benediction, them He merges in His will.
ਨਾਨਕ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਉਤੇ ਸੁਆਮੀ ਆਪਣੀ ਮਿਹਰ ਧਾਰਦਾ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਆਪਣੀ ਰਜਾ ਅੰਦਰ ਲੀਨ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।
|
ਮਨਮੁਖਿ ਹੁਕਮੁ ਨ ਬੁਝੇ ਬਪੁੜੀ ਨਿਤ ਹਉਮੈ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ॥
मनमुखि हुकमु न बुझे बपुड़ी नित हउमै करम कमाइ ॥
Manmukʰ hukam na bujʰé bapuṛee niṫ ha▫umæ karam kamaa▫é.
The wretched apostate realises not her Lord’s will and ever does deeds in ego.
ਬਦਬਖਤ ਅਧਰਮਣ ਆਪਣੇ ਸੁਆਮੀ ਦੀ ਰਜਾ ਨੂੰ ਅਨੁਭਵ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ ਅਤੇ ਸਦਾ ਹੰਕਾਰ ਅੰਦਰ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ।
|
ਵਰਤ ਨੇਮੁ ਸੁਚ ਸੰਜਮੁ ਪੂਜਾ ਪਾਖੰਡਿ ਭਰਮੁ ਨ ਜਾਇ ॥
वरत नेमु सुच संजमु पूजा पाखंडि भरमु न जाइ ॥
varaṫ ném such sanjam poojaa pakʰand bʰaram na jaa▫é.
Practising fasting, religious routines, piety, self-discipline and worship, hypocrisy and doubt depart not.
ਉਪਹਾਸਾਂ, ਧਾਰਮਕ ਨਿਤ ਕਰਮਾਂ, ਸੁਚਮਤਾ, ਸਵੈ-ਜਬਤ ਅਤੇ ਉਪਾਸਨਾ ਦੀ ਕਮਾਈ ਕਰਨ ਦੁਆਰਾ, ਦੰਭ ਅਤੇ ਸੰਦੇਹ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ।
|
ਅੰਤਰਹੁ ਕੁਸੁਧੁ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਬੇਧੇ ਜਿਉ ਹਸਤੀ ਛਾਰੁ ਉਡਾਏ ॥
अंतरहु कुसुधु माइआ मोहि बेधे जिउ हसती छारु उडाए ॥
Anṫrahu kusuḋʰ maa▫i▫aa mohi béḋʰé ji▫o hasṫee chʰaar udaa▫é.
They are impure from within, are pierced through with the love of riches and are like the elephant, who, after bathing, throws dust on Himself.
ਉਹ ਅੰਦਰੋ ਮਲੀਣ ਹਨ, ਧਨ-ਦੌਲਤ ਦੀ ਲਗਨ ਨਾਲ ਵਿੰਨ੍ਹੇ ਹੋਏ ਹਨ ਅਤੇ ਮੈਗਲ ਦੀ ਮਾਨੰਦ ਹਨ, ਜੋ ਨਹਾ ਕੇ, ਆਪਣੇ ਉਤੇ ਮਿੱਟੀ ਘਟਾ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ।
|
ਜਿਨਿ ਉਪਾਏ ਤਿਸੈ ਨ ਚੇਤਹਿ ਬਿਨੁ ਚੇਤੇ ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥
जिनि उपाए तिसै न चेतहि बिनु चेते किउ सुखु पाए ॥
Jin upaa▫é ṫisæ na cheeṫėh bin chéṫé ki▫o sukʰ paa▫é.
They contemplate not Him, who created them. How can they obtain peace without His contemplation?
ਉਹ ਉਸ ਦਾ ਭਜਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਜਿਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਚਿਆ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਭਜਨ ਦੇ ਬਗੈਰ ਉਹ ਆਰਾਮ ਕਿਸ ਤਰ੍ਰਾਂ ਪਾ ਸਕਦੇ ਹਨ?
|
ਨਾਨਕ ਪਰਪੰਚੁ ਕੀਆ ਧੁਰਿ ਕਰਤੈ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਕਮਾਏ ॥੧੯॥
नानक परपंचु कीआ धुरि करतै पूरबि लिखिआ कमाए ॥१९॥
Naanak parpanch kee▫aa ḋʰur karṫæ poorab likʰi▫aa kamaa▫é. ||19||
Nanak, the Creator-Lord has created the world and mortal does what is preordained for him.
ਨਾਲਕ ਸਿਰਜਣਹਾਰ ਸੁਆਮੀ ਨੇ ਸੰਸਾਰ ਰਚਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਣੀ ਉਹੋ ਕੁਛ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਉਸ ਲਈ ਮੁੱਢ ਤੋਂ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰਤੀਤਿ ਭਈ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਅਨਦਿਨੁ ਸੇਵਾ ਕਰਤ ਸਮਾਇ ॥
गुरमुखि परतीति भई मनु मानिआ अनदिनु सेवा करत समाइ ॥
Gurmukʰ parṫeeṫ bʰa▫ee man maani▫aa an▫ḋin sévaa karaṫ samaa▫é.
The Guru-ward has faith in his Lord and his mind is pleased; performing the Lord’s service night and day, he merges in him.
ਗੁਰੂ-ਅਨੁਸਾਰੀ ਦਾ ਭਰੋਸਾ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਭੂ ਉਤੇ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਚਿੱਤ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੈ, ਰੈਣ ਤੇ ਦਿਹੁੰ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਘਾਲ ਕਮਾ ਉਹ ਉਸ ਅੰਦਰ ਲੀਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
|
ਅੰਤਰਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਗੁਰੂ ਸਭ ਪੂਜੇ ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਦਰਸੁ ਦੇਖੈ ਸਭ ਆਇ ॥
अंतरि सतिगुरु गुरू सभ पूजे सतिगुर का दरसु देखै सभ आइ ॥
Anṫar saṫgur guroo sabʰ poojé saṫgur kaa ḋaras ḋékʰæ sabʰ aa▫é.
The Great God abides within the True Guru’s mind. Everyone adores him and everyone comes to see his vision.
ਵਿਸ਼ਾਲ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਸਚੇ ਗੁਰਾਂ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਅੰਦਰ ਵਸਦਾ ਹੈ। ਹਰ ਕੋਈ ਉਸ ਦੀ ਉਪਾਸ਼ਨਾ ਕਰਦਾ ਤੇ ਹਰ ਕੋਈ ਆ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਦਰਸ਼ਨ ਵੇਖਦਾ ਹੈ।
|
ਮੰਨੀਐ ਸਤਿਗੁਰ ਪਰਮ ਬੀਚਾਰੀ ਜਿਤੁ ਮਿਲਿਐ ਤਿਸਨਾ ਭੁਖ ਸਭ ਜਾਇ ॥
मंनीऐ सतिगुर परम बीचारी जितु मिलिऐ तिसना भुख सभ जाइ ॥
Mannee▫æ saṫgur param beechaaree jiṫ mili▫æ ṫisnaa bʰukʰ sabʰ jaa▫é.
Believe thou in the True Guru, the great discriminator, meeting with whom, one’s thirst and hunger all depart.
ਤੂੰ ਮਹਾਨ ਵਿਚਾਰਾਵਾਨ ਸਚੇ ਗੁਰਾਂ ਉਤੇ ਭਰੋਸਾ ਧਾਰ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲਣ ਦੁਆਰਾ ਪਿਆਸ ਅਤੇ ਖੁਧਿਆ ਸਮੂਹ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।
|
ਹਉ ਸਦਾ ਸਦਾ ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ ਅਪੁਨੇ ਜੋ ਪ੍ਰਭੁ ਸਚਾ ਦੇਇ ਮਿਲਾਇ ॥
हउ सदा सदा बलिहारी गुर अपुने जो प्रभु सचा देइ मिलाइ ॥
Ha▫o saḋaa saḋaa balihaaree gur apuné jo parabʰ sachaa ḋé▫é milaa▫é.
Ever am I a sacrifice unto my Guru, who makes me meet with the True Lord.
ਸਦੀਵ ਹੀ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਗੁਰਦੇਵ ਜੀ ਉਤੋਂ ਘੋਲੀ ਵੰਝਦਾ ਹਾਂ, ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਸੱਚੇ ਸੁਆਮੀ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।
|
ਨਾਨਕ ਕਰਮੁ ਪਾਇਆ ਤਿਨ ਸਚਾ ਜੋ ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਲਗੇ ਆਇ ॥੨੦॥
नानक करमु पाइआ तिन सचा जो गुर चरणी लगे आइ ॥२०॥
Naanak karam paa▫i▫aa ṫin sachaa jo gur charṇee lagé aa▫é. ||20||
Nanak, they alone are blessed with true destiny, who come and fall at the Guru’s feet.
ਨਾਨਕ, ਕੇਵਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਅਸਲੀ ਪ੍ਰਾਲਭਧ ਪਰਾਪਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਆ ਕੇ ਗੁਰਾਂ ਦੇ ਪੈਰੀ ਢਹਿ ਪੈਦੇ ਹਨ।
|
ਜਿਨ ਪਿਰੀਆ ਸਉ ਨੇਹੁ ਸੇ ਸਜਣ ਮੈ ਨਾਲਿ ॥
जिन पिरीआ सउ नेहु से सजण मै नालि ॥
Jin piree▫aa sa▫o néhu sé sajaṇ mæ naal.
The Beloved, with whom I have love, that friend is with me.
ਪ੍ਰੀਤਮ ਜਿਸ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ ਹੈ, ਉਹ ਮਿੱਤਰ ਮੇਰੇ ਸਾਥ ਹੀ ਹੈ।
|
ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਹਉ ਫਿਰਾਂ ਭੀ ਹਿਰਦੈ ਰਖਾ ਸਮਾਲਿ ॥੨੧॥
अंतरि बाहरि हउ फिरां भी हिरदै रखा समालि ॥२१॥
Anṫar baahar ha▫o firaaⁿ bʰee hirḋæ rakʰaa samaal. ||21||
I walk within and without my home however, in every case, remember I him in my mind.
ਮੈਂ ਆਪਦੇ ਘਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਫਿਰਦਾ ਹਾਂ ਪ੍ਰੰਤੂ ਹਰ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ, ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਦੇ ਮਨ ਅੰਦਰ ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।
|
ਜਿਨਾ ਇਕ ਮਨਿ ਇਕ ਚਿਤਿ ਧਿਆਇਆ ਸਤਿਗੁਰ ਸਉ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥
जिना इक मनि इक चिति धिआइआ सतिगुर सउ चितु लाइ ॥
Jinaa ik man ik chiṫ ḋʰi▫aa▫i▫aa saṫgur sa▫o chiṫ laa▫é.
They, who remember God with focused mind and whole heart attach their soul to the True Guru.
ਜੋ ਇਕ ਮਨੂਏ ਤੇ ਇਕ ਦਿਲ ਨਾਲ ਹਰੀ ਨੂੰ ਸਿਮਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਸਚੇ ਗੁਰਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜਦੇ ਹਨ।
|
ਤਿਨ ਕੀ ਦੁਖ ਭੁਖ ਹਉਮੈ ਵਡਾ ਰੋਗੁ ਗਇਆ ਨਿਰਦੋਖ ਭਏ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
तिन की दुख भुख हउमै वडा रोगु गइआ निरदोख भए लिव लाइ ॥
Ṫin kee ḋukʰ bʰukʰ ha▫umæ vadaa rog ga▫i▫aa nirḋokʰ bʰa▫é liv laa▫é.
They are rid of pain, hunger and the great malady of ego and attuned to God, they become disease-free.
ਉਹ ਪੀੜ ਖੁਧਿਆ ਅਤੇ ਹੰਕਾਰ ਵਰਗੀ ਭਾਰੀ ਬੀਮਾਰੀ ਤੋਂ ਖਲਾਸੀ ਪਾ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਹਰੀ ਨਾਲ ਪ੍ਰੇਮ ਪਾ ਰੋਗ-ਰਹਿਤ ਥੀ ਵੰਝਦੇ ਹਨ।
|
ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਗੁਣ ਉਚਰਹਿ ਗੁਣ ਮਹਿ ਸਵੈ ਸਮਾਇ ॥
गुण गावहि गुण उचरहि गुण महि सवै समाइ ॥
Guṇ gaavahi guṇ uchrahi guṇ mėh savæ samaa▫é.
The Lord’s praise they sing, the Lord’s praise they recite and in the Lord’s praise they sleep and merge.
ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਜੱਸ ਉਹ ਗਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਜੱਸ ਉਹ ਉਚਾਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਜੱਸ ਅੰਦਰ ਹੀਉਹ ਸੌਦੇ ਅਤੇ ਲੀਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
|
ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਤੇ ਪਾਇਆ ਸਹਜਿ ਮਿਲਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਆਇ ॥੨੨॥
नानक गुर पूरे ते पाइआ सहजि मिलिआ प्रभु आइ ॥२२॥
Naanak gur pooré ṫé paa▫i▫aa sahj mili▫aa parabʰ aa▫é. ||22||
Nanak, it is through the Perfect Guru, that they attain unto the Lord, who then comes and easily meets them.
ਨਾਲਕ, ਪੂਰਨ ਗੁਰਾਂ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਹੀ ਉਹ ਪ੍ਰਭੂ ਨੂੰ ਪਰਾਪਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਤਦ ਆ ਕੇ ਸੁਖੈਨ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਪੈਦਾ ਹੈ।
|
ਮਨਮੁਖਿ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਹੈ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥
मनमुखि माइआ मोहु है नामि न लगै पिआरु ॥
Manmukʰ maa▫i▫aa moh hæ naam na lagæ pi▫aar.
The egocentric feels love for wealth and enshrines not affection for the Lord’s Name.
ਮਨਮਤੀਏ ਦਾ ਧਨ-ਦੌਲਤ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਪ੍ਰੀਤ ਨਹੀਂ ਪਾਉਂਦਾ।
|
ਕੂੜੁ ਕਮਾਵੈ ਕੂੜੁ ਸੰਘਰੈ ਕੂੜਿ ਕਰੈ ਆਹਾਰੁ ॥
कूड़ु कमावै कूड़ु संघरै कूड़ि करै आहारु ॥
Kooṛ kamaavæ kooṛ sangʰræ kooṛ karæ aahaar.
He practises falsehood, amasses falsehood and partakes of the food of falsehood.
ਉਹ ਝੂਠ ਦੀ ਕਮਾਈ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਝੂਠ ਨੂੰ ਇਕੱਤਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਝੂਠ ਦਾ ਹੀ ਖਾਣਾ ਖਾਂਦਾ ਹੈ।
|
ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਧਨੁ ਸੰਚਿ ਮਰਹਿ ਅੰਤਿ ਹੋਇ ਸਭੁ ਛਾਰੁ ॥
बिखु माइआ धनु संचि मरहि अंति होइ सभु छारु ॥
Bikʰ maa▫i▫aa ḋʰan sanch marėh anṫ ho▫é sabʰ chʰaar.
He dies gathering the poisonous property and wealth and, in the end, all is reduced to ashes.
ਉਹ ਜਹਿਰੀਲੀ ਜਾਇਦਾਦ ਅਤੇ ਦੌਲਤ ਜਮ੍ਹਾਂ ਕਰਕੇ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅਖੀਰ ਨੂੰ ਸਮੂਹ ਸੁਆਹ ਹੀ ਥੀ ਵੰਞਦਾ ਹੈ।
|
ਕਰਮ ਧਰਮ ਸੁਚਿ ਸੰਜਮੁ ਕਰਹਿ ਅੰਤਰਿ ਲੋਭੁ ਵਿਕਾਰ ॥
करम धरम सुचि संजमु करहि अंतरि लोभु विकार ॥
Karam ḋʰaram such sanjam karahi anṫar lobʰ vikaar.
He performs religious ceremonies, purification and self-restraint, however, within him, is the sin of avarice.
ਉਹ ਧਾਰਮਕ ਸੰਸਕਾਰ, ਸੁਚਮਤਾਈਆਂ ਤੇ ਸਵੈਜਬਤ ਕਮਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਪਰੰਤੂ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਲਾਲਚ ਦਾ ਪਾਪ ਹੈ।
|
ਨਾਨਕ ਮਨਮੁਖਿ ਜਿ ਕਮਾਵੈ ਸੁ ਥਾਇ ਨ ਪਵੈ ਦਰਗਹ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥੨੩॥
नानक मनमुखि जि कमावै सु थाइ न पवै दरगह होइ खुआरु ॥२३॥
Naanak manmukʰ jė kamaavæ so ṫʰaa▫é na pavæ ḋargėh ho▫é kʰu▫aar. ||23||
Nanak, whatever the egocentric does, that becomes not acceptable and, in the Lord’s Court, He becomes miserable.
ਨਾਨਕ, ਜਿਹੜਾ ਕੁਝ ਮਨਮਤੀਆ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਕਬੂਲ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਅੰਦਰ ਉਹ ਆਵਾਜ਼ਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
|
ਸਭਨਾ ਰਾਗਾਂ ਵਿਚਿ ਸੋ ਭਲਾ ਭਾਈ ਜਿਤੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਇ ॥
सभना रागां विचि सो भला भाई जितु वसिआ मनि आइ ॥
Sabʰnaa raagaaⁿ vich so bʰalaa bʰaa▫ee jiṫ vasi▫aa man aa▫é.
Amongst all the musical measures, that alone is sublime, O brother, by which the Lord comes to abide into the mind.
ਸਾਰੀਆਂ ਸੁਰੀਲੀਆਂ ਸੁਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੇਵਲ ਉਹ ਹੀ ਸ੍ਰੇਸ਼ਟ ਹੈ, ਹੇ ਵੀਰ! ਜਿਸ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਭੂ ਆ ਕੇ ਚਿੱਤ ਅੰਦਰ ਟਿੱਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
|
ਰਾਗੁ ਨਾਦੁ ਸਭੁ ਸਚੁ ਹੈ ਕੀਮਤਿ ਕਹੀ ਨ ਜਾਇ ॥
रागु नादु सभु सचु है कीमति कही न जाइ ॥
Raag naaḋ sabʰ sach hæ keemaṫ kahee na jaa▫é.
The melodies in which the Guru’s word is sung. are all true. Their worth can be told not.
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤਰਾਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਗੁਰਾਂ ਦੀ ਬਾਣੀ ਗਾਇਨ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਸਾਰੇ ਸੱਚੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮੁੱਲ ਦੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ।
|
ਰਾਗੈ ਨਾਦੈ ਬਾਹਰਾ ਇਨੀ ਹੁਕਮੁ ਨ ਬੂਝਿਆ ਜਾਇ ॥
रागै नादै बाहरा इनी हुकमु न बूझिआ जाइ ॥
Raagæ naaḋæ baahraa inee hukam na boojʰi▫aa jaa▫é.
The Lord is beyond melodies and airs. Merely through these, His will can be realised not.
ਪ੍ਰਭੂ ਤਰਾਨਿਆਂ ਅਤੇ ਸੁਰੀਲੀਆਂ ਸੁਰਾਂ ਤੋਂ ਪਰੇਰ ਹੈ। ਨਿਰਾਪੁਰਾ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਉਸ ਦੀ ਰਜਾ ਅਨੁਭਵ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ।
|
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੈ ਬੂਝੈ ਤਿਨਾ ਰਾਸਿ ਹੋਇ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਸੋਝੀ ਪਾਇ ॥
नानक हुकमै बूझै तिना रासि होइ सतिगुर ते सोझी पाइ ॥
Naanak hukmæ boojʰæ ṫinaa raas ho▫é saṫgur ṫé sojʰee paa▫é.
Nanak, they alone are right, who realise their Lord’s will. It is they who are blessed with understanding by the True Guru.
ਨਾਨਕ, ਕੇਵਲ ਉਹ ਹੀ ਦਰੁਸਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਸੁਆਮੀ ਦੀ ਰਜਾ ਨੂੰ ਅਨੁਭਵ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਸੱਚੇ ਗੁਰਾਂ ਪਾਸੋਂ ਸਮਝ ਪ੍ਰਦਾਨ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
|
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਤਿਸ ਤੇ ਹੋਇਆ ਜਿਉ ਤਿਸੈ ਦੀ ਰਜਾਇ ॥੨੪॥
सभु किछु तिस ते होइआ जिउ तिसै दी रजाइ ॥२४॥
Sabʰ kichʰ ṫis ṫé ho▫i▫aa ji▫o ṫisæ ḋee rajaa▫é. ||24||
Everything comes to pass through Him, as per His will.
ਹਰ ਇਕ ਚੀਜ ਉਸ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਭਾਣੇ ਅਨੁਸਾਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
|
