ਧਿਗੁ ਤਿਨੑਾ ਦਾ ਜੀਵਿਆ ਜਿਨਾ ਵਿਡਾਣੀ ਆਸ ॥੨੧॥
धिगु तिन्हा दा जीविआ जिना विडाणी आस ॥२१॥
Ḋʰig ṫinĥaa ḋaa jeevi▫aa jinaa vidaaṇee aas. ||21||
Cursed are the lives of those who place their hopes in others. ||21||
|
ਫਰੀਦਾ ਜੇ ਮੈ ਹੋਦਾ ਵਾਰਿਆ ਮਿਤਾ ਆਇੜਿਆਂ ॥
फरीदा जे मै होदा वारिआ मिता आइड़िआं ॥
Fareeḋaa jé mæ hoḋaa vaari▫aa miṫaa aa▫iṛi▫aaⁿ.
Farid, if I had been there when my friend came, I would have made myself a sacrifice to him.
|
ਹੇੜਾ ਜਲੈ ਮਜੀਠ ਜਿਉ ਉਪਰਿ ਅੰਗਾਰਾ ॥੨੨॥
हेड़ा जलै मजीठ जिउ उपरि अंगारा ॥२२॥
Héṛaa jalæ majeetʰ ji▫o upar angaaraa. ||22||
Now my flesh is burning red on the hot coals. ||22||
|
ਫਰੀਦਾ ਲੋੜੈ ਦਾਖ ਬਿਜਉਰੀਆਂ ਕਿਕਰਿ ਬੀਜੈ ਜਟੁ ॥
फरीदा लोड़ै दाख बिजउरीआं किकरि बीजै जटु ॥
Fareeḋaa loṛæ ḋaakʰ bij▫uree▫aaⁿ kikar beejæ jat.
Farid, the farmer plants acacia trees, and wishes for grapes.
|
ਹੰਢੈ ਉਂਨ ਕਤਾਇਦਾ ਪੈਧਾ ਲੋੜੈ ਪਟੁ ॥੨੩॥
हंढै उंन कताइदा पैधा लोड़ै पटु ॥२३॥
Handʰæ unn kaṫaa▫iḋaa pæḋʰaa loṛæ pat. ||23||
He is spinning wool, but he wishes to wear silk. ||23||
|
ਫਰੀਦਾ ਗਲੀਏ ਚਿਕੜੁ ਦੂਰਿ ਘਰੁ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੇ ਨੇਹੁ ॥
फरीदा गलीए चिकड़ु दूरि घरु नालि पिआरे नेहु ॥
Fareeḋaa galee▫é chikaṛ ḋoor gʰar naal pi▫aaré néhu.
Farid, the path is muddy, and the house of my Beloved is so far away.
|
ਚਲਾ ਤ ਭਿਜੈ ਕੰਬਲੀ ਰਹਾਂ ਤ ਤੁਟੈ ਨੇਹੁ ॥੨੪॥
चला त भिजै क्मबली रहां त तुटै नेहु ॥२४॥
Chalaa ṫa bʰijæ kamblee rahaaⁿ ṫa ṫutæ néhu. ||24||
If I go out, my blanket will get soaked, but if I remain at home, then my heart will be broken. ||24||
|
ਭਿਜਉ ਸਿਜਉ ਕੰਬਲੀ ਅਲਹ ਵਰਸਉ ਮੇਹੁ ॥
भिजउ सिजउ क्मबली अलह वरसउ मेहु ॥
Bʰija▫o sija▫o kamblee alah varsa▫o méhu.
My blanket is soaked, drenched with the downpour of the Lord’s Rain.
|
ਜਾਇ ਮਿਲਾ ਤਿਨਾ ਸਜਣਾ ਤੁਟਉ ਨਾਹੀ ਨੇਹੁ ॥੨੫॥
जाइ मिला तिना सजणा तुटउ नाही नेहु ॥२५॥
Jaa▫é milaa ṫinaa sajṇaa ṫuta▫o naahee néhu. ||25||
I am going out to meet my Friend, so that my heart will not be broken. ||25||
|
ਫਰੀਦਾ ਮੈ ਭੋਲਾਵਾ ਪਗ ਦਾ ਮਤੁ ਮੈਲੀ ਹੋਇ ਜਾਇ ॥
फरीदा मै भोलावा पग दा मतु मैली होइ जाइ ॥
Fareeḋaa mæ bʰolaavaa pag ḋaa maṫ mælee ho▫é jaa▫é.
Farid, I was worried that my turban might become dirty.
|
ਗਹਿਲਾ ਰੂਹੁ ਨ ਜਾਣਈ ਸਿਰੁ ਭੀ ਮਿਟੀ ਖਾਇ ॥੨੬॥
गहिला रूहु न जाणई सिरु भी मिटी खाइ ॥२६॥
Gahilaa roohu na jaaṇ▫ee sir bʰee mitee kʰaa▫é. ||26||
My thoughtless self did not realize that one day, dust will consume my head as well. ||26||
|
ਫਰੀਦਾ ਸਕਰ ਖੰਡੁ ਨਿਵਾਤ ਗੁੜੁ ਮਾਖਿਓੁ ਮਾਂਝਾ ਦੁਧੁ ॥
फरीदा सकर खंडु निवात गुड़ु माखिओु मांझा दुधु ॥
Fareeḋaa sakar kʰand nivaaṫ guṛ maakʰi▫o maaⁿjʰaa ḋuḋʰ.
Farid: sugar cane, candy, sugar, molasses, honey and buffalo’s milk -
|
ਸਭੇ ਵਸਤੂ ਮਿਠੀਆਂ ਰਬ ਨ ਪੁਜਨਿ ਤੁਧੁ ॥੨੭॥
सभे वसतू मिठीआं रब न पुजनि तुधु ॥२७॥
Sabʰé vasṫoo mitʰee▫aaⁿ rab na pujan ṫuḋʰ. ||27||
all these things are sweet, but they are not equal to You. ||27||
|
ਫਰੀਦਾ ਰੋਟੀ ਮੇਰੀ ਕਾਠ ਕੀ ਲਾਵਣੁ ਮੇਰੀ ਭੁਖ ॥
फरीदा रोटी मेरी काठ की लावणु मेरी भुख ॥
Fareeḋaa rotee méree kaatʰ kee laavaṇ méree bʰukʰ.
Farid, my bread is made of wood, and hunger is my appetizer.
|
ਜਿਨਾ ਖਾਧੀ ਚੋਪੜੀ ਘਣੇ ਸਹਨਿਗੇ ਦੁਖ ॥੨੮॥
जिना खाधी चोपड़ी घणे सहनिगे दुख ॥२८॥
Jinaa kʰaaḋʰee chopṛee gʰaṇé sėhnigé ḋukʰ. ||28||
Those who eat buttered bread will suffer in terrible pain. ||28||
|
ਰੁਖੀ ਸੁਖੀ ਖਾਇ ਕੈ ਠੰਢਾ ਪਾਣੀ ਪੀਉ ॥
रुखी सुखी खाइ कै ठंढा पाणी पीउ ॥
Rukʰee sukʰee kʰaa▫é kæ tʰandʰaa paaṇee pee▫o.
Eat dry bread, and drink cold water.
|
ਫਰੀਦਾ ਦੇਖਿ ਪਰਾਈ ਚੋਪੜੀ ਨਾ ਤਰਸਾਏ ਜੀਉ ॥੨੯॥
फरीदा देखि पराई चोपड़ी ना तरसाए जीउ ॥२९॥
Fareeḋaa ḋékʰ paraa▫ee chopṛee naa ṫarsaa▫é jee▫o. ||29||
Farid, if you see someone else’s buttered bread, do not envy him for it. ||29||
|
ਅਜੁ ਨ ਸੁਤੀ ਕੰਤ ਸਿਉ ਅੰਗੁ ਮੁੜੇ ਮੁੜਿ ਜਾਇ ॥
अजु न सुती कंत सिउ अंगु मुड़े मुड़ि जाइ ॥
Aj na suṫee kanṫ si▫o ang muṛé muṛ jaa▫é.
Last night, I did not sleep with my Husband Lord, and now my body is suffering in pain.
|
ਜਾਇ ਪੁਛਹੁ ਡੋਹਾਗਣੀ ਤੁਮ ਕਿਉ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਇ ॥੩੦॥
जाइ पुछहु डोहागणी तुम किउ रैणि विहाइ ॥३०॥
Jaa▫é puchʰahu dohaagaṇee ṫum ki▫o ræṇ vihaa▫é. ||30||
Go and ask the deserted bride, how she passes her night. ||30||
|
ਸਾਹੁਰੈ ਢੋਈ ਨਾ ਲਹੈ ਪੇਈਐ ਨਾਹੀ ਥਾਉ ॥
साहुरै ढोई ना लहै पेईऐ नाही थाउ ॥
Saahuræ dʰo▫ee naa lahæ pé▫ee▫æ naahee ṫʰaa▫o.
She finds no place of rest in her father-in-law’s home, and no place in her parents’ home either.
|
ਪਿਰੁ ਵਾਤੜੀ ਨ ਪੁਛਈ ਧਨ ਸੋਹਾਗਣਿ ਨਾਉ ॥੩੧॥
पिरु वातड़ी न पुछई धन सोहागणि नाउ ॥३१॥
Pir vaaṫ▫ṛee na puchʰ▫ee ḋʰan sohagaṇ naa▫o. ||31||
Her Husband Lord does not care for her; what sort of a blessed, happy soul-bride is she? ||31||
|
ਸਾਹੁਰੈ ਪੇਈਐ ਕੰਤ ਕੀ ਕੰਤੁ ਅਗੰਮੁ ਅਥਾਹੁ ॥
साहुरै पेईऐ कंत की कंतु अगंमु अथाहु ॥
Saahuræ pé▫ee▫æ kanṫ kee kanṫ agamm aṫʰaahu.
In her father-in-law’s home hereafter, and in her parents’ home in this world, she belongs to her Husband Lord. Her Husband is Inaccessible and Unfathomable.
|
ਨਾਨਕ ਸੋ ਸੋਹਾਗਣੀ ਜੁ ਭਾਵੈ ਬੇਪਰਵਾਹ ॥੩੨॥
नानक सो सोहागणी जु भावै बेपरवाह ॥३२॥
Naanak so sohaagaṇee jo bʰaavæ béparvaah. ||32||
O Nanak! She is the happy soul-bride, who is pleasing to her Carefree Lord. ||32||
|
ਨਾਤੀ ਧੋਤੀ ਸੰਬਹੀ ਸੁਤੀ ਆਇ ਨਚਿੰਦੁ ॥
नाती धोती स्मबही सुती आइ नचिंदु ॥
Naaṫee ḋʰoṫee sambhee suṫee aa▫é nachinḋ.
Bathing, washing and decorating herself, she comes and sleeps without anxiety.
|
ਫਰੀਦਾ ਰਹੀ ਸੁ ਬੇੜੀ ਹਿੰਙੁ ਦੀ ਗਈ ਕਥੂਰੀ ਗੰਧੁ ॥੩੩॥
फरीदा रही सु बेड़ी हिंङु दी गई कथूरी गंधु ॥३३॥
Fareeḋaa rahee so béṛee hiń ḋee ga▫ee kaṫʰooree ganḋʰ. ||33||
Farid, she still smells like asafetida; the fragrance of musk is gone. ||33||
|
ਜੋਬਨ ਜਾਂਦੇ ਨਾ ਡਰਾਂ ਜੇ ਸਹ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਜਾਇ ॥
जोबन जांदे ना डरां जे सह प्रीति न जाइ ॥
Joban jaaⁿḋé naa daraaⁿ jé sah pareeṫ na jaa▫é.
I am not afraid of losing my youth, as long as I do not lose the Love of my Husband Lord.
|
ਫਰੀਦਾ ਕਿਤੀ ਜੋਬਨ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਿਨੁ ਸੁਕਿ ਗਏ ਕੁਮਲਾਇ ॥੩੪॥
फरीदा कितीं जोबन प्रीति बिनु सुकि गए कुमलाइ ॥३४॥
Fareeḋaa kiṫeeⁿ joban pareeṫ bin suk ga▫é kumlaa▫é. ||34||
Farid, so many youths, without His Love, have dried up and withered away. ||34||
|
ਫਰੀਦਾ ਚਿੰਤ ਖਟੋਲਾ ਵਾਣੁ ਦੁਖੁ ਬਿਰਹਿ ਵਿਛਾਵਣ ਲੇਫੁ ॥
फरीदा चिंत खटोला वाणु दुखु बिरहि विछावण लेफु ॥
Fareeḋaa chinṫ kʰatolaa vaaṇ ḋukʰ birėh vichʰaavaṇ léf.
Farid, anxiety is my bed, pain is my mattress, and the pain of separation is my blanket and quilt.
|
ਏਹੁ ਹਮਾਰਾ ਜੀਵਣਾ ਤੂ ਸਾਹਿਬ ਸਚੇ ਵੇਖੁ ॥੩੫॥
एहु हमारा जीवणा तू साहिब सचे वेखु ॥३५॥
Éhu hamaaraa jeevṇaa ṫoo saahib saché vékʰ. ||35||
Behold, this is my life, O my True Lord and Master. ||35||
|
ਬਿਰਹਾ ਬਿਰਹਾ ਆਖੀਐ ਬਿਰਹਾ ਤੂ ਸੁਲਤਾਨੁ ॥
बिरहा बिरहा आखीऐ बिरहा तू सुलतानु ॥
Bir▫haa bir▫haa aakʰee▫æ bir▫haa ṫoo sulṫaan.
Many talk of the pain and suffering of separation; O pain, you are the ruler of all.
|
ਫਰੀਦਾ ਜਿਤੁ ਤਨਿ ਬਿਰਹੁ ਨ ਊਪਜੈ ਸੋ ਤਨੁ ਜਾਣੁ ਮਸਾਨੁ ॥੩੬॥
फरीदा जितु तनि बिरहु न ऊपजै सो तनु जाणु मसानु ॥३६॥
Fareeḋaa jiṫ ṫan birahu na oopjæ so ṫan jaaṇ masaan. ||36||
Farid, that body, within which the love of the Lord does not well up - look upon that body as a cremation ground. ||36||
|
ਫਰੀਦਾ ਏ ਵਿਸੁ ਗੰਦਲਾ ਧਰੀਆਂ ਖੰਡੁ ਲਿਵਾੜਿ ॥
फरीदा ए विसु गंदला धरीआं खंडु लिवाड़ि ॥
Fareeḋaa é vis ganḋlaa ḋʰaree▫aaⁿ kʰand livaaṛ.
Farid, these are poisonous sprouts coated with sugar.
|
ਇਕਿ ਰਾਹੇਦੇ ਰਹਿ ਗਏ ਇਕਿ ਰਾਧੀ ਗਏ ਉਜਾੜਿ ॥੩੭॥
इकि राहेदे रहि गए इकि राधी गए उजाड़ि ॥३७॥
Ik raahéḋé rėh ga▫é ik raaḋʰee ga▫é ujaaṛ. ||37||
Some die planting them, and some are ruined, harvesting and enjoying them. ||37||
|
ਫਰੀਦਾ ਚਾਰਿ ਗਵਾਇਆ ਹੰਢਿ ਕੈ ਚਾਰਿ ਗਵਾਇਆ ਸੰਮਿ ॥
फरीदा चारि गवाइआ हंढि कै चारि गवाइआ संमि ॥
Fareeḋaa chaar gavaa▫i▫aa handʰ kæ chaar gavaa▫i▫aa samm.
Farid, the hours of the day are lost wandering around, and the hours of the night are lost in sleep.
|
ਲੇਖਾ ਰਬੁ ਮੰਗੇਸੀਆ ਤੂ ਆਂਹੋ ਕੇਰ੍ਹੇ ਕੰਮਿ ॥੩੮॥
लेखा रबु मंगेसीआ तू आंहो केर्हे कंमि ॥३८॥
Lékʰaa rab mangésee▫aa ṫoo aaⁿho kérĥé kamm. ||38||
God will call for your account, and ask you why you came into this world. ||38||
|
ਫਰੀਦਾ ਦਰਿ ਦਰਵਾਜੈ ਜਾਇ ਕੈ ਕਿਉ ਡਿਠੋ ਘੜੀਆਲੁ ॥
फरीदा दरि दरवाजै जाइ कै किउ डिठो घड़ीआलु ॥
Fareeḋaa ḋar ḋarvaajæ jaa▫é kæ ki▫o ditʰo gʰaṛee▫aal.
Farid, you have gone to the Lord’s Door. Have you seen the gong there?
|
ਏਹੁ ਨਿਦੋਸਾਂ ਮਾਰੀਐ ਹਮ ਦੋਸਾਂ ਦਾ ਕਿਆ ਹਾਲੁ ॥੩੯॥
एहु निदोसां मारीऐ हम दोसां दा किआ हालु ॥३९॥
Éhu niḋosaaⁿ maaree▫æ ham ḋosaaⁿ ḋaa ki▫aa haal. ||39||
This blameless object is being beaten - imagine what is in store for us sinners! ||39||
|
ਘੜੀਏ ਘੜੀਏ ਮਾਰੀਐ ਪਹਰੀ ਲਹੈ ਸਜਾਇ ॥
घड़ीए घड़ीए मारीऐ पहरी लहै सजाइ ॥
Gʰaṛee▫é gʰaṛee▫é maaree▫æ pahree lahæ sajaa▫é.
Each and every hour, it is beaten; it is punished every day.
|
ਸੋ ਹੇੜਾ ਘੜੀਆਲ ਜਿਉ ਡੁਖੀ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਇ ॥੪੦॥
सो हेड़ा घड़ीआल जिउ डुखी रैणि विहाइ ॥४०॥
So héṛaa gʰaṛee▫aal ji▫o dukʰee ræṇ vihaa▫é. ||40||
This beautiful body is like the gong; it passes the night in pain. ||40||
|
