ਜਪੁ ਤਪੁ ਸੰਜਮੁ ਦਇਆ ਧਰਮੁ ਜਿਸੁ ਦੇਹਿ ਸੁ ਪਾਏ ॥ जपु तपु संजमु दइआ धरमु जिसु देहि सु पाए ॥ Jap ṫap sanjam ḋa▫i▫aa ḋʰaram jis ḋėh so paa▫é. He alone obtains meditation, austerities, self-discipline, compassion and Dharmic faith, whom the Lord so blesses. ਪਉੜੀ ॥ पउड़ी ॥ Pa▫oṛee. Pauree: ਜਿਸੁ ਬੁਝਾਇਹਿ ਅਗਨਿ ਆਪਿ ਸੋ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ॥ जिसु बुझाइहि अगनि आपि सो नामु धिआए ॥ Jis bujʰaa▫ihi agan aap so naam ḋʰi▫aa▫é. He alone meditates on the Naam, the Name of the Lord, whose fire the Lord puts out. ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਅਗਮ ਪੁਰਖੁ ਇਕ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਦਿਖਾਏ ॥ अंतरजामी अगम पुरखु इक द्रिसटि दिखाए ॥ Anṫarjaamee agam purakʰ ik ḋarisat ḋikʰaa▫é. The Inner-knower, the Searcher of hearts, the Inaccessible Primal Lord, inspires us to look upon all with an impartial eye. ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਕੈ ਆਸਰੈ ਪ੍ਰਭ ਸਿਉ ਰੰਗੁ ਲਾਏ ॥ साधसंगति कै आसरै प्रभ सिउ रंगु लाए ॥ Saaḋʰsangaṫ kæ aasræ parabʰ si▫o rang laa▫é. With the support of the Saadh Sangat, the Company of the Holy, one falls in love with God. ਅਉਗਣ ਕਟਿ ਮੁਖੁ ਉਜਲਾ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਤਰਾਏ ॥ अउगण कटि मुखु उजला हरि नामि तराए ॥ A▫ugaṇ kat mukʰ ujlaa har naam ṫaraa▫é. one’s faults are eradicated, and one’s face becomes radiant and bright; through the Lord’s Name, one crosses over. ਜਨਮ ਮਰਣ ਭਉ ਕਟਿਓਨੁ ਫਿਰਿ ਜੋਨਿ ਨ ਪਾਏ ॥ जनम मरण भउ कटिओनु फिरि जोनि न पाए ॥ Janam maraṇ bʰa▫o kati▫on fir jon na paa▫é. The fear of birth and death is removed, and he is not reincarnated again. ਅੰਧ ਕੂਪ ਤੇ ਕਾਢਿਅਨੁ ਲੜੁ ਆਪਿ ਫੜਾਏ ॥ अंध कूप ते काढिअनु लड़ु आपि फड़ाए ॥ Anḋʰ koop ṫé kaadʰi▫an laṛ aap faṛaa▫é. God lifts him up and pulls him out of the deep, dark pit, and attaches him to the hem of His robe. ਨਾਨਕ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਇਅਨੁ ਰਖੇ ਗਲਿ ਲਾਏ ॥੨੧॥ नानक बखसि मिलाइअनु रखे गलि लाए ॥२१॥ Naanak bakʰas milaa▫i▫an rakʰé gal laa▫é. ||21|| O Nanak! God forgives him, and holds him close in His embrace. ||21||