ਸਹੰਸਰ ਦਾਨ ਦੇ ਇੰਦ੍ਰੁ ਰੋਆਇਆ ॥ सहंसर दान दे इंद्रु रोआइआ ॥ Sahaⁿsar ḋaan ḋé inḋar ro▫aa▫i▫aa. Branded with a thousand marks of disgrace, Indra cried in shame. ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥ सलोकु मः १ ॥ Salok mėhlaa 1. Shalok, First Mehl: ਅਜੈ ਸੁ ਰੋਵੈ ਭੀਖਿਆ ਖਾਇ ॥ अजै सु रोवै भीखिआ खाइ ॥ Ajæ so rovæ bʰeekʰi▫aa kʰaa▫é. Ajai cried and wept, when he was made to eat the manure he had given, pretending it was charity. ਐਸੀ ਦਰਗਹ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥ ऐसी दरगह मिलै सजाइ ॥ Æsee ḋargėh milæ sajaa▫é. Such is the punishment received in the Court of the Lord. ਰੋਵੈ ਰਾਮੁ ਨਿਕਾਲਾ ਭਇਆ ॥ रोवै रामु निकाला भइआ ॥ Rovæ raam nikaalaa bʰa▫i▫aa. Rama wept when he was sent into exile, ਪਰਸ ਰਾਮੁ ਰੋਵੈ ਘਰਿ ਆਇਆ ॥ परस रामु रोवै घरि आइआ ॥ Paras raam rovæ gʰar aa▫i▫aa. Paras Ram returned home crying. ਸੀਤਾ ਲਖਮਣੁ ਵਿਛੁੜਿ ਗਇਆ ॥ सीता लखमणु विछुड़ि गइआ ॥ Seeṫaa lakʰmaṇ vichʰuṛ ga▫i▫aa. and separated from Sita and Lakhshman. ਰੋਵੈ ਦਹਸਿਰੁ ਲੰਕ ਗਵਾਇ ॥ रोवै दहसिरु लंक गवाइ ॥ Rovæ ḋėhsir lank gavaa▫é. The ten-headed Raawan wept when he lost Sri Lanka, ਜਿਨਿ ਸੀਤਾ ਆਦੀ ਡਉਰੂ ਵਾਇ ॥ जिनि सीता आदी डउरू वाइ ॥ Jin seeṫaa aaḋee da▫uroo vaa▫é. but he stole away Sita with the beat of his tambourine. ਰੋਵਹਿ ਪਾਂਡਵ ਭਏ ਮਜੂਰ ॥ रोवहि पांडव भए मजूर ॥ Rovėh paaⁿdav bʰa▫é majoor. The Paandavas were made slaves, and wept, ਜਿਨ ਕੈ ਸੁਆਮੀ ਰਹਤ ਹਦੂਰਿ ॥ जिन कै सुआमी रहत हदूरि ॥ Jin kæ su▫aamee rahaṫ haḋoor. but they once lived in the Presence of the Lord. ਰੋਵੈ ਜਨਮੇਜਾ ਖੁਇ ਗਇਆ ॥ रोवै जनमेजा खुइ गइआ ॥ Rovæ janméjaa kʰu▫é ga▫i▫aa. Janmayjaa wept that he had lost his way. ਏਕੀ ਕਾਰਣਿ ਪਾਪੀ ਭਇਆ ॥ एकी कारणि पापी भइआ ॥ Ékee kaaraṇ paapee bʰa▫i▫aa. One mistake, and he became a sinner. ਰੋਵਹਿ ਸੇਖ ਮਸਾਇਕ ਪੀਰ ॥ रोवहि सेख मसाइक पीर ॥ Rovėh sékʰ masaa▫ik peer. The Shaykhs, Pirs and spiritual teachers weep; ਅੰਤਿ ਕਾਲਿ ਮਤੁ ਲਾਗੈ ਭੀੜ ॥ अंति कालि मतु लागै भीड़ ॥ Anṫ kaal maṫ laagæ bʰeeṛ. at the very last instant, they suffer in agony. ਰੋਵਹਿ ਰਾਜੇ ਕੰਨ ਪੜਾਇ ॥ रोवहि राजे कंन पड़ाइ ॥ Rovėh raajé kann paṛaa▫é. The kings weep - their ears are cut; ਘਰਿ ਘਰਿ ਮਾਗਹਿ ਭੀਖਿਆ ਜਾਇ ॥ घरि घरि मागहि भीखिआ जाइ ॥ Gʰar gʰar maagėh bʰeekʰi▫aa jaa▫é. they go begging from house to house. ਪੰਡਿਤ ਰੋਵਹਿ ਗਿਆਨੁ ਗਵਾਇ ॥ पंडित रोवहि गिआनु गवाइ ॥ Pandiṫ rovėh gi▫aan gavaa▫é. The Pandit, the religious scholar, weeps when his learning is gone. ਰੋਵਹਿ ਕਿਰਪਨ ਸੰਚਹਿ ਧਨੁ ਜਾਇ ॥ रोवहि किरपन संचहि धनु जाइ ॥ Rovėh kirpan saⁿchėh ḋʰan jaa▫é. The miser weeps; he has to leave behind the wealth he has gathered. ਬਾਲੀ ਰੋਵੈ ਨਾਹਿ ਭਤਾਰੁ ॥ बाली रोवै नाहि भतारु ॥ Baalee rovæ naahi bʰaṫaar. The young woman weeps because she has no husband. ਨਾਨਕ ਦੁਖੀਆ ਸਭੁ ਸੰਸਾਰੁ ॥ नानक दुखीआ सभु संसारु ॥ Naanak ḋukʰee▫aa sabʰ sansaar. O Nanak! The whole world is suffering. ਮੰਨੇ ਨਾਉ ਸੋਈ ਜਿਣਿ ਜਾਇ ॥ मंने नाउ सोई जिणि जाइ ॥ Manné naa▫o so▫ee jiṇ jaa▫é. He alone is victorious, who believes in the Lord’s Name. ਅਉਰੀ ਕਰਮ ਨ ਲੇਖੈ ਲਾਇ ॥੧॥ अउरी करम न लेखै लाइ ॥१॥ A▫uree karam na lékʰæ laa▫é. ||1|| No other action is of any account. ||1||