ਹਾਡ ਮਾਸ ਨਾੜੀ ਕੋ ਪਿੰਜਰੁ ਪੰਖੀ ਬਸੈ ਬਿਚਾਰਾ ॥੧॥ हाड मास नाड़ीं को पिंजरु पंखी बसै बिचारा ॥१॥ Haad maas naaṛeeⁿ ko pinjar pankʰee basæ bichaaraa. ||1|| The framework is made up of bones, flesh and veins; the poor soul-bird dwells within it. ||1|| ਜਲ ਕੀ ਭੀਤਿ ਪਵਨ ਕਾ ਥੰਭਾ ਰਕਤ ਬੁੰਦ ਕਾ ਗਾਰਾ ॥ जल की भीति पवन का थ्मभा रकत बुंद का गारा ॥ Jal kee bʰeeṫ pavan kaa ṫʰambʰaa rakaṫ bunḋ kaa gaaraa. The body is a wall of water, supported by the pillars of air; the egg and sperm are the mortar. ਜੈਸੇ ਤਰਵਰ ਪੰਖਿ ਬਸੇਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ जैसे तरवर पंखि बसेरा ॥१॥ रहाउ ॥ Jæsé ṫarvar pankʰ baséraa. ||1|| rahaa▫o. The soul is like a bird perched upon a tree. ||1||Pause|| ਪ੍ਰਾਨੀ ਕਿਆ ਮੇਰਾ ਕਿਆ ਤੇਰਾ ॥ प्रानी किआ मेरा किआ तेरा ॥ Paraanee ki▫aa méraa ki▫aa ṫéraa. O mortal, what is mine, and what is yours? ਰਾਖਹੁ ਕੰਧ ਉਸਾਰਹੁ ਨੀਵਾਂ ॥ राखहु कंध उसारहु नीवां ॥ Raakʰo kanḋʰ usaarahu neevaaⁿ. You lay the foundation and build the walls. ਸਾਢੇ ਤੀਨਿ ਹਾਥ ਤੇਰੀ ਸੀਵਾਂ ॥੨॥ साढे तीनि हाथ तेरी सीवां ॥२॥ Saadʰé ṫeen haaṫʰ ṫéree seevaaⁿ. ||2|| But in the end, three and a half cubits will be your measured space. ||2|| ਬੰਕੇ ਬਾਲ ਪਾਗ ਸਿਰਿ ਡੇਰੀ ॥ बंके बाल पाग सिरि डेरी ॥ Banké baal paag sir déree. You make your hair beautiful, and wear a stylish turban on your head. ਇਹੁ ਤਨੁ ਹੋਇਗੋ ਭਸਮ ਕੀ ਢੇਰੀ ॥੩॥ इहु तनु होइगो भसम की ढेरी ॥३॥ Ih ṫan ho▫igo bʰasam kee dʰéree. ||3|| But in the end, this body shall be reduced to a pile of ashes. ||3|| ਊਚੇ ਮੰਦਰ ਸੁੰਦਰ ਨਾਰੀ ॥ ऊचे मंदर सुंदर नारी ॥ Ooché manḋar sunḋar naaree. Your palaces are lofty, and your brides are beautiful. ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਬਾਜੀ ਹਾਰੀ ॥੪॥ राम नाम बिनु बाजी हारी ॥४॥ Raam naam bin baajee haaree. ||4|| But without the Lord’s Name, you shall lose the game entirely. ||4|| ਮੇਰੀ ਜਾਤਿ ਕਮੀਨੀ ਪਾਂਤਿ ਕਮੀਨੀ ਓਛਾ ਜਨਮੁ ਹਮਾਰਾ ॥ मेरी जाति कमीनी पांति कमीनी ओछा जनमु हमारा ॥ Méree jaaṫ kameenee paaⁿṫ kameenee ochʰaa janam hamaaraa. My social status is low, my ancestry is low, and my life is wretched. ਤੁਮ ਸਰਨਾਗਤਿ ਰਾਜਾ ਰਾਮ ਚੰਦ ਕਹਿ ਰਵਿਦਾਸ ਚਮਾਰਾ ॥੫॥੬॥ तुम सरनागति राजा राम चंद कहि रविदास चमारा ॥५॥६॥ Ṫum sarnaagaṫ raajaa raam chanḋ kahi Raviḋaas chamaaraa. ||5||6|| I have come to Your Sanctuary, O Luminous Lord, my King; so says Ravi Das, the shoemaker. ||5||6||