ਕਿਆ ਗਭਰੂ ਕਿਆ ਬਿਰਧਿ ਹੈ ਮਨਮੁਖ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਨ ਜਾਇ ॥ किआ गभरू किआ बिरधि है मनमुख त्रिसना भुख न जाइ ॥ Ki▫ā gabẖrū ki▫ā biraḏẖ hai manmukẖ ṯarisnā bẖukẖ na jā▫e. Whether he is young or old, the self-willed manmukh cannot escape hunger and thirst. ਮਃ ੩ ॥ मः ३ ॥ Mėhlā 3. Third Mehl: ਅੰਦਰੁ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਸੰਤੋਖਿਆ ਫਿਰਿ ਭੁਖ ਨ ਲਗੈ ਆਇ ॥ अंदरु त्रिपति संतोखिआ फिरि भुख न लगै आइ ॥ Anḏar ṯaripaṯ sanṯokẖi▫ā fir bẖukẖ na lagai ā▫e. They are satisfied and satiated within; they never feel hungry again. ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੇ ਰਤਿਆ ਸੀਤਲੁ ਹੋਏ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥ गुरमुखि सबदे रतिआ सीतलु होए आपु गवाइ ॥ Gurmukẖ sabḏe raṯi▫ā sīṯal ho▫e āp gavā▫e. The Gurmukhs are imbued with the Word of the Shabad; they are at peace, having lost their self-conceit. ਨਾਨਕ ਜਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਰਹਿ ਸੋ ਪਰਵਾਣੁ ਹੈ ਜੋ ਨਾਮਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੨॥ नानक जि गुरमुखि करहि सो परवाणु है जो नामि रहे लिव लाइ ॥२॥ Nānak jė gurmukẖ karahi so parvāṇ hai jo nām rahe liv lā▫e. ||2|| O Nanak, whatever the Gurmukhs do is acceptable; they remain lovingly absorbed in the Naam, the Name of the Lord. ||2||