ਸਜਣ ਮਿਲੇ ਸਜਣਾ ਜਿਨ ਸਤਗੁਰ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੁ ॥ सजण मिले सजणा जिन सतगुर नालि पिआरु ॥ Sajaṇ mile sajṇā jin saṯgur nāl pi▫ār. The friends who love the True Guru, meet with the Lord, the True Friend. ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥ सलोक मः ३ ॥ Salok mėhlā 3. Shalok, Third Mehl: ਮਨ ਹੀ ਤੇ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਅਪਾਰਿ ॥ मन ही ते मनु मानिआ गुर कै सबदि अपारि ॥ Man hī ṯe man māni▫ā gur kai sabaḏ apār. Their minds are appeased by their own minds, through the incomparable Word of the Guru's Shabad. ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਤਿਨੀ ਧਿਆਇਆ ਸਚੈ ਪ੍ਰੇਮਿ ਪਿਆਰੁ ॥ मिलि प्रीतम तिनी धिआइआ सचै प्रेमि पिआरु ॥ Mil parīṯam ṯinī ḏẖi▫ā▫i▫ā sacẖai parem pi▫ār. Meeting their Beloved, they meditate on the True Lord with love and affection. ਏਹਿ ਸਜਣ ਮਿਲੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਜਿ ਆਪਿ ਮੇਲੇ ਕਰਤਾਰਿ ॥ एहि सजण मिले न विछुड़हि जि आपि मेले करतारि ॥ Ėhi sajaṇ mile na vicẖẖuṛėh jė āp mele karṯār. These friends are united, and will not be separated again; they have been united by the Creator Lord Himself. ਇਕਨਾ ਦਰਸਨ ਕੀ ਪਰਤੀਤਿ ਨ ਆਈਆ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰਹਿ ਵੀਚਾਰੁ ॥ इकना दरसन की परतीति न आईआ सबदि न करहि वीचारु ॥ Iknā ḏarsan kī parṯīṯ na ā▫ī▫ā sabaḏ na karahi vīcẖār. Some do not believe in the Blessed Vision of the Guru's Darshan; they do not contemplate the Shabad. ਵਿਛੁੜਿਆ ਕਾ ਕਿਆ ਵਿਛੁੜੈ ਜਿਨਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਿਆਰੁ ॥ विछुड़िआ का किआ विछुड़ै जिना दूजै भाइ पिआरु ॥ vicẖẖuṛi▫ā kā ki▫ā vicẖẖuṛai jinā ḏūjai bẖā▫e pi▫ār. The separated ones are in love with duality - what more separation can they suffer? ਮਨਮੁਖ ਸੇਤੀ ਦੋਸਤੀ ਥੋੜੜਿਆ ਦਿਨ ਚਾਰਿ ॥ मनमुख सेती दोसती थोड़ड़िआ दिन चारि ॥ Manmukẖ seṯī ḏosṯī thoṛ▫ṛi▫ā ḏin cẖār. Friendship with the self-willed manmukhs lasts for only a few short days. ਇਸੁ ਪਰੀਤੀ ਤੁਟਦੀ ਵਿਲਮੁ ਨ ਹੋਵਈ ਇਤੁ ਦੋਸਤੀ ਚਲਨਿ ਵਿਕਾਰ ॥ इसु परीती तुटदी विलमु न होवई इतु दोसती चलनि विकार ॥ Is parīṯī ṯutḏī vilam na hova▫ī iṯ ḏosṯī cẖalan vikār. This friendship is broken in an instant; this friendship leads to corruption. ਜਿਨਾ ਅੰਦਰਿ ਸਚੇ ਕਾ ਭਉ ਨਾਹੀ ਨਾਮਿ ਨ ਕਰਹਿ ਪਿਆਰੁ ॥ जिना अंदरि सचे का भउ नाही नामि न करहि पिआरु ॥ Jinā anḏar sacẖe kā bẖa▫o nāhī nām na karahi pi▫ār. They do not fear the True Lord within their hearts, and they do not love the Naam. ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਸਿਉ ਕਿਆ ਕੀਚੈ ਦੋਸਤੀ ਜਿ ਆਪਿ ਭੁਲਾਏ ਕਰਤਾਰਿ ॥੧॥ नानक तिन सिउ किआ कीचै दोसती जि आपि भुलाए करतारि ॥१॥ Nānak ṯin si▫o ki▫ā kīcẖai ḏosṯī jė āp bẖulā▫e karṯār. ||1|| O Nanak, why become friends with those whom the Creator Lord Himself has misled? ||1||