ਮਃ ੧ ॥ मः १ ॥ Mėhlaa 1. First Mehl: ਭੰਡਿ ਜੰਮੀਐ ਭੰਡਿ ਨਿੰਮੀਐ ਭੰਡਿ ਮੰਗਣੁ ਵੀਆਹੁ ॥ भंडि जंमीऐ भंडि निंमीऐ भंडि मंगणु वीआहु ॥ Bʰand jammee▫æ bʰand nimmee▫æ bʰand mangaṇ vee▫aahu. From woman, man is born; within woman, man is conceived; to woman he is engaged and married. ਭੰਡੁ ਮੁਆ ਭੰਡੁ ਭਾਲੀਐ ਭੰਡਿ ਹੋਵੈ ਬੰਧਾਨੁ ॥ भंडु मुआ भंडु भालीऐ भंडि होवै बंधानु ॥ Bʰand mu▫aa bʰand bʰaalee▫æ bʰand hovæ banḋʰaan. When his woman dies, he seeks another woman; to the woman he is bound. ਭੰਡਹੁ ਹੋਵੈ ਦੋਸਤੀ ਭੰਡਹੁ ਚਲੈ ਰਾਹੁ ॥ भंडहु होवै दोसती भंडहु चलै राहु ॥ Bʰandahu hovæ ḋosṫee bʰandahu chalæ raahu. Woman becomes his friend; through woman, the future generations come. ਸੋ ਕਿਉ ਮੰਦਾ ਆਖੀਐ ਜਿਤੁ ਜੰਮਹਿ ਰਾਜਾਨ ॥ सो किउ मंदा आखीऐ जितु जंमहि राजान ॥ So ki▫o manḋaa aakʰee▫æ jiṫ jamėh raajaan. So, why call her bad? From her, kings are born. ਭੰਡਹੁ ਹੀ ਭੰਡੁ ਊਪਜੈ ਭੰਡੈ ਬਾਝੁ ਨ ਕੋਇ ॥ भंडहु ही भंडु ऊपजै भंडै बाझु न कोइ ॥ Bʰandahu hee bʰand oopjæ bʰandæ baajʰ na ko▫é. From woman, woman is born; without woman, there would be no one at all. ਨਾਨਕ ਭੰਡੈ ਬਾਹਰਾ ਏਕੋ ਸਚਾ ਸੋਇ ॥ नानक भंडै बाहरा एको सचा सोइ ॥ Naanak bʰandæ baahraa éko sachaa so▫é. O Nanak! Only the True Lord is without a woman. ਜਿਤੁ ਮੁਖਿ ਸਦਾ ਸਾਲਾਹੀਐ ਭਾਗਾ ਰਤੀ ਚਾਰਿ ॥ जितु मुखि सदा सालाहीऐ भागा रती चारि ॥ Jiṫ mukʰ saḋaa salaahee▫æ bʰaagaa raṫee chaar. That mouth which praises the Lord continually is blessed and beautiful. ਨਾਨਕ ਤੇ ਮੁਖ ਊਜਲੇ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥੨॥ नानक ते मुख ऊजले तितु सचै दरबारि ॥२॥ Naanak ṫé mukʰ oojlé ṫiṫ sachæ ḋarbaar. ||2|| O Nanak! Those faces shall be radiant in the Court of the True Lord. ||2||