ਮਃ ੧ ॥ मः १ ॥ Mėhlā 1. First Mehl: ਭੰਡਿ ਜੰਮੀਐ ਭੰਡਿ ਨਿੰਮੀਐ ਭੰਡਿ ਮੰਗਣੁ ਵੀਆਹੁ ॥ भंडि जमीऐ भंडि निमीऐ भंडि मंगणु वीआहु ॥ Bẖand jammī▫ai bẖand nimmī▫ai bẖand mangaṇ vī▫āhu. From woman, man is born; within woman, man is conceived; to woman he is engaged and married. ਭੰਡੁ ਮੁਆ ਭੰਡੁ ਭਾਲੀਐ ਭੰਡਿ ਹੋਵੈ ਬੰਧਾਨੁ ॥ भंडु मुआ भंडु भालीऐ भंडि होवै बंधानु ॥ Bẖand mu▫ā bẖand bẖālī▫ai bẖand hovai banḏẖān. When his woman dies, he seeks another woman; to woman he is bound. ਭੰਡਹੁ ਹੋਵੈ ਦੋਸਤੀ ਭੰਡਹੁ ਚਲੈ ਰਾਹੁ ॥ भंडहु होवै दोसती भंडहु चलै राहु ॥ Bẖandahu hovai ḏosṯī bẖandahu cẖalai rāhu. Woman becomes his friend; through woman, the future generations come. ਸੋ ਕਿਉ ਮੰਦਾ ਆਖੀਐ ਜਿਤੁ ਜੰਮਹਿ ਰਾਜਾਨ ॥ सो किउ मंदा आखीऐ जितु जमहि राजान ॥ So ki▫o manḏā ākẖī▫ai jiṯ jamėh rājān. So why call her bad? From her, kings are born. ਭੰਡਹੁ ਹੀ ਭੰਡੁ ਊਪਜੈ ਭੰਡੈ ਬਾਝੁ ਨ ਕੋਇ ॥ भंडहु ही भंडु ऊपजै भंडै बाझु न कोइ ॥ Bẖandahu hī bẖand ūpjai bẖandai bājẖ na ko▫e. From woman, woman is born; without woman, there would be no one at all. ਨਾਨਕ ਭੰਡੈ ਬਾਹਰਾ ਏਕੋ ਸਚਾ ਸੋਇ ॥ नानक भंडै बाहरा एको सचा सोइ ॥ Nānak bẖandai bāhrā eko sacẖā so▫e. O Nanak, only the True Lord is without a woman. ਜਿਤੁ ਮੁਖਿ ਸਦਾ ਸਾਲਾਹੀਐ ਭਾਗਾ ਰਤੀ ਚਾਰਿ ॥ जितु मुखि सदा सालाहीऐ भागा रती चारि ॥ Jiṯ mukẖ saḏā salāhī▫ai bẖāgā raṯī cẖār. That mouth which praises the Lord continually is blessed and beautiful. ਨਾਨਕ ਤੇ ਮੁਖ ਊਜਲੇ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥੨॥ नानक ते मुख ऊजले तितु सचै दरबारि ॥२॥ Nānak ṯe mukẖ ūjle ṯiṯ sacẖai ḏarbār. ||2|| O Nanak, those faces shall be radiant in the Court of the True Lord. ||2||