ਸੁ ਥਾਉ ਸਚੁ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ ॥ सु थाउ सचु मनु निरमलु होइ ॥ So thā▫o sacẖ man nirmal ho▫e. True is that place, where the mind becomes pure. ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥ गउड़ी गुआरेरी महला ३ ॥ Ga▫oṛī gu▫ārerī mėhlā 3. Gauree Gwaarayree, Third Mehl: ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਜੁਗ ਚਾਰੇ ਜਾਪੈ ॥ सची बाणी जुग चारे जापै ॥ Sacẖī baṇī jug cẖāre jāpai. The True Bani of the Word is known throughout the four ages. ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸਾਚਾ ਆਪੇ ਆਪੈ ॥੧॥ सभु किछु साचा आपे आपै ॥१॥ Sabẖ kicẖẖ sācẖā āpe āpai. ||1|| The True One Himself is everything. ||1|| ਸਚਿ ਨਿਵਾਸੁ ਕਰੇ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥ सचि निवासु करे सचु सोइ ॥ Sacẖ nivās kare sacẖ so▫e. True is the one who abides in Truth. ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਸਤਸੰਗਿ ਮਿਲਾਏ ॥ करमु होवै सतसंगि मिलाए ॥ Karam hovai saṯsang milā▫e. Through the karma of good actions, one joins the Sat Sangat, the True Congregation. ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਬੈਸਿ ਸੁ ਥਾਏ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ हरि गुण गावै बैसि सु थाए ॥१॥ रहाउ ॥ Har guṇ gāvai bais so thā▫e. ||1|| rahā▫o. Sing the Glories of the Lord, sitting in that place. ||1||Pause|| ਜਲਉ ਇਹ ਜਿਹਵਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥ जलउ इह जिहवा दूजै भाइ ॥ Jala▫o ih jihvā ḏūjai bẖā▫e. Burn this tongue, which loves duality, ਹਰਿ ਰਸੁ ਨ ਚਾਖੈ ਫੀਕਾ ਆਲਾਇ ॥ हरि रसु न चाखै फीका आलाइ ॥ Har ras na cẖākẖai fīkā ālā▫e. which does not taste the sublime essence of the Lord, and which utters insipid words. ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਤਨੁ ਮਨੁ ਫੀਕਾ ਹੋਇ ॥ बिनु बूझे तनु मनु फीका होइ ॥ Bin būjẖe ṯan man fīkā ho▫e. Without understanding, the body and mind become tasteless and insipid. ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੀਆ ਚਲਿਆ ਰੋਇ ॥੨॥ बिनु नावै दुखीआ चलिआ रोइ ॥२॥ Bin nāvai ḏukẖī▫ā cẖali▫ā ro▫e. ||2|| Without the Name, the miserable ones depart crying out in pain. ||2|| ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਚਾਖਿਆ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥ रसना हरि रसु चाखिआ सहजि सुभाइ ॥ Rasnā har ras cẖākẖi▫ā sahj subẖā▫e. One whose tongue naturally and intuitively tastes the Lord's sublime essence, ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਸਚਿ ਸਮਾਇ ॥ गुर किरपा ते सचि समाइ ॥ Gur kirpā ṯe sacẖ samā▫e. by Guru's Grace, is absorbed in the True Lord. ਸਾਚੇ ਰਾਤੀ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰ ॥ साचे राती गुर सबदु वीचार ॥ Sācẖe rāṯī gur sabaḏ vīcẖār. Imbued with Truth, one contemplates the Word of the Guru's Shabad, ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵੈ ਨਿਰਮਲ ਧਾਰ ॥੩॥ अम्रितु पीवै निरमल धार ॥३॥ Amriṯ pīvai nirmal ḏẖār. ||3|| and drinks in the Ambrosial Nectar, from the immaculate stream within. ||3|| ਨਾਮਿ ਸਮਾਵੈ ਜੋ ਭਾਡਾ ਹੋਇ ॥ नामि समावै जो भाडा होइ ॥ Nām samāvai jo bẖādā ho▫e. The Naam, the Name of the Lord, is collected in the vessel of the mind. ਊਂਧੈ ਭਾਂਡੈ ਟਿਕੈ ਨ ਕੋਇ ॥ ऊंधै भांडै टिकै न कोइ ॥ Ūʼnḏẖai bẖāʼndai tikai na ko▫e. Nothing is collected if the vessel is upside-down. ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਮਨਿ ਨਾਮਿ ਨਿਵਾਸੁ ॥ गुर सबदी मनि नामि निवासु ॥ Gur sabḏī man nām nivās. Through the Word of the Guru's Shabad, the Naam abides within the mind. ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਭਾਂਡਾ ਜਿਸੁ ਸਬਦ ਪਿਆਸ ॥੪॥੩॥੨੩॥ नानक सचु भांडा जिसु सबद पिआस ॥४॥३॥२३॥ Nānak sacẖ bẖāʼndā jis sabaḏ pi▫ās. ||4||3||23|| O Nanak, True is that vessel of the mind, which thirsts for the Shabad. ||4||3||23|| ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਗਾਵਹਿ ਬਿਰਥਾ ਜਾਇ ॥ हउमै विचि गावहि बिरथा जाइ ॥ Ha▫umai vicẖ gāvahi birthā jā▫e. In egotism, they sing, but it is wasted uselessly. ਇਕਿ ਗਾਵਤ ਰਹੇ ਮਨਿ ਸਾਦੁ ਨ ਪਾਇ ॥ इकि गावत रहे मनि सादु न पाइ ॥ Ik gāvaṯ rahe man sāḏ na pā▫e. Some sing on and on, but their minds do not find happiness.