ਲਖ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੋਵੈ ਲਖ ਜੀਵਣੁ ਕਿਆ ਖੁਸੀਆ ਕਿਆ ਚਾਉ ॥ लख सिउ प्रीति होवै लख जीवणु किआ खुसीआ किआ चाउ ॥ Lakʰ si▫o pareeṫ hovæ lakʰ jeevaṇ ki▫aa kʰusee▫aa ki▫aa chaa▫o. You may be in love with tens of thousands, and live for thousands of years; but what good are these pleasures and occupations? ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥ सलोक मः १ ॥ Salok mėhlaa 1. Shalok, First Mehl: ਜੇ ਸਉ ਵਰ੍ਹਿਆ ਮਿਠਾ ਖਾਜੈ ਭੀ ਫਿਰਿ ਕਉੜਾ ਖਾਇ ॥ जे सउ वर्हिआ मिठा खाजै भी फिरि कउड़ा खाइ ॥ Jé sa▫o varĥi▫aa mitʰaa kʰaajæ bʰee fir ka▫uṛaa kʰaa▫é. You may eat sweets for a hundred years, but eventually, you will have to eat the bitter as well. ਵਿਛੁੜਿਆ ਵਿਸੁ ਹੋਇ ਵਿਛੋੜਾ ਏਕ ਘੜੀ ਮਹਿ ਜਾਇ ॥ विछुड़िआ विसु होइ विछोड़ा एक घड़ी महि जाइ ॥ vichʰuṛi▫aa vis ho▫é vichʰoṛaa ék gʰaṛee mėh jaa▫é. And when you must separate from them, that separation is like poison, but they will be gone in an instant. ਮਿਠਾ ਖਾਧਾ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵੈ ਕਉੜਤਣੁ ਧਾਇ ਜਾਇ ॥ मिठा खाधा चिति न आवै कउड़तणु धाइ जाइ ॥ Mitʰaa kʰaaḋʰaa chiṫ na aavæ ka▫uṛ▫ṫaṇ ḋʰaa▫é jaa▫é. Then, you will not remember eating the sweets; bitterness will permeate you. ਮਿਠਾ ਕਉੜਾ ਦੋਵੈ ਰੋਗ ॥ मिठा कउड़ा दोवै रोग ॥ Mitʰaa ka▫uṛaa ḋovæ rog. The sweet and the bitter are both diseases. ਨਾਨਕ ਅੰਤਿ ਵਿਗੁਤੇ ਭੋਗ ॥ नानक अंति विगुते भोग ॥ Naanak anṫ viguṫé bʰog. O Nanak! Eating them, you will come to ruin in the end. ਝਖਿ ਝਖਿ ਝਖਣਾ ਝਗੜਾ ਝਾਖ ॥ झखि झखि झखणा झगड़ा झाख ॥ Jʰakʰ jʰakʰ jʰakʰ▫ṇaa jʰagṛaa jʰaakʰ. It is useless to worry and struggle to death. ਝਖਿ ਝਖਿ ਜਾਹਿ ਝਖਹਿ ਤਿਨੑ ਪਾਸਿ ॥੧॥ झखि झखि जाहि झखहि तिन्ह पासि ॥१॥ Jʰakʰ jʰakʰ jaahi jʰakʰėh ṫinĥ paas. ||1|| Entangled in worries and struggles, people exhaust themselves. ||1|| ਘਰ ਗਚ ਕੀਤੇ ਬਾਗੇ ਬਾਗ ॥ घर गच कीते बागे बाग ॥ Gʰar gach keeṫé baagé baag. Their houses are painted beautifully white. ਸਾਦ ਸਹਜ ਕਰਿ ਮਨੁ ਖੇਲਾਇਆ ॥ साद सहज करि मनु खेलाइआ ॥ Saaḋ sahj kar man kʰélaa▫i▫aa. In pleasure and poise, they play their mind games. ਕਾਪੜੁ ਕਾਠੁ ਰੰਗਾਇਆ ਰਾਂਗਿ ॥ कापड़ु काठु रंगाइआ रांगि ॥ Kaapaṛ kaatʰ rangaa▫i▫aa raaⁿg. They have fine clothes and furniture of various colors.