ਦੁਖ ਵਿਚਿ ਜੰਮਣੁ ਦੁਖਿ ਮਰਣੁ ਦੁਖਿ ਵਰਤਣੁ ਸੰਸਾਰਿ ॥ दुख विचि जमणु दुखि मरणु दुखि वरतणु संसारि ॥ Ḏukẖ vicẖ jamaṇ ḏukẖ maraṇ ḏukẖ varṯaṇ sansār. In pain, we are born; in pain, we die. In pain, we deal with the world. ਸਲੋਕ ਮਹਲਾ ੧ ॥ सलोक महला १ ॥ Salok mėhlā 1. Shalok, First Mehl: ਦੁਖੁ ਦੁਖੁ ਅਗੈ ਆਖੀਐ ਪੜ੍ਹ੍ਹਿ ਪੜ੍ਹ੍ਹਿ ਕਰਹਿ ਪੁਕਾਰ ॥ दुखु दुखु अगै आखीऐ पड़्हि पड़्हि करहि पुकार ॥ Ḏukẖ ḏukẖ agai ākẖī▫ai paṛĥ paṛĥ karahi pukār. Hereafter, there is said to be pain, only pain; the more the mortals read, the more they cry out. ਦੁਖ ਕੀਆ ਪੰਡਾ ਖੁਲ੍ਹ੍ਹੀਆ ਸੁਖੁ ਨ ਨਿਕਲਿਓ ਕੋਇ ॥ दुख कीआ पंडा खुल्हीआ सुखु न निकलिओ कोइ ॥ Ḏukẖ kī▫ā pandā kẖulĥī▫ā sukẖ na nikli▫o ko▫e. The packages of pain are untied, but peace does not emerge. ਦੁਖ ਵਿਚਿ ਜੀਉ ਜਲਾਇਆ ਦੁਖੀਆ ਚਲਿਆ ਰੋਇ ॥ दुख विचि जीउ जलाइआ दुखीआ चलिआ रोइ ॥ Ḏukẖ vicẖ jī▫o jalā▫i▫ā ḏukẖī▫ā cẖali▫ā ro▫e. In pain, the soul burns; in pain, it departs weeping and wailing. ਨਾਨਕ ਸਿਫਤੀ ਰਤਿਆ ਮਨੁ ਤਨੁ ਹਰਿਆ ਹੋਇ ॥ नानक सिफती रतिआ मनु तनु हरिआ होइ ॥ Nānak sifṯī raṯi▫ā man ṯan hari▫ā ho▫e. O Nanak, imbued with the Lord's Praise, the mind and body blossom forth, rejuvenated. ਦੁਖ ਕੀਆ ਅਗੀ ਮਾਰੀਅਹਿ ਭੀ ਦੁਖੁ ਦਾਰੂ ਹੋਇ ॥੧॥ दुख कीआ अगी मारीअहि भी दुखु दारू होइ ॥१॥ Ḏukẖ kī▫ā agī mārī▫ah bẖī ḏukẖ ḏārū ho▫e. ||1|| In the fire of pain, the mortals die; but pain is also the cure. ||1||