ਲੰਗਰੁ ਚਲੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਹਰਿ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੀ ਖਟੀਐ ॥
लंगरु चलै गुर सबदि हरि तोटि न आवी खटीऐ ॥
Langar chalæ gur sabaḋ har ṫot na aavee kʰatee▫æ.
The kitchen of the Guru’s Divine word is opened and there occurs no deficiency in his earnings.
|
ਖਰਚੇ ਦਿਤਿ ਖਸੰਮ ਦੀ ਆਪ ਖਹਦੀ ਖੈਰਿ ਦਬਟੀਐ ॥
खरचे दिति खसंम दी आप खहदी खैरि दबटीऐ ॥
Kʰarché ḋiṫ kʰasamm ḋee aap kʰahḋee kʰær ḋabtee▫æ.
He expends the Lord’s gift himself, eats and copiously distributes the alms.
|
ਹੋਵੈ ਸਿਫਤਿ ਖਸੰਮ ਦੀ ਨੂਰੁ ਅਰਸਹੁ ਕੁਰਸਹੁ ਝਟੀਐ ॥
होवै सिफति खसंम दी नूरु अरसहु कुरसहु झटीऐ ॥
Hovæ sifaṫ kʰasamm ḋee noor arsahu kursahu jʰatee▫æ.
The Lord’s praises are sung and Divine light descends from firmament and heavenly bodies.
|
ਤੁਧੁ ਡਿਠੇ ਸਚੇ ਪਾਤਿਸਾਹ ਮਲੁ ਜਨਮ ਜਨਮ ਦੀ ਕਟੀਐ ॥
तुधु डिठे सचे पातिसाह मलु जनम जनम दी कटीऐ ॥
Ṫuḋʰ ditʰé saché paaṫisaah mal janam janam ḋee katee▫æ.
Beholding thee, O True King, the filth of births over births is washed off.
|
ਸਚੁ ਜਿ ਗੁਰਿ ਫੁਰਮਾਇਆ ਕਿਉ ਏਦੂ ਬੋਲਹੁ ਹਟੀਐ ॥
सचु जि गुरि फुरमाइआ किउ एदू बोलहु हटीऐ ॥
Sach jė gur furmaa▫i▫aa ki▫o éḋoo bolhu hatee▫æ.
The Guru uttered the truth regarding his successor. Why should we then desist from proclaiming this?
|
ਪੁਤ੍ਰੀ ਕਉਲੁ ਨ ਪਾਲਿਓ ਕਰਿ ਪੀਰਹੁ ਕੰਨੑ ਮੁਰਟੀਐ ॥
पुत्री कउलु न पालिओ करि पीरहु कंन्ह मुरटीऐ ॥
Puṫree ka▫ul na paali▫o kar peerahu kanĥ murtee▫æ.
The Guru’s sons obeyed not his word and turned their back upon the proclaimed Guru.
|
ਦਿਲਿ ਖੋਟੈ ਆਕੀ ਫਿਰਨੑਿ ਬੰਨੑਿ ਭਾਰੁ ਉਚਾਇਨੑਿ ਛਟੀਐ ॥
दिलि खोटै आकी फिरन्हि बंन्हि भारु उचाइन्हि छटीऐ ॥
Ḋil kʰotæ aakee firniĥ banėh bʰaar uchaa▫iniĥ chʰatee▫æ.
The evil-hearted sons turned rebels and making a sack-Load of sins, carry it on their head.
|
ਜਿਨਿ ਆਖੀ ਸੋਈ ਕਰੇ ਜਿਨਿ ਕੀਤੀ ਤਿਨੈ ਥਟੀਐ ॥
जिनि आखी सोई करे जिनि कीती तिनै थटीऐ ॥
Jin aakʰee so▫ee karé jin keeṫee ṫinæ ṫʰatee▫æ.
Whatever the Guru said, Lahna did the very same, was installed obeyed the order, was installed on the Guru’s throne.
|
ਕਉਣੁ ਹਾਰੇ ਕਿਨਿ ਉਵਟੀਐ ॥੨॥
कउणु हारे किनि उवटीऐ ॥२॥
Ka▫uṇ haaré kin uvtee▫æ. ||2||
Lo, who has lost and who has won?
|
ਜਿਨਿ ਕੀਤੀ ਸੋ ਮੰਨਣਾ ਕੋ ਸਾਲੁ ਜਿਵਾਹੇ ਸਾਲੀ ॥
जिनि कीती सो मंनणा को सालु जिवाहे साली ॥
Jin keeṫee so mannṇaa ko saal jivaahé saalee.
He, who rendered service, is worshiped as the Guru. Which one is bitter, thistle or rice?
|
ਧਰਮ ਰਾਇ ਹੈ ਦੇਵਤਾ ਲੈ ਗਲਾ ਕਰੇ ਦਲਾਲੀ ॥
धरम राइ है देवता लै गला करे दलाली ॥
Ḋʰaram raa▫é hæ ḋévṫaa læ galaa karé ḋalaalee.
Weighing the merits of both the sides, the Guru, like the God, Righteous Judge, gave the reasonable decision.
|
ਸਤਿਗੁਰੁ ਆਖੈ ਸਚਾ ਕਰੇ ਸਾ ਬਾਤ ਹੋਵੈ ਦਰਹਾਲੀ ॥
सतिगुरु आखै सचा करे सा बात होवै दरहाली ॥
Saṫgur aakʰæ sachaa karé saa baaṫ hovæ ḋar▫haalee.
Whatever the True Guru says, the True Lord does. That thing instantaneously comes to pass.
|
ਗੁਰ ਅੰਗਦ ਦੀ ਦੋਹੀ ਫਿਰੀ ਸਚੁ ਕਰਤੈ ਬੰਧਿ ਬਹਾਲੀ ॥
गुर अंगद दी दोही फिरी सचु करतै बंधि बहाली ॥
Gur angaḋ ḋee ḋohee firee sach karṫæ banḋʰ bahaalee.
The sovereignty of Guru Angad was proclaimed and the True Creator confirmed it.
|
ਨਾਨਕੁ ਕਾਇਆ ਪਲਟੁ ਕਰਿ ਮਲਿ ਤਖਤੁ ਬੈਠਾ ਸੈ ਡਾਲੀ ॥
नानकु काइआ पलटु करि मलि तखतु बैठा सै डाली ॥
Naanak kaa▫i▫aa palat kar mal ṫakʰaṫ bætʰaa sæ daalee.
Changing his body, Nanak has occupied and sat on the throne, which has hundred of scions,
|
ਦਰੁ ਸੇਵੇ ਉਮਤਿ ਖੜੀ ਮਸਕਲੈ ਹੋਇ ਜੰਗਾਲੀ ॥
दरु सेवे उमति खड़ी मसकलै होइ जंगाली ॥
Ḋar sévé umaṫ kʰaṛee maskalæ ho▫é jangaalee.
Standing at his door, his followers serve him, thus, is the rust of their sins scrubbed off.
|
ਦਰਿ ਦਰਵੇਸੁ ਖਸੰਮ ਦੈ ਨਾਇ ਸਚੈ ਬਾਣੀ ਲਾਲੀ ॥
दरि दरवेसु खसंम दै नाइ सचै बाणी लाली ॥
Ḋar ḋarvés kʰasamm ḋæ naa▫é sachæ baṇee laalee.
The Guru is the saint of the Lord’s door and loves the True Name and the Guru’s word.
|
ਬਲਵੰਡ ਖੀਵੀ ਨੇਕ ਜਨ ਜਿਸੁ ਬਹੁਤੀ ਛਾਉ ਪਤ੍ਰਾਲੀ ॥
बलवंड खीवी नेक जन जिसु बहुती छाउ पत्राली ॥
Balvand kʰeevee nék jan jis bahuṫee chʰaa▫o paṫraalee.
Says Balwand, Guru Angad’s consort, Khivi, is a good wife, who gives dense leafy shade of solace to all.
|
ਲੰਗਰਿ ਦਉਲਤਿ ਵੰਡੀਐ ਰਸੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਖੀਰਿ ਘਿਆਲੀ ॥
लंगरि दउलति वंडीऐ रसु अमृतु खीरि घिआली ॥
Langar ḋa▫ulaṫ vandee▫æ ras amriṫ kʰeer gʰi▫aalee.
She distributes the Guru’s wealth in his kitchen, Nectar-sweet rice-pudding mixed with clarified butter.
|
ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੇ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਮਨਮੁਖ ਥੀਏ ਪਰਾਲੀ ॥
गुरसिखा के मुख उजले मनमुख थीए पराली ॥
Gursikʰaa ké mukʰ ujlé manmukʰ ṫʰee▫é paraalee.
Bright are the faces of the Guru’s Sikhs and those of the perverse grow pale like straw.
|
ਪਏ ਕਬੂਲੁ ਖਸੰਮ ਨਾਲਿ ਜਾਂ ਘਾਲ ਮਰਦੀ ਘਾਲੀ ॥
पए कबूलु खसंम नालि जां घाल मरदी घाली ॥
Pa▫é kabool kʰasamm naal jaaⁿ gʰaal marḋee gʰaalee.
When Angad rendered manly service, then did his Master approve of him.
|
ਮਾਤਾ ਖੀਵੀ ਸਹੁ ਸੋਇ ਜਿਨਿ ਗੋਇ ਉਠਾਲੀ ॥੩॥
माता खीवी सहु सोइ जिनि गोइ उठाली ॥३॥
Maaṫaa kʰeevee saho so▫é jin go▫é utʰaalee. ||3||
Such is mother Khivi’s spouse, who sustains the whole world.
|
ਹੋਰਿਂਓ ਗੰਗ ਵਹਾਈਐ ਦੁਨਿਆਈ ਆਖੈ ਕਿ ਕਿਓਨੁ ॥
होरिंओ गंग वहाईऐ दुनिआई आखै कि किओनु ॥
Horiⁿ▫o gang vahaa▫ee▫æ ḋuni▫aa▫ee aakʰæ kė ki▫on.
Guru Nanak made the Ganges flow in another direction and people say, “What has he done?
|
ਨਾਨਕ ਈਸਰਿ ਜਗਨਾਥਿ ਉਚਹਦੀ ਵੈਣੁ ਵਿਰਿਕਿਓਨੁ ॥
नानक ईसरि जगनाथि उचहदी वैणु विरिकिओनु ॥
Naanak eesar jagnaaṫʰ uchhaḋee væṇ viriki▫on.
God incarnate Nanak, the Lord of the world, has uttered the supremely sublime hymns.
|
ਮਾਧਾਣਾ ਪਰਬਤੁ ਕਰਿ ਨੇਤ੍ਰਿ ਬਾਸਕੁ ਸਬਦਿ ਰਿੜਕਿਓਨੁ ॥
माधाणा परबतु करि नेत्रि बासकु सबदि रिड़किओनु ॥
Maaḋʰaaṇaa parbaṫ kar næṫar baasak sabaḋ riṛki▫on.
Making a mountain has churning staff and the Snake-King his churning-string, he has churned the Divine word.
|
ਚਉਦਹ ਰਤਨ ਨਿਕਾਲਿਅਨੁ ਕਰਿ ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਚਿਲਕਿਓਨੁ ॥
चउदह रतन निकालिअनु करि आवा गउणु चिलकिओनु ॥
Cha▫oḋah raṫan nikaali▫an kar aavaa ga▫oṇ chilki▫on.
He has extracted the fourteen invaluable objects and has illuminatedthe whole universe.
|
ਕੁਦਰਤਿ ਅਹਿ ਵੇਖਾਲੀਅਨੁ ਜਿਣਿ ਐਵਡ ਪਿਡ ਠਿਣਕਿਓਨੁ ॥
कुदरति अहि वेखालीअनु जिणि ऐवड पिड ठिणकिओनु ॥
Kuḋraṫ ah vékʰaali▫an jiṇ ævad pid tʰiṇki▫oṇ.
He displayed such power when he assayed so great a person as Angad.
|
ਲਹਣੇ ਧਰਿਓਨੁ ਛਤ੍ਰੁ ਸਿਰਿ ਅਸਮਾਨਿ ਕਿਆੜਾ ਛਿਕਿਓਨੁ ॥
लहणे धरिओनु छत्रु सिरि असमानि किआड़ा छिकिओनु ॥
Lahṇé ḋʰari▫on chʰaṫar sir asmaan ki▫aaṛaa chʰiki▫on.
He waved the royal umbrella over the head of Lahna and extended the canopy of his glory to the sky.
|
ਜੋਤਿ ਸਮਾਣੀ ਜੋਤਿ ਮਾਹਿ ਆਪੁ ਆਪੈ ਸੇਤੀ ਮਿਕਿਓਨੁ ॥
जोति समाणी जोति माहि आपु आपै सेती मिकिओनु ॥
Joṫ samaaṇee joṫ maahi aap aapæ séṫee miki▫on.
Nanak’s light merged in Guru Angad’s light and the Guru Him self blended Angad with Himself.
|
ਸਿਖਾਂ ਪੁਤ੍ਰਾਂ ਘੋਖਿ ਕੈ ਸਭ ਉਮਤਿ ਵੇਖਹੁ ਜਿ ਕਿਓਨੁ ॥
सिखां पुत्रां घोखि कै सभ उमति वेखहु जि किओनु ॥
Sikʰaaⁿ puṫraaⁿ gʰokʰ kæ sabʰ umaṫ vékʰhu jė ki▫on.
Nanak tested his sikhs and his sons and all his sect saw what he had done.
|
ਜਾਂ ਸੁਧੋਸੁ ਤਾਂ ਲਹਣਾ ਟਿਕਿਓਨੁ ॥੪॥
जां सुधोसु तां लहणा टिकिओनु ॥४॥
Jaaⁿ suḋʰos ṫaaⁿ lahṇaa tiki▫on. ||4||
When Lahna was found immaculate, then alone the Guru established him on the throne.
|
ਫੇਰਿ ਵਸਾਇਆ ਫੇਰੁਆਣਿ ਸਤਿਗੁਰਿ ਖਾਡੂਰੁ ॥
फेरि वसाइआ फेरुआणि सतिगुरि खाडूरु ॥
Fér vasaa▫i▫aa faru▫aaṇ saṫgur kʰaadoor.
Then, the True Guru, the son of Pheru, came to abide in the village of Khadoor.
|
ਜਪੁ ਤਪੁ ਸੰਜਮੁ ਨਾਲਿ ਤੁਧੁ ਹੋਰੁ ਮੁਚੁ ਗਰੂਰੁ ॥
जपु तपु संजमु नालि तुधु होरु मुचु गरूरु ॥
Jap ṫap sanjam naal ṫuḋʰ hor much garoor.
Meditation, hard service and self-discipline abide with thee, O my Guru and excessive pride abides with others.
|
ਲਬੁ ਵਿਣਾਹੇ ਮਾਣਸਾ ਜਿਉ ਪਾਣੀ ਬੂਰੁ ॥
लबु विणाहे माणसा जिउ पाणी बूरु ॥
Lab viṇaahé maaṇsaa ji▫o paaṇee boor.
Avarice spoils the mortals, as the green moss does the water.
|
ਵਰ੍ਹਿਐ ਦਰਗਹ ਗੁਰੂ ਕੀ ਕੁਦਰਤੀ ਨੂਰੁ ॥
वर्हिऐ दरगह गुरू की कुदरती नूरु ॥
varĥi▫æ ḋargėh guroo kee kuḋraṫee noor.
The Lord’s Light spontaneously rains at the Guru’s court.
|
ਜਿਤੁ ਸੁ ਹਾਥ ਨ ਲਭਈ ਤੂੰ ਓਹੁ ਠਰੂਰੁ ॥
जितु सु हाथ न लभई तूं ओहु ठरूरु ॥
Jiṫ so haaṫʰ na labʰ▫ee ṫooⁿ oh tʰaroor.
O my Guru, thou art that peace, of which depth can be found not.
|
ਨਉ ਨਿਧਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਤੁਧੁ ਵਿਚਿ ਭਰਪੂਰੁ ॥
नउ निधि नामु निधानु है तुधु विचि भरपूरु ॥
Na▫o niḋʰ naam niḋʰaan hæ ṫuḋʰ vich bʰarpoor.
thou art brimful with the nine treasure of the Name-wealth.
|
ਨਿੰਦਾ ਤੇਰੀ ਜੋ ਕਰੇ ਸੋ ਵੰਞੈ ਚੂਰੁ ॥
निंदा तेरी जो करे सो वंञै चूरु ॥
Ninḋaa ṫéree jo karé so vañæ choor.
He, who slanders thee, is utterly ruined.
|
ਨੇੜੈ ਦਿਸੈ ਮਾਤ ਲੋਕ ਤੁਧੁ ਸੁਝੈ ਦੂਰੁ ॥
नेड़ै दिसै मात लोक तुधु सुझै दूरु ॥
Néṛæ ḋisæ maaṫ lok ṫuḋʰ sujʰæ ḋoor.
The people of this world are short-sighted, but thou see afar.
|
ਫੇਰਿ ਵਸਾਇਆ ਫੇਰੁਆਣਿ ਸਤਿਗੁਰਿ ਖਾਡੂਰੁ ॥੫॥
फेरि वसाइआ फेरुआणि सतिगुरि खाडूरु ॥५॥
Fér vasaa▫i▫aa faru▫aaṇ saṫgur kʰaadoor. ||5||
Then the True Guru, the son of Pheru, came to abide in the village of Khadoor.
|
