ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਰਸੁ ਨ ਆਵੈ ਅਉਧੂ ਹਉਮੈ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਈ ॥
बिनु सबदै रसु न आवै अउधू हउमै पिआस न जाई ॥
Bin sabḏai ras na āvai a▫oḏẖū ha▫umai pi▫ās na jā▫ī.
Without the Shabad, the essence does not come, O hermit, and the thirst of egotism does not depart.
|
ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ਸਾਚੇ ਰਹੇ ਅਘਾਈ ॥
सबदि रते अम्रित रसु पाइआ साचे रहे अघाई ॥
Sabaḏ raṯe amriṯ ras pā▫i▫ā sācẖe rahe agẖā▫ī.
Imbued with the Shabad, one finds the ambrosial essence, and remains fulfilled with the True Name.
|
ਕਵਨ ਬੁਧਿ ਜਿਤੁ ਅਸਥਿਰੁ ਰਹੀਐ ਕਿਤੁ ਭੋਜਨਿ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੈ ॥
कवन बुधि जितु असथिरु रहीऐ कितु भोजनि त्रिपतासै ॥
Kavan buḏẖ jiṯ asthir rahī▫ai kiṯ bẖojan ṯaripṯāsai.
What is that wisdom, by which one remains steady and stable? What food brings satisfaction?
|
ਨਾਨਕ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਸਮ ਕਰਿ ਜਾਪੈ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਕਾਲੁ ਨ ਗ੍ਰਾਸੈ ॥੬੧॥
नानक दुखु सुखु सम करि जापै सतिगुर ते कालु न ग्रासै ॥६१॥
Nānak ḏukẖ sukẖ sam kar jāpai saṯgur ṯe kāl na garāsai. ||61||
O Nanak, when one looks upon pain and pleasure alike, through the True Guru, then he is not consumed by Death. ||61||
|
ਰੰਗਿ ਨ ਰਾਤਾ ਰਸਿ ਨਹੀ ਮਾਤਾ ॥
रंगि न राता रसि नही माता ॥
Rang na rāṯā ras nahī māṯā.
If one is not imbued with the Lord's Love, nor intoxicated with His subtle essence,
|
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਸਬਦੈ ਜਲਿ ਬਲਿ ਤਾਤਾ ॥
बिनु गुर सबदै जलि बलि ताता ॥
Bin gur sabḏai jal bal ṯāṯā.
without the Word of the Guru's Shabad, he is frustrated, and consumed by his own inner fire.
|
ਬਿੰਦੁ ਨ ਰਾਖਿਆ ਸਬਦੁ ਨ ਭਾਖਿਆ ॥
बिंदु न राखिआ सबदु न भाखिआ ॥
Binḏ na rākẖi▫ā sabaḏ na bẖākẖi▫ā.
He does not preserve his semen and seed, and does not chant the Shabad.
|
ਪਵਨੁ ਨ ਸਾਧਿਆ ਸਚੁ ਨ ਅਰਾਧਿਆ ॥
पवनु न साधिआ सचु न अराधिआ ॥
Pavan na sāḏẖi▫ā sacẖ na arāḏẖi▫ā.
He does not control his breath; he does not worship and adore the True Lord.
|
ਅਕਥ ਕਥਾ ਲੇ ਸਮ ਕਰਿ ਰਹੈ ॥
अकथ कथा ले सम करि रहै ॥
Akath kathā le sam kar rahai.
But one who speaks the Unspoken Speech, and remains balanced,
|
ਤਉ ਨਾਨਕ ਆਤਮ ਰਾਮ ਕਉ ਲਹੈ ॥੬੨॥
तउ नानक आतम राम कउ लहै ॥६२॥
Ŧa▫o Nānak āṯam rām ka▫o lahai. ||62||
O Nanak, attains the Lord, the Supreme Soul. ||62||
|
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਰੰਗੇ ਰਾਤਾ ॥
गुर परसादी रंगे राता ॥
Gur parsādī range rāṯā.
By Guru's Grace, one is attuned to the Lord's Love.
|
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆ ਸਾਚੇ ਮਾਤਾ ॥
अम्रितु पीआ साचे माता ॥
Amriṯ pī▫ā sācẖe māṯā.
Drinking in the Ambrosial Nectar, he is intoxicated with the Truth.
|
ਗੁਰ ਵੀਚਾਰੀ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੀ ॥
गुर वीचारी अगनि निवारी ॥
Gur vīcẖārī agan nivārī.
Contemplating the Guru, the fire within is put out.
|
ਅਪਿਉ ਪੀਓ ਆਤਮ ਸੁਖੁ ਧਾਰੀ ॥
अपिउ पीओ आतम सुखु धारी ॥
Api▫o pī▫o āṯam sukẖ ḏẖārī.
Drinking in the Ambrosial Nectar, the soul settles in peace.
|
ਸਚੁ ਅਰਾਧਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਰੁ ਤਾਰੀ ॥
सचु अराधिआ गुरमुखि तरु तारी ॥
Sacẖ arāḏẖi▫ā gurmukẖ ṯar ṯārī.
Worshipping the True Lord in adoration, the Gurmukh crosses over the river of life.
|
ਨਾਨਕ ਬੂਝੈ ਕੋ ਵੀਚਾਰੀ ॥੬੩॥
नानक बूझै को वीचारी ॥६३॥
Nānak būjẖai ko vīcẖārī. ||63||
O Nanak, after deep contemplation, this is understood. ||63||
|
ਇਹੁ ਮਨੁ ਮੈਗਲੁ ਕਹਾ ਬਸੀਅਲੇ ਕਹਾ ਬਸੈ ਇਹੁ ਪਵਨਾ ॥
इहु मनु मैगलु कहा बसीअले कहा बसै इहु पवना ॥
Ih man maigal kahā basī▫ale kahā basai ih pavnā.
Where does this mind-elephant live? Where does the breath reside?
|
ਕਹਾ ਬਸੈ ਸੁ ਸਬਦੁ ਅਉਧੂ ਤਾ ਕਉ ਚੂਕੈ ਮਨ ਕਾ ਭਵਨਾ ॥
कहा बसै सु सबदु अउधू ता कउ चूकै मन का भवना ॥
Kahā basai so sabaḏ a▫oḏẖū ṯā ka▫o cẖūkai man kā bẖavnā.
Where should the Shabad reside, so that the wanderings of the mind may cease?
|
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਇਹੁ ਮਨੁ ਪਾਏ ॥
नदरि करे ता सतिगुरु मेले ता निज घरि वासा इहु मनु पाए ॥
Naḏar kare ṯā saṯgur mele ṯā nij gẖar vāsā ih man pā▫e.
When the Lord blesses one with His Glance of Grace, he leads him to the True Guru. Then, this mind dwells in its own home within.
|
ਆਪੈ ਆਪੁ ਖਾਇ ਤਾ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਵੈ ਧਾਵਤੁ ਵਰਜਿ ਰਹਾਏ ॥
आपै आपु खाइ ता निरमलु होवै धावतु वरजि रहाए ॥
Āpai āp kẖā▫e ṯā nirmal hovai ḏẖāvaṯ varaj rahā▫e.
When the individual consumes his egotism, he becomes immaculate, and his wandering mind is restrained.
|
ਕਿਉ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣੈ ਆਤਮੁ ਜਾਣੈ ਕਿਉ ਸਸਿ ਘਰਿ ਸੂਰੁ ਸਮਾਵੈ ॥
किउ मूलु पछाणै आतमु जाणै किउ ससि घरि सूरु समावै ॥
Ki▫o mūl pacẖẖāṇai āṯam jāṇai ki▫o sas gẖar sūr samāvai.
How can the root, the source of all be realized? How can the soul know itself? How can the sun enter into the house of the moon?
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਖੋਵੈ ਤਉ ਨਾਨਕ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ॥੬੪॥
गुरमुखि हउमै विचहु खोवै तउ नानक सहजि समावै ॥६४॥
Gurmukẖ ha▫umai vicẖahu kẖovai ṯa▫o Nānak sahj samāvai. ||64||
The Gurmukh eliminates egotism from within; then, O Nanak, the sun naturally enters into the home of the moon. ||64||
|
ਇਹੁ ਮਨੁ ਨਿਹਚਲੁ ਹਿਰਦੈ ਵਸੀਅਲੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣਿ ਰਹੈ ॥
इहु मनु निहचलु हिरदै वसीअले गुरमुखि मूलु पछाणि रहै ॥
Ih man nihcẖal hirḏai vasī▫ale gurmukẖ mūl pacẖẖāṇ rahai.
When the mind becomes steady and stable, it abides in the heart, and then the Gurmukh realizes the root, the source of all.
|
ਨਾਭਿ ਪਵਨੁ ਘਰਿ ਆਸਣਿ ਬੈਸੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਖੋਜਤ ਤਤੁ ਲਹੈ ॥
नाभि पवनु घरि आसणि बैसै गुरमुखि खोजत ततु लहै ॥
Nābẖ pavan gẖar āsaṇ baisai gurmukẖ kẖojaṯ ṯaṯ lahai.
The breath is seated in the home of the navel; the Gurmukh searches, and finds the essence of reality.
|
ਸੁ ਸਬਦੁ ਨਿਰੰਤਰਿ ਨਿਜ ਘਰਿ ਆਛੈ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਜੋਤਿ ਸੁ ਸਬਦਿ ਲਹੈ ॥
सु सबदु निरंतरि निज घरि आछै त्रिभवण जोति सु सबदि लहै ॥
So sabaḏ niranṯar nij gẖar ācẖẖai ṯaribẖavaṇ joṯ so sabaḏ lahai.
This Shabad permeates the nucleus of the self, deep within, in its own home; the Light of this Shabad pervades the three worlds.
|
ਖਾਵੈ ਦੂਖ ਭੂਖ ਸਾਚੇ ਕੀ ਸਾਚੇ ਹੀ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸਿ ਰਹੈ ॥
खावै दूख भूख साचे की साचे ही त्रिपतासि रहै ॥
Kẖāvai ḏūkẖ bẖūkẖ sācẖe kī sācẖe hī ṯaripṯās rahai.
Hunger for the True Lord shall consume your pain, and through the True Lord, you shall be satisfied.
|
ਅਨਹਦ ਬਾਣੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਣੀ ਬਿਰਲੋ ਕੋ ਅਰਥਾਵੈ ॥
अनहद बाणी गुरमुखि जाणी बिरलो को अरथावै ॥
Anhaḏ baṇī gurmukẖ jāṇī birlo ko arthāvai.
The Gurmukh knows the unstruck sound current of the Bani; how rare are those who understand.
|
ਨਾਨਕੁ ਆਖੈ ਸਚੁ ਸੁਭਾਖੈ ਸਚਿ ਰਪੈ ਰੰਗੁ ਕਬਹੂ ਨ ਜਾਵੈ ॥੬੫॥
नानकु आखै सचु सुभाखै सचि रपै रंगु कबहू न जावै ॥६५॥
Nānak ākẖai sacẖ subẖākẖai sacẖ rapai rang kabhū na jāvai. ||65||
Says Nanak, one who speaks the Truth is dyed in the color of Truth, which will never fade away. ||65||
|
ਜਾ ਇਹੁ ਹਿਰਦਾ ਦੇਹ ਨ ਹੋਤੀ ਤਉ ਮਨੁ ਕੈਠੈ ਰਹਤਾ ॥
जा इहु हिरदा देह न होती तउ मनु कैठै रहता ॥
Jā ih hirḏā ḏeh na hoṯī ṯa▫o man kaiṯẖai rahṯā.
When this heart and body did not exist, where did the mind reside?
|
ਨਾਭਿ ਕਮਲ ਅਸਥੰਭੁ ਨ ਹੋਤੋ ਤਾ ਪਵਨੁ ਕਵਨ ਘਰਿ ਸਹਤਾ ॥
नाभि कमल असथ्मभु न होतो ता पवनु कवन घरि सहता ॥
Nābẖ kamal asthambẖ na hoṯo ṯā pavan kavan gẖar sahṯā.
When there was no support of the navel lotus, then in which home did the breath reside?
|
ਰੂਪੁ ਨ ਹੋਤੋ ਰੇਖ ਨ ਕਾਈ ਤਾ ਸਬਦਿ ਕਹਾ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥
रूपु न होतो रेख न काई ता सबदि कहा लिव लाई ॥
Rūp na hoṯo rekẖ na kā▫ī ṯā sabaḏ kahā liv lā▫ī.
When there was no form or shape, then how could anyone lovingly focus on the Shabad?
|
ਰਕਤੁ ਬਿੰਦੁ ਕੀ ਮੜੀ ਨ ਹੋਤੀ ਮਿਤਿ ਕੀਮਤਿ ਨਹੀ ਪਾਈ ॥
रकतु बिंदु की मड़ी न होती मिति कीमति नही पाई ॥
Rakaṯ binḏ kī maṛī na hoṯī miṯ kīmaṯ nahī pā▫ī.
When there was no dungeon formed from egg and sperm, who could measure the Lord's value and extent?
|
ਵਰਨੁ ਭੇਖੁ ਅਸਰੂਪੁ ਨ ਜਾਪੀ ਕਿਉ ਕਰਿ ਜਾਪਸਿ ਸਾਚਾ ॥
वरनु भेखु असरूपु न जापी किउ करि जापसि साचा ॥
varan bẖekẖ asrūp na jāpī ki▫o kar jāpas sācẖā.
When color, dress and form could not be seen, how could the True Lord be known?
|
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਬੈਰਾਗੀ ਇਬ ਤਬ ਸਾਚੋ ਸਾਚਾ ॥੬੬॥
नानक नामि रते बैरागी इब तब साचो साचा ॥६६॥
Nānak nām raṯe bairāgī ib ṯab sācẖo sācẖā. ||66||
O Nanak, those who are attuned to the Naam, the Name of the Lord, are detached. Then and now, they see the Truest of the True. ||66||
|
ਹਿਰਦਾ ਦੇਹ ਨ ਹੋਤੀ ਅਉਧੂ ਤਉ ਮਨੁ ਸੁੰਨਿ ਰਹੈ ਬੈਰਾਗੀ ॥
हिरदा देह न होती अउधू तउ मनु सुंनि रहै बैरागी ॥
Hirḏā ḏeh na hoṯī a▫oḏẖū ṯa▫o man sunn rahai bairāgī.
When the heart and the body did not exist, O hermit, then the mind resided in the absolute, detached Lord.
|
ਨਾਭਿ ਕਮਲੁ ਅਸਥੰਭੁ ਨ ਹੋਤੋ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਬਸਤਉ ਪਵਨੁ ਅਨਰਾਗੀ ॥
नाभि कमलु असथ्मभु न होतो ता निज घरि बसतउ पवनु अनरागी ॥
Nābẖ kamal asthambẖ na hoṯo ṯā nij gẖar basṯa▫o pavan anrāgī.
When there was no support of the lotus of the navel, the breath remained in its own home, attuned to the Lord's Love.
|
ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖਿਆ ਜਾਤਿ ਨ ਹੋਤੀ ਤਉ ਅਕੁਲੀਣਿ ਰਹਤਉ ਸਬਦੁ ਸੁ ਸਾਰੁ ॥
रूपु न रेखिआ जाति न होती तउ अकुलीणि रहतउ सबदु सु सारु ॥
Rūp na rekẖ▫i▫ā jāṯ na hoṯī ṯa▫o akulīṇ rahṯa▫o sabaḏ so sār.
When there was no form or shape or social class, then the Shabad, in its essence, resided in the unmanifest Lord.
|
ਗਉਨੁ ਗਗਨੁ ਜਬ ਤਬਹਿ ਨ ਹੋਤਉ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਜੋਤਿ ਆਪੇ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ॥
गउनु गगनु जब तबहि न होतउ त्रिभवण जोति आपे निरंकारु ॥
Ga▫un gagan jab ṯabėh na hoṯa▫o ṯaribẖavaṇ joṯ āpe nirankār.
When the world and the sky did not even exist, the Light of the Formless Lord filled the three worlds.
|
