ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵਕ ਭਾਇ ਹਰਿ ਧਨੁ ਮਿਲੈ ਤਿਥਹੁ ਕਰਮਹੀਣ ਲੈ ਨ ਸਕਹਿ ਹੋਰ ਥੈ ਦੇਸ ਦਿਸੰਤਰਿ ਹਰਿ ਧਨੁ ਨਾਹਿ ॥੮॥
गुरमुखि सेवक भाइ हरि धनु मिलै तिथहु करमहीण लै न सकहि होर थै देस दिसंतरि हरि धनु नाहि ॥८॥
Gurmukʰ sévak bʰaa▫é har ḋʰan milæ ṫiṫʰhu karamheeṇ læ na sakahi hor ṫʰæ ḋés disanṫar har ḋʰan naahi. ||8||
Through loving service, the Gurmukhs receive the wealth of the Naam, but the unfortunate ones cannot receive it. This wealth is not found anywhere else, in this country or in any other. ||8||
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
सलोक मः ३ ॥
Salok mėhlaa 3.
Shalok, Third Mehl:
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੰਸਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਵਈ ਚਿੰਤਾ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
गुरमुखि संसा मूलि न होवई चिंता विचहु जाइ ॥
Gurmukʰ sansaa mool na hova▫ee chinṫaa vichahu jaa▫é.
The Gurmukh does not have an iota of skepticism or doubt; worries depart from within him.
|
ਜੋ ਕਿਛੁ ਹੋਇ ਸੁ ਸਹਜੇ ਹੋਇ ਕਹਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥
जो किछु होइ सु सहजे होइ कहणा किछू न जाइ ॥
Jo kichʰ ho▫é so sėhjé ho▫é kahṇaa kichʰoo na jaa▫é.
Whatever he does, he does with grace and poise. Nothing else can be said about him.
|
ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਕਾ ਆਖਿਆ ਆਪਿ ਸੁਣੇ ਜਿ ਲਇਅਨੁ ਪੰਨੈ ਪਾਇ ॥੧॥
नानक तिन का आखिआ आपि सुणे जि लइअनु पंनै पाइ ॥१॥
Naanak ṫin kaa aakʰi▫aa aap suṇé jė la▫i▫an pannæ paa▫é. ||1||
O Nanak! The Lord Himself hears the speech of those whom He makes His own. ||1||
|
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mėhlaa 3.
Third Mehl:
|
ਕਾਲੁ ਮਾਰਿ ਮਨਸਾ ਮਨਹਿ ਸਮਾਣੀ ਅੰਤਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਨਾਉ ॥
कालु मारि मनसा मनहि समाणी अंतरि निरमलु नाउ ॥
Kaal maar mansaa manėh samaaṇee anṫar nirmal naa▫o.
He conquers death, and subdues the desires of his mind; the Immaculate Name abides deep within him.
|
ਅਨਦਿਨੁ ਜਾਗੈ ਕਦੇ ਨ ਸੋਵੈ ਸਹਜੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪਿਆਉ ॥
अनदिनु जागै कदे न सोवै सहजे अमृतु पिआउ ॥
An▫ḋin jaagæ kaḋé na sovæ sėhjé amriṫ pi▫aa▫o.
Night and day, he remains awake and aware; he never sleeps, and he intuitively drinks in the Ambrosial Nectar.
|
ਮੀਠਾ ਬੋਲੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਉ ॥
मीठा बोले अमृत बाणी अनदिनु हरि गुण गाउ ॥
Meetʰaa bolé amriṫ baṇee an▫ḋin har guṇ gaa▫o.
His speech is sweet, and his words are nectar; night and day, he sings the Glorious Praises of the Lord.
|
ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਸਦਾ ਸੋਹਦੇ ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਮਿਲਿਆ ਸੁਖੁ ਪਾਉ ॥੨॥
निज घरि वासा सदा सोहदे नानक तिन मिलिआ सुखु पाउ ॥२॥
Nij gʰar vaasaa saḋaa sohḋé Naanak ṫin mili▫aa sukʰ paa▫o. ||2||
He dwells in the home of his own self, and appears beautiful forever; meeting him, Nanak finds peace. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਹਰਿ ਧਨੁ ਰਤਨ ਜਵੇਹਰੀ ਸੋ ਗੁਰਿ ਹਰਿ ਧਨੁ ਹਰਿ ਪਾਸਹੁ ਦੇਵਾਇਆ ॥
हरि धनु रतन जवेहरी सो गुरि हरि धनु हरि पासहु देवाइआ ॥
Har ḋʰan raṫan javéharee so gur har ḋʰan har paashu ḋévaa▫i▫aa.
The wealth of the Lord is a jewel, a gem; the Guru has caused the Lord to grant that wealth of the Lord.
|
ਜੇ ਕਿਸੈ ਕਿਹੁ ਦਿਸਿ ਆਵੈ ਤਾ ਕੋਈ ਕਿਹੁ ਮੰਗਿ ਲਏ ਅਕੈ ਕੋਈ ਕਿਹੁ ਦੇਵਾਏ ਏਹੁ ਹਰਿ ਧਨੁ ਜੋਰਿ ਕੀਤੈ ਕਿਸੈ ਨਾਲਿ ਨ ਜਾਇ ਵੰਡਾਇਆ ॥
जे किसै किहु दिसि आवै ता कोई किहु मंगि लए अकै कोई किहु देवाए एहु हरि धनु जोरि कीतै किसै नालि न जाइ वंडाइआ ॥
Jé kisæ kihu ḋis aavæ ṫaa ko▫ee kihu mang la▫é akæ ko▫ee kihu ḋévaa▫é éhu har ḋʰan jor keeṫæ kisæ naal na jaa▫é vandaa▫i▫aa.
If someone sees something, he may ask for it; or, someone may cause it to be given to him. But no one can take a share of this wealth of the Lord by force.
|
ਜਿਸ ਨੋ ਸਤਿਗੁਰ ਨਾਲਿ ਹਰਿ ਸਰਧਾ ਲਾਏ ਤਿਸੁ ਹਰਿ ਧਨ ਕੀ ਵੰਡ ਹਥਿ ਆਵੈ ਜਿਸ ਨੋ ਕਰਤੈ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥
जिस नो सतिगुर नालि हरि सरधा लाए तिसु हरि धन की वंड हथि आवै जिस नो करतै धुरि लिखि पाइआ ॥
Jis no saṫgur naal har sarḋʰaa laa▫é ṫis har ḋʰan kee vand haṫʰ aavæ jis no karṫæ ḋʰur likʰ paa▫i▫aa.
He alone obtains a share of the wealth of the Lord, who is blessed by the Creator with faith and devotion to the True Guru, according to his preordained destiny.
|
ਇਸੁ ਹਰਿ ਧਨ ਕਾ ਕੋਈ ਸਰੀਕੁ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਕਾ ਖਤੁ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਕੈ ਸੀਵ ਬੰਨੈ ਰੋਲੁ ਨਾਹੀ ਜੇ ਕੋ ਹਰਿ ਧਨ ਕੀ ਬਖੀਲੀ ਕਰੇ ਤਿਸ ਕਾ ਮੁਹੁ ਹਰਿ ਚਹੁ ਕੁੰਡਾ ਵਿਚਿ ਕਾਲਾ ਕਰਾਇਆ ॥
इसु हरि धन का कोई सरीकु नाही किसै का खतु नाही किसै कै सीव बंनै रोलु नाही जे को हरि धन की बखीली करे तिस का मुहु हरि चहु कुंडा विचि काला कराइआ ॥
Is har ḋʰan kaa ko▫ee sareek naahee kisæ kaa kʰaṫ naahee kisæ kæ seev bannæ rol naahee jé ko har ḋʰan kee bakʰeelee karé ṫis kaa muhu har chahu kundaa vich kaalaa karaa▫i▫aa.
No one is a share-holder in this wealth of the Lord, and no one owns any of it. It has no boundaries or borders to be disputed. If anyone speaks ill of the wealth of the Lord, his face will be blackened in the four directions.
|
ਹਰਿ ਕੇ ਦਿਤੇ ਨਾਲਿ ਕਿਸੈ ਜੋਰੁ ਬਖੀਲੀ ਨ ਚਲਈ ਦਿਹੁ ਦਿਹੁ ਨਿਤ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਇਆ ॥੯॥
हरि के दिते नालि किसै जोरु बखीली न चलई दिहु दिहु नित नित चड़ै सवाइआ ॥९॥
Har ké ḋiṫé naal kisæ jor bakʰeelee na chal▫ee ḋihu ḋihu niṫ niṫ chaṛæ savaa▫i▫aa. ||9||
No one’s power or slander can prevail against the gifts of the Lord; day by day they continually, continuously increase. ||9||
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
सलोक मः ३ ॥
Salok mėhlaa 3.
Shalok, Third Mehl:
|
ਜਗਤੁ ਜਲੰਦਾ ਰਖਿ ਲੈ ਆਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥
जगतु जलंदा रखि लै आपणी किरपा धारि ॥
Jagaṫ jalanḋaa rakʰ læ aapṇee kirpaa ḋʰaar.
The world is going up in flames - shower it with Your Mercy, and save it!
|
ਜਿਤੁ ਦੁਆਰੈ ਉਬਰੈ ਤਿਤੈ ਲੈਹੁ ਉਬਾਰਿ ॥
जितु दुआरै उबरै तितै लैहु उबारि ॥
Jiṫ ḋu▫aaræ ubræ ṫiṫæ læhu ubaar.
Save it, and deliver it, by whatever method it takes.
|
ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੁਖੁ ਵੇਖਾਲਿਆ ਸਚਾ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰਿ ॥
सतिगुरि सुखु वेखालिआ सचा सबदु बीचारि ॥
Saṫgur sukʰ vékʰaali▫aa sachaa sabaḋ beechaar.
The True Guru has shown the way to peace, contemplating the True Word of the Shabad.
|
ਨਾਨਕ ਅਵਰੁ ਨ ਸੁਝਈ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਬਖਸਣਹਾਰੁ ॥੧॥
नानक अवरु न सुझई हरि बिनु बखसणहारु ॥१॥
Naanak avar na sujʰ▫ee har bin bakʰsaṇhaar. ||1||
Nanak knows no other than the Lord, the Forgiving Lord. ||1||
|
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mėhlaa 3.
Third Mehl:
|
ਹਉਮੈ ਮਾਇਆ ਮੋਹਣੀ ਦੂਜੈ ਲਗੈ ਜਾਇ ॥
हउमै माइआ मोहणी दूजै लगै जाइ ॥
Ha▫umæ maa▫i▫aa mohṇee ḋoojæ lagæ jaa▫é.
Through egotism, fascination with Maya has trapped them in duality.
|
ਨਾ ਇਹ ਮਾਰੀ ਨ ਮਰੈ ਨਾ ਇਹ ਹਟਿ ਵਿਕਾਇ ॥
ना इह मारी न मरै ना इह हटि विकाइ ॥
Naa ih maaree na maræ naa ih hat vikaa▫é.
It cannot be killed, it does not die, and it cannot be sold in a store.
|
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਰਜਾਲੀਐ ਤਾ ਇਹ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
गुर कै सबदि परजालीऐ ता इह विचहु जाइ ॥
Gur kæ sabaḋ parjaalee▫æ ṫaa ih vichahu jaa▫é.
Through the Word of the Guru’s Shabad, it is burnt away, and then it departs from within.
|
ਤਨੁ ਮਨੁ ਹੋਵੈ ਉਜਲਾ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
तनु मनु होवै उजला नामु वसै मनि आइ ॥
Ṫan man hovæ ujlaa naam vasæ man aa▫é.
The body and mind become pure, and the Naam, the Name of the Lord, comes to dwell within the mind.
|
ਨਾਨਕ ਮਾਇਆ ਕਾ ਮਾਰਣੁ ਸਬਦੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥੨॥
नानक माइआ का मारणु सबदु है गुरमुखि पाइआ जाइ ॥२॥
Naanak maa▫i▫aa kaa maaraṇ sabaḋ hæ gurmukʰ paa▫i▫aa jaa▫é. ||2||
O Nanak! The Shabad is the killer of Maya; the Gurmukh obtains it. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦਿਤੀ ਧੁਰਹੁ ਹੁਕਮੁ ਬੁਝਿ ਨੀਸਾਣੁ ॥
सतिगुर की वडिआई सतिगुरि दिती धुरहु हुकमु बुझि नीसाणु ॥
Saṫgur kee vadi▫aa▫ee saṫgur ḋiṫee ḋʰarahu hukam bujʰ neesaaṇ.
The glorious greatness of the True Guru was bestowed by the True Guru; He understood this as the Insignia, the Mark of the Primal Lord’s Will.
|
ਪੁਤੀ ਭਾਤੀਈ ਜਾਵਾਈ ਸਕੀ ਅਗਹੁ ਪਿਛਹੁ ਟੋਲਿ ਡਿਠਾ ਲਾਹਿਓਨੁ ਸਭਨਾ ਕਾ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥
पुती भातीई जावाई सकी अगहु पिछहु टोलि डिठा लाहिओनु सभना का अभिमानु ॥
Puṫee bʰaaṫee▫ee jaavaa▫ee sakee agahu pichʰahu tol ditʰaa laahi▫on sabʰnaa kaa abʰimaan.
He tested His sons, nephews, sons-in-law and relatives, and subdued the egotistical pride of them all.
|
ਜਿਥੈ ਕੋ ਵੇਖੈ ਤਿਥੈ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਹਰਿ ਬਖਸਿਓਸੁ ਸਭੁ ਜਹਾਨੁ ॥
जिथै को वेखै तिथै मेरा सतिगुरू हरि बखसिओसु सभु जहानु ॥
Jiṫʰæ ko vékʰæ ṫiṫʰæ méraa saṫguroo har bakʰsi▫os sabʰ jahaan.
Wherever anyone looks, my True Guru is there; the Lord blessed Him with the whole world.
|
ਜਿ ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਮਿਲਿ ਮੰਨੇ ਸੁ ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਸਿਝੈ ਜਿ ਵੇਮੁਖੁ ਹੋਵੈ ਸੁ ਫਿਰੈ ਭਰਿਸਟ ਥਾਨੁ ॥
जि सतिगुर नो मिलि मंने सु हलति पलति सिझै जि वेमुखु होवै सु फिरै भरिसट थानु ॥
Jė saṫgur no mil manné so halaṫ palaṫ sijʰæ jė væmukʰ hovæ so firæ bʰarisat ṫʰaan.
One who meets with, and believes in the True Guru, is embellished here and hereafter. Whoever turns his back on the Guru and becomes Baymukh, shall wander in cursed and evil places.
|
