ਮਨਮੁਖ ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧੁਲੇ ਜਨਮਿ ਮਰਹਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਏ ॥
मनमुख अगिआनी अंधुले जनमि मरहि फिरि आवै जाए ॥
Manmukʰ agi▫aanee anḋʰulé janam marėh fir aavæ jaa▫é.
The ignorant self-willed Manmukhs are blind. They are born, only to die again, and continue coming and going.
|
ਕਾਰਜ ਸਿਧਿ ਨ ਹੋਵਨੀ ਅੰਤਿ ਗਇਆ ਪਛੁਤਾਏ ॥
कारज सिधि न होवनी अंति गइआ पछुताए ॥
Kaaraj siḋʰ na hovnee anṫ ga▫i▫aa pachʰuṫaa▫é.
Their affairs are not resolved, and in the end, they depart, regretting and repenting.
|
ਜਿਸੁ ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਤਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਸੋ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ॥
जिसु करमु होवै तिसु सतिगुरु मिलै सो हरि हरि नामु धिआए ॥
Jis karam hovæ ṫis saṫgur milæ so har har naam ḋʰi▫aa▫é.
One who is blessed with the Lord’s Grace, meets the True Guru; he alone meditates on the Name of the Lord, Har, Har.
|
ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਜਨ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਨੑਿ ਜਨ ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਬਲਿ ਜਾਏ ॥੧॥
नामि रते जन सदा सुखु पाइन्हि जन नानक तिन बलि जाए ॥१॥
Naam raṫé jan saḋaa sukʰ paa▫iniĥ jan Naanak ṫin bal jaa▫é. ||1||
Imbued with the Naam, the humble servants of the Lord find a lasting peace; servant Nanak is a sacrifice to them. ||1||
|
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mėhlaa 3.
Third Mehl:
|
ਆਸਾ ਮਨਸਾ ਜਗਿ ਮੋਹਣੀ ਜਿਨਿ ਮੋਹਿਆ ਸੰਸਾਰੁ ॥
आसा मनसा जगि मोहणी जिनि मोहिआ संसारु ॥
Aasaa mansaa jag mohṇee jin mohi▫aa sansaar.
Hope and desire entice the world; they entice the whole universe.
|
ਸਭੁ ਕੋ ਜਮ ਕੇ ਚੀਰੇ ਵਿਚਿ ਹੈ ਜੇਤਾ ਸਭੁ ਆਕਾਰੁ ॥
सभु को जम के चीरे विचि है जेता सभु आकारु ॥
Sabʰ ko jam ké cheeré vich hæ jéṫaa sabʰ aakaar.
Everyone, and all that has been created, is under the domination of Death.
|
ਹੁਕਮੀ ਹੀ ਜਮੁ ਲਗਦਾ ਸੋ ਉਬਰੈ ਜਿਸੁ ਬਖਸੈ ਕਰਤਾਰੁ ॥
हुकमी ही जमु लगदा सो उबरै जिसु बखसै करतारु ॥
Hukmee hee jam lagḋaa so ubræ jis bakʰsæ karṫaar.
By the Hukam of the Lord’s Command, Death seizes the mortal; he alone is saved, whom the Creator Lord forgives.
|
ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਏਹੁ ਮਨੁ ਤਾਂ ਤਰੈ ਜਾ ਛੋਡੈ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥
नानक गुर परसादी एहु मनु तां तरै जा छोडै अहंकारु ॥
Naanak gur parsaadee éhu man ṫaaⁿ ṫaræ jaa chʰodæ ahaⁿkaar.
O Nanak! By Guru’s Grace, this mortal swims across, if he abandons his ego.
|
ਆਸਾ ਮਨਸਾ ਮਾਰੇ ਨਿਰਾਸੁ ਹੋਇ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰੁ ॥੨॥
आसा मनसा मारे निरासु होइ गुर सबदी वीचारु ॥२॥
Aasaa mansaa maaré niraas ho▫é gur sabḋee veechaar. ||2||
Conquer hope and desire, and remain unattached; contemplate the Word of the Guru’s Shabad. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਜਿਥੈ ਜਾਈਐ ਜਗਤ ਮਹਿ ਤਿਥੈ ਹਰਿ ਸਾਈ ॥
जिथै जाईऐ जगत महि तिथै हरि साई ॥
Jiṫʰæ jaa▫ee▫æ jagaṫ mėh ṫiṫʰæ har saa▫ee.
Wherever I go in this world, I see the Lord there.
|
ਅਗੈ ਸਭੁ ਆਪੇ ਵਰਤਦਾ ਹਰਿ ਸਚਾ ਨਿਆਈ ॥
अगै सभु आपे वरतदा हरि सचा निआई ॥
Agæ sabʰ aapé varaṫḋaa har sachaa ni▫aa▫ee.
In the world hereafter as well, the Lord, the True Judge Himself, is pervading and permeating everywhere.
|
ਕੂੜਿਆਰਾ ਕੇ ਮੁਹ ਫਿਟਕੀਅਹਿ ਸਚੁ ਭਗਤਿ ਵਡਿਆਈ ॥
कूड़िआरा के मुह फिटकीअहि सचु भगति वडिआई ॥
Kooṛi▫aaraa ké muh fitkee▫ah sach bʰagaṫ vadi▫aa▫ee.
The faces of the false are cursed, while the true devotees are blessed with glorious greatness.
|
ਸਚੁ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚਾ ਨਿਆਉ ਹੈ ਸਿਰਿ ਨਿੰਦਕ ਛਾਈ ॥
सचु साहिबु सचा निआउ है सिरि निंदक छाई ॥
Sach saahib sachaa ni▫aa▫o hæ sir ninḋak chʰaa▫ee.
True is the Lord and Master, and true is His justice. The heads of the slanderers are covered with ashes.
|
ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਅਰਾਧਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ॥੫॥
जन नानक सचु अराधिआ गुरमुखि सुखु पाई ॥५॥
Jan Naanak sach araaḋʰi▫aa gurmukʰ sukʰ paa▫ee. ||5||
Servant Nanak worships the True Lord in adoration; as Gurmukh, he finds peace. ||5||
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
सलोक मः ३ ॥
Salok mėhlaa 3.
Shalok, Third Mehl:
|
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਈਐ ਜੇ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਬਖਸ ਕਰੇਇ ॥
पूरै भागि सतिगुरु पाईऐ जे हरि प्रभु बखस करेइ ॥
Pooræ bʰaag saṫgur paa▫ee▫æ jé har parabʰ bakʰas karé▫i.
By perfect destiny, one finds the True Guru, if the Lord God grants forgiveness.
|
ਓਪਾਵਾ ਸਿਰਿ ਓਪਾਉ ਹੈ ਨਾਉ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥
ओपावा सिरि ओपाउ है नाउ परापति होइ ॥
Opaavaa sir opaa▫o hæ naa▫o paraapaṫ ho▫é.
Of all efforts, the best effort is to attain the Lord’s Name.
|
ਅੰਦਰੁ ਸੀਤਲੁ ਸਾਂਤਿ ਹੈ ਹਿਰਦੈ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
अंदरु सीतलु सांति है हिरदै सदा सुखु होइ ॥
Anḋar seeṫal saaⁿṫ hæ hirḋæ saḋaa sukʰ ho▫é.
It brings a cooling, soothing tranquility deep within the heart, and eternal peace.
|
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਖਾਣਾ ਪੈਨੑਣਾ ਨਾਨਕ ਨਾਇ ਵਡਿਆਈ ਹੋਇ ॥੧॥
अमृतु खाणा पैन्हणा नानक नाइ वडिआई होइ ॥१॥
Amriṫ kʰaaṇaa pænĥṇaa Naanak naa▫é vadi▫aa▫ee ho▫é. ||1||
Then, one eats and wears the Ambrosial Nectar; O Nanak! Through the Name, comes glorious greatness. ||1||
|
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mėhlaa 3.
Third Mehl:
|
ਏ ਮਨ ਗੁਰ ਕੀ ਸਿਖ ਸੁਣਿ ਪਾਇਹਿ ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨੁ ॥
ए मन गुर की सिख सुणि पाइहि गुणी निधानु ॥
É man gur kee sikʰ suṇ paa▫ihi guṇee niḋʰaan.
O mind, listening to the Guru’s Teachings, you shall obtain the treasure of virtue.
|
ਸੁਖਦਾਤਾ ਤੇਰੈ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹਉਮੈ ਜਾਇ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥
सुखदाता तेरै मनि वसै हउमै जाइ अभिमानु ॥
Sukʰ▫ḋaaṫa ṫéræ man vasæ ha▫umæ jaa▫é abʰimaan.
The Giver of peace shall dwell in your mind; you shall be rid of egotism and pride.
|
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਪਾਈਐ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨੁ ॥੨॥
नानक नदरी पाईऐ अमृतु गुणी निधानु ॥२॥
Naanak naḋree paa▫ee▫æ amriṫ guṇee niḋʰaan. ||2||
O Nanak! By His Grace, one is blessed with the Ambrosial Nectar of the treasure of virtue. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਜਿਤਨੇ ਪਾਤਿਸਾਹ ਸਾਹ ਰਾਜੇ ਖਾਨ ਉਮਰਾਵ ਸਿਕਦਾਰ ਹਹਿ ਤਿਤਨੇ ਸਭਿ ਹਰਿ ਕੇ ਕੀਏ ॥
जितने पातिसाह साह राजे खान उमराव सिकदार हहि तितने सभि हरि के कीए ॥
Jiṫné paaṫisaah saah raajé kʰaan umraav sikḋaar hėh ṫiṫné sabʰ har ké kee▫é.
The kings, emperors, rulers, lords, nobles and chiefs, are all created by the Lord.
|
ਜੋ ਕਿਛੁ ਹਰਿ ਕਰਾਵੈ ਸੁ ਓਇ ਕਰਹਿ ਸਭਿ ਹਰਿ ਕੇ ਅਰਥੀਏ ॥
जो किछु हरि करावै सु ओइ करहि सभि हरि के अरथीए ॥
Jo kichʰ har karaavæ so o▫é karahi sabʰ har ké arṫʰee▫é.
Whatever the Lord causes them to do, they do; they are all beggars, dependent on the Lord.
|
ਸੋ ਐਸਾ ਹਰਿ ਸਭਨਾ ਕਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਵਲਿ ਹੈ ਤਿਨਿ ਸਭਿ ਵਰਨ ਚਾਰੇ ਖਾਣੀ ਸਭ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਗੋਲੇ ਕਰਿ ਸਤਿਗੁਰ ਅਗੈ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣ ਕਉ ਦੀਏ ॥
सो ऐसा हरि सभना का प्रभु सतिगुर कै वलि है तिनि सभि वरन चारे खाणी सभ स्रिसटि गोले करि सतिगुर अगै कार कमावण कउ दीए ॥
So æsaa har sabʰnaa kaa parabʰ saṫgur kæ val hæ ṫin sabʰ varan chaaré kʰaaṇee sabʰ sarisat golé kar saṫgur agæ kaar kamaavaṇ ka▫o ḋee▫é.
Such is God, the Lord of all; He is on the True Guru’s side. All castes and social classes, the four sources of creation, and the whole universe are slaves of the True Guru; God makes them work for Him.
|
ਹਰਿ ਸੇਵੇ ਕੀ ਐਸੀ ਵਡਿਆਈ ਦੇਖਹੁ ਹਰਿ ਸੰਤਹੁ ਜਿਨਿ ਵਿਚਹੁ ਕਾਇਆ ਨਗਰੀ ਦੁਸਮਨ ਦੂਤ ਸਭਿ ਮਾਰਿ ਕਢੀਏ ॥
हरि सेवे की ऐसी वडिआई देखहु हरि संतहु जिनि विचहु काइआ नगरी दुसमन दूत सभि मारि कढीए ॥
Har sévé kee æsee vadi▫aa▫ee ḋékʰhu har sanṫahu jin vichahu kaa▫i▫aa nagree ḋusman ḋooṫ sabʰ maar kadʰee▫é.
See the glorious greatness of serving the Lord, O Saints of the Lord; He has conquered and driven all the enemies and evil-doers out of the body-village.
|
ਹਰਿ ਹਰਿ ਕਿਰਪਾਲੁ ਹੋਆ ਭਗਤ ਜਨਾ ਉਪਰਿ ਹਰਿ ਆਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਕਰਿ ਹਰਿ ਆਪਿ ਰਖਿ ਲੀਏ ॥੬॥
हरि हरि किरपालु होआ भगत जना उपरि हरि आपणी किरपा करि हरि आपि रखि लीए ॥६॥
Har har kirpaal ho▫aa bʰagaṫ janaa upar har aapṇee kirpaa kar har aap rakʰ lee▫é. ||6||
The Lord, Har, Har, is Merciful to His humble devotees; granting His Grace, the Lord Himself protects and preserves them. ||6||
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
सलोक मः ३ ॥
Salok mėhlaa 3.
Shalok, Third Mehl:
|
ਅੰਦਰਿ ਕਪਟੁ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਹੈ ਮਨਮੁਖ ਧਿਆਨੁ ਨ ਲਾਗੈ ॥
अंदरि कपटु सदा दुखु है मनमुख धिआनु न लागै ॥
Anḋar kapat saḋaa ḋukʰ hæ manmukʰ ḋʰi▫aan na laagæ.
Fraud and hypocrisy within bring constant pain; the self-willed Manmukh does not practice meditation.
|
ਦੁਖ ਵਿਚਿ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਦੁਖੁ ਵਰਤੈ ਦੁਖੁ ਆਗੈ ॥
दुख विचि कार कमावणी दुखु वरतै दुखु आगै ॥
Ḋukʰ vich kaar kamaavṇee ḋukʰ varṫæ ḋukʰ aagæ.
Suffering in pain, he does his deeds; he is immersed in pain, and he shall suffer with pain hereafter.
|
ਕਰਮੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੀਐ ਤਾ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਲਾਗੈ ॥
करमी सतिगुरु भेटीऐ ता सचि नामि लिव लागै ॥
Karmee saṫgur bʰétee▫æ ṫaa sach naam liv laagæ.
By his karma, he meets the True Guru, and then, he is lovingly attuned to the True Name.
|
ਨਾਨਕ ਸਹਜੇ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ਅੰਦਰਹੁ ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਭਾਗੈ ॥੧॥
नानक सहजे सुखु होइ अंदरहु भ्रमु भउ भागै ॥१॥
Naanak sėhjé sukʰ ho▫é anḋrahu bʰaram bʰa▫o bʰaagæ. ||1||
O Nanak! He is naturally at peace; doubt and fear run away and leave him. ||1||
|
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mėhlaa 3.
Third Mehl:
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦਾ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਹੈ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਉ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥
गुरमुखि सदा हरि रंगु है हरि का नाउ मनि भाइआ ॥
Gurmukʰ saḋaa har rang hæ har kaa naa▫o man bʰaa▫i▫aa.
The Gurmukh is in love with the Lord forever. The Name of the Lord is pleasing to his mind.
|
