ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
सलोक मः ३ ॥
Salok mėhlaa 3.
Shalok, Third Mehl:
|
ਬ੍ਰਹਮੁ ਬਿੰਦਹਿ ਤੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾ ਜੇ ਚਲਹਿ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਇ ॥
ब्रहमु बिंदहि ते ब्राहमणा जे चलहि सतिगुर भाइ ॥
Barahm binḋėh ṫé barahmaṇaa jé chalėh saṫgur bʰaa▫é.
He alone knows God, and he alone is a Brahmin, who walks in harmony with the Will of the True Guru.
|
ਜਿਨ ਕੈ ਹਿਰਦੈ ਹਰਿ ਵਸੈ ਹਉਮੈ ਰੋਗੁ ਗਵਾਇ ॥
जिन कै हिरदै हरि वसै हउमै रोगु गवाइ ॥
Jin kæ hirḋæ har vasæ ha▫umæ rog gavaa▫é.
One whose heart is filled with the Lord, is freed of egotism and disease.
|
ਗੁਣ ਰਵਹਿ ਗੁਣ ਸੰਗ੍ਰਹਹਿ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇ ॥
गुण रवहि गुण संग्रहहि जोती जोति मिलाइ ॥
Guṇ ravėh guṇ sangar▫hahi joṫee joṫ milaa▫é.
He chants the Lord’s Praises, gathers virtue, and his light merges into the Light.
|
ਇਸੁ ਜੁਗ ਮਹਿ ਵਿਰਲੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਬ੍ਰਹਮੁ ਬਿੰਦਹਿ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥
इसु जुग महि विरले ब्राहमण ब्रहमु बिंदहि चितु लाइ ॥
Is jug mėh virlé baraahmaṇ barahm binḋėh chiṫ laa▫é.
How rare are those Brahmins who, in this age, come to know God, by lovingly focusing their consciousness on Him.
|
ਨਾਨਕ ਜਿਨੑ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਹਰਿ ਸਚਾ ਸੇ ਨਾਮਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੧॥
नानक जिन्ह कउ नदरि करे हरि सचा से नामि रहे लिव लाइ ॥१॥
Naanak jinĥ ka▫o naḋar karé har sachaa sé naam rahé liv laa▫é. ||1||
O Nanak! Those who are blessed by the Lord’s Glance of Grace, remain lovingly attuned to the Name of the True Lord. ||1||
|
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mėhlaa 3.
Third Mehl:
|
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵ ਨ ਕੀਤੀਆ ਸਬਦਿ ਨ ਲਗੋ ਭਾਉ ॥
सतिगुर की सेव न कीतीआ सबदि न लगो भाउ ॥
Saṫgur kee sév na keeṫee▫aa sabaḋ na lago bʰaa▫o.
One who does not serve the True Guru, and who does not love the Word of the Shabad,
|
ਹਉਮੈ ਰੋਗੁ ਕਮਾਵਣਾ ਅਤਿ ਦੀਰਘੁ ਬਹੁ ਸੁਆਉ ॥
हउमै रोगु कमावणा अति दीरघु बहु सुआउ ॥
Ha▫umæ rog kamaavaṇaa aṫ ḋeeragʰ baho su▫aa▫o.
earns the very painful disease of egotism; he is so very selfish.
|
ਮਨਹਠਿ ਕਰਮ ਕਮਾਵਣੇ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੋਨੀ ਪਾਇ ॥
मनहठि करम कमावणे फिरि फिरि जोनी पाइ ॥
Manhatʰ karam kamaavṇé fir fir jonee paa▫é.
Acting stubborn-mindedly, he is reincarnated over and over again.
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਨਮੁ ਸਫਲੁ ਹੈ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥
गुरमुखि जनमु सफलु है जिस नो आपे लए मिलाइ ॥
Gurmukʰ janam safal hæ jis no aapé la▫é milaa▫é.
The birth of the Gurmukh is fruitful and auspicious. The Lord unites him with Himself.
|
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਨਾਮ ਧਨੁ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥੨॥
नानक नदरी नदरि करे ता नाम धनु पलै पाइ ॥२॥
Naanak naḋree naḋar karé ṫaa naam ḋʰan palæ paa▫é. ||2||
O Nanak! When the Merciful Lord grants His Mercy, one obtains the wealth of the Naam, the Name of the Lord. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਸਭ ਵਡਿਆਈਆ ਹਰਿ ਨਾਮ ਵਿਚਿ ਹਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਧਿਆਈਐ ॥
सभ वडिआईआ हरि नाम विचि हरि गुरमुखि धिआईऐ ॥
Sabʰ vaḋi▫aa▫ee▫aa har naam vich har gurmukʰ ḋʰi▫aa▫ee▫æ.
All glorious greatness is in the Name of the Lord; as Gurmukh, meditate on the Lord.
|
ਜਿ ਵਸਤੁ ਮੰਗੀਐ ਸਾਈ ਪਾਈਐ ਜੇ ਨਾਮਿ ਚਿਤੁ ਲਾਈਐ ॥
जि वसतु मंगीऐ साई पाईऐ जे नामि चितु लाईऐ ॥
Jė vasaṫ mangee▫æ saa▫ee paa▫ee▫æ jé naam chiṫ laa▫ee▫æ.
One obtains all that he asks for, if he keeps his consciousness focused on the Lord.
|
ਗੁਹਜ ਗਲ ਜੀਅ ਕੀ ਕੀਚੈ ਸਤਿਗੁਰੂ ਪਾਸਿ ਤਾ ਸਰਬ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ॥
गुहज गल जीअ की कीचै सतिगुरू पासि ता सरब सुखु पाईऐ ॥
Guhaj gal jee▫a kee keechæ saṫguroo paas ṫaa sarab sukʰ paa▫ee▫æ.
If he tells the secrets of his soul to the True Guru, then he finds absolute peace.
|
ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਹਰਿ ਉਪਦੇਸੁ ਦੇਇ ਸਭ ਭੁਖ ਲਹਿ ਜਾਈਐ ॥
गुरु पूरा हरि उपदेसु देइ सभ भुख लहि जाईऐ ॥
Gur pooraa har upḋés ḋé▫é sabʰ bʰukʰ lėh jaa▫ee▫æ.
When the Perfect Guru bestows the Lord’s Teachings, then all hunger departs.
|
ਜਿਸੁ ਪੂਰਬਿ ਹੋਵੈ ਲਿਖਿਆ ਸੋ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਈਐ ॥੩॥
जिसु पूरबि होवै लिखिआ सो हरि गुण गाईऐ ॥३॥
Jis poorab hovæ likʰi▫aa so har guṇ gaa▫ee▫æ. ||3||
One who is blessed with such preordained destiny, sings the Glorious Praises of the Lord. ||3||
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
सलोक मः ३ ॥
Salok mėhlaa 3.
Shalok, Third Mehl:
|
ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਖਾਲੀ ਕੋ ਨਹੀ ਮੇਰੈ ਪ੍ਰਭਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥
सतिगुर ते खाली को नही मेरै प्रभि मेलि मिलाए ॥
Saṫgur ṫé kʰaalee ko nahee méræ parabʰ mél milaa▫é.
No one goes away empty-handed from the True Guru; He unites me in Union with my God.
|
ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਦਰਸਨੁ ਸਫਲੁ ਹੈ ਜੇਹਾ ਕੋ ਇਛੇ ਤੇਹਾ ਫਲੁ ਪਾਏ ॥
सतिगुर का दरसनु सफलु है जेहा को इछे तेहा फलु पाए ॥
Saṫgur kaa ḋarsan safal hæ jéhaa ko ichʰé ṫéhaa fal paa▫é.
Fruitful is the Blessed Vision of the Darshan of the True Guru; through it, one obtains whatever fruitful rewards he desires.
|
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹੈ ਸਭ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਗਵਾਏ ॥
गुर का सबदु अमृतु है सभ त्रिसना भुख गवाए ॥
Gur kaa sabaḋ amriṫ hæ sabʰ ṫarisnaa bʰukʰ gavaa▫é.
The Word of the Guru’s Shabad is Ambrosial Nectar. It banishes all hunger and thirst.
|
ਹਰਿ ਰਸੁ ਪੀ ਸੰਤੋਖੁ ਹੋਆ ਸਚੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਏ ॥
हरि रसु पी संतोखु होआ सचु वसिआ मनि आए ॥
Har ras pee sanṫokʰ ho▫aa sach vasi▫aa man aa▫é.
Drinking in the sublime essence of the Lord brings contentment; the True Lord comes to dwell in the mind.
|
ਸਚੁ ਧਿਆਇ ਅਮਰਾ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ਅਨਹਦ ਸਬਦ ਵਜਾਏ ॥
सचु धिआइ अमरा पदु पाइआ अनहद सबद वजाए ॥
Sach ḋʰi▫aa▫é amraa paḋ paa▫i▫aa anhaḋ sabaḋ vajaa▫é.
Meditating on the True Lord, the status of immortality is obtained; the Unstruck Word of the Shabad vibrates and resounds.
|
ਸਚੋ ਦਹ ਦਿਸਿ ਪਸਰਿਆ ਗੁਰ ਕੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥
सचो दह दिसि पसरिआ गुर कै सहजि सुभाए ॥
Sacho ḋah ḋis pasri▫aa gur kæ sahj subʰaa▫é.
The True Lord is pervading in the ten directions; through the Guru, this is intuitively known.
|
ਨਾਨਕ ਜਿਨ ਅੰਦਰਿ ਸਚੁ ਹੈ ਸੇ ਜਨ ਛਪਹਿ ਨ ਕਿਸੈ ਦੇ ਛਪਾਏ ॥੧॥
नानक जिन अंदरि सचु है से जन छपहि न किसै दे छपाए ॥१॥
Naanak jin anḋar sach hæ sé jan chʰapėh na kisæ ḋé chʰapaa▫é. ||1||
O Nanak! Those humble beings who have the Truth deep within, are never hidden, even if others try to hide them. ||1||
|
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mėhlaa 3.
Third Mehl:
|
ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਹਰਿ ਪਾਈਐ ਜਾ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥
गुर सेवा ते हरि पाईऐ जा कउ नदरि करेइ ॥
Gur sévaa ṫé har paa▫ee▫æ jaa ka▫o naḋar karé▫i.
Serving the Guru, one finds the Lord, when the Lord blesses him with His Glance of Grace.
|
ਮਾਨਸ ਤੇ ਦੇਵਤੇ ਭਏ ਸਚੀ ਭਗਤਿ ਜਿਸੁ ਦੇਇ ॥
मानस ते देवते भए सची भगति जिसु देइ ॥
Maanas ṫé ḋévṫé bʰa▫é sachee bʰagaṫ jis ḋé▫é.
Human beings become angels when the Lord blesses them with true devotional worship.
|
ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਮਿਲਾਇਅਨੁ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸੁਚੇਇ ॥
हउमै मारि मिलाइअनु गुर कै सबदि सुचेइ ॥
Ha▫umæ maar milaa▫i▫an gur kæ sabaḋ suché▫é.
Conquering egotism, they are blended with the Lord; through the Word of the Guru’s Shabad, they are purified.
|
ਨਾਨਕ ਸਹਜੇ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਨਾਮੁ ਵਡਿਆਈ ਦੇਇ ॥੨॥
नानक सहजे मिलि रहे नामु वडिआई देइ ॥२॥
Naanak sėhjé mil rahé naam vadi▫aa▫ee ḋé▫é. ||2||
O Nanak! They remain merged with the Lord; they are blessed with the glorious greatness of the Naam. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਚਿ ਨਾਵੈ ਕੀ ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ਹਰਿ ਕਰਤੈ ਆਪਿ ਵਧਾਈ ॥
गुर सतिगुर विचि नावै की वडी वडिआई हरि करतै आपि वधाई ॥
Gur saṫgur vich naavæ kee vadee vadi▫aa▫ee har karṫæ aap vaḋʰaa▫ee.
Within the Guru, the True Guru, is the glorious greatness of the Name. The Creator Lord Himself has magnified it.
|
ਸੇਵਕ ਸਿਖ ਸਭਿ ਵੇਖਿ ਵੇਖਿ ਜੀਵਨੑਿ ਓਨੑਾ ਅੰਦਰਿ ਹਿਰਦੈ ਭਾਈ ॥
सेवक सिख सभि वेखि वेखि जीवन्हि ओन्हा अंदरि हिरदै भाई ॥
Sévak sikʰ sabʰ vékʰ vékʰ jeevniĥ onĥaa anḋar hirḋæ bʰaa▫ee.
All His servants and Sikhs live by gazing, gazing upon it. It is pleasing to their hearts deep within.
|
ਨਿੰਦਕ ਦੁਸਟ ਵਡਿਆਈ ਵੇਖਿ ਨ ਸਕਨਿ ਓਨੑਾ ਪਰਾਇਆ ਭਲਾ ਨ ਸੁਖਾਈ ॥
निंदक दुसट वडिआई वेखि न सकनि ओन्हा पराइआ भला न सुखाई ॥
Ninḋak ḋusat vadi▫aa▫ee vékʰ na sakan onĥaa paraa▫i▫aa bʰalaa na sukʰaa▫ee.
The slanderers and evil-doers cannot see this glorious greatness; they do not appreciate the goodness of others.
|
ਕਿਆ ਹੋਵੈ ਕਿਸ ਹੀ ਕੀ ਝਖ ਮਾਰੀ ਜਾ ਸਚੇ ਸਿਉ ਬਣਿ ਆਈ ॥
किआ होवै किस ही की झख मारी जा सचे सिउ बणि आई ॥
Ki▫aa hovæ kis hee kee jʰakʰ maaree jaa saché si▫o baṇ aa▫ee.
What can be achieved by anyone babbling? The Guru is in love with the True Lord.
|
ਜਿ ਗਲ ਕਰਤੇ ਭਾਵੈ ਸਾ ਨਿਤ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਈ ਸਭ ਝਖਿ ਝਖਿ ਮਰੈ ਲੋਕਾਈ ॥੪॥
जि गल करते भावै सा नित नित चड़ै सवाई सभ झखि झखि मरै लोकाई ॥४॥
Jė gal karṫé bʰaavæ saa niṫ niṫ chaṛæ savaa▫ee sabʰ jʰakʰ jʰakʰ maræ lokaa▫ee. ||4||
That which is pleasing to the Creator Lord, increases day by day, while all the people babble uselessly. ||4||
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
सलोक मः ३ ॥
Salok mėhlaa 3.
Shalok, Third Mehl:
|
ਧ੍ਰਿਗੁ ਏਹ ਆਸਾ ਦੂਜੇ ਭਾਵ ਕੀ ਜੋ ਮੋਹਿ ਮਾਇਆ ਚਿਤੁ ਲਾਏ ॥
ध्रिगु एह आसा दूजे भाव की जो मोहि माइआ चितु लाए ॥
Ḋʰarig éh aasaa ḋoojé bʰaav kee jo mohi maa▫i▫aa chiṫ laa▫é.
Cursed are the hopes in the love of duality; they tie the consciousness to love and attachment to Maya.
|
ਹਰਿ ਸੁਖੁ ਪਲੑਰਿ ਤਿਆਗਿਆ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ॥
हरि सुखु पल्हरि तिआगिआ नामु विसारि दुखु पाए ॥
Har sukʰ palĥar ṫi▫aagi▫aa naam visaar ḋukʰ paa▫é.
One who forsakes the peace of the Lord in exchange for straw, and forgets the Naam, suffers in pain.
|
