ਅੰਦਰਹੁ ਦੁਰਮਤਿ ਦੂਜੀ ਖੋਈ ਸੋ ਜਨੁ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਗਾ ॥
अंदरहु दुरमति दूजी खोई सो जनु हरि लिव लागा ॥
Anḋrahu ḋurmaṫ ḋoojee kʰo▫ee so jan har liv laagaa.
One who eliminates evil-mindedness and duality from within himself, that humble being lovingly focuses his mind on the Lord.
|
ਜਿਨ ਕਉ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕੀਨੀ ਮੇਰੈ ਸੁਆਮੀ ਤਿਨ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਏ ॥
जिन कउ क्रिपा कीनी मेरै सुआमी तिन अनदिनु हरि गुण गाए ॥
Jin ka▫o kirpaa keenee méræ su▫aamee ṫin an▫ḋin har guṇ gaa▫é.
Those, upon whom my Lord and Master bestows His Grace, sing the Glorious Praises of the Lord, night and day.
|
ਸੁਣਿ ਮਨ ਭੀਨੇ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥੨॥
सुणि मन भीने सहजि सुभाए ॥२॥
Suṇ man bʰeené sahj subʰaa▫é. ||2||
Hearing the Glorious Praises of the Lord, I am intuitively drenched with His Love. ||2||
|
ਜੁਗ ਮਹਿ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਨਿਸਤਾਰਾ ॥
जुग महि राम नामु निसतारा ॥
Jug mėh raam naam nisṫaaraa.
In this age, emancipation comes only from the Lord’s Name.
|
ਗੁਰ ਤੇ ਉਪਜੈ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਾ ॥
गुर ते उपजै सबदु वीचारा ॥
Gur ṫé upjæ sabaḋ veechaaraa.
Contemplative meditation on the Word of the Shabad emanates from the Guru.
|
ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਾ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਪਿਆਰਾ ਜਿਸੁ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਸੁ ਪਾਏ ॥
गुर सबदु वीचारा राम नामु पिआरा जिसु किरपा करे सु पाए ॥
Gur sabaḋ veechaaraa raam naam pi▫aaraa jis kirpaa karé so paa▫é.
Contemplating the Guru’s Shabad, one comes to love the Lord’s Name; he alone obtains it, unto whom the Lord shows Mercy.
|
ਸਹਜੇ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਕਿਲਵਿਖ ਸਭਿ ਗਵਾਏ ॥
सहजे गुण गावै दिनु राती किलविख सभि गवाए ॥
Sėhjé guṇ gaavæ ḋin raaṫee kilvikʰ sabʰ gavaa▫é.
In peace and poise, he sings the Lord’s Praises day and night, and all sins are eradicated.
|
ਸਭੁ ਕੋ ਤੇਰਾ ਤੂ ਸਭਨਾ ਕਾ ਹਉ ਤੇਰਾ ਤੂ ਹਮਾਰਾ ॥
सभु को तेरा तू सभना का हउ तेरा तू हमारा ॥
Sabʰ ko ṫéraa ṫoo sabʰnaa kaa ha▫o ṫéraa ṫoo hamaaraa.
All are Yours, and You belong to all. I am Yours, and You are mine.
|
ਜੁਗ ਮਹਿ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਨਿਸਤਾਰਾ ॥੩॥
जुग महि राम नामु निसतारा ॥३॥
Jug mėh raam naam nisṫaaraa. ||3||
In this age, emancipation comes only from the Lord’s Name. ||3||
|
ਸਾਜਨ ਆਇ ਵੁਠੇ ਘਰ ਮਾਹੀ ॥
साजन आइ वुठे घर माही ॥
Saajan aa▫é vutʰé gʰar maahee.
The Lord, my Friend has come to dwell within the home of my heart;
|
ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਅਘਾਹੀ ॥
हरि गुण गावहि त्रिपति अघाही ॥
Har guṇ gaavahi ṫaripaṫ agʰaahee.
singing the Glorious Praises of the Lord, one is satisfied and fulfilled.
|
ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ਸਦਾ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੀ ਫਿਰਿ ਭੂਖ ਨ ਲਾਗੈ ਆਏ ॥
हरि गुण गाइ सदा त्रिपतासी फिरि भूख न लागै आए ॥
Har guṇ gaa▫é saḋaa ṫaripṫaasee fir bʰookʰ na laagæ aa▫é.
Singing the Glorious Praises of the Lord, one is satisfied forever, never to feel hunger again.
|
ਦਹ ਦਿਸਿ ਪੂਜ ਹੋਵੈ ਹਰਿ ਜਨ ਕੀ ਜੋ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ॥
दह दिसि पूज होवै हरि जन की जो हरि हरि नामु धिआए ॥
Ḋah ḋis pooj hovæ har jan kee jo har har naam ḋʰi▫aa▫é.
That humble servant of the Lord, who meditates on the Name of the Lord, Har, Har, is worshiped in the ten directions.
|
ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਆਪੇ ਜੋੜਿ ਵਿਛੋੜੇ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਕੋ ਦੂਜਾ ਨਾਹੀ ॥
नानक हरि आपे जोड़ि विछोड़े हरि बिनु को दूजा नाही ॥
Naanak har aapé joṛ vichʰoṛé har bin ko ḋoojaa naahee.
O Nanak! He Himself joins and separates; there is no other than the Lord.
|
ਸਾਜਨ ਆਇ ਵੁਠੇ ਘਰ ਮਾਹੀ ॥੪॥੧॥
साजन आइ वुठे घर माही ॥४॥१॥
Saajan aa▫é vutʰé gʰar maahee. ||4||1||
The Lord, my Friend has come to dwell within the home of my heart. ||4||1||
|
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिगुर प्रसादि ॥
Ik▫oaⁿkaar saṫgur parsaaḋ.
One Universal Creator God. By The Grace Of The True Guru:
|
ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੩ ॥
रागु सूही महला ३ घरु ३ ॥
Raag soohee mėhlaa 3 gʰar 3.
Raag Soohee, Third Mehl, Third House:
|
ਭਗਤ ਜਨਾ ਕੀ ਹਰਿ ਜੀਉ ਰਾਖੈ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਰਖਦਾ ਆਇਆ ਰਾਮ ॥
भगत जना की हरि जीउ राखै जुगि जुगि रखदा आइआ राम ॥
Bʰagaṫ janaa kee har jee▫o raakʰæ jug jug rakʰ▫ḋaa aa▫i▫aa raam.
The Dear Lord protects His humble devotees; throughout the ages, He has protected them.
|
ਸੋ ਭਗਤੁ ਜੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਇਆ ਰਾਮ ॥
सो भगतु जो गुरमुखि होवै हउमै सबदि जलाइआ राम ॥
So bʰagaṫ jo gurmukʰ hovæ ha▫umæ sabaḋ jalaa▫i▫aa raam.
Those devotees who become Gurmukh burn away their ego, through the Word of the Shabad.
|
ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਇਆ ਮੇਰੇ ਹਰਿ ਭਾਇਆ ਜਿਸ ਦੀ ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ॥
हउमै सबदि जलाइआ मेरे हरि भाइआ जिस दी साची बाणी ॥
Ha▫umæ sabaḋ jalaa▫i▫aa méré har bʰaa▫i▫aa jis ḋee saachee baṇee.
Those who burn away their ego through the Shabad, become pleasing to my Lord; their speech becomes True.
|
ਸਚੀ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਖਿ ਵਖਾਣੀ ॥
सची भगति करहि दिनु राती गुरमुखि आखि वखाणी ॥
Sachee bʰagaṫ karahi ḋin raaṫee gurmukʰ aakʰ vakʰaaṇee.
They perform the Lord’s true devotional service, day and night, as the Guru has instructed them.
|
ਭਗਤਾ ਕੀ ਚਾਲ ਸਚੀ ਅਤਿ ਨਿਰਮਲ ਨਾਮੁ ਸਚਾ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥
भगता की चाल सची अति निरमल नामु सचा मनि भाइआ ॥
Bʰagṫaa kee chaal sachee aṫ nirmal naam sachaa man bʰaa▫i▫aa.
The devotees’ lifestyle is true, and absolutely pure; the True Name is pleasing to their minds.
|
ਨਾਨਕ ਭਗਤ ਸੋਹਹਿ ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਜਿਨੀ ਸਚੋ ਸਚੁ ਕਮਾਇਆ ॥੧॥
नानक भगत सोहहि दरि साचै जिनी सचो सचु कमाइआ ॥१॥
Naanak bʰagaṫ sohėh ḋar saachæ jinee sacho sach kamaa▫i▫aa. ||1||
O Nanak! Those devotees, who practice Truth, and only Truth, look beauteous in the Court of the True Lord. ||1||
|
ਹਰਿ ਭਗਤਾ ਕੀ ਜਾਤਿ ਪਤਿ ਹੈ ਭਗਤ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਣੇ ਰਾਮ ॥
हरि भगता की जाति पति है भगत हरि कै नामि समाणे राम ॥
Har bʰagṫaa kee jaaṫ paṫ hæ bʰagaṫ har kæ naam samaaṇé raam.
The Lord is the social class and honor of His devotees; the Lord’s devotees merge in the Naam, the Name of the Lord.
|
ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਵਹਿ ਜਿਨ ਗੁਣ ਅਵਗਣ ਪਛਾਣੇ ਰਾਮ ॥
हरि भगति करहि विचहु आपु गवावहि जिन गुण अवगण पछाणे राम ॥
Har bʰagaṫ karahi vichahu aap gavaavėh jin guṇ avgaṇ pachʰaaṇé raam.
They worship the Lord in devotion, and eradicate self-conceit from within themselves; they understand merits and demerits.
|
ਗੁਣ ਅਉਗਣ ਪਛਾਣੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਖਾਣੈ ਭੈ ਭਗਤਿ ਮੀਠੀ ਲਾਗੀ ॥
गुण अउगण पछाणै हरि नामु वखाणै भै भगति मीठी लागी ॥
Guṇ a▫ugaṇ pachʰaaṇæ har naam vakʰaaṇæ bʰæ bʰagaṫ meetʰee laagee.
They understand merits and demerits, and chant the Lord’s Name; devotional worship is sweet to them.
|
ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਘਰ ਹੀ ਮਹਿ ਬੈਰਾਗੀ ॥
अनदिनु भगति करहि दिनु राती घर ही महि बैरागी ॥
An▫ḋin bʰagaṫ karahi ḋin raaṫee gʰar hee mėh bæraagee.
Night and day, they perform devotional worship, day and night, and in the home of the self, they remain detached.
|
ਭਗਤੀ ਰਾਤੇ ਸਦਾ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹਰਿ ਜੀਉ ਵੇਖਹਿ ਸਦਾ ਨਾਲੇ ॥
भगती राते सदा मनु निरमलु हरि जीउ वेखहि सदा नाले ॥
Bʰagṫee raaṫé saḋaa man nirmal har jee▫o vékʰėh saḋaa naalé.
Imbued with devotion, their minds remain forever immaculate and pure; they see their Dear Lord always with them.
|
ਨਾਨਕ ਸੇ ਭਗਤ ਹਰਿ ਕੈ ਦਰਿ ਸਾਚੇ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਸਮੑਾਲੇ ॥੨॥
नानक से भगत हरि कै दरि साचे अनदिनु नामु सम्हाले ॥२॥
Naanak sé bʰagaṫ har kæ ḋar saaché an▫ḋin naam samĥaalé. ||2||
O Nanak! Those devotees are True in the Court of the Lord; night and day, they dwell upon the Naam. ||2||
|
ਮਨਮੁਖ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਈ ਰਾਮ ॥
मनमुख भगति करहि बिनु सतिगुर विणु सतिगुर भगति न होई राम ॥
Manmukʰ bʰagaṫ karahi bin saṫgur viṇ saṫgur bʰagaṫ na ho▫ee raam.
The self-willed Manmukhs practice devotional rituals without the True Guru, but without the True Guru, there is no devotion.
|
ਹਉਮੈ ਮਾਇਆ ਰੋਗਿ ਵਿਆਪੇ ਮਰਿ ਜਨਮਹਿ ਦੁਖੁ ਹੋਈ ਰਾਮ ॥
हउमै माइआ रोगि विआपे मरि जनमहि दुखु होई राम ॥
Ha▫umæ maa▫i▫aa rog vi▫aapé mar janmėh ḋukʰ ho▫ee raam.
They are afflicted with the diseases of egotism and Maya, and they suffer the pains of death and rebirth.
|
ਮਰਿ ਜਨਮਹਿ ਦੁਖੁ ਹੋਈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਰਜ ਵਿਗੋਈ ਵਿਣੁ ਗੁਰ ਤਤੁ ਨ ਜਾਨਿਆ ॥
मरि जनमहि दुखु होई दूजै भाइ परज विगोई विणु गुर ततु न जानिआ ॥
Mar janmėh ḋukʰ ho▫ee ḋoojæ bʰaa▫é paraj vigo▫ee viṇ gur ṫaṫ na jaani▫aa.
The world suffers the pains of death and rebirth, and through the love of duality, it is ruined; without the Guru, the essence of reality is not known.
|
ਭਗਤਿ ਵਿਹੂਣਾ ਸਭੁ ਜਗੁ ਭਰਮਿਆ ਅੰਤਿ ਗਇਆ ਪਛੁਤਾਨਿਆ ॥
भगति विहूणा सभु जगु भरमिआ अंति गइआ पछुतानिआ ॥
Bʰagaṫ vihooṇaa sabʰ jag bʰarmi▫aa anṫ ga▫i▫aa pachʰuṫaani▫aa.
Without devotional worship, everyone in the world is deluded and confused, and in the end, they depart with regrets.
|
