ਧਨਾਸਰੀ ਛੰਤ ਮਹਲਾ ੪ ਘਰੁ ੧
धनासरी छंत महला ४ घरु १
Ḏẖanāsrī cẖẖanṯ mėhlā 4 gẖar 1
Dhanasri 4th Guru.
|
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिगुर प्रसादि ॥
Ik▫oaʼnkār saṯgur parsāḏ.
There is but One God. By True Guru's grace is He obtained.
|
ਹਰਿ ਜੀਉ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਤਾ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਜੀਉ ॥
हरि जीउ क्रिपा करे ता नामु धिआईऐ जीउ ॥
Har jī▫o kirpā kare ṯā nām ḏẖi▫ā▫ī▫ai jī▫o.
If the venerable Lord extends His mercy, then alone contemplates one on His Name.
|
ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਸੁਭਾਇ ਸਹਜਿ ਗੁਣ ਗਾਈਐ ਜੀਉ ॥
सतिगुरु मिलै सुभाइ सहजि गुण गाईऐ जीउ ॥
Saṯgur milai subẖā▫e sahj guṇ gā▫ī▫ai jī▫o.
Meeting the True Guru through sublime faith, one easily sings the Lord's praise.
|
ਗੁਣ ਗਾਇ ਵਿਗਸੈ ਸਦਾ ਅਨਦਿਨੁ ਜਾ ਆਪਿ ਸਾਚੇ ਭਾਵਏ ॥
गुण गाइ विगसै सदा अनदिनु जा आपि साचे भावए ॥
Guṇ gā▫e vigsai saḏā an▫ḏin jā āp sācẖe bẖāv▫e.
When the True Lord Himself so pleases, the mortal flourishes by ever singing Lord's praise night and day.
|
ਅਹੰਕਾਰੁ ਹਉਮੈ ਤਜੈ ਮਾਇਆ ਸਹਜਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵਏ ॥
अहंकारु हउमै तजै माइआ सहजि नामि समावए ॥
Ahaʼnkār ha▫umai ṯajai mā▫i▫ā sahj nām samāv▫e.
He forsakes ego, self-conceit and mammon and is easily absorbed in the Name.
|
ਆਪਿ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੋਈ ਆਪਿ ਦੇਇ ਤ ਪਾਈਐ ॥
आपि करता करे सोई आपि देइ त पाईऐ ॥
Āp karṯā kare so▫ī āp ḏe▫e ṯa pā▫ī▫ai.
He, the Creator, Himself does everything and when He Himself blesses us, then alone, do we receive.
|
ਹਰਿ ਜੀਉ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਤਾ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਜੀਉ ॥੧॥
हरि जीउ क्रिपा करे ता नामु धिआईऐ जीउ ॥१॥
Har jī▫o kirpā kare ṯā nām ḏẖi▫ā▫ī▫ai jī▫o. ||1||
When the reverend God Shows mercy, then alone, meditate we on His Name.
|
ਅੰਦਰਿ ਸਾਚਾ ਨੇਹੁ ਪੂਰੇ ਸਤਿਗੁਰੈ ਜੀਉ ॥
अंदरि साचा नेहु पूरे सतिगुरै जीउ ॥
Anḏar sācẖā nehu pūre saṯigurai jī▫o.
Within my mind is he true love of the Perfect True Guru.
|
ਹਉ ਤਿਸੁ ਸੇਵੀ ਦਿਨੁ ਰਾਤਿ ਮੈ ਕਦੇ ਨ ਵੀਸਰੈ ਜੀਉ ॥
हउ तिसु सेवी दिनु राति मै कदे न वीसरै जीउ ॥
Ha▫o ṯis sevī ḏin rāṯ mai kaḏe na vīsrai jī▫o.
Him, I serve day and night and I forget Him not ever.
|
ਕਦੇ ਨ ਵਿਸਾਰੀ ਅਨਦਿਨੁ ਸਮ੍ਹ੍ਹਾਰੀ ਜਾ ਨਾਮੁ ਲਈ ਤਾ ਜੀਵਾ ॥
कदे न विसारी अनदिनु सम्हारी जा नामु लई ता जीवा ॥
Kaḏe na visārī an▫ḏin samĥārī jā nām la▫ī ṯā jīvā.
I never forget the Lord and night and day, remember Him, When I cherish Him, then alone do I live.
|
ਸ੍ਰਵਣੀ ਸੁਣੀ ਤ ਇਹੁ ਮਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵਾ ॥
स्रवणी सुणी त इहु मनु त्रिपतै गुरमुखि अम्रितु पीवा ॥
Sarvaṇī suṇī ṯa ih man ṯaripṯai gurmukẖ amriṯ pīvā.
With mine ears, I hear of the Guru and my soul is satiated. By Guru's grace, I quaff the name Nectar.
|
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਅਨਦਿਨੁ ਬਿਬੇਕ ਬੁਧਿ ਬਿਚਰੈ ॥
नदरि करे ता सतिगुरु मेले अनदिनु बिबेक बुधि बिचरै ॥
Naḏar kare ṯā saṯgur mele an▫ḏin bibek buḏẖ bicẖrai.
If the Lord extends His mercy, then would I meet the True Guru and my discriminating mind would reflect on the name, night and day.
|
ਅੰਦਰਿ ਸਾਚਾ ਨੇਹੁ ਪੂਰੇ ਸਤਿਗੁਰੈ ॥੨॥
अंदरि साचा नेहु पूरे सतिगुरै ॥२॥
Anḏar sācẖā nehu pūre saṯigurai. ||2||
Within me, is the True love of the perfect True Guru.
|
ਸਤਸੰਗਤਿ ਮਿਲੈ ਵਡਭਾਗਿ ਤਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਆਵਏ ਜੀਉ ॥
सतसंगति मिलै वडभागि ता हरि रसु आवए जीउ ॥
Saṯsangaṯ milai vadbẖāg ṯā har ras āv▫e jī▫o.
If, by great good fortune, the mortal obtains the society of saints, then is he blessed with the Lord's ambrosia.
|
ਅਨਦਿਨੁ ਰਹੈ ਲਿਵ ਲਾਇ ਤ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵਏ ਜੀਉ ॥
अनदिनु रहै लिव लाइ त सहजि समावए जीउ ॥
An▫ḏin rahai liv lā▫e ṯa sahj samāv▫e jī▫o.
Night, and day, he remains absorbed in the Lord's love and then he attains a state of Equipoise.
|
ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ਤਾ ਹਰਿ ਮਨਿ ਭਾਵੈ ਸਦਾ ਅਤੀਤੁ ਬੈਰਾਗੀ ॥
सहजि समावै ता हरि मनि भावै सदा अतीतु बैरागी ॥
Sahj samāvai ṯā har man bẖāvai saḏā aṯīṯ bairāgī.
When he merges in equipoise, then becomes he, pleasing to the God's mind and ever remains uncontaminated and detached.
|
ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਸੋਭਾ ਜਗ ਅੰਤਰਿ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ॥
हलति पलति सोभा जग अंतरि राम नामि लिव लागी ॥
Halaṯ palaṯ sobẖā jag anṯar rām nām liv lāgī.
Embracing affection for the Lord's Name, he obtains honour in this world, the world hereafter and the whole, universe.
|
ਹਰਖ ਸੋਗ ਦੁਹਾ ਤੇ ਮੁਕਤਾ ਜੋ ਪ੍ਰਭੁ ਕਰੇ ਸੁ ਭਾਵਏ ॥
हरख सोग दुहा ते मुकता जो प्रभु करे सु भावए ॥
Harakẖ sog ḏuhā ṯe mukṯā jo parabẖ kare so bẖāv▫e.
Both from weal and woe, he remains immune and whatever the Lord does, with that he is pleased.
|
ਸਤਸੰਗਤਿ ਮਿਲੈ ਵਡਭਾਗਿ ਤਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਆਵਏ ਜੀਉ ॥੩॥
सतसंगति मिलै वडभागि ता हरि रसु आवए जीउ ॥३॥
Saṯsangaṯ milai vadbẖāg ṯā har ras āv▫e jī▫o. ||3||
By good luck the society of saints is obtained and then one enjoys the God's elixir.
|
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਦੁਖੁ ਹੋਇ ਮਨਮੁਖ ਜਮਿ ਜੋਹਿਆ ਜੀਉ ॥
दूजै भाइ दुखु होइ मनमुख जमि जोहिआ जीउ ॥
Ḏūjai bẖā▫e ḏukẖ ho▫e manmukẖ jam johi▫ā jī▫o.
Pain results from another's love and the Death's courier spies the perverse person.
|
ਹਾਇ ਹਾਇ ਕਰੇ ਦਿਨੁ ਰਾਤਿ ਮਾਇਆ ਦੁਖਿ ਮੋਹਿਆ ਜੀਉ ॥
हाइ हाइ करे दिनु राति माइआ दुखि मोहिआ जीउ ॥
Hā▫e hā▫e kare ḏin rāṯ mā▫i▫ā ḏukẖ mohi▫ā jī▫o.
Stung by the pain of worldly love, he bewails day and night.
|
ਮਾਇਆ ਦੁਖਿ ਮੋਹਿਆ ਹਉਮੈ ਰੋਹਿਆ ਮੇਰੀ ਮੇਰੀ ਕਰਤ ਵਿਹਾਵਏ ॥
माइआ दुखि मोहिआ हउमै रोहिआ मेरी मेरी करत विहावए ॥
Mā▫i▫ā ḏukẖ mohi▫ā ha▫umai rohi▫ā merī merī karaṯ vihāva▫e.
Fascinated by the agonizing worldly valuable, he becomes wrathful in pride and his life passes saying "it is mine, it is mine".
|
ਜੋ ਪ੍ਰਭੁ ਦੇਇ ਤਿਸੁ ਚੇਤੈ ਨਾਹੀ ਅੰਤਿ ਗਇਆ ਪਛੁਤਾਵਏ ॥
जो प्रभु देइ तिसु चेतै नाही अंति गइआ पछुतावए ॥
Jo parabẖ ḏe▫e ṯis cẖeṯai nāhī anṯ ga▫i▫ā pacẖẖuṯāva▫e.
He remembers not the Lord, who gives him gifts, and depart regretting in the end.
|
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਕੋ ਸਾਥਿ ਨ ਚਾਲੈ ਪੁਤ੍ਰ ਕਲਤ੍ਰ ਮਾਇਆ ਧੋਹਿਆ ॥
बिनु नावै को साथि न चालै पुत्र कलत्र माइआ धोहिआ ॥
Bin nāvai ko sāth na cẖālai puṯar kalṯar mā▫i▫ā ḏẖohi▫ā.
Without the Name, nothing goes with the mortal. The sons, wife and wealth have hoodwinked him.
|
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਦੁਖੁ ਹੋਇ ਮਨਮੁਖਿ ਜਮਿ ਜੋਹਿਆ ਜੀਉ ॥੪॥
दूजै भाइ दुखु होइ मनमुखि जमि जोहिआ जीउ ॥४॥
Ḏūjai bẖā▫e ḏukẖ ho▫e manmukẖ jam johi▫ā jī▫o. ||4||
In duality, an apostate suffers pain and the death's courier keeps an eye on him.
|
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਲੇਹੁ ਮਿਲਾਇ ਮਹਲੁ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਜੀਉ ॥
करि किरपा लेहु मिलाइ महलु हरि पाइआ जीउ ॥
Kar kirpā leho milā▫e mahal har pā▫i▫ā jī▫o.
Taking pity on me, the Lord Guru has united me with Himself and I have obtained His presence.
|
ਸਦਾ ਰਹੈ ਕਰ ਜੋੜਿ ਪ੍ਰਭੁ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ਜੀਉ ॥
सदा रहै कर जोड़ि प्रभु मनि भाइआ जीउ ॥
Saḏā rahai kar joṛ parabẖ man bẖā▫i▫ā jī▫o.
With joined hands, I ever remain standing in the Lord's presence and have thus become pleasing to His mind.
|
ਪ੍ਰਭੁ ਮਨਿ ਭਾਵੈ ਤਾ ਹੁਕਮਿ ਸਮਾਵੈ ਹੁਕਮੁ ਮੰਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
प्रभु मनि भावै ता हुकमि समावै हुकमु मंनि सुखु पाइआ ॥
Parabẖ man bẖāvai ṯā hukam samāvai hukam man sukẖ pā▫i▫ā.
When man becomes pleasing to the Lord's mind, then merges he in His Will. and accepting the Lord's command, he obtains peace.
|
ਅਨਦਿਨੁ ਜਪਤ ਰਹੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਸਹਜੇ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥
अनदिनु जपत रहै दिनु राती सहजे नामु धिआइआ ॥
An▫ḏin japaṯ rahai ḏin rāṯī sėhje nām ḏẖi▫ā▫i▫ā.
Night and day, them he ever remember the Lord and effortlessly repeats the Name.
|
ਨਾਮੋ ਨਾਮੁ ਮਿਲੀ ਵਡਿਆਈ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਭਾਵਏ ॥
नामो नामु मिली वडिआई नानक नामु मनि भावए ॥
Nāmo nām milī vadi▫ā▫ī Nānak nām man bẖāv▫e.
It is through only the name, that Name and glory are obtained The Lord's Name is pleasing to Nanak's mind.
|
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਲੇਹੁ ਮਿਲਾਇ ਮਹਲੁ ਹਰਿ ਪਾਵਏ ਜੀਉ ॥੫॥੧॥
करि किरपा लेहु मिलाइ महलु हरि पावए जीउ ॥५॥१॥
Kar kirpā leho milā▫e mahal har pāv▫e jī▫o. ||5||1||
O God, mercifully unite me with Thyself and bless me with Thine presence.
|
