ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੇ ਕਿਲਬਿਖ ਦੁਖ ਕਾਟੇ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
Janam janam ké kilbikʰ ḋukʰ kaaté aapé mél milaa▫ee. Rahaa▫o.
The sins and sorrows of countless lifetimes are eradicated; the Lord Himself unites them in His Union. ||Pause||
|
ਇਹੁ ਕੁਟੰਬੁ ਸਭੁ ਜੀਅ ਕੇ ਬੰਧਨ ਭਾਈ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾ ਸੈਂਸਾਰਾ ॥
Ih kutamb sabʰ jee▫a ké banḋʰan bʰaa▫ee bʰaram bʰulaa sæⁿsaaraa.
All of these relatives are like chains upon the soul, O Siblings of Destiny; the world is deluded by doubt.
|
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਬੰਧਨ ਟੂਟਹਿ ਨਾਹੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰਾ ॥
Bin gur banḋʰan tootėh naahee gurmukʰ mokʰ ḋu▫aaraa.
Without the Guru, the chains cannot be broken; the Gurmukhs find the door of salvation.
|
ਕਰਮ ਕਰਹਿ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਨ ਪਛਾਣਹਿ ਮਰਿ ਜਨਮਹਿ ਵਾਰੋ ਵਾਰਾ ॥੨॥
Karam karahi gur sabaḋ na pachʰaaṇėh mar janmėh vaaro vaaraa. ||2||
One who performs rituals without realizing the Word of the Guru’s Shabad, shall die and be reborn, again and again. ||2||
|
ਹਉ ਮੇਰਾ ਜਗੁ ਪਲਚਿ ਰਹਿਆ ਭਾਈ ਕੋਇ ਨ ਕਿਸ ਹੀ ਕੇਰਾ ॥
Ha▫o méraa jag palach rahi▫aa bʰaa▫ee ko▫é na kis hee kéraa.
The world is entangled in egotism and possessiveness, O Siblings of Destiny, but no one belongs to anyone else.
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਹਲੁ ਪਾਇਨਿ ਗੁਣ ਗਾਵਨਿ ਨਿਜ ਘਰਿ ਹੋਇ ਬਸੇਰਾ ॥
Gurmukʰ mahal paa▫in guṇ gaavan nij gʰar ho▫é baséraa.
The Gurmukhs attain the Mansion of the Lord’s Presence, singing the Glories of the Lord; they dwell in the home of their own inner being.
|
ਐਥੈ ਬੂਝੈ ਸੁ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਹੈ ਤਿਸੁ ਕੇਰਾ ॥੩॥
Æṫʰæ boojʰæ so aap pachʰaaṇæ har parabʰ hæ ṫis kéraa. ||3||
One who understands here, realizes himself; the Lord God belongs to him. ||3||
|
ਸਤਿਗੁਰੂ ਸਦਾ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਭਾਈ ਵਿਣੁ ਭਾਗਾ ਕਿਆ ਪਾਈਐ ॥
Saṫguroo saḋaa ḋa▫i▫aal hæ bʰaa▫ee viṇ bʰaagaa ki▫aa paa▫ee▫æ.
The True Guru is forever merciful, O Siblings of Destiny; without good destiny, what can anyone obtain?
|
ਏਕ ਨਦਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਸਭ ਊਪਰਿ ਜੇਹਾ ਭਾਉ ਤੇਹਾ ਫਲੁ ਪਾਈਐ ॥
Ék naḋar kar vékʰæ sabʰ oopar jéhaa bʰaa▫o ṫéhaa fal paa▫ee▫æ.
He looks alike upon all with His Glance of Grace, but people receive the fruits of their rewards according to their love for the Lord.
|
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਈਐ ॥੪॥੬॥
Naanak naam vasæ man anṫar vichahu aap gavaa▫ee▫æ. ||4||6||
O Nanak! When the Naam, the Name of the Lord, comes to dwell within the mind, then self-conceit is eradicated from within. ||4||6||
|
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੩ ਚੌਤੁਕੇ ॥
Soratʰ mėhlaa 3 chouṫuké.
Sorat’h, Third Mehl, Chau-Tukas:
|
ਸਚੀ ਭਗਤਿ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਹੋਵੈ ਸਚੀ ਹਿਰਦੈ ਬਾਣੀ ॥
Sachee bʰagaṫ saṫgur ṫé hovæ sachee hirḋæ baṇee.
True devotional worship is obtained only through the True Guru, when the True Word of His Bani is in the heart.
|
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਣੀ ॥
Saṫgur sévé saḋaa sukʰ paa▫é ha▫umæ sabaḋ samaaṇee.
Serving the True Guru, eternal peace is obtained; egotism is obliterated through the Word of the Shabad.
|
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਸਾਚੇ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਵੀ ਹੋਰ ਭੂਲੀ ਫਿਰੈ ਇਆਣੀ ॥
Bin gur saaché bʰagaṫ na hovee hor bʰoolee firæ i▫aaṇee.
Without the Guru, there is no true devotion; otherwise, people wander around, deluded by ignorance.
|
ਮਨਮੁਖਿ ਫਿਰਹਿ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ਡੂਬਿ ਮੁਏ ਵਿਣੁ ਪਾਣੀ ॥੧॥
Manmukʰ firėh saḋaa ḋukʰ paavahi doob mu▫é viṇ paaṇee. ||1||
The self-willed Manmukhs wander around, suffering in constant pain; they drown and die, even without water. ||1||
|
ਭਾਈ ਰੇ ਸਦਾ ਰਹਹੁ ਸਰਣਾਈ ॥
Bʰaa▫ee ré saḋaa rahhu sarṇaa▫ee.
O Siblings of Destiny, remain forever in the Lord’s Sanctuary, under His Protection.
|
ਆਪਣੀ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਪਤਿ ਰਾਖੈ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
Aapṇee naḋar karé paṫ raakʰæ har naamo ḋé vadi▫aa▫ee. Rahaa▫o.
Bestowing His Glance of Grace, He preserves our honor, and blesses us with the glory of the Lord’s Name. ||Pause||
|
ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਆਪੁ ਪਛਾਤਾ ਸਬਦਿ ਸਚੈ ਵੀਚਾਰਾ ॥
Pooré gur ṫé aap pachʰaaṫaa sabaḋ sachæ veechaaraa.
Through the Perfect Guru, one comes to understand himself, contemplating the True Word of the Shabad.
|
ਹਿਰਦੈ ਜਗਜੀਵਨੁ ਸਦ ਵਸਿਆ ਤਜਿ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਅਹੰਕਾਰਾ ॥
Hirḋæ jagjeevan saḋ vasi▫aa ṫaj kaam kroḋʰ ahaⁿkaaraa.
The Lord, the Life of the world, ever abides in his heart, and he renounces sexual desire, anger and egotism.
|
ਸਦਾ ਹਜੂਰਿ ਰਵਿਆ ਸਭ ਠਾਈ ਹਿਰਦੈ ਨਾਮੁ ਅਪਾਰਾ ॥
Saḋaa hajoor ravi▫aa sabʰ tʰaa▫ee hirḋæ naam apaaraa.
The Lord is ever-present, permeating and pervading all places; the Name of the Infinite Lord is enshrined within the heart.
|
ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਬਾਣੀ ਸਬਦਿ ਪਛਾਣੀ ਨਾਉ ਮੀਠਾ ਮਨਹਿ ਪਿਆਰਾ ॥੨॥
Jug jug baṇee sabaḋ pachʰaaṇee naa▫o meetʰaa manėh pi▫aaraa. ||2||
Throughout the ages, through the Word of His Bani, His Shabad is realized, and the Name becomes so sweet and beloved to the mind. ||2||
|
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਜਿਨਿ ਨਾਮੁ ਪਛਾਤਾ ਸਫਲ ਜਨਮੁ ਜਗਿ ਆਇਆ ॥
Saṫgur sév jin naam pachʰaaṫaa safal janam jag aa▫i▫aa.
Serving the Guru, one realizes the Naam, the Name of the Lord; fruitful is his life, and his coming into the world.
|
ਹਰਿ ਰਸੁ ਚਾਖਿ ਸਦਾ ਮਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤਿਆ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਗੁਣੀ ਅਘਾਇਆ ॥
Har ras chaakʰ saḋaa man ṫaripṫi▫aa guṇ gaavæ guṇee agʰaa▫i▫aa.
Tasting the sublime elixir of the Lord, his mind is satisfied and satiated forever; singing the Glories of the Glorious Lord, he is fulfilled and satisfied.
|
ਕਮਲੁ ਪ੍ਰਗਾਸਿ ਸਦਾ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਅਨਹਦ ਸਬਦੁ ਵਜਾਇਆ ॥
Kamal pargaas saḋaa rang raaṫaa anhaḋ sabaḋ vajaa▫i▫aa.
The lotus of his heart blossoms forth, he is ever imbued with the Lord’s Love, and the unstruck melody of the Shabad resounds within him.
|
ਤਨੁ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਸਚੇ ਸਚਿ ਸਮਾਇਆ ॥੩॥
Ṫan man nirmal nirmal baṇee saché sach samaa▫i▫aa. ||3||
His body and mind become immaculately pure; his speech becomes immaculate as well, and he merges in the Truest of the True. ||3||
|
ਰਾਮ ਨਾਮ ਕੀ ਗਤਿ ਕੋਇ ਨ ਬੂਝੈ ਗੁਰਮਤਿ ਰਿਦੈ ਸਮਾਈ ॥
Raam naam kee gaṫ ko▫é na boojʰæ gurmaṫ riḋæ samaa▫ee.
No one knows the state of the Lord’s Name; through the Guru’s Teachings, it comes to abide in the heart.
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਮਗੁ ਪਛਾਣੈ ਹਰਿ ਰਸਿ ਰਸਨ ਰਸਾਈ ॥
Gurmukʰ hovæ so mag pachʰaaṇæ har ras rasan rasaa▫ee.
One who becomes Gurmukh, understands the Path; his tongue savors the sublime essence of the Lord’s Nectar.
|
ਜਪੁ ਤਪੁ ਸੰਜਮੁ ਸਭੁ ਗੁਰ ਤੇ ਹੋਵੈ ਹਿਰਦੈ ਨਾਮੁ ਵਸਾਈ ॥
Jap ṫap sanjam sabʰ gur ṫé hovæ hirḋæ naam vasaa▫ee.
Meditation, austere self-discipline and self-restraint are all obtained from the Guru; the Naam, the Name of the Lord, comes to abide within the heart.
|
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਹਿ ਸੇ ਜਨ ਸੋਹਨਿ ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਪਤਿ ਪਾਈ ॥੪॥੭॥
Naanak naam samaalėh sé jan sohan ḋar saachæ paṫ paa▫ee. ||4||7||
O Nanak! Those humble beings who praise the Naam are beautiful; they are honored in the Court of the True Lord. ||4||7||
|
ਸੋਰਠਿ ਮਃ ੩ ਦੁਤੁਕੇ ॥
Soratʰ mėhlaa 3 ḋuṫuké.
Sorat’h, Third Mehl, Du-Tukas:
|
ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਉਲਟੀ ਭਈ ਭਾਈ ਜੀਵਤ ਮਰੈ ਤਾ ਬੂਝ ਪਾਇ ॥
Saṫgur mili▫æ ultee bʰa▫ee bʰaa▫ee jeevaṫ maræ ṫaa boojʰ paa▫é.
Meeting the True Guru, one turns away from the world, O Siblings of Destiny; when he remains dead while still alive, he obtains true understanding.
|
ਸੋ ਗੁਰੂ ਸੋ ਸਿਖੁ ਹੈ ਭਾਈ ਜਿਸੁ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇ ॥੧॥
So guroo so sikʰ hæ bʰaa▫ee jis joṫee joṫ milaa▫é. ||1||
He alone is the Guru, and he alone is a Sikh, O Siblings of Destiny, whose light merges in the Light. ||1||
|
ਮਨ ਰੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
Man ré har har séṫee liv laa▫é.
O my mind! Be lovingly attuned to the Name of the Lord, Har, Har.
|
ਮਨ ਹਰਿ ਜਪਿ ਮੀਠਾ ਲਾਗੈ ਭਾਈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਏ ਹਰਿ ਥਾਇ ॥ ਰਹਾਉ ॥
Man har jap meetʰaa laagæ bʰaa▫ee gurmukʰ paa▫é har ṫʰaa▫é. Rahaa▫o.
Chanting the Name of the Lord, it seems so sweet to the mind, O Siblings of Destiny; the Gurmukhs obtain a place in the Court of the Lord. ||Pause||
|
