ਨਾਨਕ ਸਾ ਕਰਮਾਤਿ ਸਾਹਿਬ ਤੁਠੈ ਜੋ ਮਿਲੈ ॥੧॥
नानक सा करमाति साहिब तुठै जो मिलै ॥१॥
Nānak sā karmāṯ sāhib ṯuṯẖai jo milai. ||1||
Nanak, that is the wonderful gift, which is received, form the Lord when He is mightily pleased.
|
ਮਹਲਾ ੨ ॥
महला २ ॥
Mėhlā 2.
2nd Guru.
|
ਏਹ ਕਿਨੇਹੀ ਚਾਕਰੀ ਜਿਤੁ ਭਉ ਖਸਮ ਨ ਜਾਇ ॥
एह किनेही चाकरी जितु भउ खसम न जाइ ॥
Ėh kinehī cẖākrī jiṯ bẖa▫o kẖasam na jā▫e.
what kind of service is this, by which the fear of the Master departs not?
|
ਨਾਨਕ ਸੇਵਕੁ ਕਾਢੀਐ ਜਿ ਸੇਤੀ ਖਸਮ ਸਮਾਇ ॥੨॥
नानक सेवकु काढीऐ जि सेती खसम समाइ ॥२॥
Nānak sevak kādẖī▫ai jė seṯī kẖasam samā▫e. ||2||
Nanak, he alone is called the servant, who merge with his Master.
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛī.
Pauri.
|
ਨਾਨਕ ਅੰਤ ਨ ਜਾਪਨ੍ਹ੍ਹੀ ਹਰਿ ਤਾ ਕੇ ਪਾਰਾਵਾਰ ॥
नानक अंत न जापन्ही हरि ता के पारावार ॥
Nānak anṯ na jāpnĥī har ṯā ke pārāvār.
Nanak, God's limit of this end or of that, is not known. That or that end he has not.
|
ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਸਾਖਤੀ ਫਿਰਿ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਮਾਰ ॥
आपि कराए साखती फिरि आपि कराए मार ॥
Āp karā▫e sākẖ▫ṯī fir āp karā▫e mār.
He of Himself creates and of Himself he, again destroys.
|
ਇਕਨ੍ਹ੍ਹਾ ਗਲੀ ਜੰਜੀਰੀਆ ਇਕਿ ਤੁਰੀ ਚੜਹਿ ਬਿਸੀਆਰ ॥
इकन्हा गली जंजीरीआ इकि तुरी चड़हि बिसीआर ॥
Iknĥā galī janjīrī▫ā ik ṯurī cẖaṛėh bisī▫ār.
Some have chains around their necks and some ride on so many horses.
|
ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਕਰੇ ਆਪਿ ਹਉ ਕੈ ਸਿਉ ਕਰੀ ਪੁਕਾਰ ॥
आपि कराए करे आपि हउ कै सिउ करी पुकार ॥
Āp karā▫e kare āp ha▫o kai si▫o karī pukār.
Himself the Lord acts and Himself He causes to act. With whom should I lodge a complaint?
|
ਨਾਨਕ ਕਰਣਾ ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਫਿਰਿ ਤਿਸ ਹੀ ਕਰਣੀ ਸਾਰ ॥੨੩॥
नानक करणा जिनि कीआ फिरि तिस ही करणी सार ॥२३॥
Nānak karṇā jin kī▫ā fir ṯis hī karṇī sār. ||23||
Nanak, He who has made the creation, he then, takes care of it.
|
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
सलोकु मः १ ॥
Salok mėhlā 1.
Slok 1st Guru.
|
ਆਪੇ ਭਾਂਡੇ ਸਾਜਿਅਨੁ ਆਪੇ ਪੂਰਣੁ ਦੇਇ ॥
आपे भांडे साजिअनु आपे पूरणु देइ ॥
Āpe bẖāʼnde sāji▫an āpe pūraṇ ḏe▫e.
The Lord himself has fashioned the vessels (the bodies) and Himself he fills them.
|
ਇਕਨ੍ਹ੍ਹੀ ਦੁਧੁ ਸਮਾਈਐ ਇਕਿ ਚੁਲ੍ਹ੍ਹੈ ਰਹਨ੍ਹ੍ਹਿ ਚੜੇ ॥
इकन्ही दुधु समाईऐ इकि चुल्है रहन्हि चड़े ॥
Iknĥī ḏuḏẖ samā▫ī▫ai ik cẖulĥai rėhniĥ cẖaṛe.
Into some is poured the milk (Good qualities) and some remain put on the oven.
|
ਇਕਿ ਨਿਹਾਲੀ ਪੈ ਸਵਨ੍ਹ੍ਹਿ ਇਕਿ ਉਪਰਿ ਰਹਨਿ ਖੜੇ ॥
इकि निहाली पै सवन्हि इकि उपरि रहनि खड़े ॥
Ik nihālī pai savniĥ ik upar rahan kẖaṛe.
Some lie down and sleep on wadded covers and watch over them.
|
ਤਿਨ੍ਹ੍ਹਾ ਸਵਾਰੇ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨ੍ਹ੍ਹ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ॥੧॥
तिन्हा सवारे नानका जिन्ह कउ नदरि करे ॥१॥
Ŧinĥā savāre nānkā jinĥ ka▫o naḏar kare. ||1||
Nanak, the Master bedecks those, on whom he casts him gracious glance.
|
ਮਹਲਾ ੨ ॥
महला २ ॥
Mėhlā 2.
2nd Guru.
|
ਆਪੇ ਸਾਜੇ ਕਰੇ ਆਪਿ ਜਾਈ ਭਿ ਰਖੈ ਆਪਿ ॥
आपे साजे करे आपि जाई भि रखै आपि ॥
Āpe sāje kare āp jā▫ī bẖė rakẖai āp.
The Lord Himself creates and Himself fashions the world and himself keeps it in place.
|
ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਜੰਤ ਉਪਾਇ ਕੈ ਦੇਖੈ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪਿ ॥
तिसु विचि जंत उपाइ कै देखै थापि उथापि ॥
Ŧis vicẖ janṯ upā▫e kai ḏekẖai thāp uthāp.
Having created the beings therein, He beholds their birth and death.
|
ਕਿਸ ਨੋ ਕਹੀਐ ਨਾਨਕਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ॥੨॥
किस नो कहीऐ नानका सभु किछु आपे आपि ॥२॥
Kis no kahī▫ai nānkā sabẖ kicẖẖ āpe āp. ||2||
Whom should we address, O Nanak, when He, the Lord Himself is all in all.
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛī.
Pauri.
|
ਵਡੇ ਕੀਆ ਵਡਿਆਈਆ ਕਿਛੁ ਕਹਣਾ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਇ ॥
वडे कीआ वडिआईआ किछु कहणा कहणु न जाइ ॥
vade kī▫ā vaḏi▫ā▫ī▫ā kicẖẖ kahṇā kahaṇ na jā▫e.
The description of the greatness of the Great Lord cannot be given.
|
ਸੋ ਕਰਤਾ ਕਾਦਰ ਕਰੀਮੁ ਦੇ ਜੀਆ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹਿ ॥
सो करता कादर करीमु दे जीआ रिजकु स्मबाहि ॥
So karṯā kāḏar karīm ḏe jī▫ā rijak sambāhi.
He is the Creator Omnipotent, Bounteous and he gives sustenance to all the beings.
|
ਸਾਈ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਧੁਰਿ ਛੋਡੀ ਤਿੰਨੈ ਪਾਇ ॥
साई कार कमावणी धुरि छोडी तिंनै पाइ ॥
Sā▫ī kār kamāvṇī ḏẖur cẖẖodī ṯinnai pā▫e.
The mortal does the work, which he has destined for him, from the beginning.
|
ਨਾਨਕ ਏਕੀ ਬਾਹਰੀ ਹੋਰ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥
नानक एकी बाहरी होर दूजी नाही जाइ ॥
Nānak ekī bāhrī hor ḏūjī nāhī jā▫e.
Nanak, except the One Lord, there is no other abiding place.
|
ਸੋ ਕਰੇ ਜਿ ਤਿਸੈ ਰਜਾਇ ॥੨੪॥੧॥ ਸੁਧੁ
सो करे जि तिसै रजाइ ॥२४॥१॥ सुधु
So kare jė ṯisai rajā▫e. ||24||1|| suḏẖu
The Master does that, whatever is His will.
|
ੴ ਸਤਿਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिनामु करता पुरखु निरभउ निरवैरु अकाल मूरति अजूनी सैभं गुरप्रसादि ॥
Ik▫oaʼnkār saṯnām karṯā purakẖ nirbẖa▫o nirvair akāl mūraṯ ajūnī saibẖaʼn gurparsāḏ.
There is but one God. True is his name and creative His personality, Immortal in form. Unborn and self illumined. By Guru's grace. He is obtained.
|
ਰਾਗੁ ਆਸਾ ਬਾਣੀ ਭਗਤਾ ਕੀ ॥
रागु आसा बाणी भगता की ॥
Rāg āsā baṇī bẖagṯā kī.
Asa Measure. The hymns of the saints:
|
ਕਬੀਰ ਜੀਉ ਨਾਮਦੇਉ ਜੀਉ ਰਵਿਦਾਸ ਜੀਉ ॥
कबीर जीउ नामदेउ जीउ रविदास जीउ ॥
Kabīr jī▫o nāmḏe▫o jī▫o Raviḏās jī▫o.
Reverend Kabir, Namdev and Ravidas.
|
ਆਸਾ ਸ੍ਰੀ ਕਬੀਰ ਜੀਉ ॥
आसा स्री कबीर जीउ ॥
Āsā sarī Kabīr jī▫o.
Asa of sire venerable Kabir;
|
ਗੁਰ ਚਰਣ ਲਾਗਿ ਹਮ ਬਿਨਵਤਾ ਪੂਛਤ ਕਹ ਜੀਉ ਪਾਇਆ ॥
गुर चरण लागि हम बिनवता पूछत कह जीउ पाइआ ॥
Gur cẖaraṇ lāg ham binvaṯā pūcẖẖaṯ kah jī▫o pā▫i▫ā.
Falling at my Guru's feet, I supplication and ask him, why was the man created.
|
ਕਵਨ ਕਾਜਿ ਜਗੁ ਉਪਜੈ ਬਿਨਸੈ ਕਹਹੁ ਮੋਹਿ ਸਮਝਾਇਆ ॥੧॥
कवन काजि जगु उपजै बिनसै कहहु मोहि समझाइआ ॥१॥
Kavan kāj jag upjai binsai kahhu mohi samjẖā▫i▫ā. ||1||
What deeds make man come and go? Tell and explain it to me.
|
ਦੇਵ ਕਰਹੁ ਦਇਆ ਮੋਹਿ ਮਾਰਗਿ ਲਾਵਹੁ ਜਿਤੁ ਭੈ ਬੰਧਨ ਤੂਟੈ ॥
देव करहु दइआ मोहि मारगि लावहु जितु भै बंधन तूटै ॥
Ḏev karahu ḏa▫i▫ā mohi mārag lāvhu jiṯ bẖai banḏẖan ṯūtai.
O Divine Guru, show mercy unto me and put me on the right track by which my bonds of fear may be cut.
|
ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੁਖ ਫੇੜ ਕਰਮ ਸੁਖ ਜੀਅ ਜਨਮ ਤੇ ਛੂਟੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
जनम मरन दुख फेड़ करम सुख जीअ जनम ते छूटै ॥१॥ रहाउ ॥
Janam maran ḏukẖ feṛ karam sukẖ jī▫a janam ṯe cẖẖūtai. ||1|| rahā▫o.
The pain of birth and death results from the deeds done and comfort comes when the soul is released from coming and going. Pause.
|
ਮਾਇਆ ਫਾਸ ਬੰਧ ਨਹੀ ਫਾਰੈ ਅਰੁ ਮਨ ਸੁੰਨਿ ਨ ਲੂਕੇ ॥
माइआ फास बंध नही फारै अरु मन सुंनि न लूके ॥
Mā▫i▫ā fās banḏẖ nahī fārai ar man sunn na lūke.
Man bursts (breaks) not the entanglements of mammon's noose and therefore seeks not shelter in the Profound Lord.
|
ਆਪਾ ਪਦੁ ਨਿਰਬਾਣੁ ਨ ਚੀਨ੍ਹ੍ਹਿਆ ਇਨ ਬਿਧਿ ਅਭਿਉ ਨ ਚੂਕੇ ॥੨॥
आपा पदु निरबाणु न चीन्हिआ इन बिधि अभिउ न चूके ॥२॥
Āpā paḏ nirbāṇ na cẖīnĥi▫ā in biḏẖ abẖi▫o na cẖūke. ||2||
He realises not the dignity of self and salvation, and in this way his doubt departs not.
|
ਕਹੀ ਨ ਉਪਜੈ ਉਪਜੀ ਜਾਣੈ ਭਾਵ ਅਭਾਵ ਬਿਹੂਣਾ ॥
कही न उपजै उपजी जाणै भाव अभाव बिहूणा ॥
Kahī na upjai upjī jāṇai bẖāv abẖāv bihūṇā.
The soul is never born, though man thinks it is born, it is free from birth and death.
|
ਉਦੈ ਅਸਤ ਕੀ ਮਨ ਬੁਧਿ ਨਾਸੀ ਤਉ ਸਦਾ ਸਹਜਿ ਲਿਵ ਲੀਣਾ ॥੩॥
उदै असत की मन बुधि नासी तउ सदा सहजि लिव लीणा ॥३॥
Uḏai asaṯ kī man buḏẖ nāsī ṯa▫o saḏā sahj liv līṇā. ||3||
When man's idea of birth and death departs then, he, ever remains absorbed in Lord's love.
|
ਜਿਉ ਪ੍ਰਤਿਬਿੰਬੁ ਬਿੰਬ ਕਉ ਮਿਲੀ ਹੈ ਉਦਕ ਕੁੰਭੁ ਬਿਗਰਾਨਾ ॥
जिउ प्रतिबि्मबु बि्मब कउ मिली है उदक कु्मभु बिगराना ॥
Ji▫o parṯibimb bimb ka▫o milī hai uḏak kumbẖ bigrānā.
As, when pitcher breaks, the reflection in the water, blends with the object,
|
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਐਸਾ ਗੁਣ ਭ੍ਰਮੁ ਭਾਗਾ ਤਉ ਮਨੁ ਸੁੰਨਿ ਸਮਾਨਾਂ ॥੪॥੧॥
कहु कबीर ऐसा गुण भ्रमु भागा तउ मनु सुंनि समानां ॥४॥१॥
Kaho Kabīr aisā guṇ bẖaram bẖāgā ṯa▫o man sunn samānāʼn. ||4||1||
similarly, says Kabir, when through virtue doubt flees, then, the soul is absorbed in the Profound Lord.
|
