ਧਾਵਤੁ ਥੰਮੑਿਆ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਦਸਵਾ ਦੁਆਰੁ ਪਾਇਆ ॥
धावतु थंम्हिआ सतिगुरि मिलिऐ दसवा दुआरु पाइआ ॥
Ḋʰaavaṫ ṫʰamiĥ▫aa saṫgur mili▫æ ḋasvaa ḋu▫aar paa▫i▫aa.
The outgoing, wandering soul, upon meeting the True Guru, opens the Tenth Gate.
|
ਤਿਥੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭੋਜਨੁ ਸਹਜ ਧੁਨਿ ਉਪਜੈ ਜਿਤੁ ਸਬਦਿ ਜਗਤੁ ਥੰਮੑਿ ਰਹਾਇਆ ॥
तिथै अमृत भोजनु सहज धुनि उपजै जितु सबदि जगतु थंम्हि रहाइआ ॥
Ṫiṫʰæ amriṫ bʰojan sahj ḋʰun upjæ jiṫ sabaḋ jagaṫ ṫʰamiĥ rahaa▫i▫aa.
There, Ambrosial Nectar is food and the celestial music resounds; the world is held spell-bound by the music of the Word.
|
ਤਹ ਅਨੇਕ ਵਾਜੇ ਸਦਾ ਅਨਦੁ ਹੈ ਸਚੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਏ ॥
तह अनेक वाजे सदा अनदु है सचे रहिआ समाए ॥
Ṫah anék vaajé saḋaa anaḋ hæ saché rahi▫aa samaa▫é.
The many strains of the unstruck melody resound there, as one merges in Truth.
|
ਇਉ ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਧਾਵਤੁ ਥੰਮੑਿਆ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਸਿਆ ਆਏ ॥੪॥
इउ कहै नानकु सतिगुरि मिलिऐ धावतु थंम्हिआ निज घरि वसिआ आए ॥४॥
I▫o kahæ Naanak saṫgur mili▫æ ḋʰaavaṫ ṫʰamiĥ▫aa nij gʰar vasi▫aa aa▫é. ||4||
Thus, says Nanak: by meeting the True Guru, the wandering soul becomes steady, and comes to dwell in the home of its own self. ||4||
|
ਮਨ ਤੂੰ ਜੋਤਿ ਸਰੂਪੁ ਹੈ ਆਪਣਾ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣੁ ॥
मन तूं जोति सरूपु है आपणा मूलु पछाणु ॥
Man ṫooⁿ joṫ saroop hæ aapṇaa mool pachʰaaṇ.
O my mind! You are the embodiment of the Divine Light - recognize your own origin.
|
ਮਨ ਹਰਿ ਜੀ ਤੇਰੈ ਨਾਲਿ ਹੈ ਗੁਰਮਤੀ ਰੰਗੁ ਮਾਣੁ ॥
मन हरि जी तेरै नालि है गुरमती रंगु माणु ॥
Man har jee ṫéræ naal hæ gurmaṫee rang maaṇ.
O my mind! The Dear Lord is with you; through the Guru’s Teachings, enjoy His Love.
|
ਮੂਲੁ ਪਛਾਣਹਿ ਤਾਂ ਸਹੁ ਜਾਣਹਿ ਮਰਣ ਜੀਵਣ ਕੀ ਸੋਝੀ ਹੋਈ ॥
मूलु पछाणहि तां सहु जाणहि मरण जीवण की सोझी होई ॥
Mool pachʰaaṇėh ṫaaⁿ saho jaaṇėh maraṇ jeevaṇ kee sojʰee ho▫ee.
Acknowledge your origin, and then you shall know your Husband Lord, and so understand death and birth.
|
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਏਕੋ ਜਾਣਹਿ ਤਾਂ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਨ ਹੋਈ ॥
गुर परसादी एको जाणहि तां दूजा भाउ न होई ॥
Gur parsaadee éko jaaṇėh ṫaaⁿ ḋoojaa bʰaa▫o na ho▫ee.
By Guru’s Grace, know the One; then, you shall not love any other.
|
ਮਨਿ ਸਾਂਤਿ ਆਈ ਵਜੀ ਵਧਾਈ ਤਾ ਹੋਆ ਪਰਵਾਣੁ ॥
मनि सांति आई वजी वधाई ता होआ परवाणु ॥
Man saaⁿṫ aa▫ee vajee vaḋʰaa▫ee ṫaa ho▫aa parvaaṇ.
Peace comes to the mind, and gladness resounds; then, you shall be acclaimed.
|
ਇਉ ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਮਨ ਤੂੰ ਜੋਤਿ ਸਰੂਪੁ ਹੈ ਅਪਣਾ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣੁ ॥੫॥
इउ कहै नानकु मन तूं जोति सरूपु है अपणा मूलु पछाणु ॥५॥
I▫o kahæ Naanak man ṫooⁿ joṫ saroop hæ apṇaa mool pachʰaaṇ. ||5||
Thus, says Nanak: O my mind! You are the very image of the Luminous Lord; recognize the true origin of yourself. ||5||
|
ਮਨ ਤੂੰ ਗਾਰਬਿ ਅਟਿਆ ਗਾਰਬਿ ਲਦਿਆ ਜਾਹਿ ॥
मन तूं गारबि अटिआ गारबि लदिआ जाहि ॥
Man ṫooⁿ gaarab ati▫aa gaarab laḋi▫aa jaahi.
O mind, you are so full of pride; loaded with pride, you shall depart.
|
ਮਾਇਆ ਮੋਹਣੀ ਮੋਹਿਆ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੂਨੀ ਭਵਾਹਿ ॥
माइआ मोहणी मोहिआ फिरि फिरि जूनी भवाहि ॥
Maa▫i▫aa mohṇee mohi▫aa fir fir joonee bʰavaahi.
The fascinating Maya has fascinated you, over and over again, and lured you into reincarnation.
|
ਗਾਰਬਿ ਲਾਗਾ ਜਾਹਿ ਮੁਗਧ ਮਨ ਅੰਤਿ ਗਇਆ ਪਛੁਤਾਵਹੇ ॥
गारबि लागा जाहि मुगध मन अंति गइआ पछुतावहे ॥
Gaarab laagaa jaahi mugaḋʰ man anṫ ga▫i▫aa pachʰuṫaavhé.
Clinging to pride, you shall depart, O foolish mind, and in the end, you shall regret and repent.
|
ਅਹੰਕਾਰੁ ਤਿਸਨਾ ਰੋਗੁ ਲਗਾ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਵਹੇ ॥
अहंकारु तिसना रोगु लगा बिरथा जनमु गवावहे ॥
Ahaⁿkaar ṫisnaa rog lagaa birṫʰaa janam gavaavhé.
You are afflicted with the diseases of ego and desire, and you are wasting your life away in vain.
|
ਮਨਮੁਖ ਮੁਗਧ ਚੇਤਹਿ ਨਾਹੀ ਅਗੈ ਗਇਆ ਪਛੁਤਾਵਹੇ ॥
मनमुख मुगध चेतहि नाही अगै गइआ पछुतावहे ॥
Manmukʰ mugaḋʰ cheeṫėh naahee agæ ga▫i▫aa pachʰuṫaavhé.
The foolish self-willed Manmukh does not remember the Lord, and shall regret and repent hereafter.
|
ਇਉ ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਮਨ ਤੂੰ ਗਾਰਬਿ ਅਟਿਆ ਗਾਰਬਿ ਲਦਿਆ ਜਾਵਹੇ ॥੬॥
इउ कहै नानकु मन तूं गारबि अटिआ गारबि लदिआ जावहे ॥६॥
I▫o kahæ Naanak man ṫooⁿ gaarab ati▫aa gaarab laḋi▫aa jaavhé. ||6||
Thus, says Nanak: O mind, you are full of pride; loaded with pride, you shall depart. ||6||
|
ਮਨ ਤੂੰ ਮਤ ਮਾਣੁ ਕਰਹਿ ਜਿ ਹਉ ਕਿਛੁ ਜਾਣਦਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਿਮਾਣਾ ਹੋਹੁ ॥
मन तूं मत माणु करहि जि हउ किछु जाणदा गुरमुखि निमाणा होहु ॥
Man ṫooⁿ maṫ maaṇ karahi jė ha▫o kichʰ jaaṇḋaa gurmukʰ nimaaṇaa hohu.
O mind, don’t be so proud of yourself, as if you know it all; the Gurmukh is humble and modest.
|
ਅੰਤਰਿ ਅਗਿਆਨੁ ਹਉ ਬੁਧਿ ਹੈ ਸਚਿ ਸਬਦਿ ਮਲੁ ਖੋਹੁ ॥
अंतरि अगिआनु हउ बुधि है सचि सबदि मलु खोहु ॥
Anṫar agi▫aan ha▫o buḋʰ hæ sach sabaḋ mal kʰohu.
Within the intellect are ignorance and ego; through the True Word of the Shabad, this filth is washed off.
|
ਹੋਹੁ ਨਿਮਾਣਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਅਗੈ ਮਤ ਕਿਛੁ ਆਪੁ ਲਖਾਵਹੇ ॥
होहु निमाणा सतिगुरू अगै मत किछु आपु लखावहे ॥
Hohu nimaaṇaa saṫguroo agæ maṫ kichʰ aap lakʰaavhé.
So, be humble, and surrender to the True Guru; do not attach your identity to your ego.
|
ਆਪਣੈ ਅਹੰਕਾਰਿ ਜਗਤੁ ਜਲਿਆ ਮਤ ਤੂੰ ਆਪਣਾ ਆਪੁ ਗਵਾਵਹੇ ॥
आपणै अहंकारि जगतु जलिआ मत तूं आपणा आपु गवावहे ॥
Aapṇæ ahaⁿkaar jagaṫ jali▫aa maṫ ṫooⁿ aapṇaa aap gavaavhé.
The world is consumed by ego and self-identity; see this, lest you lose your own self as well.
|
ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਕਰਹਿ ਕਾਰ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਲਾਗਿ ਰਹੁ ॥
सतिगुर कै भाणै करहि कार सतिगुर कै भाणै लागि रहु ॥
Saṫgur kæ bʰaaṇæ karahi kaar saṫgur kæ bʰaaṇæ laag rahu.
Make yourself follow the Sweet Will of the True Guru; remain attached to His Sweet Will.
|
ਇਉ ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਆਪੁ ਛਡਿ ਸੁਖ ਪਾਵਹਿ ਮਨ ਨਿਮਾਣਾ ਹੋਇ ਰਹੁ ॥੭॥
इउ कहै नानकु आपु छडि सुख पावहि मन निमाणा होइ रहु ॥७॥
I▫o kahæ Naanak aap chʰad sukʰ paavahi man nimaaṇaa ho▫é rahu. ||7||
Thus, says Nanak: renounce your ego and self-conceit, and obtain peace; let your mind abide in humility. ||7||
|
ਧੰਨੁ ਸੁ ਵੇਲਾ ਜਿਤੁ ਮੈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਸੋ ਸਹੁ ਚਿਤਿ ਆਇਆ ॥
धंनु सु वेला जितु मै सतिगुरु मिलिआ सो सहु चिति आइआ ॥
Ḋʰan so vélaa jiṫ mæ saṫgur mili▫aa so saho chiṫ aa▫i▫aa.
Blessed is that time, when I met the True Guru, and my Husband Lord came into my consciousness.
|
ਮਹਾ ਅਨੰਦੁ ਸਹਜੁ ਭਇਆ ਮਨਿ ਤਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
महा अनंदु सहजु भइआ मनि तनि सुखु पाइआ ॥
Mahaa anand sahj bʰa▫i▫aa man ṫan sukʰ paa▫i▫aa.
I became so very blissful, and my mind and body found such a natural peace.
|
ਸੋ ਸਹੁ ਚਿਤਿ ਆਇਆ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ਅਵਗਣ ਸਭਿ ਵਿਸਾਰੇ ॥
सो सहु चिति आइआ मंनि वसाइआ अवगण सभि विसारे ॥
So saho chiṫ aa▫i▫aa man vasaa▫i▫aa avgaṇ sabʰ visaaré.
My Husband Lord came into my consciousness; I enshrined Him within my mind, and I renounced all vice.
|
ਜਾ ਤਿਸੁ ਭਾਣਾ ਗੁਣ ਪਰਗਟ ਹੋਏ ਸਤਿਗੁਰ ਆਪਿ ਸਵਾਰੇ ॥
जा तिसु भाणा गुण परगट होए सतिगुर आपि सवारे ॥
Jaa ṫis bʰaaṇaa guṇ pargat ho▫é saṫgur aap savaaré.
When it pleased Him, virtues appeared in me, and the True Guru Himself adorned me.
|
ਸੇ ਜਨ ਪਰਵਾਣੁ ਹੋਏ ਜਿਨੑੀ ਇਕੁ ਨਾਮੁ ਦਿੜਿਆ ਦੁਤੀਆ ਭਾਉ ਚੁਕਾਇਆ ॥
से जन परवाणु होए जिन्ही इकु नामु दिड़िआ दुतीआ भाउ चुकाइआ ॥
Sé jan parvaaṇ ho▫é jinĥee ik naam ḋiṛi▫aa ḋuṫee▫aa bʰaa▫o chukaa▫i▫aa.
Those humble beings become acceptable, who cling to the One Name and renounce the love of duality.
|
ਇਉ ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਧੰਨੁ ਸੁ ਵੇਲਾ ਜਿਤੁ ਮੈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਸੋ ਸਹੁ ਚਿਤਿ ਆਇਆ ॥੮॥
इउ कहै नानकु धंनु सु वेला जितु मै सतिगुरु मिलिआ सो सहु चिति आइआ ॥८॥
I▫o kahæ Naanak ḋʰan so vélaa jiṫ mæ saṫgur mili▫aa so saho chiṫ aa▫i▫aa. ||8||
Thus, says Nanak: blessed is the time when I met the True Guru, and my Husband Lord came into my consciousness. ||8||
|
ਇਕਿ ਜੰਤ ਭਰਮਿ ਭੁਲੇ ਤਿਨਿ ਸਹਿ ਆਪਿ ਭੁਲਾਏ ॥
इकि जंत भरमि भुले तिनि सहि आपि भुलाए ॥
Ik janṫ bʰaram bʰulé ṫin sėh aap bʰulaa▫é.
Some people wander around, deluded by doubt; their Husband Lord Himself has misled them.
|
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਫਿਰਹਿ ਹਉਮੈ ਕਰਮ ਕਮਾਏ ॥
दूजै भाइ फिरहि हउमै करम कमाए ॥
Ḋoojæ bʰaa▫é firėh ha▫umæ karam kamaa▫é.
They wander around in the love of duality, and they do their deeds in ego.
|
ਤਿਨਿ ਸਹਿ ਆਪਿ ਭੁਲਾਏ ਕੁਮਾਰਗਿ ਪਾਏ ਤਿਨ ਕਾ ਕਿਛੁ ਨ ਵਸਾਈ ॥
तिनि सहि आपि भुलाए कुमारगि पाए तिन का किछु न वसाई ॥
Ṫin sėh aap bʰulaa▫é kumaarag paa▫é ṫin kaa kichʰ na vasaa▫ee.
Their Husband Lord Himself has misled them, and put them on the path of evil. Nothing lies in their power.
|
ਤਿਨ ਕੀ ਗਤਿ ਅਵਗਤਿ ਤੂੰਹੈ ਜਾਣਹਿ ਜਿਨਿ ਇਹ ਰਚਨ ਰਚਾਈ ॥
तिन की गति अवगति तूंहै जाणहि जिनि इह रचन रचाई ॥
Ṫin kee gaṫ avgaṫ ṫooⁿhæ jaaṇėh jin ih rachan rachaa▫ee.
You alone know their ups and downs, You, who created the creation.
|
ਹੁਕਮੁ ਤੇਰਾ ਖਰਾ ਭਾਰਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਿਸੈ ਬੁਝਾਏ ॥
हुकमु तेरा खरा भारा गुरमुखि किसै बुझाए ॥
Hukam ṫéraa kʰaraa bʰaaraa gurmukʰ kisæ bujʰaa▫é.
The Command of Your Will is very strict; how rare is the Gurmukh who understands.
|
ਇਉ ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਕਿਆ ਜੰਤ ਵਿਚਾਰੇ ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਏ ॥੯॥
इउ कहै नानकु किआ जंत विचारे जा तुधु भरमि भुलाए ॥९॥
I▫o kahæ Naanak ki▫aa janṫ vichaaré jaa ṫuḋʰ bʰaram bʰulaa▫é. ||9||
Thus, says Nanak: what can the poor creatures do, when You mislead them into doubt? ||9||
|