ਕਵਨੁ ਸੁ ਮੁਨਿ ਜੋ ਮਨੁ ਮਾਰੈ ॥
ਮਨ ਕਉ ਮਾਰਿ ਕਹਹੁ ਕਿਸੁ ਤਾਰੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
कवनु सु मुनि जो मनु मारै ॥
मन कउ मारि कहहु किसु तारै ॥१॥ रहाउ ॥
Kavan so mun jo man mārai.
Man ka▫o mār kahhu kis ṯārai. ||1|| rahā▫o.
Who is that silent sage, who has killed his mind?
By killing the mind, tell me, who is saved? ||1||Pause||
ਜੋ ਮਨ ਕੋ ਮਾਰੇ ਤਿਸ ਕੇ ਸਮਾਨ ਕੌਨ ਮੁਨੀ ਹੈ ਸਮਾਨ ਪਦ ਕਾ ਅਧਿਆਹਾਰ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਮਨ ਕੋ ਮਾਰਿਆ ਹੈ ਸੋ ਕਿਸ ਇੰਦ੍ਰੈ ਕੌ ਤਾੜੇਗਾ ਅਰਥਾਤ ਤਿਸ ਕੇ ਸਭ ਇੰਦ੍ਰੈ ਅਧੀਨ ਹੋ ਜਾਵਤੇ ਹੈਂ ਵਾ ਕਿਸਕੋ ਤਾਰੇਗਾ ਭਾਵ ਉਸ ਕੇ ਭਾਣੇ ਕੋਈ ਭੂਲਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਵਾ ਕਿਸ ਕੋ ਤਾਰੇ ਭਾਵ ਤਰਨਾ ਬੂਡਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਾ॥ ❀ਪ੍ਰਸ਼ਨ: ਮਨ ਕੇ ਨ ਮਾਰਨੇ ਮੈਂ ਜੀਵ ਕੋ ਕਿਆ ਹਾਨੀ ਹੈ ਤਿਸ ਪਰ ਕਹਤੇ ਹੈਂ॥
ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਬੋਲੈ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥
ਮਨ ਮਾਰੇ ਬਿਨੁ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਈ ॥੨॥
मन अंतरि बोलै सभु कोई ॥
मन मारे बिनु भगति न होई ॥२॥
Man anṯar bolai sabẖ ko▫ī.
Man māre bin bẖagaṯ na ho▫ī. ||2||
Everyone speaks through the mind.
Without killing the mind, devotional worship is not performed. ||2||
ਮਨ ਕੇ ਅਧੀਨ ਹੋ ਕਰ ਸਭ ਕੋਈ ਬੋਲਤਾ ਹੈ ਭਾਵ ਮਨਮਤ ਕਰ ਜੀਵ ਕਰਮੋਂ ਕੋ ਕਰਤਾ ਹੈ ਮਨ ਕੇ ਚੰਚਲ ਸੁਭਾਉ ਮਾਰੇ ਬਿਨਾਂ ਭਗਤੀ ਨਹੀਂ ਹੋਤੀ ਹੈ॥੨॥
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਜੋ ਜਾਨੈ ਭੇਉ ॥
ਮਨੁ ਮਧੁਸੂਦਨੁ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਦੇਉ ॥੩॥੨੮॥
कहु कबीर जो जानै भेउ ॥
मनु मधुसूदनु त्रिभवण देउ ॥३॥२८॥
Kaho Kabīr jo jānai bẖe▫o.
Man maḏẖusūḏan ṯaribẖavaṇ ḏe▫o. ||3||28||
Says Kabeer, one who knows the secret of this mystery,
beholds within his own mind the Lord of the three worlds. ||3||28||
ਕਬੀਰ ਜੀ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਜੋ ਭੇਦ ਕੋ ਜਾਣੇ ਅਰਥਾਤ ਸਾਸਤ੍ਰ ਕੇ ਅਭਿਪ੍ਰਾਇ ਕੋ ਸਮਝੇ ਔਰ ਮਨ ਜੋ (ਮਧ) ਦੈਤ ਕੇ ਸਮ ਅਰਥਾਤ ਅਤੀ ਬਲੀ ਹੈ ਤਿਸ ਕੋ (ਸੂਦਨੁ) ਨਸ਼ਟ ਕਰੇ ਸ ਪੁਰਸ਼ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਕਾ (ਦੇਉ) ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਹੈ ਭਾਵ ਇਹ ਕਿ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਰੂਪ ਹੈ॥੬॥੨੮॥
ਗਉੜੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ॥
गउड़ी कबीर जी ॥
Ga▫oṛī Kabīr jī.
Gauree, Kabeer Jee:
ਏਕ ਅਨੀਸਰ ਵਾਦੀ ਪੰਡਤ ਕੋ ਕਬੀਰ ਜੀ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਜੇ ਤੂੰ ਈਸ੍ਵਰ ਕੋ ਨਹੀਂ ਮਾਨਤਾ ਹੈ ਤਬ ਹਮ ਤੇਰੇ ਸੇ ਪੂਛਤੇ ਹੈਂ॥
ਓਇ ਜੁ ਦੀਸਹਿ ਅੰਬਰਿ ਤਾਰੇ ॥
ਕਿਨਿ ਓਇ ਚੀਤੇ ਚੀਤਨਹਾਰੇ ॥੧॥
ओइ जु दीसहि अम्बरि तारे ॥
किनि ओइ चीते चीतनहारे ॥१॥
O▫e jo ḏīsėh ambar ṯāre.
Kin o▫e cẖīṯe cẖīṯanhāre. ||1||
The stars which are seen in the sky -
who is the painter who painted them? ||1||
ਵਹੁ ਜੋ ਅਕਾਸ ਮੈਂ ਤਾਰੇ ਦੀਸਤੇ ਹੈਂ ਸੋ ਕਿਸ ਚਤੇਰੇ ਨੇ ਚੀਤੇ ਹੈਂ? ਭਾਵ ਈਸ੍ਵਰ ਰਚਤ ਹੈਂ॥੧॥
ਕਹੁ ਰੇ ਪੰਡਿਤ ਅੰਬਰੁ ਕਾ ਸਿਉ ਲਾਗਾ ॥
ਬੂਝੈ ਬੂਝਨਹਾਰੁ ਸਭਾਗਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
कहु रे पंडित अम्बरु का सिउ लागा ॥
बूझै बूझनहारु सभागा ॥१॥ रहाउ ॥
Kaho re pandiṯ ambar kā si▫o lāgā.
Būjẖai būjẖanhār sabẖāgā. ||1|| rahā▫o.
Tell me, O Pandit, what is the sky attached to?
Very fortunate is the knower who knows this. ||1||Pause||
ਹੇ ਪੰਡਤ ਤੂੰ ਕਹੁ (ਅੰਬਰੁ) ਅਕਾਸ ਕਿਸਕੇ ਸਾਥ ਲਗਾ ਹੈ ਆਕਾਸ ਕਰ ਉਪਲਖਤ ਉਪਰ ਕੇ ਲੋਕ ਜਾਨਣੇ ਭਾਵ ਇਹ ਕਿ ਤਿਸ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਕੀ ਸਤਾ ਕਰ ਇਸਥਿਤ ਹੈ ਪਰੰਤੂ ਇਹੁ ਸਮਝ ਕੋਈ ਸ੍ਰੇਸ਼ਟ ਭਾਗੋਂ ਵਾਲਾ ਬੁਝਨ ਹਾਰ ਹੀ ਬੂਝੇਗਾ॥
ਸੂਰਜ ਚੰਦੁ ਕਰਹਿ ਉਜੀਆਰਾ ॥
ਸਭ ਮਹਿ ਪਸਰਿਆ ਬ੍ਰਹਮ ਪਸਾਰਾ ॥੨॥
सूरज चंदु करहि उजीआरा ॥
सभ महि पसरिआ ब्रहम पसारा ॥२॥
Sūraj cẖanḏ karahi ujī▫ārā.
Sabẖ mėh pasri▫ā barahm pasārā. ||2||
The sun and the moon give their light;
God's creative extension extends everywhere. ||2||
ਔਰ ਜਿਸਕੀ ਸਤਾ ਕੋ ਪਾਇ ਕਰ ਸੂਰਜ ਔਰ ਚੰਦ੍ਰਮਾ ਉਜਿਆਲਾ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਜੋ ਸਭ ਪਸਾਰਾ ਹੈ ਤਿਸ ਮੈਂ ਸੋ ਬ੍ਰਹਮ ਬਿਆਪਿਆ ਹੈ ਜੇ ਕਹੇ ਐਸੇ ਬਿਆਪਕ ਬ੍ਰਹਮ ਕੋ ਸਭੀ ਜੀਵ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਜਾਨਤੇ ਹੈਂ ਤਿਸ ਪਰ ਕਹਤੇ ਹੈਂ॥੨॥
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਜਾਨੈਗਾ ਸੋਇ ॥
ਹਿਰਦੈ ਰਾਮੁ ਮੁਖਿ ਰਾਮੈ ਹੋਇ ॥੩॥੨੯॥
कहु कबीर जानैगा सोइ ॥
हिरदै रामु मुखि रामै होइ ॥३॥२९॥
Kaho Kabīr jānaigā so▫e.
Hirḏai rām mukẖ rāmai ho▫e. ||3||29||
Says Kabeer, he alone knows this,
whose heart is filled with the Lord, and whose mouth is also filled with the Lord. ||3||29||
ਸ੍ਰੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਸੋ ਪੁਰਸ਼ ਜਾਨੇਗਾ ਜਿਸਕੇ ਹਿਰਦੇ ਮੈਂ ਭੀ ਰਾਮ ਔਰ ਮੁਖ ਮੈਂ ਭੀ ਰਾਮ ਹੋਵੇ॥੩॥੨੯॥
ਗਉੜੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ॥
गउड़ी कबीर जी ॥
Ga▫oṛī Kabīr jī.
Gauree, Kabeer Jee:
ਕਿਸੀ ਕਰਮ ਕਾਂਡੀ ਨੇ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਕੀਆ ਕਿ ਹੇ ਕਬੀਰ ਜੀ ਆਪ ਬੇਦ ਔਰ ਸਿੰਮ੍ਰਤੀਆਂ ਕਰਕੇ ਕਥਤ ਜੋ ਕਰਮ ਹੈਂ ਤਿਨ ਕੋ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਮਾਨਤੇ? ਤਿਸ ਪਰ ਕਹਤੇ ਹੈਂ॥
ਬੇਦ ਕੀ ਪੁਤ੍ਰੀ ਸਿੰਮ੍ਰਿਤਿ ਭਾਈ ॥
ਸਾਂਕਲ ਜੇਵਰੀ ਲੈ ਹੈ ਆਈ ॥੧॥
बेद की पुत्री सिम्रिति भाई ॥
सांकल जेवरी लै है आई ॥१॥
Beḏ kī puṯrī simriṯ bẖā▫ī.
Sāʼnkal jevrī lai hai ā▫ī. ||1||
The Simritee is the daughter of the Vedas, O Siblings of Destiny.
She has brought a chain and a rope. ||1||
ਹੇ ਭਾਈ ਬੇਦ ਕੀ ਪੁਤ੍ਰੀਆਂ ਜੋ ਸਿੰਮ੍ਰਤੀਆਂ ਹੈਂ ਅਰਥਾਤ ਜੋ ਬੇਦ ਕਾ ਆਸ਼ਾ ਲੇ ਕਰ ਰਿਖੀਓਂ ਨੇ ਬਨਾਈਆਂ ਹੈਂ ਏਹੀ ਜਗ੍ਯਾਦੀ ਕਰਮ ਸੰਗਲ ਔਰ ਜੋ ਕਰਮ ਕਿਰਿਆ ਸੋ ਜੇਵੜੀ ਲੈਕਰ ਸੰਸਾਰ ਮੈ ਆਈਆਂ ਹੈਂ ਭਾਵ ਯੇਹਿ ਕਿ ਸਿੰਮ੍ਰਤੀਆਂ ਬਹੁਲਤਾ ਕਰਕੇ ਮਾਇਕ ਵਿਖਿਓਂ ਕੀਆਂ ਪ੍ਰਤਿਪਾਦਕ ਹੈਂ॥੧॥
ਆਪਨ ਨਗਰੁ ਆਪ ਤੇ ਬਾਧਿਆ ॥
ਮੋਹ ਕੈ ਫਾਧਿ ਕਾਲ ਸਰੁ ਸਾਂਧਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
आपन नगरु आप ते बाधिआ ॥
मोह कै फाधि काल सरु सांधिआ ॥१॥ रहाउ ॥
Āpan nagar āp ṯe bāḏẖi▫ā.
Moh kai fāḏẖ kāl sar sāʼnḏẖi▫ā. ||1|| rahā▫o.
She has imprisoned the people in her own city.
She has tightened the noose of emotional attachment and shot the arrow of death. ||1||Pause||
ਅਪਨੇ ਸਰੀਰ ਰੂਪੀ ਨਗਰ ਕੋ ਚੈਤੰਨ ਰਚ ਕੇ ਆਪ ਹੀ ਇਸ ਮੈਂ ਅਹੰ ਅਭਿਮਾਨ ਕਰ ਬਾਂਧਾ ਗਿਆ ਹੈ ਮੋਹ ਰੂਪੀ ਫੰਧ ਮੈਂ ਫਸੇ ਕੋ ਕਾਲ ਨੇ ਇਸ ਊਪਰ (ਸਰੁ) ਬਾਣ (ਸਾਧਿਆ) ਜੋੜਿਆ ਹੈ॥
ਕਟੀ ਨ ਕਟੈ ਤੂਟਿ ਨਹ ਜਾਈ ॥
ਸਾ ਸਾਪਨਿ ਹੋਇ ਜਗ ਕਉ ਖਾਈ ॥੨॥
कटी न कटै तूटि नह जाई ॥
सा सापनि होइ जग कउ खाई ॥२॥
Katī na katai ṯūt nah jā▫ī.
Sā sāpan ho▫e jag ka▫o kẖā▫ī. ||2||
By cutting, she cannot be cut, and she cannot be broken.
She has become a serpent, and she is eating the world. ||2||
ਕਰਮ ਰੂਪ ਜੇਵੜੀ ਕੈਸੀ ਹੈ ਗਿਆਨ ਸੇ ਬਿਨਾਂ ਕਾਟੀ ਹੋਈ ਕਟਤੀ ਨਹੀਂ ਔਰ ਪੁਰਾਣੀ ਹੋ ਕਰ ਟੂਟਤੀ ਨਹੀਂ (ਸਾ) ਵਹੁ ਸਰਪਨੀਆਂ ਹੋ ਕਰ ਜਗਤ ਕੋ ਖਾ ਰਹੀਆਂ ਹੈਂ ਭਾਵ ਏਹ ਕਿ ਕਰਮੋਂ ਕੇ ਅਭਿਮਾਨ ਰੂਪੀ ਜ਼ਹਰ ਸੇ ਜੀਵ ਦੁਖੀ ਹੋ ਰਹੇ ਹੈਂ॥ ❀ਪ੍ਰਸ਼ਨ: ਆਪ ਸੁਣੀ ਬਾਤ ਕਹਤੇ ਹੋਵੇਂਗੇ॥ ਉੱਤ੍ਰ॥
ਹਮ ਦੇਖਤ ਜਿਨਿ ਸਭੁ ਜਗੁ ਲੂਟਿਆ ॥
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਮੈ ਰਾਮ ਕਹਿ ਛੂਟਿਆ ॥੩॥੩੦॥
हम देखत जिनि सभु जगु लूटिआ ॥
कहु कबीर मै राम कहि छूटिआ ॥३॥३०॥
Ham ḏekẖaṯ jin sabẖ jag lūti▫ā.
Kaho Kabīr mai rām kahi cẖẖūti▫ā. ||3||30||
Before my very eyes, she has plundered the entire world.
Says Kabeer, chanting the Lord's Name, I have escaped her. ||3||30||
ਜਿਨ ਕਰਮੋਂ ਨੇ ਹਮਾਰੇ ਦੇਖਤੇ ਸਭ ਜਗਤ ਲੂਟਿਆ ਹੈ॥ ❀ਪ੍ਰਸ਼ਨ: ਤੁਮ ਕੈਸੇ ਬਚੇ? ॥ਉੱਤ੍ਰ॥ ਕਬੀਰ ਜੀ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਤਿਨ ਕਰਮੋਂ ਸੇ ਮੈਂ ਰਾਮ ਨਾਮ ਕਹਿ ਕਰ ਛੂਟਿਆ ਹੂੰ॥੩॥੩੦॥
ਗਉੜੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ॥
गउड़ी कबीर जी ॥
Ga▫oṛī Kabīr jī.
Gauree, Kabeer Jee:
ਏਕ ਸਰਧਾਲੂ ਰਾਜਾ ਨੇ ਕਬੀਰ ਜੀ ਕੋ ਘੋੜਾ ਦੇਨਾ ਚਾਹਾ ਤੌ ਕਬੀਰ ਜੀ ਨੇ ਕਹਾ ਹਮਾਰੇ ਪਾਸ ਘੋੜਾ ਹੈ॥ ਰਾਜਾ ਨੇ ਕਹਾ ਕੌਨ ਸਾ ਘੋੜਾ ਹੈ? ਰਾਜਾ ਪ੍ਰਤਿ ਮਨ ਘੋੜੇ ਕੇ ਸਾਜ ਸਹਿਤ ਉੱਤ੍ਰ ਕਹਤੇ ਹੈਂ॥
ਦੇਇ ਮੁਹਾਰ ਲਗਾਮੁ ਪਹਿਰਾਵਉ ॥
ਸਗਲ ਤ ਜੀਨੁ ਗਗਨ ਦਉਰਾਵਉ ॥੧॥
देइ मुहार लगामु पहिरावउ ॥
सगल त जीनु गगन दउरावउ ॥१॥
Ḏe▫e muhār lagām pahirāva▫o.
Sagal ṯa jīn gagan ḏa▫orāva▫o. ||1||
I have grasped the reins and attached the bridle;
abandoning everything, I now ride through the skies. ||1||
ਜੋ ਮੋਹ ਕਾ ਹਾਰ ਦੇਣਾ ਅਰਥਾਤ ਤਿਆਗ ਦੇਣਾ ਹੈ ਇਹ ਵਿਰਾਗ ਰੂਪੀ (ਮੁਹਾਰ) ਪੂਜੀ ਦਿਤੀ ਹੈ ਔਰ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਮੈ ਲਗਣਾ ਅਰਥਾਤ ਅਤੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਕਾ ਪਰਵਾਹ ਏਹ ਲਗਾਮ ਪਹਰਾਵਤਾ ਹੂੰ ਸਰਬ ਕਾ ਜੋ (ਤਜੀਨ) ਤਿਆਗ ਕੀਆ ਹੈ ਏਹੀ ਮੈਂ ਜੀਨ ਪਹਰਾਵਤਾ ਹੂੰ॥ ❀ਪ੍ਰਸ਼ਨ: ਮਨ ਘੋੜੇ ਕੋ ਦੌਰਾਵਤੇ ਕਹਾਂ ਹੋ? ਉੱਤ੍ਰ॥ (ਗਗਨ) ਚੈਤੰਨ ਅਕਾਸ ਮੈਂ ਦੌੜਾਵਤਾ ਹੂੰ ਭਾਵ ਏਹ ਕਿ ਬ੍ਰਹਮ ਕਾ ਮਨਨ ਕਰਤਾ ਹੂੰ॥੧॥ ❀ਪ੍ਰਸ਼ਨ: ਆਪ ਅਸਵਾਰੀ ਕੈਸੇ ਕਰਤੇ ਹੋ? ਉੱਤ੍ਰ॥
ਅਪਨੈ ਬੀਚਾਰਿ ਅਸਵਾਰੀ ਕੀਜੈ ॥
ਸਹਜ ਕੈ ਪਾਵੜੈ ਪਗੁ ਧਰਿ ਲੀਜੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
अपनै बीचारि असवारी कीजै ॥
सहज कै पावड़ै पगु धरि लीजै ॥१॥ रहाउ ॥
Apnai bīcẖār asvārī kījai.
Sahj kai pāvṛai pag ḏẖar lījai. ||1|| rahā▫o.
I made self-reflection my mount,
and in the stirrups of intuitive poise, I placed my feet. ||1||Pause||
ਆਤਮਾ ਕੇ ਬੀਚਾਰ ਮੈ ਜੋ ਰਹਣਾ ਕੀਆ ਆਤਮ ਬ੍ਰਹਮ ਰੂਪ ਹੈ ਏਹ ਮਨ ਘੋੜੇ ਪਰ ਅਸਵਾਰੀ ਕਰੀਏ ਵਾ ਹਮ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਤੁਮ ਭੀ ਕਰੋ॥ ❀ਪ੍ਰਸ਼ਨ: ਈਹਾਂ ਪਾਇੜੇ ਕੌਣ ਹੈਂ? ਉੱਤ੍ਰ॥ ਗਿਆਨ ਕੇ ਪਾਵੜੇ ਪਰ ਬੁਧੀ ਰੂਪੀ ਪੈਰੋਂ ਕੋ ਧਰ ਲੀਜੀਏ ਹਮਨੇ ਧਰੇ ਹੈਂ॥ ਜੇ ਕਹੇ ਚਾਬਕ ਸਮ ਕੌਣ ਬੋਲੀ ਦੇ ਕਰਮਨ ਰੂਪ ਘੋੜੇ ਕੋ ਫੇਰਤੇ ਹੋ? ਤਿਸ ਪਰ ਕਹਤੇ ਹੈਂ॥
ਚਲੁ ਰੇ ਬੈਕੁੰਠ ਤੁਝਹਿ ਲੇ ਤਾਰਉ ॥
ਹਿਚਹਿ ਤ ਪ੍ਰੇਮ ਕੈ ਚਾਬੁਕ ਮਾਰਉ ॥੨॥
चलु रे बैकुंठ तुझहि ले तारउ ॥
हिचहि त प्रेम कै चाबुक मारउ ॥२॥
Cẖal re baikunṯẖ ṯujẖėh le ṯāra▫o.
Hicẖėh ṯa parem kai cẖābuk māra▫o. ||2||
Come, and let me ride you to heaven.
If you hold back, then I shall strike you with the whip of spiritual love. ||2||
ਰੇ ਮਨ ਘੋੜੇ (ਬੈਕੰੁਠ) ਅਬਨਾਸੀ ਪਦ ਮੇ ਚਲੁ ਤੇਰੇ ਕੋ ਸੰਸਾਰ ਸਮੁੰਦਰ ਸੇ ਤਾਰ ਲੇਵਉ ਤਰਨੇ ਮੈਂ ਅਸੰਕਾ ਨਹੀਂ ਦਰਿਆਈ ਘੋੜੇ ਤਰ ਜਾਤੇ ਹੈਂ। ਜੇਕਰ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਕੀ ਤਰਫ ਸੇ (ਹਿਚਹਿ) ਮੁੜੇਗਾ ਤੋ ਤੇਰੇ ਕੋ ਪ੍ਰੇਮ ਕੇ ਚਾਬਕ ਮਾਰੂੰਗਾ॥੨॥
ਕਹਤ ਕਬੀਰ ਭਲੇ ਅਸਵਾਰਾ ॥
ਬੇਦ ਕਤੇਬ ਤੇ ਰਹਹਿ ਨਿਰਾਰਾ ॥੩॥੩੧॥
कहत कबीर भले असवारा ॥
बेद कतेब ते रहहि निरारा ॥३॥३१॥
Kahaṯ Kabīr bẖale asvārā.
Beḏ kaṯeb ṯe rahėh nirārā. ||3||31||
Says Kabeer, those are the best riders,
who remain detached from the Vedas, the Koran and the Bible. ||3||31||
ਕਬੀਰ ਜੀ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਵਹੁ ਸ੍ਰੇਸ਼ਟ ਅਸਵਾਰ ਹੈਂ ਜਿਨੋਂ ਕਾ ਮਨ ਬੇਦ ਕੇ ਕਹੇ ਹੂਏ ਕਰਮ ਕਾਂਡੋ ਸੇ ਔਰ ਕਤਾਬੋਂ ਕੀ ਕਹੀ ਹੂਈ ਸ਼ਰਾ ਸੇ ਨਿਆਰਾ ਰਹਤਾ ਹੈ ਭਾਵ ਏਹ ਕਿ ਬੇਦ ਬੰਧਨ ਸੇ ਰਹਤ ਹੈਂ॥੩॥੩੧॥
ਗਉੜੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ॥
गउड़ी कबीर जी ॥
Ga▫oṛī Kabīr jī.
Gauree, Kabeer Jee:
ਏਕ ਰਜੋਗੁਣੀ ਭੋਗੀ ਪੁਰਸ ਮ੍ਰਿਤਕ ਹੂਆ ਤਿਸ ਕੋ ਦੇਖਕਰ ਜਨਮ ਮਰਨ ਕੀ ਨਿਵਿਰਤੀ ਕੇ ਵਾਸਤੇ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਆਗੇ ਬੇਨਤੀ ਕਰਤੇ ਹੈਂ॥
ਜਿਹ ਮੁਖਿ ਪਾਂਚਉ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਖਾਏ ॥
ਤਿਹ ਮੁਖ ਦੇਖਤ ਲੂਕਟ ਲਾਏ ॥੧॥
जिह मुखि पांचउ अम्रित खाए ॥
तिह मुख देखत लूकट लाए ॥१॥
Jih mukẖ pāʼncẖa▫o amriṯ kẖā▫e.
Ŧih mukẖ ḏekẖaṯ lūkat lā▫e. ||1||
That mouth, which used to eat the five delicacies -
I have seen the flames being applied to that mouth. ||1||
ਜਿਸ ਮੁਖਿ ਕਰ (ਪਾਂਚਉ ਅੰਮ੍ਰਿਤ) ਸਰਬ ਪਦਾਰਥ ਵਾ ਦੂਧ ਦਹੀ ਘ੍ਰਿਤ ਖੰਡ ਸਹਤ ਖਾਏ ਥੇ ਤਿਸ ਮੁਖ ਕੋ ਸਰਬ ਕੇ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਸਬੰਧੀ ਲੋਕੋਂ ਨੇ ਪ੍ਰਜੁਲਤ ਅਗਨੀ ਕੇ (ਲੂਕਟ) ਮੁਆਤੇ ਵਾ ਲਾਂਬੂ ਲਾਏ ਹੈਂ॥੧॥
ਇਕੁ ਦੁਖੁ ਰਾਮ ਰਾਇ ਕਾਟਹੁ ਮੇਰਾ ॥
ਅਗਨਿ ਦਹੈ ਅਰੁ ਗਰਭ ਬਸੇਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
इकु दुखु राम राइ काटहु मेरा ॥
अगनि दहै अरु गरभ बसेरा ॥१॥ रहाउ ॥
Ik ḏukẖ rām rā▫e kātahu merā.
Agan ḏahai ar garabẖ baserā. ||1|| rahā▫o.
O Lord, my King, please rid me of this one affliction:
may I not be burned in fire, or cast into the womb again. ||1||Pause||
ਹੇ ਰਾਮ ਰਾਇ ਮੇਰਾ ਏਕ ਦੁਖ ਕਾਟੋ ਜੇ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਕਹੇ ਵਹੁ ਕੌਨ ਦੁਖ ਹੈ ਸੋ ਕਹੋ॥ ਤਿਸ ਪਰ ਕਹਤੇ ਹੈਂ॥ ਅਗਨੀ ਜਲਾਵਤੀ ਹੈ ਔਰ ਗਰਭ ਮੈ ਬਾਸ ਹੋਤਾ ਹੈ ਭਾਵ ਇਹ ਕਿ ਮ੍ਰਿਤ ਰੂਪੀ ਅਗਨੀ ਜਲਾਵਤੀ ਹੈ ਔਰ ਜਨਮ ਕਾ ਦੁਖ ਹੈ ਜਦ੍ਯਪੀ ਦੋ ਦੁਖ ਕਹੇ ਜਨਮ ਮਰਨ ਕਾ ਤਦ੍ਯਪੀ ਦੁਖਤਾਂ ਜਾਤੀ ਕਰ ਏਕ ਹੀ ਹੈ ਜੋ ਕਹੇ ਤੇਰੇ ਕੋ ਏਹ ਭੈ ਕਹਾਂ ਸੇ ਹੂਆ॥ ਤਿਸ ਪਰ ਕਹਤੇ ਹੈਂ
ਕਾਇਆ ਬਿਗੂਤੀ ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਭਾਤੀ ॥
ਕੋ ਜਾਰੇ ਕੋ ਗਡਿ ਲੇ ਮਾਟੀ ॥੨॥
काइआ बिगूती बहु बिधि भाती ॥
को जारे को गडि ले माटी ॥२॥
Kā▫i▫ā bigūṯī baho biḏẖ bẖāṯī.
Ko jāre ko gad le mātī. ||2||
The body is destroyed by so many ways and means.
Some burn it, and some bury it in the earth. ||2||
(ਕਾਇਆ) ਦੇਹਾਂ ਬਹੁਤੀ ਪ੍ਰਕਾਰੋਂ ਕੀਆਂ ਹੈ ਔਰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪ੍ਰਕਾਰੋਂ ਸੇ (ਬਿਗੂਤੀ) ਖਰਾਬੁ ਹੋਤੀਆਂ ਹੈਂ ਕੋਈ ਅਗਨੀ ਮੈਂ ਜਲਾਵਤੇ ਹੈਂ ਕੋਈ ਮਾਟੀ ਮੈਂ ਦਬਾਇ ਦੇਤੇ ਹੈਂ ਜੇ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਕਹੇ ਜੋ ਤੇਰੀ ਇਛਾ ਹੈ ਕੁਛ ਮਾਂਗ ਲੈ ਤਿਸ ਪਰ ਕਹਤੇ ਹੈਂ॥੨॥
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਹਰਿ ਚਰਣ ਦਿਖਾਵਹੁ ॥
ਪਾਛੈ ਤੇ ਜਮੁ ਕਿਉ ਨ ਪਠਾਵਹੁ ॥੩॥੩੨॥
कहु कबीर हरि चरण दिखावहु ॥
पाछै ते जमु किउ न पठावहु ॥३॥३२॥
Kaho Kabīr har cẖaraṇ ḏikẖāvhu.
Pācẖẖai ṯe jam ki▫o na paṯẖāvhu. ||3||32||
Says Kabeer, O Lord, please reveal to me Your Lotus Feet;
after that, go ahead and send me to my death. ||3||32||
ਕਬੀਰ ਜੀ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਹੇ ਹਰੀ ਮੇਰੇ ਕੋ ਅਪਨੇ ਚਰਨ ਦੇਖਾਵਉ ਤੇਰੇ ਚਰਨੋਂ ਕਾ ਧਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਹੋਵੈ॥ ਜੇ ਕਹੇ ਮੇਰੇ ਚਰਨ ਦੇਖਕਰ ਜਮ ਕੇ ਭੈ ਸੇ ਛੂਟ ਜਾਵੇਂਗਾ। ਤਿਸ ਪਰ ਕਹਤੇ ਹੈਂ॥ ਚਰਨ ਦੇਖਾਵਨੇ ਕੇ ਪੀਛੇ ਜਮ ਜੋ ਧਰਮਰਾਉ ਹੈ ਤਿਸ ਕੋ ਮੇਰੀ ਤਰਫ ਕਿਉਂ ਨ ਭੇਜ ਦੇਹੋ ਅਰਥਾਤ ਜਮ ਕੋ ਬੇਸ਼ਕ ਭੇਜੋ ਜਬ ਤੇਰਾ ਧਿਆਨੁ ਦ੍ਰਿੜ ਹੈ ਤਬ ਮੇਰਾ ਕਿਆ ਕਰ ਲੇਵੇਗਾ ਭਾਵ ਯੇਹਿ ਕਿ ਧਿਆਨ ਪੁਨਾ ਭਜਨ ਕਰ ਜੀਵ ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੁਖ ਸੇ ਰਹਤ ਹੋ ਜਾਤਾ ਹੈ॥੩॥੩੨॥
ਗਉੜੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ॥
गउड़ी कबीर जी ॥
Ga▫oṛī Kabīr jī.
Gauree, Kabeer Jee:
ਕਬੀਰ ਜੀ ਕੇ ਸਮੀਪ ਏਕ ਬੇਸਵਾ ਕਾ ਘਰੁ ਥਾ ਉਸਨੇ ਏਕ ਬਿਸਈ ਕੋ ਕਹਕਰ ਕਬੀਰ ਜੀ ਕੇ ਘਰ ਕੋ ਆਗ ਲਗਵਾ ਦਈ ਕਿ ਏਹੁ ਹਰਿ ਵਕਤ ਊਚੇ ਰਾਮ ਨਾਮ ਬੋਲਕਰ ਮਗਜ਼ ਖਾਤਾ ਹੈ ਔਰੁ ਦੁਖ ਦੇਤਾ ਹੈ ਵਾ ਸੁਤੇ ਆਗ ਲਗੀ ਤਬ ਝੁੰਗੀ ਜਲਨੇ ਲਗੀ ਬੀਚ ਕਬੀਰ ਜੀ ਬੈਠੇ ਭਜਨ ਕਰਤੇ ਥੇ ਸੇਵਕੋਂ ਨੇ ਕਹਾ ਸ੍ਵਾਮੀ ਜੀ ਨਿਕਸੋ ਛਾਨ ਕੋ ਆਗ ਲਗ ਗਈ ਹੈ ਅਰ ਪਵਨ ਬਹੁਤ ਚਲਤਾ ਹੈ ਤਿਸ ਪਰ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਕੋ ਸਰਬ ਰੂਪ ਕਰ ਕਹਤੇ ਹੈਂ॥
ਆਪੇ ਪਾਵਕੁ ਆਪੇ ਪਵਨਾ ॥
ਜਾਰੈ ਖਸਮੁ ਤ ਰਾਖੈ ਕਵਨਾ ॥੧॥
आपे पावकु आपे पवना ॥
जारै खसमु त राखै कवना ॥१॥
Āpe pāvak āpe pavnā.
Jārai kẖasam ṯa rākẖai kavnā. ||1||
He Himself is the fire, and He Himself is the wind.
When our Lord and Master wishes to burn someone, then who can save him? ||1||
ਆਪ ਹੀ ਅਗਨੀ ਹੈ ਔਰ ਆਪ ਹੀ ਪਵਨ ਹੈ ਜਬ ਮਾਲਕ ਜਾਰੇਗਾ ਤਬ ਕੌਨ ਰਾਖੇਗਾ ਭਾਵ ਯਹਿ ਕਿ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਰਖ ਸਕਤਾ ॥੧॥
ਰਾਮ ਜਪਤ ਤਨੁ ਜਰਿ ਕੀ ਨ ਜਾਇ ॥
ਰਾਮ ਨਾਮ ਚਿਤੁ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
राम जपत तनु जरि की न जाइ ॥
राम नाम चितु रहिआ समाइ ॥१॥ रहाउ ॥
Rām japaṯ ṯan jar kī na jā▫e.
Rām nām cẖiṯ rahi▫ā samā▫e. ||1|| rahā▫o.
When I chant the Lord's Name, what does it matter if my body burns?
My consciousness remains absorbed in the Lord's Name. ||1||Pause||
ਹੇ ਭਾਈ ਰਾਮ ਜਪਤੇ ਹੂਏ ਸਰੀਰ ਜਲ ਕਿਉਂ ਨ ਜਾਵੇ ਅਰਥਾਤ ਬੇਸ਼ਕ ਜਲ ਜਾਵੇ ਮੇਰਾ ਤੋ ਚਿਤ ਰਾਮ ਨਾਮ ਮੈ ਸਮਾ ਰਹਾ ਹੈ॥
ਕਾ ਕੋ ਜਰੈ ਕਾਹਿ ਹੋਇ ਹਾਨਿ ॥
ਨਟ ਵਟ ਖੇਲੈ ਸਾਰਿਗਪਾਨਿ ॥੨॥
का को जरै काहि होइ हानि ॥
नट वट खेलै सारिगपानि ॥२॥
Kā ko jarai kāhi ho▫e hān.
Nat vat kẖelai sārigpān. ||2||
Who is burned, and who suffers loss?
The Lord plays, like the juggler with his ball. ||2||
ਜਬ ਸਰਬ ਰੂਪੀ ਵਹੀ ਹੈ ਤਬ ਕਿਸ ਕਾ ਜਲਤਾ ਹੈ ਔਰ ਕਿਸਕਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਤਾ ਹੈ ਜੈਸੇ ਨਟ ਅਨੇਕ ਸ੍ਵਾਂਗ ਕਰਕੇ ਖੇਲਤਾ ਹੈ ਤੈਸੇ ਸਰਬ ਰੂਪ ਹੋ ਕਰ ਹਾਥ ਮੈ ਸਾਰੰਗ ਨਾਮੁ ਧਨਖ ਕੇ ਧਾਰਨੇ ਵਾਲਾ ਬਿਸਨ ਹੀ ਖੇਡ ਰਹਾ ਹੈ ਵਾ ਜੈਸੇ ਮਦਾਰੀ ਕਾ ਬੇਟਾ ਉਸ ਕੇ ਕਹਣੇ ਕਰ ਕਭੀ ਗੁਲੇਲ ਕੇ ਊਪਰ ਚੜਤਾ ਹੈ ਕਬੀ ਨੀਚੇ ਆਵਤਾ ਹੈ ਤੈਸੇ ਸਭ ਚੜਾਉ ਉਤਰਾਉ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਕਾ ਹੈ॥
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਅਖਰ ਦੁਇ ਭਾਖਿ ॥
ਹੋਇਗਾ ਖਸਮੁ ਤ ਲੇਇਗਾ ਰਾਖਿ ॥੩॥੩੩॥
कहु कबीर अखर दुइ भाखि ॥
होइगा खसमु त लेइगा राखि ॥३॥३३॥
Kaho Kabīr akẖar ḏu▫e bẖākẖ.
Ho▫igā kẖasam ṯa le▫igā rākẖ. ||3||33||
Says Kabeer, chant the two letters of the Lord's Name - Raa Maa.
If He is your Lord and Master, He will protect you. ||3||33||
ਸ੍ਰੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਦੋ ਅਖਰ ਜੋ ਰਾਮ ਨਾਮ ਹੈਂ ਤਿਸ ਕੋ ਉਚਾਰਤੇ ਹੈਂ ਜੋ ਕੋਈ ਹਮਾਰਾ ਖਸਮ ਹੋਵੇਗਾ ਸੋ ਰਾਖ ਲੇਵੇਗਾ ਇਤਨੇ ਮੈਂ ਅਗਨੀ ਸਾਂਤ ਹੋ ਗਈ॥੩॥੩੩॥
ਗਉੜੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ਦੁਪਦੇ ॥
ਨਾ ਮੈ ਜੋਗ ਧਿਆਨ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥
ਬਿਨੁ ਬੈਰਾਗ ਨ ਛੂਟਸਿ ਮਾਇਆ ॥੧॥
गउड़ी कबीर जी दुपदे ॥
ना मै जोग धिआन चितु लाइआ ॥
बिनु बैराग न छूटसि माइआ ॥१॥
Ga▫oṛī Kabīr jī ḏupḏe.
Nā mai jog ḏẖi▫ān cẖiṯ lā▫i▫ā.
Bin bairāg na cẖẖūtas mā▫i▫ā. ||1||
Gauree, Kabeer Jee, Du-Padas:
I have not practiced Yoga, or focused my consciousness on meditation.
Without renunciation, I cannot escape Maya. ||1||
ਪ੍ਰਸ਼ਨ: ਮੈਨੇ ਜੋ ਮਾਰਗ ਕੇ ਧਿਆਨ ਰੂਪ ਅੰਗ ਕਰਕੇ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਮੈਂ ਚਿਤ ਨਹੀਂ ਲਾਇਆ ਜੇ ਕਹੇ ਨ ਧਿਆਨ ਕਰਣੇ ਮੈਂ ਕੌਣ ਕਾਰਣ ਹੈ॥ ਤਿਸ ਪਰ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਮੈਂ ਵੈਰਾਗ ਸੇ ਬਿਨਾਂ ਹਾਂ ਇਸੀ ਕਰ ਮੇਰੇ ਮਨ ਸੇ ਮਾਇਆ ਨਹੀਂ ਛੂਟਤੀ ਭਾਵ ਏਹ ਕਿ ਜਬ ਤਕ ਮਾਇਆ ਮੈਂ ਮਨ ਲਗ ਰਹਾ ਹੈ ਤਬ ਤਕ ਧਿਆਨੁ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ ਹੈ॥੧॥
ਕੈਸੇ ਜੀਵਨੁ ਹੋਇ ਹਮਾਰਾ ॥
ਜਬ ਨ ਹੋਇ ਰਾਮ ਨਾਮ ਅਧਾਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
कैसे जीवनु होइ हमारा ॥
जब न होइ राम नाम अधारा ॥१॥ रहाउ ॥
Kaise jīvan ho▫e hamārā.
Jab na ho▫e rām nām aḏẖārā. ||1|| rahā▫o.
How have I passed my life?
I have not taken the Lord's Name as my Support. ||1||Pause||
ਜਬ ਰਾਮ ਨਾਮ ਕਾ ਅਧਾਰ ਨ ਹੋਵੇ ਤਬ ਹਮਾਰਾ ਜੀਵਨ ਕੈਸੇ ਹੋਵੇ ਅਰਥਾਤ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ॥ ❀ਪ੍ਰਸ਼ਨ: ਨਾਮ ਸੇ ਬਿਨਾਂ ਔਰ ਜੋਗ ਆਦਿ ਸਾਧਨ ਭੀ ਆਪਨੇ ਕੀਏ ਹੋਵੇਂਗੇ ਤਿਨਕਾ ਅਧਾਰ ਹੋਵੇਗਾ॥ ਉੱਤ੍ਰ॥
