ਹਰਿ ਅੰਦਰਲਾ ਪਾਪੁ ਪੰਚਾ ਨੋ ਉਘਾ ਕਰਿ ਵੇਖਾਲਿਆ ॥
हरि अंदरला पापु पंचा नो उघा करि वेखालिआ ॥
Har anḋarlaa paap panchaa no ugʰaa kar vékʰaali▫aa.
The Lord has exposed the penitent’s secret sin to the elders.
|
ਧਰਮ ਰਾਇ ਜਮਕੰਕਰਾ ਨੋ ਆਖਿ ਛਡਿਆ ਏਸੁ ਤਪੇ ਨੋ ਤਿਥੈ ਖੜਿ ਪਾਇਹੁ ਜਿਥੈ ਮਹਾ ਮਹਾਂ ਹਤਿਆਰਿਆ ॥
धरम राइ जमकंकरा नो आखि छडिआ एसु तपे नो तिथै खड़ि पाइहु जिथै महा महां हतिआरिआ ॥
Ḋʰaram raa▫é jamkankraa no aakʰ chʰadi▫aa és ṫapé no ṫiṫʰæ kʰaṛ paa▫ihu jiṫʰæ mahaa mahaaⁿ haṫi▫aari▫aa.
The Righteous Judge of Dharma said to the Messenger of Death, “Take this penitent and put him with the worst of the worst murderers”.
|
ਫਿਰਿ ਏਸੁ ਤਪੇ ਦੈ ਮੁਹਿ ਕੋਈ ਲਗਹੁ ਨਾਹੀ ਏਹੁ ਸਤਿਗੁਰਿ ਹੈ ਫਿਟਕਾਰਿਆ ॥
फिरि एसु तपे दै मुहि कोई लगहु नाही एहु सतिगुरि है फिटकारिआ ॥
Fir és ṫapé ḋæ muhi ko▫ee lagahu naahee éhu saṫgur hæ fitkaari▫aa.
No one is to look at the face of this penitent again. He has been cursed by the True Guru.
|
ਹਰਿ ਕੈ ਦਰਿ ਵਰਤਿਆ ਸੁ ਨਾਨਕਿ ਆਖਿ ਸੁਣਾਇਆ ॥
हरि कै दरि वरतिआ सु नानकि आखि सुणाइआ ॥
Har kæ ḋar varṫi▫aa so Naanak aakʰ suṇaa▫i▫aa.
Nanak speaks and reveals what has taken place in the Court of the Lord.
|
ਸੋ ਬੂਝੈ ਜੁ ਦਯਿ ਸਵਾਰਿਆ ॥੧॥
सो बूझै जु दयि सवारिआ ॥१॥
So boojʰæ jo ḋa▫yi savaari▫aa. ||1||
He alone understands, who is blessed and adorned by the Lord. ||1||
|
ਮਃ ੪ ॥
मः ४ ॥
Mėhlaa 4.
Fourth Mehl:
|
ਹਰਿ ਭਗਤਾਂ ਹਰਿ ਆਰਾਧਿਆ ਹਰਿ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥
हरि भगतां हरि आराधिआ हरि की वडिआई ॥
Har bʰagṫaaⁿ har aaraaḋʰi▫aa har kee vadi▫aa▫ee.
The devotees of the Lord worship and adore the Lord, and the glorious greatness of the Lord.
|
ਹਰਿ ਕੀਰਤਨੁ ਭਗਤ ਨਿਤ ਗਾਂਵਦੇ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸੁਖਦਾਈ ॥
हरि कीरतनु भगत नित गांवदे हरि नामु सुखदाई ॥
Har keerṫan bʰagaṫ niṫ gaaⁿvḋé har naam sukʰ▫ḋaa▫ee.
The Lord’s devotees continually sing the Kirtan of His Praises; the Name of the Lord is the Giver of peace.
|
ਹਰਿ ਭਗਤਾਂ ਨੋ ਨਿਤ ਨਾਵੈ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਬਖਸੀਅਨੁ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਈ ॥
हरि भगतां नो नित नावै दी वडिआई बखसीअनु नित चड़ै सवाई ॥
Har bʰagṫaaⁿ no niṫ naavæ ḋee vadi▫aa▫ee bakʰsee▫an niṫ chaṛæ savaa▫ee.
The Lord ever bestows upon His devotees the glorious greatness of His Name, which increases day by day.
|
ਹਰਿ ਭਗਤਾਂ ਨੋ ਥਿਰੁ ਘਰੀ ਬਹਾਲਿਅਨੁ ਅਪਣੀ ਪੈਜ ਰਖਾਈ ॥
हरि भगतां नो थिरु घरी बहालिअनु अपणी पैज रखाई ॥
Har bʰagṫaaⁿ no ṫʰir gʰaree bahaali▫an apṇee pæj rakʰaa▫ee.
The Lord inspires His devotees to sit, steady and stable, in the home of their inner being. He preserves their honor.
|
ਨਿੰਦਕਾਂ ਪਾਸਹੁ ਹਰਿ ਲੇਖਾ ਮੰਗਸੀ ਬਹੁ ਦੇਇ ਸਜਾਈ ॥
निंदकां पासहु हरि लेखा मंगसी बहु देइ सजाई ॥
Ninḋkaaⁿ paashu har lékʰaa mangsee baho ḋé▫é sajaa▫ee.
The Lord summons the slanderers to answer for their accounts, and He punishes them severely.
|
ਜੇਹਾ ਨਿੰਦਕ ਅਪਣੈ ਜੀਇ ਕਮਾਵਦੇ ਤੇਹੋ ਫਲੁ ਪਾਈ ॥
जेहा निंदक अपणै जीइ कमावदे तेहो फलु पाई ॥
Jéhaa ninḋak apṇæ jee▫é kamaavḋé ṫého fal paa▫ee.
As the slanderers think of acting, so are the fruits they obtain.
|
ਅੰਦਰਿ ਕਮਾਣਾ ਸਰਪਰ ਉਘੜੈ ਭਾਵੈ ਕੋਈ ਬਹਿ ਧਰਤੀ ਵਿਚਿ ਕਮਾਈ ॥
अंदरि कमाणा सरपर उघड़ै भावै कोई बहि धरती विचि कमाई ॥
Anḋar kamaaṇaa sarpar ugʰ▫ṛæ bʰaavæ ko▫ee bahi ḋʰarṫee vich kamaa▫ee.
Actions done in secrecy are sure to come to light, even if one does it underground.
|
ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਦੇਖਿ ਵਿਗਸਿਆ ਹਰਿ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥੨॥
जन नानकु देखि विगसिआ हरि की वडिआई ॥२॥
Jan Naanak ḋékʰ vigsi▫aa har kee vadi▫aa▫ee. ||2||
Servant Nanak blossoms forth in joy, beholding the glorious greatness of the Lord. ||2||
|
ਪਉੜੀ ਮਃ ੫ ॥
पउड़ी मः ५ ॥
Pa▫oṛee mėhlaa 5.
Pauree, Fifth Mehl:
|
ਭਗਤ ਜਨਾਂ ਕਾ ਰਾਖਾ ਹਰਿ ਆਪਿ ਹੈ ਕਿਆ ਪਾਪੀ ਕਰੀਐ ॥
भगत जनां का राखा हरि आपि है किआ पापी करीऐ ॥
Bʰagaṫ janaaⁿ kaa raakʰaa har aap hæ ki▫aa paapee karee▫æ.
The Lord Himself is the Protector of His devotees; what can the sinner do to them?
|
ਗੁਮਾਨੁ ਕਰਹਿ ਮੂੜ ਗੁਮਾਨੀਆ ਵਿਸੁ ਖਾਧੀ ਮਰੀਐ ॥
गुमानु करहि मूड़ गुमानीआ विसु खाधी मरीऐ ॥
Gumaan karahi mooṛ gumaanee▫aa vis kʰaaḋʰee maree▫æ.
The proud fool acts in pride, and eating his own poison, he dies.
|
ਆਇ ਲਗੇ ਨੀ ਦਿਹ ਥੋੜੜੇ ਜਿਉ ਪਕਾ ਖੇਤੁ ਲੁਣੀਐ ॥
आइ लगे नी दिह थोड़ड़े जिउ पका खेतु लुणीऐ ॥
Aa▫é lagé nee ḋih ṫʰoṛ▫ṛé ji▫o pakaa kʰéṫ luṇee▫æ.
His few days have come to an end, and he is cut down like the crop at harvest.
|
ਜੇਹੇ ਕਰਮ ਕਮਾਵਦੇ ਤੇਵੇਹੋ ਭਣੀਐ ॥
जेहे करम कमावदे तेवेहो भणीऐ ॥
Jéhé karam kamaavḋé ṫévého bʰaṇee▫æ.
According to one’s actions, so is one spoken of.
|
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਾ ਖਸਮੁ ਵਡਾ ਹੈ ਸਭਨਾ ਦਾ ਧਣੀਐ ॥੩੦॥
जन नानक का खसमु वडा है सभना दा धणीऐ ॥३०॥
Jan Naanak kaa kʰasam vadaa hæ sabʰnaa ḋaa ḋʰaṇee▫æ. ||30||
Glorious and great is the Lord and Master of servant Nanak; He is the Master of all. ||30||
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
सलोक मः ४ ॥
Salok mėhlaa 4.
Shalok, Fourth Mehl:
|
ਮਨਮੁਖ ਮੂਲਹੁ ਭੁਲਿਆ ਵਿਚਿ ਲਬੁ ਲੋਭੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥
मनमुख मूलहु भुलिआ विचि लबु लोभु अहंकारु ॥
Manmukʰ moolhu bʰuli▫aa vich lab lobʰ ahaⁿkaar.
The self-willed Manmukhs forget the Primal Lord, the Source of all; they are caught in greed and egotism.
|
ਝਗੜਾ ਕਰਦਿਆ ਅਨਦਿਨੁ ਗੁਦਰੈ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰਹਿ ਵੀਚਾਰੁ ॥
झगड़ा करदिआ अनदिनु गुदरै सबदि न करहि वीचारु ॥
Jʰagṛaa karḋi▫aa an▫ḋin guḋræ sabaḋ na karahi veechaar.
They pass their nights and days in conflict and struggle; they do not contemplate the Word of the Shabad.
|
ਸੁਧਿ ਮਤਿ ਕਰਤੈ ਸਭ ਹਿਰਿ ਲਈ ਬੋਲਨਿ ਸਭੁ ਵਿਕਾਰੁ ॥
सुधि मति करतै सभ हिरि लई बोलनि सभु विकारु ॥
Suḋʰ maṫ karṫæ sabʰ hir la▫ee bolan sabʰ vikaar.
The Creator has taken away all their understanding and purity; all their speech is evil and corrupt.
|
ਦਿਤੈ ਕਿਤੈ ਨ ਸੰਤੋਖੀਅਹਿ ਅੰਤਰਿ ਤਿਸਨਾ ਬਹੁ ਅਗਿਆਨੁ ਅੰਧੵਾਰੁ ॥
दितै कितै न संतोखीअहि अंतरि तिसना बहु अगिआनु अंध्यारु ॥
Ḋiṫæ kiṫæ na sanṫokʰee▫ah anṫar ṫisnaa baho agi▫aan anḋʰ▫yaar.
No matter what they are given, they are not satisfied; within their hearts there is great desire, ignorance and darkness.
|
ਨਾਨਕ ਮਨਮੁਖਾ ਨਾਲੋ ਤੁਟੀ ਭਲੀ ਜਿਨ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਪਿਆਰੁ ॥੧॥
नानक मनमुखा नालो तुटी भली जिन माइआ मोह पिआरु ॥१॥
Naanak manmukʰaa naalo ṫutee bʰalee jin maa▫i▫aa moh pi▫aar. ||1||
O Nanak! It is good to break away from the self-willed Manmukhs, who have love and attachment to Maya. ||1||
|
ਮਃ ੪ ॥
मः ४ ॥
Mėhlaa 4.
Fourth Mehl:
|
ਜਿਨਾ ਅੰਦਰਿ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਹੈ ਤਿਨੑਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਹੋਇ ॥
जिना अंदरि दूजा भाउ है तिन्हा गुरमुखि प्रीति न होइ ॥
Jinaa anḋar ḋoojaa bʰaa▫o hæ ṫinĥaa gurmukʰ pareeṫ na ho▫é.
Those whose hearts are filled with the love of duality, do not love the Gurmukhs.
|
ਓਹੁ ਆਵੈ ਜਾਇ ਭਵਾਈਐ ਸੁਪਨੈ ਸੁਖੁ ਨ ਕੋਇ ॥
ओहु आवै जाइ भवाईऐ सुपनै सुखु न कोइ ॥
Ohu aavæ jaa▫é bʰavaa▫ee▫æ supnæ sukʰ na ko▫é.
They come and go, and wander in reincarnation; even in their dreams, they find no peace.
|
ਕੂੜੁ ਕਮਾਵੈ ਕੂੜੁ ਉਚਰੈ ਕੂੜਿ ਲਗਿਆ ਕੂੜੁ ਹੋਇ ॥
कूड़ु कमावै कूड़ु उचरै कूड़ि लगिआ कूड़ु होइ ॥
Kooṛ kamaavæ kooṛ uchræ kooṛ lagi▫aa kooṛ ho▫é.
They practice falsehood and they speak falsehood; attached to falsehood, they become false.
|
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਸਭੁ ਦੁਖੁ ਹੈ ਦੁਖਿ ਬਿਨਸੈ ਦੁਖੁ ਰੋਇ ॥
माइआ मोहु सभु दुखु है दुखि बिनसै दुखु रोइ ॥
Maa▫i▫aa moh sabʰ ḋukʰ hæ ḋukʰ binsæ ḋukʰ ro▫é.
The love of Maya is total pain; in pain they perish, and in pain they cry out.
|
ਨਾਨਕ ਧਾਤੁ ਲਿਵੈ ਜੋੜੁ ਨ ਆਵਈ ਜੇ ਲੋਚੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
नानक धातु लिवै जोड़ु न आवई जे लोचै सभु कोइ ॥
Naanak ḋʰaaṫ livæ joṛ na aavee jé lochæ sabʰ ko▫é.
O Nanak! There can be no union between the love of worldliness and the love of the Lord, no matter how much everyone may desire it.
|
ਜਿਨ ਕਉ ਪੋਤੈ ਪੁੰਨੁ ਪਇਆ ਤਿਨਾ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥੨॥
जिन कउ पोतै पुंनु पइआ तिना गुर सबदी सुखु होइ ॥२॥
Jin ka▫o poṫæ punn pa▫i▫aa ṫinaa gur sabḋee sukʰ ho▫é. ||2||
Those who have the treasure of virtuous deeds find peace through the Word of the Guru’s Shabad. ||2||
|
ਪਉੜੀ ਮਃ ੫ ॥
पउड़ी मः ५ ॥
Pa▫oṛee mėhlaa 5.
Pauree, Fifth Mehl:
|
ਨਾਨਕ ਵੀਚਾਰਹਿ ਸੰਤ ਮੁਨਿ ਜਨਾਂ ਚਾਰਿ ਵੇਦ ਕਹੰਦੇ ॥
नानक वीचारहि संत मुनि जनां चारि वेद कहंदे ॥
Naanak vichaarėh sanṫ mun janaaⁿ chaar véḋ kahanḋé.
O Nanak! The Saints and the silent sages think, and the four Vedas proclaim,
|
ਭਗਤ ਮੁਖੈ ਤੇ ਬੋਲਦੇ ਸੇ ਵਚਨ ਹੋਵੰਦੇ ॥
भगत मुखै ते बोलदे से वचन होवंदे ॥
Bʰagaṫ mukʰæ ṫé bolḋé sé vachan hovanḋé.
that whatever the Lord’s devotees speak comes to pass.
|
ਪਰਗਟ ਪਾਹਾਰੈ ਜਾਪਦੇ ਸਭਿ ਲੋਕ ਸੁਣੰਦੇ ॥
परगट पाहारै जापदे सभि लोक सुणंदे ॥
Pargat pahaaræ jaapḋé sabʰ lok suṇanḋé.
He is revealed in His cosmic workshop; all people hear of it.
|
ਸੁਖੁ ਨ ਪਾਇਨਿ ਮੁਗਧ ਨਰ ਸੰਤ ਨਾਲਿ ਖਹੰਦੇ ॥
सुखु न पाइनि मुगध नर संत नालि खहंदे ॥
Sukʰ na paa▫in mugaḋʰ nar sanṫ naal kʰahanḋé.
The foolish people, who fight with the Saints, find no peace.
|
ਓਇ ਲੋਚਨਿ ਓਨਾ ਗੁਣਾ ਨੋ ਓਇ ਅਹੰਕਾਰਿ ਸੜੰਦੇ ॥
ओइ लोचनि ओना गुणा नो ओइ अहंकारि सड़ंदे ॥
O▫é lochan onaa guṇaa no o▫é ahaⁿkaar saṛanḋé.
The Saints seek to bless them with virtue, but they are burning with egotism.
|
ਓਇ ਵੇਚਾਰੇ ਕਿਆ ਕਰਹਿ ਜਾਂ ਭਾਗ ਧੁਰਿ ਮੰਦੇ ॥
ओइ वेचारे किआ करहि जां भाग धुरि मंदे ॥
O▫é véchaaré ki▫aa karahi jaaⁿ bʰaag ḋʰur manḋé.
What can those wretched ones do? Their evil destiny was preordained.
|
