ਜਿਸ ਨੋ ਦਇਆਲੁ ਹੋਵੈ ਮੇਰਾ ਸੁਆਮੀ ਤਿਸੁ ਗੁਰਸਿਖ ਗੁਰੂ ਉਪਦੇਸੁ ਸੁਣਾਵੈ ॥
जिस नो दइआलु होवै मेरा सुआमी तिसु गुरसिख गुरू उपदेसु सुणावै ॥
Jis no ḋa▫i▫aal hovæ méraa su▫aamee ṫis gursikʰ guroo upḋés suṇaavæ.
That person, unto whom my Lord and Master is kind and compassionate - upon that GurSikh, the Guru’s Teachings are bestowed.
|
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਧੂੜਿ ਮੰਗੈ ਤਿਸੁ ਗੁਰਸਿਖ ਕੀ ਜੋ ਆਪਿ ਜਪੈ ਅਵਰਹ ਨਾਮੁ ਜਪਾਵੈ ॥੨॥
जनु नानकु धूड़ि मंगै तिसु गुरसिख की जो आपि जपै अवरह नामु जपावै ॥२॥
Jan Naanak ḋʰooṛ mangæ ṫis gursikʰ kee jo aap japæ avrah naam japaavæ. ||2||
Servant Nanak begs for the dust of the feet of that GurSikh, who himself chants the Naam, and inspires others to chant it. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਜੋ ਤੁਧੁ ਸਚੁ ਧਿਆਇਦੇ ਸੇ ਵਿਰਲੇ ਥੋੜੇ ॥
जो तुधु सचु धिआइदे से विरले थोड़े ॥
Jo ṫuḋʰ sach ḋʰi▫aa▫iḋé sé virlé ṫʰoṛé.
Those who meditate on You, O True Lord - they are very rare.
|
ਜੋ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਇਕੁ ਅਰਾਧਦੇ ਤਿਨ ਕੀ ਬਰਕਤਿ ਖਾਹਿ ਅਸੰਖ ਕਰੋੜੇ ॥
जो मनि चिति इकु अराधदे तिन की बरकति खाहि असंख करोड़े ॥
Jo man chiṫ ik araaḋʰ▫ḋé ṫin kee barkaṫ kʰaahi asaⁿkʰ karoṛé.
Those who worship and adore the One Lord in their conscious minds - through their generosity, countless millions are fed.
|
ਤੁਧੁਨੋ ਸਭ ਧਿਆਇਦੀ ਸੇ ਥਾਇ ਪਏ ਜੋ ਸਾਹਿਬ ਲੋੜੇ ॥
तुधुनो सभ धिआइदी से थाइ पए जो साहिब लोड़े ॥
Ṫuḋʰuno sabʰ ḋʰi▫aa▫iḋee sé ṫʰaa▫é pa▫é jo saahib loṛé.
All meditate on You, but they alone are accepted, who are pleasing to their Lord and Master.
|
ਜੋ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਖਾਦੇ ਪੈਨਦੇ ਸੇ ਮੁਏ ਮਰਿ ਜੰਮੇ ਕੋੜ੍ਹੇ ॥
जो बिनु सतिगुर सेवे खादे पैनदे से मुए मरि जंमे कोड़्हे ॥
Jo bin saṫgur sévé kʰaaḋé pænḋé sé mu▫é mar jammé koṛĥé.
Those who eat and dress without serving the True Guru die; after death, those wretched lepers are consigned to reincarnation.
|
ਓਇ ਹਾਜਰੁ ਮਿਠਾ ਬੋਲਦੇ ਬਾਹਰਿ ਵਿਸੁ ਕਢਹਿ ਮੁਖਿ ਘੋਲੇ ॥
ओइ हाजरु मिठा बोलदे बाहरि विसु कढहि मुखि घोले ॥
O▫é haajar mitʰaa bolḋé baahar vis kadʰėh mukʰ gʰolé.
In His Sublime Presence, they talk sweetly, but behind His back, they exude poison from their mouths.
|
ਮਨਿ ਖੋਟੇ ਦਯਿ ਵਿਛੋੜੇ ॥੧੧॥
मनि खोटे दयि विछोड़े ॥११॥
Man kʰoté ḋa▫yi vichʰoṛé. ||11||
The evil-minded are consigned to separation from the Lord. ||11||
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
सलोक मः ४ ॥
Salok mėhlaa 4.
Shalok, Fourth Mehl:
|
ਮਲੁ ਜੂਈ ਭਰਿਆ ਨੀਲਾ ਕਾਲਾ ਖਿਧੋਲੜਾ ਤਿਨਿ ਵੇਮੁਖਿ ਵੇਮੁਖੈ ਨੋ ਪਾਇਆ ॥
मलु जूई भरिआ नीला काला खिधोलड़ा तिनि वेमुखि वेमुखै नो पाइआ ॥
Mal joo▫ee bʰari▫aa neelaa kaalaa kʰiḋʰolṛaa ṫin væmukʰ vémukʰæ no paa▫i▫aa.
The faithless Baymukh sent out his faithless servant, wearing a blue-black coat, filled with filth and vermin.
|
ਪਾਸਿ ਨ ਦੇਈ ਕੋਈ ਬਹਣਿ ਜਗਤ ਮਹਿ ਗੂਹ ਪੜਿ ਸਗਵੀ ਮਲੁ ਲਾਇ ਮਨਮੁਖੁ ਆਇਆ ॥
पासि न देई कोई बहणि जगत महि गूह पड़ि सगवी मलु लाइ मनमुखु आइआ ॥
Paas na ḋé▫ee ko▫ee bahaṇ jagaṫ mėh gooh paṛ sagvee mal laa▫é manmukʰ aa▫i▫aa.
No one in the world will sit near him; the self-willed Manmukh fell into manure, and returned with even more filth covering him.
|
ਪਰਾਈ ਜੋ ਨਿੰਦਾ ਚੁਗਲੀ ਨੋ ਵੇਮੁਖੁ ਕਰਿ ਕੈ ਭੇਜਿਆ ਓਥੈ ਭੀ ਮੁਹੁ ਕਾਲਾ ਦੁਹਾ ਵੇਮੁਖਾ ਦਾ ਕਰਾਇਆ ॥
पराई जो निंदा चुगली नो वेमुखु करि कै भेजिआ ओथै भी मुहु काला दुहा वेमुखा दा कराइआ ॥
Paraa▫ee jo ninḋaa chuglee no væmukʰ kar kæ bʰéji▫aa oṫʰæ bʰee muhu kaalaa ḋuhaa vémukʰaa ḋaa karaa▫i▫aa.
The faithless Baymukh was sent to slander and back-bite others, but when he went there, the faces of both he and his faithless master were blackened instead.
|
ਤੜ ਸੁਣਿਆ ਸਭਤੁ ਜਗਤ ਵਿਚਿ ਭਾਈ ਵੇਮੁਖੁ ਸਣੈ ਨਫਰੈ ਪਉਲੀ ਪਉਦੀ ਫਾਵਾ ਹੋਇ ਕੈ ਉਠਿ ਘਰਿ ਆਇਆ ॥
तड़ सुणिआ सभतु जगत विचि भाई वेमुखु सणै नफरै पउली पउदी फावा होइ कै उठि घरि आइआ ॥
Ṫaṛ suṇi▫aa sabʰaṫ jagaṫ vich bʰaa▫ee væmukʰ saṇæ nafræ pa▫ulee pa▫uḋee faavaa ho▫é kæ utʰ gʰar aa▫i▫aa.
It was immediately heard throughout the whole world, O Siblings of Destiny, that this faithless man, along with his servant, was kicked and beaten with shoes; in humiliation, they got up and returned to their homes.
|
ਅਗੈ ਸੰਗਤੀ ਕੁੜਮੀ ਵੇਮੁਖੁ ਰਲਣਾ ਨ ਮਿਲੈ ਤਾ ਵਹੁਟੀ ਭਤੀਜੀ ਫਿਰਿ ਆਣਿ ਘਰਿ ਪਾਇਆ ॥
अगै संगती कुड़मी वेमुखु रलणा न मिलै ता वहुटी भतीजीं फिरि आणि घरि पाइआ ॥
Agæ sangṫee kuṛmee væmukʰ ralṇaa na milæ ṫaa vahutee bʰaṫeejeeⁿ fir aaṇ gʰar paa▫i▫aa.
The faithless Baymukh was not allowed to mingle with others; his wife and niece then brought him home to lie down.
|
ਹਲਤੁ ਪਲਤੁ ਦੋਵੈ ਗਏ ਨਿਤ ਭੁਖਾ ਕੂਕੇ ਤਿਹਾਇਆ ॥
हलतु पलतु दोवै गए नित भुखा कूके तिहाइआ ॥
Halaṫ palaṫ ḋovæ ga▫é niṫ bʰukʰaa kooké ṫihaa▫i▫aa.
He has lost both this world and the next; he cries out continually, in hunger and thirst.
|
ਧਨੁ ਧਨੁ ਸੁਆਮੀ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਹੈ ਜਿਨਿ ਨਿਆਉ ਸਚੁ ਬਹਿ ਆਪਿ ਕਰਾਇਆ ॥
धनु धनु सुआमी करता पुरखु है जिनि निआउ सचु बहि आपि कराइआ ॥
Ḋʰan ḋʰan su▫aamee karṫaa purakʰ hæ jin ni▫aa▫o sach bahi aap karaa▫i▫aa.
Blessed, blessed is the Creator, the Primal Being, our Lord and Master; He Himself sits and dispenses true justice.
|
ਜੋ ਨਿੰਦਾ ਕਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਸੋ ਸਾਚੈ ਮਾਰਿ ਪਚਾਇਆ ॥
जो निंदा करे सतिगुर पूरे की सो साचै मारि पचाइआ ॥
Jo ninḋaa karé saṫgur pooré kee so saachæ maar pachaa▫i▫aa.
One who slanders the Perfect True Guru is punished and destroyed by the True Lord.
|
ਏਹੁ ਅਖਰੁ ਤਿਨਿ ਆਖਿਆ ਜਿਨਿ ਜਗਤੁ ਸਭੁ ਉਪਾਇਆ ॥੧॥
एहु अखरु तिनि आखिआ जिनि जगतु सभु उपाइआ ॥१॥
Éhu akʰar ṫin aakʰi▫aa jin jagaṫ sabʰ upaa▫i▫aa. ||1||
This Word is spoken by the One who created the whole universe. ||1||
|
ਮਃ ੪ ॥
मः ४ ॥
Mėhlaa 4.
Fourth Mehl:
|
ਸਾਹਿਬੁ ਜਿਸ ਕਾ ਨੰਗਾ ਭੁਖਾ ਹੋਵੈ ਤਿਸ ਦਾ ਨਫਰੁ ਕਿਥਹੁ ਰਜਿ ਖਾਏ ॥
साहिबु जिस का नंगा भुखा होवै तिस दा नफरु किथहु रजि खाए ॥
Saahib jis kaa nangaa bʰukʰaa hovæ ṫis ḋaa nafar kiṫʰhu raj kʰaa▫é.
One who has a poor beggar for a master - how can he be well-fed?
|
ਜਿ ਸਾਹਿਬ ਕੈ ਘਰਿ ਵਥੁ ਹੋਵੈ ਸੁ ਨਫਰੈ ਹਥਿ ਆਵੈ ਅਣਹੋਦੀ ਕਿਥਹੁ ਪਾਏ ॥
जि साहिब कै घरि वथु होवै सु नफरै हथि आवै अणहोदी किथहु पाए ॥
Jė saahib kæ gʰar vaṫʰ hovæ so nafræ haṫʰ aavæ aṇhoḋee kiṫʰhu paa▫é.
If there is something in his master’s house, he can get it; but how can he get what is not there?
|
ਜਿਸ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਫਿਰਿ ਲੇਖਾ ਮੰਗੀਐ ਸਾ ਸੇਵਾ ਅਉਖੀ ਹੋਈ ॥
जिस दी सेवा कीती फिरि लेखा मंगीऐ सा सेवा अउखी होई ॥
Jis ḋee sévaa keeṫee fir lékʰaa mangee▫æ saa sévaa a▫ukʰee ho▫ee.
Serving him, who will be called to answer for his account? That service is painful and useless.
|
ਨਾਨਕ ਸੇਵਾ ਕਰਹੁ ਹਰਿ ਗੁਰ ਸਫਲ ਦਰਸਨ ਕੀ ਫਿਰਿ ਲੇਖਾ ਮੰਗੈ ਨ ਕੋਈ ॥੨॥
नानक सेवा करहु हरि गुर सफल दरसन की फिरि लेखा मंगै न कोई ॥२॥
Naanak sévaa karahu har gur safal ḋarsan kee fir lékʰaa mangæ na ko▫ee. ||2||
O Nanak! Serve the Guru, the Lord Incarnate; the Blessed Vision of His Darshan is profitable, and in the end, you shall not be called to account. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਨਾਨਕ ਵੀਚਾਰਹਿ ਸੰਤ ਜਨ ਚਾਰਿ ਵੇਦ ਕਹੰਦੇ ॥
नानक वीचारहि संत जन चारि वेद कहंदे ॥
Naanak vichaarėh sanṫ jan chaar véḋ kahanḋé.
O Nanak! The Saints consider, and the four Vedas proclaim,
|
ਭਗਤ ਮੁਖੈ ਤੇ ਬੋਲਦੇ ਸੇ ਵਚਨ ਹੋਵੰਦੇ ॥
भगत मुखै ते बोलदे से वचन होवंदे ॥
Bʰagaṫ mukʰæ ṫé bolḋé sé vachan hovanḋé.
that whatever the Lord’s devotees utter with their mouths, shall come to pass.
|
ਪ੍ਰਗਟ ਪਹਾਰਾ ਜਾਪਦਾ ਸਭਿ ਲੋਕ ਸੁਣੰਦੇ ॥
प्रगट पहारा जापदा सभि लोक सुणंदे ॥
Pargat pahaaraa jaapḋaa sabʰ lok suṇanḋé.
He is manifest in His cosmic workshop. All people hear of this.
|
ਸੁਖੁ ਨ ਪਾਇਨਿ ਮੁਗਧ ਨਰ ਸੰਤ ਨਾਲਿ ਖਹੰਦੇ ॥
सुखु न पाइनि मुगध नर संत नालि खहंदे ॥
Sukʰ na paa▫in mugaḋʰ nar sanṫ naal kʰahanḋé.
The stubborn men who fight with the Saints shall never find peace.
|
ਓਇ ਲੋਚਨਿ ਓਨਾ ਗੁਣੈ ਨੋ ਓਇ ਅਹੰਕਾਰਿ ਸੜੰਦੇ ॥
ओइ लोचनि ओना गुणै नो ओइ अहंकारि सड़ंदे ॥
O▫é lochan onaa guṇæ no o▫é ahaⁿkaar saṛanḋé.
The Saints seek to bless them with virtue, but they only burn in their egos.
|
ਓਇ ਵਿਚਾਰੇ ਕਿਆ ਕਰਹਿ ਜਾ ਭਾਗ ਧੁਰਿ ਮੰਦੇ ॥
ओइ विचारे किआ करहि जा भाग धुरि मंदे ॥
O▫é vichaaré ki▫aa karahi jaa bʰaag ḋʰur manḋé.
What can those wretched ones do, since, from the very beginning, their destiny is cursed with evil.
|
ਜੋ ਮਾਰੇ ਤਿਨਿ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮਿ ਸੇ ਕਿਸੈ ਨ ਸੰਦੇ ॥
जो मारे तिनि पारब्रहमि से किसै न संदे ॥
Jo maaré ṫin paarbarahm sé kisæ na sanḋé.
Those who are struck down by the Supreme Lord God are of no use to anyone.
|
ਵੈਰੁ ਕਰਹਿ ਨਿਰਵੈਰ ਨਾਲਿ ਧਰਮ ਨਿਆਇ ਪਚੰਦੇ ॥
वैरु करहि निरवैर नालि धरम निआइ पचंदे ॥
vær karahi nirvær naal ḋʰaram ni▫aa▫é pachanḋé.
Those who hate the One who has no hatred - according to the true justice of Dharma, they shall perish.
|
ਜੋ ਜੋ ਸੰਤਿ ਸਰਾਪਿਆ ਸੇ ਫਿਰਹਿ ਭਵੰਦੇ ॥
जो जो संति सरापिआ से फिरहि भवंदे ॥
Jo jo sanṫ saraapi▫aa sé firėh bʰavanḋé.
Those who are cursed by the Saints will continue wandering aimlessly.
|
ਪੇਡੁ ਮੁੰਢਾਹੂੰ ਕਟਿਆ ਤਿਸੁ ਡਾਲ ਸੁਕੰਦੇ ॥੧੨॥
पेडु मुंढाहूं कटिआ तिसु डाल सुकंदे ॥१२॥
Péd muⁿdʰaahooⁿ kati▫aa ṫis daal sukanḋé. ||12||
When the tree is cut off at its roots, the branches wither and die. ||12||
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
सलोक मः ४ ॥
Salok mėhlaa 4.
Shalok Fourth Mehl:
|
