ਆਤਮਾ ਰਾਮੁ ਨ ਪੂਜਨੀ ਦੂਜੈ ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
आतमा रामु न पूजनी दूजै किउ सुखु होइ ॥
Aaṫmaa raam na poojnee ḋoojæ ki▫o sukʰ ho▫é.
They do not worship the Lord, the Supreme Soul; how can they find peace in duality?
|
ਹਉਮੈ ਅੰਤਰਿ ਮੈਲੁ ਹੈ ਸਬਦਿ ਨ ਕਾਢਹਿ ਧੋਇ ॥
हउमै अंतरि मैलु है सबदि न काढहि धोइ ॥
Ha▫umæ anṫar mæl hæ sabaḋ na kaadʰėh ḋʰo▫é.
They are filled with the filth of egotism; they do not wash it away with the Word of the Shabad.
|
ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਮੈਲਿਆ ਮੁਏ ਜਨਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਖੋਇ ॥੨੦॥
नानक बिनु नावै मैलिआ मुए जनमु पदारथु खोइ ॥२०॥
Naanak bin naavæ mæli▫aa mu▫é janam paḋaaraṫʰ kʰo▫é. ||20||
O Nanak! Without the Name, they die in their filth; they waste the priceless opportunity of this human life. ||20||
|
ਮਨਮੁਖ ਬੋਲੇ ਅੰਧੁਲੇ ਤਿਸੁ ਮਹਿ ਅਗਨੀ ਕਾ ਵਾਸੁ ॥
मनमुख बोले अंधुले तिसु महि अगनी का वासु ॥
Manmukʰ bolé anḋʰulé ṫis mėh agnee kaa vaas.
The self-willed Manmukhs are deaf and blind; they are filled with the fire of desire.
|
ਬਾਣੀ ਸੁਰਤਿ ਨ ਬੁਝਨੀ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰਹਿ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ॥
बाणी सुरति न बुझनी सबदि न करहि प्रगासु ॥
Baṇee suraṫ na bujʰnee sabaḋ na karahi pargaas.
They have no intuitive understanding of the Guru’s Bani; they are not illuminated with the Shabad.
|
ਓਨਾ ਆਪਣੀ ਅੰਦਰਿ ਸੁਧਿ ਨਹੀ ਗੁਰ ਬਚਨਿ ਨ ਕਰਹਿ ਵਿਸਾਸੁ ॥
ओना आपणी अंदरि सुधि नही गुर बचनि न करहि विसासु ॥
Onaa aapṇee anḋar suḋʰ nahee gur bachan na karahi visaas.
They do not know their own inner being, and they have no faith in the Guru’s Word.
|
ਗਿਆਨੀਆ ਅੰਦਰਿ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਹੈ ਨਿਤ ਹਰਿ ਲਿਵ ਸਦਾ ਵਿਗਾਸੁ ॥
गिआनीआ अंदरि गुर सबदु है नित हरि लिव सदा विगासु ॥
Gi▫aanee▫aa anḋar gur sabaḋ hæ niṫ har liv saḋaa vigaas.
The Word of the Guru’s Shabad is within the being of the spiritually wise ones. They always blossom in His love.
|
ਹਰਿ ਗਿਆਨੀਆ ਕੀ ਰਖਦਾ ਹਉ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੀ ਤਾਸੁ ॥
हरि गिआनीआ की रखदा हउ सद बलिहारी तासु ॥
Har gi▫aanee▫aa kee rakʰ▫ḋaa ha▫o saḋ balihaaree ṫaas.
The Lord saves the honor of the spiritually wise ones. I am forever a sacrifice to them.
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜੋ ਹਰਿ ਸੇਵਦੇ ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਤਾ ਕਾ ਦਾਸੁ ॥੨੧॥
गुरमुखि जो हरि सेवदे जन नानकु ता का दासु ॥२१॥
Gurmukʰ jo har sévḋé jan Naanak ṫaa kaa ḋaas. ||21||
Servant Nanak is the slave of those Gurmukhs who serve the Lord. ||21||
|
ਮਾਇਆ ਭੁਇਅੰਗਮੁ ਸਰਪੁ ਹੈ ਜਗੁ ਘੇਰਿਆ ਬਿਖੁ ਮਾਇ ॥
माइआ भुइअंगमु सरपु है जगु घेरिआ बिखु माइ ॥
Maa▫i▫aa bʰu▫i▫angam sarap hæ jag gʰéri▫aa bikʰ maa▫é.
The poisonous snake, the serpent of Maya, has surrounded the world with its coils, O mother!
|
ਬਿਖੁ ਕਾ ਮਾਰਣੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹੈ ਗੁਰ ਗਰੁੜ ਸਬਦੁ ਮੁਖਿ ਪਾਇ ॥
बिखु का मारणु हरि नामु है गुर गरुड़ सबदु मुखि पाइ ॥
Bikʰ kaa maaraṇ har naam hæ gur garuṛ sabaḋ mukʰ paa▫é.
The antidote to this poisonous venom is the Name of the Lord; the Guru places the magic spell of the Shabad into the mouth.
|
ਜਿਨ ਕਉ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਆਇ ॥
जिन कउ पूरबि लिखिआ तिन सतिगुरु मिलिआ आइ ॥
Jin ka▫o poorab likʰi▫aa ṫin saṫgur mili▫aa aa▫é.
Those who are blessed with such preordained destiny come and meet the True Guru.
|
ਮਿਲਿ ਸਤਿਗੁਰ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇਆ ਬਿਖੁ ਹਉਮੈ ਗਇਆ ਬਿਲਾਇ ॥
मिलि सतिगुर निरमलु होइआ बिखु हउमै गइआ बिलाइ ॥
Mil saṫgur nirmal ho▫i▫aa bikʰ ha▫umæ ga▫i▫aa bilaa▫é.
Meeting with the True Guru, they become immaculate, and the poison of egotism is eradicated.
|
ਗੁਰਮੁਖਾ ਕੇ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਸੋਭਾ ਪਾਇ ॥
गुरमुखा के मुख उजले हरि दरगह सोभा पाइ ॥
Gurmukʰaa ké mukʰ ujlé har ḋargėh sobʰaa paa▫é.
Radiant and bright are the faces of the Gurmukhs; they are honored in the Court of the Lord.
|
ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਸਦਾ ਕੁਰਬਾਣੁ ਤਿਨ ਜੋ ਚਾਲਹਿ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਇ ॥੨੨॥
जन नानकु सदा कुरबाणु तिन जो चालहि सतिगुर भाइ ॥२२॥
Jan Naanak saḋaa kurbaaṇ ṫin jo chaalėh saṫgur bʰaa▫é. ||22||
Servant Nanak is forever a sacrifice to those who walk in harmony with the Will of the True Guru. ||22||
|
ਸਤਿਗੁਰ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਵੈਰੁ ਹੈ ਨਿਤ ਹਿਰਦੈ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
सतिगुर पुरखु निरवैरु है नित हिरदै हरि लिव लाइ ॥
Saṫgur purakʰ nirvær hæ niṫ hirḋæ har liv laa▫é.
The True Guru, the Primal Being, has no hatred or vengeance. His heart is constantly attuned to the Lord.
|
ਨਿਰਵੈਰੈ ਨਾਲਿ ਵੈਰੁ ਰਚਾਇਦਾ ਅਪਣੈ ਘਰਿ ਲੂਕੀ ਲਾਇ ॥
निरवैरै नालि वैरु रचाइदा अपणै घरि लूकी लाइ ॥
Nirværæ naal vær rachaa▫iḋaa apṇæ gʰar lookee laa▫é.
Whoever directs hatred against the Guru, who has no hatred at all, only sets his own home on fire.
|
ਅੰਤਰਿ ਕ੍ਰੋਧੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ਹੈ ਅਨਦਿਨੁ ਜਲੈ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਪਾਇ ॥
अंतरि क्रोधु अहंकारु है अनदिनु जलै सदा दुखु पाइ ॥
Anṫar kroḋʰ ahaⁿkaar hæ an▫ḋin jalæ saḋaa ḋukʰ paa▫é.
Anger and egotism are within him night and day; he burns, and suffers constant pain.
|
ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਬੋਲਿ ਨਿਤ ਭਉਕਦੇ ਬਿਖੁ ਖਾਧੇ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥
कूड़ु बोलि बोलि नित भउकदे बिखु खाधे दूजै भाइ ॥
Kooṛ bol bol niṫ bʰa▫ukḋé bikʰ kʰaaḋʰé ḋoojæ bʰaa▫é.
They babble and tell lies, and keep on barking, eating the poison of the love of duality.
|
ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਕਾਰਣਿ ਭਰਮਦੇ ਫਿਰਿ ਘਰਿ ਘਰਿ ਪਤਿ ਗਵਾਇ ॥
बिखु माइआ कारणि भरमदे फिरि घरि घरि पति गवाइ ॥
Bikʰ maa▫i▫aa kaaraṇ bʰaramḋé fir gʰar gʰar paṫ gavaa▫é.
For the sake of the poison of Maya, they wander from house to house, and lose their honor.
|
ਬੇਸੁਆ ਕੇਰੇ ਪੂਤ ਜਿਉ ਪਿਤਾ ਨਾਮੁ ਤਿਸੁ ਜਾਇ ॥
बेसुआ केरे पूत जिउ पिता नामु तिसु जाइ ॥
Bésu▫aa kéré pooṫ ji▫o piṫaa naam ṫis jaa▫é.
They are like the son of a prostitute, who does not know the name of his father.
|
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਨੀ ਕਰਤੈ ਆਪਿ ਖੁਆਇ ॥
हरि हरि नामु न चेतनी करतै आपि खुआइ ॥
Har har naam na chéṫnee karṫæ aap kʰu▫aa▫é.
They do not remember the Name of the Lord, Har, Har; the Creator Himself brings them to ruin.
|
ਹਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀਅਨੁ ਜਨ ਵਿਛੁੜੇ ਆਪਿ ਮਿਲਾਇ ॥
हरि गुरमुखि किरपा धारीअनु जन विछुड़े आपि मिलाइ ॥
Har gurmukʰ kirpaa ḋʰaaree▫an jan vichʰuṛé aap milaa▫é.
The Lord showers His Mercy upon the Gurmukhs, and reunites the separated ones with Himself.
|
ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਤਿਸੁ ਬਲਿਹਾਰਣੈ ਜੋ ਸਤਿਗੁਰ ਲਾਗੇ ਪਾਇ ॥੨੩॥
जन नानकु तिसु बलिहारणै जो सतिगुर लागे पाइ ॥२३॥
Jan Naanak ṫis balihaarṇæ jo saṫgur laagé paa▫é. ||23||
Servant Nanak is a sacrifice to those who fall at the Feet of the True Guru. ||23||
|
ਨਾਮਿ ਲਗੇ ਸੇ ਊਬਰੇ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਜਮ ਪੁਰਿ ਜਾਂਹਿ ॥
नामि लगे से ऊबरे बिनु नावै जम पुरि जांहि ॥
Naam lagé sé oobré bin naavæ jam pur jaaⁿhi.
Those who are attached to the Naam, the Name of the Lord, are saved; without the Name, they must go to the City of Death.
|
ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਸੁਖੁ ਨਹੀ ਆਇ ਗਏ ਪਛੁਤਾਹਿ ॥੨੪॥
नानक बिनु नावै सुखु नही आइ गए पछुताहि ॥२४॥
Naanak bin naavæ sukʰ nahee aa▫é ga▫é pachʰuṫaahi. ||24||
O Nanak! Without the Name, they find no peace; they come and go in reincarnation with regrets. ||24||
|
ਚਿੰਤਾ ਧਾਵਤ ਰਹਿ ਗਏ ਤਾਂ ਮਨਿ ਭਇਆ ਅਨੰਦੁ ॥
चिंता धावत रहि गए तां मनि भइआ अनंदु ॥
Chinṫaa ḋʰaavaṫ rėh ga▫é ṫaaⁿ man bʰa▫i▫aa anand.
When anxiety and wanderings come to an end, the mind becomes happy.
|
ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦੀ ਬੁਝੀਐ ਸਾ ਧਨ ਸੁਤੀ ਨਿਚਿੰਦ ॥
गुर प्रसादी बुझीऐ सा धन सुती निचिंद ॥
Gur parsaadee bujʰee▫æ saa ḋʰan suṫee nichinḋ.
By Guru’s Grace, the soul-bride understands, and then she sleeps without worry.
|
ਜਿਨ ਕਉ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨੑਾ ਭੇਟਿਆ ਗੁਰ ਗੋਵਿੰਦੁ ॥
जिन कउ पूरबि लिखिआ तिन्हा भेटिआ गुर गोविंदु ॥
Jin ka▫o poorab likʰi▫aa ṫinĥaa bʰéti▫aa gur govinḋ.
Those who have such preordained destiny meet with the Guru, the Lord of the Universe.
|
ਨਾਨਕ ਸਹਜੇ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਪਰਮਾਨੰਦੁ ॥੨੫॥
नानक सहजे मिलि रहे हरि पाइआ परमानंदु ॥२५॥
Naanak sėhjé mil rahé har paa▫i▫aa parmaananḋ. ||25||
O Nanak! They merge intuitively into the Lord, the Embodiment of Supreme Bliss. ||25||
|
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਆਪਣਾ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰਿ ॥
सतिगुरु सेवनि आपणा गुर सबदी वीचारि ॥
Saṫgur sévan aapṇaa gur sabḋee veechaar.
Those who serve their True Guru, who contemplate the Word of the Guru’s Shabad,
|
ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਭਾਣਾ ਮੰਨਿ ਲੈਨਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਰਖਹਿ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
सतिगुर का भाणा मंनि लैनि हरि नामु रखहि उर धारि ॥
Saṫgur kaa bʰaaṇaa man læn har naam rakʰėh ur ḋʰaar.
who honor and obey the Will of the True Guru, who keep the Lord’s Name enshrined within their hearts,
|
ਐਥੈ ਓਥੈ ਮੰਨੀਅਨਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਲਗੇ ਵਾਪਾਰਿ ॥
ऐथै ओथै मंनीअनि हरि नामि लगे वापारि ॥
Æṫʰæ oṫʰæ mannee▫an har naam lagé vaapaar.
are honored, here and hereafter; they are dedicated to the business of the Lord’s Name.
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦਿ ਸਿਞਾਪਦੇ ਤਿਤੁ ਸਾਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥
गुरमुखि सबदि सिञापदे तितु साचै दरबारि ॥
Gurmukʰ sabaḋ siñaapaḋæ ṫiṫ saachæ ḋarbaar.
Through the Word of the Shabad, the Gurmukhs gain recognition in that Court of the True Lord.
|
ਸਚਾ ਸਉਦਾ ਖਰਚੁ ਸਚੁ ਅੰਤਰਿ ਪਿਰਮੁ ਪਿਆਰੁ ॥
सचा सउदा खरचु सचु अंतरि पिरमु पिआरु ॥
Sachaa sa▫uḋaa kʰarach sach anṫar piram pi▫aar.
The True Name is their merchandise, the True Name is their expenditure; the Love of their Beloved fills their inner beings.
|
ਜਮਕਾਲੁ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵਈ ਆਪਿ ਬਖਸੇ ਕਰਤਾਰਿ ॥
जमकालु नेड़ि न आवई आपि बखसे करतारि ॥
Jamkaal néṛ na aavee aap bakʰsé karṫaar.
The Messenger of Death does not even approach them; the Creator Lord Himself forgives them.
|
