ਸਭਨੀ ਘਟੀ ਸਹੁ ਵਸੈ ਸਹ ਬਿਨੁ ਘਟੁ ਨ ਕੋਇ ॥
सभनी घटी सहु वसै सह बिनु घटु न कोइ ॥
Sabʰnee gʰatee saho vasæ sah bin gʰat na ko▫é.
God the Cosmic Husband dwells within all hearts; without Him, there is no heart at all.
|
ਨਾਨਕ ਤੇ ਸੋਹਾਗਣੀ ਜਿਨੑਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥੧੯॥
नानक ते सोहागणी जिन्हा गुरमुखि परगटु होइ ॥१९॥
Naanak ṫé sohaagaṇee jinĥaa gurmukʰ pargat ho▫é. ||19||
O Nanak! The Gurmukhs are the happy, virtuous soul-brides; the Lord is revealed to them. ||19||
|
ਜਉ ਤਉ ਪ੍ਰੇਮ ਖੇਲਣ ਕਾ ਚਾਉ ॥
जउ तउ प्रेम खेलण का चाउ ॥
Ja▫o ṫa▫o parém kʰélaṇ kaa chaa▫o.
If you desire to play this game of love with Me,
|
ਸਿਰੁ ਧਰਿ ਤਲੀ ਗਲੀ ਮੇਰੀ ਆਉ ॥
सिरु धरि तली गली मेरी आउ ॥
Sir ḋʰar ṫalee galee méree aa▫o.
then step onto My Path with your head in hand.
|
ਇਤੁ ਮਾਰਗਿ ਪੈਰੁ ਧਰੀਜੈ ॥
इतु मारगि पैरु धरीजै ॥
Iṫ maarag pær ḋʰareejæ.
When you place your feet on this Path,
|
ਸਿਰੁ ਦੀਜੈ ਕਾਣਿ ਨ ਕੀਜੈ ॥੨੦॥
सिरु दीजै काणि न कीजै ॥२०॥
Sir ḋeejæ kaaṇ na keejæ. ||20||
give Me your head, and do not pay any attention to public opinion. ||20||
|
ਨਾਲਿ ਕਿਰਾੜਾ ਦੋਸਤੀ ਕੂੜੈ ਕੂੜੀ ਪਾਇ ॥
नालि किराड़ा दोसती कूड़ै कूड़ी पाइ ॥
Naal kiraaṛaa ḋosṫee kooṛæ kooṛee paa▫é.
False is friendship with the false and greedy. False is its foundation.
|
ਮਰਣੁ ਨ ਜਾਪੈ ਮੂਲਿਆ ਆਵੈ ਕਿਤੈ ਥਾਇ ॥੨੧॥
मरणु न जापै मूलिआ आवै कितै थाइ ॥२१॥
Maraṇ na jaapæ mooli▫aa aavæ kiṫæ ṫʰaa▫é. ||21||
O Moollah, no one knows where death shall strike. ||21||
|
ਗਿਆਨ ਹੀਣੰ ਅਗਿਆਨ ਪੂਜਾ ॥
गिआन हीणं अगिआन पूजा ॥
Gi▫aan heeṇaⁿ agi▫aan poojaa.
Without spiritual wisdom, the people worship ignorance.
|
ਅੰਧ ਵਰਤਾਵਾ ਭਾਉ ਦੂਜਾ ॥੨੨॥
अंध वरतावा भाउ दूजा ॥२२॥
Anḋʰ varṫaavaa bʰaa▫o ḋoojaa. ||22||
They grope in the darkness, in the love of duality. ||22||
|
ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਗਿਆਨੁ ਧਰਮ ਬਿਨੁ ਧਿਆਨੁ ॥
गुर बिनु गिआनु धरम बिनु धिआनु ॥
Gur bin gi▫aan ḋʰaram bin ḋʰi▫aan.
Without the Guru, there is no spiritual wisdom; without Dharma, there is no meditation.
|
ਸਚ ਬਿਨੁ ਸਾਖੀ ਮੂਲੋ ਨ ਬਾਕੀ ॥੨੩॥
सच बिनु साखी मूलो न बाकी ॥२३॥
Sach bin saakʰee moolo na baakee. ||23||
Without Truth, there is no credit; without capital, there is no balance. ||23||
|
ਮਾਣੂ ਘਲੈ ਉਠੀ ਚਲੈ ॥
माणू घलै उठी चलै ॥
Maaṇoo gʰalæ utʰee chalæ.
The mortals are sent into the world; then, they arise and depart.
|
ਸਾਦੁ ਨਾਹੀ ਇਵੇਹੀ ਗਲੈ ॥੨੪॥
सादु नाही इवेही गलै ॥२४॥
Saaḋ naahee ivéhee galæ. ||24||
There is no joy in this. ||24||
|
ਰਾਮੁ ਝੁਰੈ ਦਲ ਮੇਲਵੈ ਅੰਤਰਿ ਬਲੁ ਅਧਿਕਾਰ ॥
रामु झुरै दल मेलवै अंतरि बलु अधिकार ॥
Raam jʰuræ ḋal mélvæ anṫar bal aḋʰikaar.
Ram Chand, sad at heart, assembled his army and forces.
|
ਬੰਤਰ ਕੀ ਸੈਨਾ ਸੇਵੀਐ ਮਨਿ ਤਨਿ ਜੁਝੁ ਅਪਾਰੁ ॥
बंतर की सैना सेवीऐ मनि तनि जुझु अपारु ॥
Banṫar kee sænaa sévee▫æ man ṫan jujʰ apaar.
The army of monkeys was at his service; his mind and body became eager for war.
|
ਸੀਤਾ ਲੈ ਗਇਆ ਦਹਸਿਰੋ ਲਛਮਣੁ ਮੂਓ ਸਰਾਪਿ ॥
सीता लै गइआ दहसिरो लछमणु मूओ सरापि ॥
Seeṫaa læ ga▫i▫aa ḋėhsiro lachʰmaṇ moo▫o saraap.
Raawan captured his wife Sita, and Lachhman was cursed to die.
|
ਨਾਨਕ ਕਰਤਾ ਕਰਣਹਾਰੁ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪਿ ॥੨੫॥
नानक करता करणहारु करि वेखै थापि उथापि ॥२५॥
Naanak karṫaa karanhaar kar vékʰæ ṫʰaap uṫʰaap. ||25||
O Nanak! The Creator Lord is the Doer of all; He watches over all, and destroys what He has created. ||25||
|
ਮਨ ਮਹਿ ਝੂਰੈ ਰਾਮਚੰਦੁ ਸੀਤਾ ਲਛਮਣ ਜੋਗੁ ॥
मन महि झूरै रामचंदु सीता लछमण जोगु ॥
Man mėh jʰooræ raamchanḋ seeṫaa lachʰmaṇ jog.
In his mind, Ram Chand mourned for Sita and Lachhman.
|
ਹਣਵੰਤਰੁ ਆਰਾਧਿਆ ਆਇਆ ਕਰਿ ਸੰਜੋਗੁ ॥
हणवंतरु आराधिआ आइआ करि संजोगु ॥
Haṇvanṫar aaraaḋʰi▫aa aa▫i▫aa kar sanjog.
Then, he remembered Hanuman the monkey-god, who came to him.
|
ਭੂਲਾ ਦੈਤੁ ਨ ਸਮਝਈ ਤਿਨਿ ਪ੍ਰਭ ਕੀਏ ਕਾਮ ॥
भूला दैतु न समझई तिनि प्रभ कीए काम ॥
Bʰoolaa ḋæṫ na samjʰa▫ee ṫin parabʰ kee▫é kaam.
The misguided demon did not understand that God is the Doer of deeds.
|
ਨਾਨਕ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ਸੋ ਕਿਰਤੁ ਨ ਮਿਟਈ ਰਾਮ ॥੨੬॥
नानक वेपरवाहु सो किरतु न मिटई राम ॥२६॥
Naanak véparvaahu so kiraṫ na mit▫ee raam. ||26||
O Nanak! The actions of the Self-existent Lord cannot be erased. ||26||
|
ਲਾਹੌਰ ਸਹਰੁ ਜਹਰੁ ਕਹਰੁ ਸਵਾ ਪਹਰੁ ॥੨੭॥
लाहौर सहरु जहरु कहरु सवा पहरु ॥२७॥
Laahour sahar jahar kahar savaa pahar. ||27||
The city of Lahore suffered terrible destruction for four hours. ||27||
|
ਮਹਲਾ ੩ ॥
महला ३ ॥
Mėhlaa 3.
Third Mehl:
|
ਲਾਹੌਰ ਸਹਰੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਰੁ ਸਿਫਤੀ ਦਾ ਘਰੁ ॥੨੮॥
लाहौर सहरु अमृत सरु सिफती दा घरु ॥२८॥
Laahour sahar amriṫ sar sifṫee ḋaa gʰar. ||28||
The city of Lahore is a pool of ambrosial nectar, the home of praise. ||28||
|
ਮਹਲਾ ੧ ॥
महला १ ॥
Mėhlaa 1.
First Mehl:
|
ਉਦੋਸਾਹੈ ਕਿਆ ਨੀਸਾਨੀ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ਅੰਨੀ ॥
उदोसाहै किआ नीसानी तोटि न आवै अंनी ॥
Uḋosaahæ ki▫aa neesaanee ṫot na aavæ annee.
What are the signs of a prosperous person? His stores of food never run out.
|
ਉਦੋਸੀਅ ਘਰੇ ਹੀ ਵੁਠੀ ਕੁੜਿਈ ਰੰਨੀ ਧੰਮੀ ॥
उदोसीअ घरे ही वुठी कुड़िई रंनी धंमी ॥
Uḋosee▫a gʰaré hee vutʰee kuṛi▫eeⁿ rannee ḋʰammee.
Prosperity dwells in his home, with the sounds of girls and women.
|
ਸਤੀ ਰੰਨੀ ਘਰੇ ਸਿਆਪਾ ਰੋਵਨਿ ਕੂੜੀ ਕੰਮੀ ॥
सती रंनी घरे सिआपा रोवनि कूड़ी कंमी ॥
Saṫee rannee gʰaré si▫aapaa rovan kooṛee kammee.
All the women of his home shout and cry over useless things.
|
ਜੋ ਲੇਵੈ ਸੋ ਦੇਵੈ ਨਾਹੀ ਖਟੇ ਦੰਮ ਸਹੰਮੀ ॥੨੯॥
जो लेवै सो देवै नाही खटे दंम सहंमी ॥२९॥
Jo lévæ so ḋévæ naahee kʰaté ḋamm sahamee. ||29||
Whatever he takes, he does not give back. Seeking to earn more and more, he is troubled and uneasy. ||29||
|
ਪਬਰ ਤੂੰ ਹਰੀਆਵਲਾ ਕਵਲਾ ਕੰਚਨ ਵੰਨਿ ॥
पबर तूं हरीआवला कवला कंचन वंनि ॥
Pabar ṫooⁿ haree▫aavlaa kavlaa kanchan vann.
O lotus, your leaves were green, and your blossoms were gold.
|
ਕੈ ਦੋਖੜੈ ਸੜਿਓਹਿ ਕਾਲੀ ਹੋਈਆ ਦੇਹੁਰੀ ਨਾਨਕ ਮੈ ਤਨਿ ਭੰਗੁ ॥
कै दोखड़ै सड़िओहि काली होईआ देहुरी नानक मै तनि भंगु ॥
Kæ ḋokʰ▫ṛæ saṛi▫ohi kaalee ho▫ee▫aa ḋéhuree Naanak mæ ṫan bʰang.
What pain has burnt you, and made your body black? O Nanak! My body is battered.
|
ਜਾਣਾ ਪਾਣੀ ਨਾ ਲਹਾਂ ਜੈ ਸੇਤੀ ਮੇਰਾ ਸੰਗੁ ॥
जाणा पाणी ना लहां जै सेती मेरा संगु ॥
Jaaṇaa paaṇee naa lahaaⁿ jæ séṫee méraa sang.
I have not received that water which I love.
|
ਜਿਤੁ ਡਿਠੈ ਤਨੁ ਪਰਫੁੜੈ ਚੜੈ ਚਵਗਣਿ ਵੰਨੁ ॥੩੦॥
जितु डिठै तनु परफुड़ै चड़ै चवगणि वंनु ॥३०॥
Jiṫ ditʰæ ṫan parfuṛæ chaṛæ chavgaṇ vann. ||30||
Seeing it, my body blossomed forth, and I was blessed with a deep and beautiful color. ||30||
|
ਰਜਿ ਨ ਕੋਈ ਜੀਵਿਆ ਪਹੁਚਿ ਨ ਚਲਿਆ ਕੋਇ ॥
रजि न कोई जीविआ पहुचि न चलिआ कोइ ॥
Raj na ko▫ee jeevi▫aa pahuch na chali▫aa ko▫é.
No one lives long enough to accomplish all he wishes.
|
ਗਿਆਨੀ ਜੀਵੈ ਸਦਾ ਸਦਾ ਸੁਰਤੀ ਹੀ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥
गिआनी जीवै सदा सदा सुरती ही पति होइ ॥
Gi▫aanee jeevæ saḋaa saḋaa surṫee hee paṫ ho▫é.
Only the spiritually wise live forever; they are honored for their intuitive awareness.
|
ਸਰਫੈ ਸਰਫੈ ਸਦਾ ਸਦਾ ਏਵੈ ਗਈ ਵਿਹਾਇ ॥
सरफै सरफै सदा सदा एवै गई विहाइ ॥
Sarfæ sarfæ saḋaa saḋaa évæ ga▫ee vihaa▫é.
Bit by bit, life passes away, even though the mortal tries to hold it back.
|
ਨਾਨਕ ਕਿਸ ਨੋ ਆਖੀਐ ਵਿਣੁ ਪੁਛਿਆ ਹੀ ਲੈ ਜਾਇ ॥੩੧॥
नानक किस नो आखीऐ विणु पुछिआ ही लै जाइ ॥३१॥
Naanak kis no aakʰee▫æ viṇ puchʰi▫aa hee læ jaa▫é. ||31||
O Nanak! Unto whom should we complain? Death takes one’s life away without anyone’s consent. ||31||
|
ਦੋਸੁ ਨ ਦੇਅਹੁ ਰਾਇ ਨੋ ਮਤਿ ਚਲੈ ਜਾਂ ਬੁਢਾ ਹੋਵੈ ॥
दोसु न देअहु राइ नो मति चलै जां बुढा होवै ॥
Ḋos na ḋé▫ahu raa▫é no maṫ chalæ jaaⁿ budʰaa hovæ.
Do not blame the Sovereign Lord; when someone grows old, his intellect leaves him.
|
ਗਲਾਂ ਕਰੇ ਘਣੇਰੀਆ ਤਾਂ ਅੰਨੑੇ ਪਵਣਾ ਖਾਤੀ ਟੋਵੈ ॥੩੨॥
गलां करे घणेरीआ तां अंन्हे पवणा खाती टोवै ॥३२॥
Galaaⁿ karé gʰaṇéree▫aa ṫaaⁿ annĥé pavṇaa kʰaaṫee tovæ. ||32||
The blind man talks and babbles, and then falls into the ditch. ||32||
|
ਪੂਰੇ ਕਾ ਕੀਆ ਸਭ ਕਿਛੁ ਪੂਰਾ ਘਟਿ ਵਧਿ ਕਿਛੁ ਨਾਹੀ ॥
पूरे का कीआ सभ किछु पूरा घटि वधि किछु नाही ॥
Pooré kaa kee▫aa sabʰ kichʰ pooraa gʰat vaḋʰ kichʰ naahee.
All that the Perfect Lord does is perfect; there is not too little, or too much.
|
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਐਸਾ ਜਾਣੈ ਪੂਰੇ ਮਾਂਹਿ ਸਮਾਂਹੀ ॥੩੩॥
नानक गुरमुखि ऐसा जाणै पूरे मांहि समांही ॥३३॥
Naanak gurmukʰ æsaa jaaṇæ pooré maaⁿhi samaaⁿhee. ||33||
O Nanak! Knowing this as Gurmukh, the mortal merges into the Perfect Lord God. ||33||
|