ਜਿਉ ਜਿਉ ਭਗਤਿ ਕਬੀਰ ਕੀ ਤਿਉ ਤਿਉ ਰਾਮ ਨਿਵਾਸ ॥੧੪੧॥
जिउ जिउ भगति कबीर की तिउ तिउ राम निवास ॥१४१॥
Ji▫o ji▫o bʰagaṫ Kabeer kee ṫi▫o ṫi▫o raam nivaas. ||141||
The more Kabir worships Him, the more the Lord abides within his mind. ||141||
|
ਕਬੀਰ ਗਹਗਚਿ ਪਰਿਓ ਕੁਟੰਬ ਕੈ ਕਾਂਠੈ ਰਹਿ ਗਇਓ ਰਾਮੁ ॥
कबीर गहगचि परिओ कुट्मब कै कांठै रहि गइओ रामु ॥
Kabeer gahgach pari▫o kutamb kæ kaaⁿtʰæ rėh ga▫i▫o raam.
Kabir! The mortal has fallen into the grip of family life, and the Lord has been set aside.
|
ਆਇ ਪਰੇ ਧਰਮ ਰਾਇ ਕੇ ਬੀਚਹਿ ਧੂਮਾ ਧਾਮ ॥੧੪੨॥
आइ परे धरम राइ के बीचहि धूमा धाम ॥१४२॥
Aa▫é paré ḋʰaram raa▫é ké beechėh ḋʰoomaa ḋʰaam. ||142||
The messengers of the Righteous Judge of Dharma descend upon the mortal, in the midst of all his pomp and ceremony. ||142||
|
ਕਬੀਰ ਸਾਕਤ ਤੇ ਸੂਕਰ ਭਲਾ ਰਾਖੈ ਆਛਾ ਗਾਉ ॥
कबीर साकत ते सूकर भला राखै आछा गाउ ॥
Kabeer saakaṫ ṫé sookar bʰalaa raakʰæ aachʰaa gaa▫o.
Kabir! Even a pig is better than the faithless cynic; at least the pig keeps the village clean.
|
ਉਹੁ ਸਾਕਤੁ ਬਪੁਰਾ ਮਰਿ ਗਇਆ ਕੋਇ ਨ ਲੈਹੈ ਨਾਉ ॥੧੪੩॥
उहु साकतु बपुरा मरि गइआ कोइ न लैहै नाउ ॥१४३॥
Uho saakaṫ bapuraa mar ga▫i▫aa ko▫é na læhæ naa▫o. ||143||
When the wretched, faithless cynic dies, no one even mentions his name. ||143||
|
ਕਬੀਰ ਕਉਡੀ ਕਉਡੀ ਜੋਰਿ ਕੈ ਜੋਰੇ ਲਾਖ ਕਰੋਰਿ ॥
कबीर कउडी कउडी जोरि कै जोरे लाख करोरि ॥
Kabeer ka▫udee ka▫udee jor kæ joré laakʰ karor.
Kabir! The mortal gathers wealth, shell by shell, accumulating thousands and millions.
|
ਚਲਤੀ ਬਾਰ ਨ ਕਛੁ ਮਿਲਿਓ ਲਈ ਲੰਗੋਟੀ ਤੋਰਿ ॥੧੪੪॥
चलती बार न कछु मिलिओ लई लंगोटी तोरि ॥१४४॥
Chalṫee baar na kachʰ mili▫o la▫ee langotee ṫor. ||144||
But when the time of his departure comes, he takes nothing at all with him. He is even stripped of his loin-cloth. ||144||
|
ਕਬੀਰ ਬੈਸਨੋ ਹੂਆ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ ਮਾਲਾ ਮੇਲੀਂ ਚਾਰਿ ॥
कबीर बैसनो हूआ त किआ भइआ माला मेलीं चारि ॥
Kabeer bæsno hoo▫aa ṫa ki▫aa bʰa▫i▫aa maalaa méleeⁿ chaar.
Kabir! What good is it to become a devotee of Vishnu, and wear four malas?
|
ਬਾਹਰਿ ਕੰਚਨੁ ਬਾਰਹਾ ਭੀਤਰਿ ਭਰੀ ਭੰਗਾਰ ॥੧੪੫॥
बाहरि कंचनु बारहा भीतरि भरी भंगार ॥१४५॥
Baahar kanchan baar▫haa bʰeeṫar bʰaree bʰangaar. ||145||
On the outside, he may look like pure gold, but on the inside, he is stuffed with dust. ||145||
|
ਕਬੀਰ ਰੋੜਾ ਹੋਇ ਰਹੁ ਬਾਟ ਕਾ ਤਜਿ ਮਨ ਕਾ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥
कबीर रोड़ा होइ रहु बाट का तजि मन का अभिमानु ॥
Kabeer roṛaa ho▫é rahu baat kaa ṫaj man kaa abʰimaan.
Kabir! Let yourself be a pebble on the path; abandon your egotistical pride.
|
ਐਸਾ ਕੋਈ ਦਾਸੁ ਹੋਇ ਤਾਹਿ ਮਿਲੈ ਭਗਵਾਨੁ ॥੧੪੬॥
ऐसा कोई दासु होइ ताहि मिलै भगवानु ॥१४६॥
Æsaa ko▫ee ḋaas ho▫é ṫaahi milæ bʰagvaan. ||146||
Such a humble slave shall meet the Lord God. ||146||
|
ਕਬੀਰ ਰੋੜਾ ਹੂਆ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ ਪੰਥੀ ਕਉ ਦੁਖੁ ਦੇਇ ॥
कबीर रोड़ा हूआ त किआ भइआ पंथी कउ दुखु देइ ॥
Kabeer roṛaa hoo▫aa ṫa ki▫aa bʰa▫i▫aa panṫʰee ka▫o ḋukʰ ḋé▫é.
Kabir! What good would it be, to be a pebble? It would only hurt the traveler on the path.
|
ਐਸਾ ਤੇਰਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਜਿਉ ਧਰਨੀ ਮਹਿ ਖੇਹ ॥੧੪੭॥
ऐसा तेरा दासु है जिउ धरनी महि खेह ॥१४७॥
Æsaa ṫéraa ḋaas hæ ji▫o ḋʰarnee mėh kʰéh. ||147||
Your slave, O Lord, is like the dust of the earth. ||147||
|
ਕਬੀਰ ਖੇਹ ਹੂਈ ਤਉ ਕਿਆ ਭਇਆ ਜਉ ਉਡਿ ਲਾਗੈ ਅੰਗ ॥
कबीर खेह हूई तउ किआ भइआ जउ उडि लागै अंग ॥
Kabeer kʰéh hoo▫ee ṫa▫o ki▫aa bʰa▫i▫aa ja▫o ud laagæ ang.
Kabir! What then, if one could become dust? It is blown up by the wind, and sticks to the body.
|
ਹਰਿ ਜਨੁ ਐਸਾ ਚਾਹੀਐ ਜਿਉ ਪਾਨੀ ਸਰਬੰਗ ॥੧੪੮॥
हरि जनु ऐसा चाहीऐ जिउ पानी सरबंग ॥१४८॥
Har jan æsaa chaahee▫æ ji▫o paanee sarbang. ||148||
The humble servant of the Lord should be like water, which cleans everything. ||148||
|
ਕਬੀਰ ਪਾਨੀ ਹੂਆ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ ਸੀਰਾ ਤਾਤਾ ਹੋਇ ॥
कबीर पानी हूआ त किआ भइआ सीरा ताता होइ ॥
Kabeer paanee hoo▫aa ṫa ki▫aa bʰa▫i▫aa seeraa ṫaaṫaa ho▫é.
Kabir! What then, if one could become water? It becomes cold, then hot.
|
ਹਰਿ ਜਨੁ ਐਸਾ ਚਾਹੀਐ ਜੈਸਾ ਹਰਿ ਹੀ ਹੋਇ ॥੧੪੯॥
हरि जनु ऐसा चाहीऐ जैसा हरि ही होइ ॥१४९॥
Har jan æsaa chaahee▫æ jæsaa har hee ho▫é. ||149||
The humble servant of the Lord should be just like the Lord. ||149||
|
ਊਚ ਭਵਨ ਕਨਕਾਮਨੀ ਸਿਖਰਿ ਧਜਾ ਫਹਰਾਇ ॥
ऊच भवन कनकामनी सिखरि धजा फहराइ ॥
Ooch bʰavan kankaamnee sikʰar ḋʰajaa fėhraa▫é.
The banners wave above the lofty mansions, filled with gold and beautiful women.
|
ਤਾ ਤੇ ਭਲੀ ਮਧੂਕਰੀ ਸੰਤਸੰਗਿ ਗੁਨ ਗਾਇ ॥੧੫੦॥
ता ते भली मधूकरी संतसंगि गुन गाइ ॥१५०॥
Ṫaa ṫé bʰalee maḋʰookree saṫsang gun gaa▫é. ||150||
But better than these is dry bread, if one sings the Glorious Praises of the Lord in the Society of the Saints. ||150||
|
ਕਬੀਰ ਪਾਟਨ ਤੇ ਊਜਰੁ ਭਲਾ ਰਾਮ ਭਗਤ ਜਿਹ ਠਾਇ ॥
कबीर पाटन ते ऊजरु भला राम भगत जिह ठाइ ॥
Kabeer paatan ṫé oojar bʰalaa raam bʰagaṫ jih tʰaa▫é.
Kabir! The wilderness is better than a city, if the Lord’s devotees live there.
|
ਰਾਮ ਸਨੇਹੀ ਬਾਹਰਾ ਜਮ ਪੁਰੁ ਮੇਰੇ ਭਾਂਇ ॥੧੫੧॥
राम सनेही बाहरा जम पुरु मेरे भांइ ॥१५१॥
Raam sanéhee baahraa jam pur méré bʰaaⁿ▫é. ||151||
Without my Beloved Lord, it is like the City of Death for me. ||151||
|
ਕਬੀਰ ਗੰਗ ਜਮੁਨ ਕੇ ਅੰਤਰੇ ਸਹਜ ਸੁੰਨ ਕੇ ਘਾਟ ॥
कबीर गंग जमुन के अंतरे सहज सुंन के घाट ॥
Kabeer gang jamun ké anṫré sahj sunn ké gʰaat.
Kabir! Between the Ganges and Jamuna Rivers, on the shore of Celestial Silence,
|
ਤਹਾ ਕਬੀਰੈ ਮਟੁ ਕੀਆ ਖੋਜਤ ਮੁਨਿ ਜਨ ਬਾਟ ॥੧੫੨॥
तहा कबीरै मटु कीआ खोजत मुनि जन बाट ॥१५२॥
Ṫahaa kabeeræ mat kee▫aa kʰojaṫ mun jan baat. ||152||
there, Kabir has made his home. The silent sages and the humble servants of the Lord search for the way to get there. ||152||
|
ਕਬੀਰ ਜੈਸੀ ਉਪਜੀ ਪੇਡ ਤੇ ਜਉ ਤੈਸੀ ਨਿਬਹੈ ਓੜਿ ॥
कबीर जैसी उपजी पेड ते जउ तैसी निबहै ओड़ि ॥
Kabeer jæsee upjee péd ṫé ja▫o ṫæsee nibhæ oṛ.
Kabir! If the mortal continues to love the Lord in the end, as he pledged in the beginning,
|
ਹੀਰਾ ਕਿਸ ਕਾ ਬਾਪੁਰਾ ਪੁਜਹਿ ਨ ਰਤਨ ਕਰੋੜਿ ॥੧੫੩॥
हीरा किस का बापुरा पुजहि न रतन करोड़ि ॥१५३॥
Heeraa kis kaa baapuraa pujėh na raṫan karoṛ. ||153||
no poor diamond, not even millions of jewels, can equal him. ||153||
|
ਕਬੀਰਾ ਏਕੁ ਅਚੰਭਉ ਦੇਖਿਓ ਹੀਰਾ ਹਾਟ ਬਿਕਾਇ ॥
कबीरा एकु अच्मभउ देखिओ हीरा हाट बिकाइ ॥
Kabeeraa ék achambʰa▫o ḋékʰi▫o heeraa haat bikaa▫é.
Kabir! I saw a strange and wonderful thing. A jewel was being sold in a store.
|
ਬਨਜਨਹਾਰੇ ਬਾਹਰਾ ਕਉਡੀ ਬਦਲੈ ਜਾਇ ॥੧੫੪॥
बनजनहारे बाहरा कउडी बदलै जाइ ॥१५४॥
Banjanhaaré baahraa ka▫udee baḋlæ jaa▫é. ||154||
Because there was no buyer, it was going in exchange for a shell. ||154||
|
ਕਬੀਰਾ ਜਹਾ ਗਿਆਨੁ ਤਹ ਧਰਮੁ ਹੈ ਜਹਾ ਝੂਠੁ ਤਹ ਪਾਪੁ ॥
कबीरा जहा गिआनु तह धरमु है जहा झूठु तह पापु ॥
Kabeeraa jahaa gi▫aan ṫah ḋʰaram hæ jahaa jʰootʰ ṫah paap.
Kabir! Where there is spiritual wisdom, there is righteousness and Dharma. Where there is falsehood, there is sin.
|
ਜਹਾ ਲੋਭੁ ਤਹ ਕਾਲੁ ਹੈ ਜਹਾ ਖਿਮਾ ਤਹ ਆਪਿ ॥੧੫੫॥
जहा लोभु तह कालु है जहा खिमा तह आपि ॥१५५॥
Jahaa lobʰ ṫah kaal hæ jahaa kʰimaa ṫah aap. ||155||
Where there is greed, there is death. Where there is forgiveness, there is God Himself. ||155||
|
ਕਬੀਰ ਮਾਇਆ ਤਜੀ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ ਜਉ ਮਾਨੁ ਤਜਿਆ ਨਹੀ ਜਾਇ ॥
कबीर माइआ तजी त किआ भइआ जउ मानु तजिआ नही जाइ ॥
Kabeer maa▫i▫aa ṫajee ṫa ki▫aa bʰa▫i▫aa ja▫o maan ṫaji▫aa nahee jaa▫é.
Kabir! What good is it to give up Maya, if the mortal does not give up his pride?
|
ਮਾਨ ਮੁਨੀ ਮੁਨਿਵਰ ਗਲੇ ਮਾਨੁ ਸਭੈ ਕਉ ਖਾਇ ॥੧੫੬॥
मान मुनी मुनिवर गले मानु सभै कउ खाइ ॥१५६॥
Maan munee munivar galé maan sabʰæ ka▫o kʰaa▫é. ||156||
Even the silent sages and seers are destroyed by pride; pride eats up everything. ||156||
|
ਕਬੀਰ ਸਾਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੈ ਮਿਲਿਆ ਸਬਦੁ ਜੁ ਬਾਹਿਆ ਏਕੁ ॥
कबीर साचा सतिगुरु मै मिलिआ सबदु जु बाहिआ एकु ॥
Kabeer saachaa saṫgur mæ mili▫aa sabaḋ jo baahi▫aa ék.
Kabir! The True Guru has met me; He aimed the Arrow of the Shabad at me.
|
ਲਾਗਤ ਹੀ ਭੁਇ ਮਿਲਿ ਗਇਆ ਪਰਿਆ ਕਲੇਜੇ ਛੇਕੁ ॥੧੫੭॥
लागत ही भुइ मिलि गइआ परिआ कलेजे छेकु ॥१५७॥
Laagaṫ hee bʰu▫é mil ga▫i▫aa pari▫aa kaléjé chʰék. ||157||
As soon as it struck me, I fell to the ground with a hole in my heart. ||157||
|
ਕਬੀਰ ਸਾਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਕਿਆ ਕਰੈ ਜਉ ਸਿਖਾ ਮਹਿ ਚੂਕ ॥
कबीर साचा सतिगुरु किआ करै जउ सिखा महि चूक ॥
Kabeer saachaa saṫgur ki▫aa karæ ja▫o sikʰaa mėh chook.
Kabir! What can the True Guru do, when His Sikhs are at fault?
|
ਅੰਧੇ ਏਕ ਨ ਲਾਗਈ ਜਿਉ ਬਾਂਸੁ ਬਜਾਈਐ ਫੂਕ ॥੧੫੮॥
अंधे एक न लागई जिउ बांसु बजाईऐ फूक ॥१५८॥
Anḋʰé ék na laag▫ee ji▫o baaⁿs bajaa▫ee▫æ fook. ||158||
The blind do not take in any of His Teachings; it is as useless as blowing into bamboo. ||158||
|
ਕਬੀਰ ਹੈ ਗੈ ਬਾਹਨ ਸਘਨ ਘਨ ਛਤ੍ਰਪਤੀ ਕੀ ਨਾਰਿ ॥
कबीर है गै बाहन सघन घन छत्रपती की नारि ॥
Kabeer hæ gæ baahan sagʰan gʰan chʰaṫarpaṫee kee naar.
Kabir! The wife of the king has all sorts of horses, elephants and carriages.
|