ਜਿਉ ਜਿਉ ਭਗਤਿ ਕਬੀਰ ਕੀ ਤਿਉ ਤਿਉ ਰਾਮ ਨਿਵਾਸ ॥੧੪੧॥
Ji▫o ji▫o bẖagaṯ Kabīr kī ṯi▫o ṯi▫o rām nivās. ||141||
The more Kabeer worships Him, the more the Lord abides within his mind. ||141||
|
ਕਬੀਰ ਗਹਗਚਿ ਪਰਿਓ ਕੁਟੰਬ ਕੈ ਕਾਂਠੈ ਰਹਿ ਗਇਓ ਰਾਮੁ ॥
Kabīr gahgacẖ pari▫o kutamb kai kāʼnṯẖai rėh ga▫i▫o rām.
Kabeer, the mortal has fallen into the grip of family life, and the Lord has been set aside.
|
ਆਇ ਪਰੇ ਧਰਮ ਰਾਇ ਕੇ ਬੀਚਹਿ ਧੂਮਾ ਧਾਮ ॥੧੪੨॥
Ā▫e pare ḏẖaram rā▫e ke bīcẖėh ḏẖūmā ḏẖām. ||142||
The messengers of the Righteous Judge of Dharma descend upon the mortal, in the midst of all his pomp and ceremony. ||142||
|
ਕਬੀਰ ਸਾਕਤ ਤੇ ਸੂਕਰ ਭਲਾ ਰਾਖੈ ਆਛਾ ਗਾਉ ॥
Kabīr sākaṯ ṯe sūkar bẖalā rākẖai ācẖẖā gā▫o.
Kabeer, even a pig is better than the faithless cynic; at least the pig keeps the village clean.
|
ਉਹੁ ਸਾਕਤੁ ਬਪੁਰਾ ਮਰਿ ਗਇਆ ਕੋਇ ਨ ਲੈਹੈ ਨਾਉ ॥੧੪੩॥
Uho sākaṯ bapurā mar ga▫i▫ā ko▫e na laihai nā▫o. ||143||
When the wretched, faithless cynic dies, no one even mentions his name. ||143||
|
ਕਬੀਰ ਕਉਡੀ ਕਉਡੀ ਜੋਰਿ ਕੈ ਜੋਰੇ ਲਾਖ ਕਰੋਰਿ ॥
Kabīr ka▫udī ka▫udī jor kai jore lākẖ karor.
Kabeer, the mortal gathers wealth, shell by shell, accumulating thousands and millions.
|
ਚਲਤੀ ਬਾਰ ਨ ਕਛੁ ਮਿਲਿਓ ਲਈ ਲੰਗੋਟੀ ਤੋਰਿ ॥੧੪੪॥
Cẖalṯī bār na kacẖẖ mili▫o la▫ī langotī ṯor. ||144||
But when the time of his departure comes, he takes nothing at all with him. He is even stripped of his loin-cloth. ||144||
|
ਕਬੀਰ ਬੈਸਨੋ ਹੂਆ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ ਮਾਲਾ ਮੇਲੀਂ ਚਾਰਿ ॥
Kabīr baisno hū▫ā ṯa ki▫ā bẖa▫i▫ā mālā melīʼn cẖār.
Kabeer, what good is it to become a devotee of Vishnu, and wear four malas?
|
ਬਾਹਰਿ ਕੰਚਨੁ ਬਾਰਹਾ ਭੀਤਰਿ ਭਰੀ ਭੰਗਾਰ ॥੧੪੫॥
Bāhar kancẖan bārhā bẖīṯar bẖarī bẖangār. ||145||
On the outside, he may look like pure gold, but on the inside, he is stuffed with dust. ||145||
|
ਕਬੀਰ ਰੋੜਾ ਹੋਇ ਰਹੁ ਬਾਟ ਕਾ ਤਜਿ ਮਨ ਕਾ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥
Kabīr roṛā ho▫e rahu bāt kā ṯaj man kā abẖimān.
Kabeer, let yourself be a pebble on the path; abandon your egotistical pride.
|
ਐਸਾ ਕੋਈ ਦਾਸੁ ਹੋਇ ਤਾਹਿ ਮਿਲੈ ਭਗਵਾਨੁ ॥੧੪੬॥
Aisā ko▫ī ḏās ho▫e ṯāhi milai bẖagvān. ||146||
Such a humble slave shall meet the Lord God. ||146||
|
ਕਬੀਰ ਰੋੜਾ ਹੂਆ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ ਪੰਥੀ ਕਉ ਦੁਖੁ ਦੇਇ ॥
Kabīr roṛā hū▫ā ṯa ki▫ā bẖa▫i▫ā panthī ka▫o ḏukẖ ḏe▫e.
Kabeer, what good would it be, to be a pebble? It would only hurt the traveler on the path.
|
ਐਸਾ ਤੇਰਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਜਿਉ ਧਰਨੀ ਮਹਿ ਖੇਹ ॥੧੪੭॥
Aisā ṯerā ḏās hai ji▫o ḏẖarnī mėh kẖeh. ||147||
Your slave, O Lord, is like the dust of the earth. ||147||
|
ਕਬੀਰ ਖੇਹ ਹੂਈ ਤਉ ਕਿਆ ਭਇਆ ਜਉ ਉਡਿ ਲਾਗੈ ਅੰਗ ॥
Kabīr kẖeh hū▫ī ṯa▫o ki▫ā bẖa▫i▫ā ja▫o ud lāgai ang.
Kabeer, what then, if one could become dust? It is blown up by the wind, and sticks to the body.
|
ਹਰਿ ਜਨੁ ਐਸਾ ਚਾਹੀਐ ਜਿਉ ਪਾਨੀ ਸਰਬੰਗ ॥੧੪੮॥
Har jan aisā cẖāhī▫ai ji▫o pānī sarbang. ||148||
The humble servant of the Lord should be like water, which cleans everything. ||148||
|
ਕਬੀਰ ਪਾਨੀ ਹੂਆ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ ਸੀਰਾ ਤਾਤਾ ਹੋਇ ॥
Kabīr pānī hū▫ā ṯa ki▫ā bẖa▫i▫ā sīrā ṯāṯā ho▫e.
Kabeer, what then, if one could become water? It becomes cold, then hot.
|
ਹਰਿ ਜਨੁ ਐਸਾ ਚਾਹੀਐ ਜੈਸਾ ਹਰਿ ਹੀ ਹੋਇ ॥੧੪੯॥
Har jan aisā cẖāhī▫ai jaisā har hī ho▫e. ||149||
The humble servant of the Lord should be just like the Lord. ||149||
|
ਊਚ ਭਵਨ ਕਨਕਾਮਨੀ ਸਿਖਰਿ ਧਜਾ ਫਹਰਾਇ ॥
Ūcẖ bẖavan kankāmnī sikẖar ḏẖajā fėhrā▫e.
The banners wave above the lofty mansions, filled with gold and beautiful women.
|
ਤਾ ਤੇ ਭਲੀ ਮਧੂਕਰੀ ਸੰਤਸੰਗਿ ਗੁਨ ਗਾਇ ॥੧੫੦॥
Ŧā ṯe bẖalī maḏẖūkrī saṯsang gun gā▫e. ||150||
But better than these is dry bread, if one sings the Glorious Praises of the Lord in the Society of the Saints. ||150||
|
ਕਬੀਰ ਪਾਟਨ ਤੇ ਊਜਰੁ ਭਲਾ ਰਾਮ ਭਗਤ ਜਿਹ ਠਾਇ ॥
Kabīr pātan ṯe ūjar bẖalā rām bẖagaṯ jih ṯẖā▫e.
Kabeer, the wilderness is better than a city, if the Lord's devotees live there.
|
ਰਾਮ ਸਨੇਹੀ ਬਾਹਰਾ ਜਮ ਪੁਰੁ ਮੇਰੇ ਭਾਂਇ ॥੧੫੧॥
Rām sanehī bāhrā jam pur mere bẖāʼn▫e. ||151||
Without my Beloved Lord, it is like the City of Death for me. ||151||
|
ਕਬੀਰ ਗੰਗ ਜਮੁਨ ਕੇ ਅੰਤਰੇ ਸਹਜ ਸੁੰਨ ਕੇ ਘਾਟ ॥
Kabīr gang jamun ke anṯre sahj sunn ke gẖāt.
Kabeer, between the Ganges and Jamunaa Rivers, on the shore of Celestial Silence,
|
ਤਹਾ ਕਬੀਰੈ ਮਟੁ ਕੀਆ ਖੋਜਤ ਮੁਨਿ ਜਨ ਬਾਟ ॥੧੫੨॥
Ŧahā kabīrai mat kī▫ā kẖojaṯ mun jan bāt. ||152||
there, Kabeer has made his home. The silent sages and the humble servants of the Lord search for the way to get there. ||152||
|
ਕਬੀਰ ਜੈਸੀ ਉਪਜੀ ਪੇਡ ਤੇ ਜਉ ਤੈਸੀ ਨਿਬਹੈ ਓੜਿ ॥
Kabīr jaisī upjī ped ṯe ja▫o ṯaisī nibhai oṛ.
Kabeer, if the mortal continues to love the Lord in the end, as he pledged in the beginning,
|
ਹੀਰਾ ਕਿਸ ਕਾ ਬਾਪੁਰਾ ਪੁਜਹਿ ਨ ਰਤਨ ਕਰੋੜਿ ॥੧੫੩॥
Hīrā kis kā bāpurā pujėh na raṯan karoṛ. ||153||
no poor diamond, not even millions of jewels, can equal him. ||153||
|
ਕਬੀਰਾ ਏਕੁ ਅਚੰਭਉ ਦੇਖਿਓ ਹੀਰਾ ਹਾਟ ਬਿਕਾਇ ॥
Kabīrā ek acẖambẖa▫o ḏekẖi▫o hīrā hāt bikā▫e.
Kabeer, I saw a strange and wonderful thing. A jewel was being sold in a store.
|
ਬਨਜਨਹਾਰੇ ਬਾਹਰਾ ਕਉਡੀ ਬਦਲੈ ਜਾਇ ॥੧੫੪॥
Banjanhāre bāhrā ka▫udī baḏlai jā▫e. ||154||
Because there was no buyer, it was going in exchange for a shell. ||154||
|
ਕਬੀਰਾ ਜਹਾ ਗਿਆਨੁ ਤਹ ਧਰਮੁ ਹੈ ਜਹਾ ਝੂਠੁ ਤਹ ਪਾਪੁ ॥
Kabīrā jahā gi▫ān ṯah ḏẖaram hai jahā jẖūṯẖ ṯah pāp.
Kabeer, where there is spiritual wisdom, there is righteousness and Dharma. Where there is falsehood, there is sin.
|
ਜਹਾ ਲੋਭੁ ਤਹ ਕਾਲੁ ਹੈ ਜਹਾ ਖਿਮਾ ਤਹ ਆਪਿ ॥੧੫੫॥
Jahā lobẖ ṯah kāl hai jahā kẖimā ṯah āp. ||155||
Where there is greed, there is death. Where there is forgiveness, there is God Himself. ||155||
|
ਕਬੀਰ ਮਾਇਆ ਤਜੀ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ ਜਉ ਮਾਨੁ ਤਜਿਆ ਨਹੀ ਜਾਇ ॥
Kabīr mā▫i▫ā ṯajī ṯa ki▫ā bẖa▫i▫ā ja▫o mān ṯaji▫ā nahī jā▫e.
Kabeer, what good is it to give up Maya, if the mortal does not give up his pride?
|
ਮਾਨ ਮੁਨੀ ਮੁਨਿਵਰ ਗਲੇ ਮਾਨੁ ਸਭੈ ਕਉ ਖਾਇ ॥੧੫੬॥
Mān munī munivar gale mān sabẖai ka▫o kẖā▫e. ||156||
Even the silent sages and seers are destroyed by pride; pride eats up everything. ||156||
|
ਕਬੀਰ ਸਾਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੈ ਮਿਲਿਆ ਸਬਦੁ ਜੁ ਬਾਹਿਆ ਏਕੁ ॥
Kabīr sācẖā saṯgur mai mili▫ā sabaḏ jo bāhi▫ā ek.
Kabeer, the True Guru has met me; He aimed the Arrow of the Shabad at me.
|
ਲਾਗਤ ਹੀ ਭੁਇ ਮਿਲਿ ਗਇਆ ਪਰਿਆ ਕਲੇਜੇ ਛੇਕੁ ॥੧੫੭॥
Lāgaṯ hī bẖu▫e mil ga▫i▫ā pari▫ā kaleje cẖẖek. ||157||
As soon as it struck me, I fell to the ground with a hole in my heart. ||157||
|
ਕਬੀਰ ਸਾਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਕਿਆ ਕਰੈ ਜਉ ਸਿਖਾ ਮਹਿ ਚੂਕ ॥
Kabīr sācẖā saṯgur ki▫ā karai ja▫o sikẖā mėh cẖūk.
Kabeer, what can the True Guru do, when His Sikhs are at fault?
|
ਅੰਧੇ ਏਕ ਨ ਲਾਗਈ ਜਿਉ ਬਾਂਸੁ ਬਜਾਈਐ ਫੂਕ ॥੧੫੮॥
Anḏẖe ek na lāg▫ī ji▫o bāʼns bajā▫ī▫ai fūk. ||158||
The blind do not take in any of His Teachings; it is as useless as blowing into bamboo. ||158||
|
ਕਬੀਰ ਹੈ ਗੈ ਬਾਹਨ ਸਘਨ ਘਨ ਛਤ੍ਰਪਤੀ ਕੀ ਨਾਰਿ ॥
Kabīr hai gai bāhan sagẖan gẖan cẖẖaṯarpaṯī kī nār.
Kabeer, the wife of the king has all sorts of horses, elephants and carriages.
|
