ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੧ ਦਖਣੀ ॥
प्रभाती महला १ दखणी ॥
Parbʰaaṫee mėhlaa 1 ḋakʰ▫ṇee.
Prabhaatee, First Mehl, Dakhnee:
|
ਗੋਤਮੁ ਤਪਾ ਅਹਿਲਿਆ ਇਸਤ੍ਰੀ ਤਿਸੁ ਦੇਖਿ ਇੰਦ੍ਰੁ ਲੁਭਾਇਆ ॥
गोतमु तपा अहिलिआ इसत्री तिसु देखि इंद्रु लुभाइआ ॥
Goṫam ṫapaa ahili▫aa isṫaree ṫis ḋékʰ inḋar lubʰaa▫i▫aa.
Ahalyaa was the wife of Gautam the seer. Seeing her, Indra was enticed.
|
ਸਹਸ ਸਰੀਰ ਚਿਹਨ ਭਗ ਹੂਏ ਤਾ ਮਨਿ ਪਛੋਤਾਇਆ ॥੧॥
सहस सरीर चिहन भग हूए ता मनि पछोताइआ ॥१॥
Sahas sareer chihan bʰag hoo▫é ṫaa man pachʰoṫaa▫i▫aa. ||1||
When he received a thousand marks of disgrace on his body, then he felt regret in his mind. ||1||
|
ਕੋਈ ਜਾਣਿ ਨ ਭੂਲੈ ਭਾਈ ॥
कोई जाणि न भूलै भाई ॥
Ko▫ee jaaṇ na bʰoolæ bʰaa▫ee.
O Siblings of Destiny, no one knowingly makes mistakes.
|
ਸੋ ਭੂਲੈ ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਭੁਲਾਏ ਬੂਝੈ ਜਿਸੈ ਬੁਝਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
सो भूलै जिसु आपि भुलाए बूझै जिसै बुझाई ॥१॥ रहाउ ॥
So bʰoolæ jis aap bʰulaa▫é boojʰæ jisæ bujʰaa▫ee. ||1|| rahaa▫o.
He alone is mistaken, whom the Lord Himself makes so. He alone understands whom the Lord causes to understand. ||1||Pause||
|
ਤਿਨਿ ਹਰੀ ਚੰਦਿ ਪ੍ਰਿਥਮੀ ਪਤਿ ਰਾਜੈ ਕਾਗਦਿ ਕੀਮ ਨ ਪਾਈ ॥
तिनि हरी चंदि प्रिथमी पति राजै कागदि कीम न पाई ॥
Ṫin haree chanḋ pariṫʰmee paṫ raajæ kaagaḋ keem na paa▫ee.
Harichand, the king and ruler of his land, did not appreciate the value of his preordained destiny.
|
ਅਉਗਣੁ ਜਾਣੈ ਤ ਪੁੰਨ ਕਰੇ ਕਿਉ ਕਿਉ ਨੇਖਾਸਿ ਬਿਕਾਈ ॥੨॥
अउगणु जाणै त पुंन करे किउ किउ नेखासि बिकाई ॥२॥
A▫ugaṇ jaaṇæ ṫa punn karé ki▫o ki▫o nékʰaas bikaa▫ee. ||2||
If he had known that it was a mistake, he would not have made such a show of giving in charity, and he would not have been sold in the market. ||2||
|
ਕਰਉ ਅਢਾਈ ਧਰਤੀ ਮਾਂਗੀ ਬਾਵਨ ਰੂਪਿ ਬਹਾਨੈ ॥
करउ अढाई धरती मांगी बावन रूपि बहानै ॥
Kara▫o adʰaa▫ee ḋʰarṫee maaⁿgee baavan roop bahaanæ.
The Lord took the form of a dwarf, and asked for some land.
|
ਕਿਉ ਪਇਆਲਿ ਜਾਇ ਕਿਉ ਛਲੀਐ ਜੇ ਬਲਿ ਰੂਪੁ ਪਛਾਨੈ ॥੩॥
किउ पइआलि जाइ किउ छलीऐ जे बलि रूपु पछानै ॥३॥
Ki▫o pa▫i▫aal jaa▫é ki▫o chʰalee▫æ jé bal roop pachʰaanæ. ||3||
If Bal the king has recognized Him, he would not have been deceived, and sent to the underworld. ||3||
|
ਰਾਜਾ ਜਨਮੇਜਾ ਦੇ ਮਤੀ ਬਰਜਿ ਬਿਆਸਿ ਪੜੑਾਇਆ ॥
राजा जनमेजा दे मतीं बरजि बिआसि पड़्हाइआ ॥
Raajaa janméjaa ḋé maṫeeⁿ baraj bi▫aas paṛĥaa▫i▫aa.
Vyaas taught and warned the king Janmayjaa not to do three things.
|
ਤਿਨੑਿ ਕਰਿ ਜਗ ਅਠਾਰਹ ਘਾਏ ਕਿਰਤੁ ਨ ਚਲੈ ਚਲਾਇਆ ॥੪॥
तिन्हि करि जग अठारह घाए किरतु न चलै चलाइआ ॥४॥
Ṫiniĥ kar jag atʰaarah gʰaa▫é kiraṫ na chalæ chalaa▫i▫aa. ||4||
But he performed the sacred feast and killed eighteen Brahmins; the record of one’s past deeds cannot be erased. ||4||
|
ਗਣਤ ਨ ਗਣੀ ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣਾ ਬੋਲੀ ਭਾਇ ਸੁਭਾਈ ॥
गणत न गणीं हुकमु पछाणा बोली भाइ सुभाई ॥
Gaṇaṫ na gaṇeeⁿ hukam pachʰaaṇaa bolee bʰaa▫é subʰaa▫ee.
I do not try to calculate the account; I accept the Hukam of God’s Command. I speak with intuitive love and respect.
|
ਜੋ ਕਿਛੁ ਵਰਤੈ ਤੁਧੈ ਸਲਾਹੀ ਸਭ ਤੇਰੀ ਵਡਿਆਈ ॥੫॥
जो किछु वरतै तुधै सलाहीं सभ तेरी वडिआई ॥५॥
Jo kichʰ varṫæ ṫuḋʰæ salaaheeⁿ sabʰ ṫéree vadi▫aa▫ee. ||5||
No matter what happens, I will praise the Lord. It is all Your Glorious Greatness, O Lord. ||5||
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਲਿਪਤੁ ਲੇਪੁ ਕਦੇ ਨ ਲਾਗੈ ਸਦਾ ਰਹੈ ਸਰਣਾਈ ॥
गुरमुखि अलिपतु लेपु कदे न लागै सदा रहै सरणाई ॥
Gurmukʰ alipaṫ lép kaḋé na laagæ saḋaa rahæ sarṇaa▫ee.
The Gurmukh remains detached; filth never attaches itself to him. He remains forever in God’s Sanctuary.
|
ਮਨਮੁਖੁ ਮੁਗਧੁ ਆਗੈ ਚੇਤੈ ਨਾਹੀ ਦੁਖਿ ਲਾਗੈ ਪਛੁਤਾਈ ॥੬॥
मनमुखु मुगधु आगै चेतै नाही दुखि लागै पछुताई ॥६॥
Manmukʰ mugaḋʰ aagæ chéṫæ naahee ḋukʰ laagæ pachʰuṫaa▫ee. ||6||
The foolish self-willed Manmukh does not think of the future; he is overtaken by pain, and then he regrets. ||6||
|
ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਕਰਤਾ ਜਿਨਿ ਏਹ ਰਚਨਾ ਰਚੀਐ ॥
आपे करे कराए करता जिनि एह रचना रचीऐ ॥
Aapé karé karaa▫é karṫaa jin éh rachnaa rachee▫æ.
The Creator who created this creation acts, and causes all to act.
|
ਹਰਿ ਅਭਿਮਾਨੁ ਨ ਜਾਈ ਜੀਅਹੁ ਅਭਿਮਾਨੇ ਪੈ ਪਚੀਐ ॥੭॥
हरि अभिमानु न जाई जीअहु अभिमाने पै पचीऐ ॥७॥
Har abʰimaan na jaa▫ee jee▫ahu abʰimaané pæ pachee▫æ. ||7||
O Lord, egotistical pride does not depart from the soul. Falling into egotistical pride, one is ruined. ||7||
|
ਭੁਲਣ ਵਿਚਿ ਕੀਆ ਸਭੁ ਕੋਈ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਨ ਭੁਲੈ ॥
भुलण विचि कीआ सभु कोई करता आपि न भुलै ॥
Bʰulaṇ vich kee▫aa sabʰ ko▫ee karṫaa aap na bʰulæ.
Everyone makes mistakes; only the Creator does not make mistakes.
|
ਨਾਨਕ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਨਿਸਤਾਰਾ ਕੋ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਅਘੁਲੈ ॥੮॥੪॥
नानक सचि नामि निसतारा को गुर परसादि अघुलै ॥८॥४॥
Naanak sach naam nisṫaaraa ko gur parsaaḋ agʰulæ. ||8||4||
O Nanak! Salvation comes through the True Name. By Guru’s Grace, one is released. ||8||4||
|
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
प्रभाती महला १ ॥
Parbʰaaṫee mėhlaa 1.
Prabhaatee, First Mehl:
|
ਆਖਣਾ ਸੁਨਣਾ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ॥
आखणा सुनणा नामु अधारु ॥
Aakʰ▫ṇaa sunṇaa naam aḋʰaar.
To chant and listen to the Naam, the Name of the Lord, is my Support.
|
ਧੰਧਾ ਛੁਟਕਿ ਗਇਆ ਵੇਕਾਰੁ ॥
धंधा छुटकि गइआ वेकारु ॥
Ḋʰanḋʰaa chʰutak ga▫i▫aa vékaar.
Worthless entanglements are ended and gone.
|
ਜਿਉ ਮਨਮੁਖਿ ਦੂਜੈ ਪਤਿ ਖੋਈ ॥
जिउ मनमुखि दूजै पति खोई ॥
Ji▫o manmukʰ ḋoojæ paṫ kʰo▫ee.
The self-willed Manmukh, caught in duality, loses his honor.
|
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਮੈ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥੧॥
बिनु नावै मै अवरु न कोई ॥१॥
Bin naavæ mæ avar na ko▫ee. ||1||
Except for the Name, I have no other at all. ||1||
|
ਸੁਣਿ ਮਨ ਅੰਧੇ ਮੂਰਖ ਗਵਾਰ ॥
सुणि मन अंधे मूरख गवार ॥
Suṇ man anḋʰé moorakʰ gavaar.
Listen, O blind, foolish, idiotic mind.
|
ਆਵਤ ਜਾਤ ਲਾਜ ਨਹੀ ਲਾਗੈ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਬੂਡੈ ਬਾਰੋ ਬਾਰ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
आवत जात लाज नही लागै बिनु गुर बूडै बारो बार ॥१॥ रहाउ ॥
Aavaṫ jaaṫ laaj nahee laagæ bin gur boodæ baaro baar. ||1|| rahaa▫o.
Aren’t you ashamed of your comings and goings in reincarnation? Without the Guru, you shall drown, over and over again. ||1||Pause||
|
ਇਸੁ ਮਨ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਬਿਨਾਸੁ ॥
इसु मन माइआ मोहि बिनासु ॥
Is man maa▫i▫aa mohi binaas.
This mind is ruined by its attachment to Maya.
|
ਧੁਰਿ ਹੁਕਮੁ ਲਿਖਿਆ ਤਾਂ ਕਹੀਐ ਕਾਸੁ ॥
धुरि हुकमु लिखिआ तां कहीऐ कासु ॥
Ḋʰur hukam likʰi▫aa ṫaaⁿ kahee▫æ kaas.
The Command of the Primal Lord is preordained. Before whom should I cry?
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲਾ ਚੀਨੑੈ ਕੋਈ ॥
गुरमुखि विरला चीन्है कोई ॥
Gurmukʰ virlaa cheenĥæ ko▫ee.
Only a few, being Gurmukh, understand this.
|
ਨਾਮ ਬਿਹੂਨਾ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਈ ॥੨॥
नाम बिहूना मुकति न होई ॥२॥
Naam bihoonaa mukaṫ na ho▫ee. ||2||
Without the Naam, no one is liberated. ||2||
|
ਭ੍ਰਮਿ ਭ੍ਰਮਿ ਡੋਲੈ ਲਖ ਚਉਰਾਸੀ ॥
भ्रमि भ्रमि डोलै लख चउरासी ॥
Bʰaram bʰaram dolæ lakʰ cha▫uraasee.
People wander lost, staggering and stumbling through 8.4 million incarnations.
|
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਬੂਝੇ ਜਮ ਕੀ ਫਾਸੀ ॥
बिनु गुर बूझे जम की फासी ॥
Bin gur boojʰé jam kee faasee.
Without knowing the Guru, they cannot escape the noose of Death.
|
ਇਹੁ ਮਨੂਆ ਖਿਨੁ ਖਿਨੁ ਊਭਿ ਪਇਆਲਿ ॥
इहु मनूआ खिनु खिनु ऊभि पइआलि ॥
Ih manoo▫aa kʰin kʰin oobʰ pa▫i▫aal.
This mind, from one moment to the next, goes from the heavens to the underworld.
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਛੂਟੈ ਨਾਮੁ ਸਮੑਾਲਿ ॥੩॥
गुरमुखि छूटै नामु सम्हालि ॥३॥
Gurmukʰ chʰootæ naam samĥaal. ||3||
The Gurmukh contemplates the Naam, and is released. ||3||
|
ਆਪੇ ਸਦੇ ਢਿਲ ਨ ਹੋਇ ॥
आपे सदे ढिल न होइ ॥
Aapé saḋé dʰil na ho▫é.
When God sends His Summons, there is no time to delay.
|
ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਸਹਿਲਾ ਜੀਵੈ ਸੋਇ ॥
सबदि मरै सहिला जीवै सोइ ॥
Sabaḋ maræ sahilaa jeevæ so▫é.
When one dies in the Word of the Shabad, he lives in peace.
|
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਸੋਝੀ ਕਿਸੈ ਨ ਹੋਇ ॥
बिनु गुर सोझी किसै न होइ ॥
Bin gur sojʰee kisæ na ho▫é.
Without the Guru, no one understands.
|
ਆਪੇ ਕਰੈ ਕਰਾਵੈ ਸੋਇ ॥੪॥
आपे करै करावै सोइ ॥४॥
Aapé karæ karaavæ so▫é. ||4||
The Lord Himself acts, and inspires all to act. ||4||
|
ਝਗੜੁ ਚੁਕਾਵੈ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥
झगड़ु चुकावै हरि गुण गावै ॥
Jʰagaṛ chukʰaavæ har guṇ gaavæ.
Inner conflict comes to an end, singing the Glorious Praises of the Lord.
|
ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ॥
पूरा सतिगुरु सहजि समावै ॥
Pooraa saṫgur sahj samaavæ.
Through the Perfect True Guru, one is intuitively absorbed into the Lord.
|
ਇਹੁ ਮਨੁ ਡੋਲਤ ਤਉ ਠਹਰਾਵੈ ॥
इहु मनु डोलत तउ ठहरावै ॥
Ih man dolaṫ ṫa▫o tʰėhraavæ.
This wobbling, unsteady mind is stabilized,
|
ਸਚੁ ਕਰਣੀ ਕਰਿ ਕਾਰ ਕਮਾਵੈ ॥੫॥
सचु करणी करि कार कमावै ॥५॥
Sach karṇee kar kaar kamaavæ. ||5||
and one lives the lifestyle of true actions. ||5||
|
ਅੰਤਰਿ ਜੂਠਾ ਕਿਉ ਸੁਚਿ ਹੋਇ ॥
अंतरि जूठा किउ सुचि होइ ॥
Anṫar jootʰaa ki▫o such ho▫é.
If someone is false within his own self, then how can he be pure?
|
ਸਬਦੀ ਧੋਵੈ ਵਿਰਲਾ ਕੋਇ ॥
सबदी धोवै विरला कोइ ॥
Sabḋee ḋʰovæ virlaa ko▫é.
How rare are those who wash with the Shabad.
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕੋਈ ਸਚੁ ਕਮਾਵੈ ॥
गुरमुखि कोई सचु कमावै ॥
Gurmukʰ ko▫ee sach kamaavæ.
How rare are those who, as Gurmukh, live the Truth.
|
ਆਵਣੁ ਜਾਣਾ ਠਾਕਿ ਰਹਾਵੈ ॥੬॥
आवणु जाणा ठाकि रहावै ॥६॥
Aavaṇ jaaṇaa tʰaak rahaavæ. ||6||
Their comings and goings in reincarnation are over and done. ||6||
|
