ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਤਿ ਸਿਉ ਲੇਖਾ ਨਿਬੜੈ ਬਖਸੇ ਸਿਫਤਿ ਭੰਡਾਰ ॥
गुरमुखि पति सिउ लेखा निबड़ै बखसे सिफति भंडार ॥
Gurmukẖ paṯ si▫o lekẖā nibṛai bakẖse sifaṯ bẖandār.
The Gurmukh's account is settled with honor; the Lord blesses him with the treasure of His Praise.
|
ਓਥੈ ਹਥੁ ਨ ਅਪੜੈ ਕੂਕ ਨ ਸੁਣੀਐ ਪੁਕਾਰ ॥
ओथै हथु न अपड़ै कूक न सुणीऐ पुकार ॥
Othai hath na apṛai kūk na suṇī▫ai pukār.
No one's hands can reach there; no one will hear anyone's cries.
|
ਓਥੈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਬੇਲੀ ਹੋਵੈ ਕਢਿ ਲਏ ਅੰਤੀ ਵਾਰ ॥
ओथै सतिगुरु बेली होवै कढि लए अंती वार ॥
Othai saṯgur belī hovai kadẖ la▫e anṯī vār.
The True Guru will be your best friend there; at the very last instant, He will save you.
|
ਏਨਾ ਜੰਤਾ ਨੋ ਹੋਰ ਸੇਵਾ ਨਹੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਿਰਿ ਕਰਤਾਰ ॥੬॥
एना जंता नो होर सेवा नही सतिगुरु सिरि करतार ॥६॥
Ėnā janṯā no hor sevā nahī saṯgur sir karṯār. ||6||
These beings should serve no other than the True Guru or the Creator Lord above the heads of all. ||6||
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
सलोक मः ३ ॥
Salok mėhlā 3.
Shalok, Third Mehl:
|
ਬਾਬੀਹਾ ਜਿਸ ਨੋ ਤੂ ਪੂਕਾਰਦਾ ਤਿਸ ਨੋ ਲੋਚੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
बाबीहा जिस नो तू पूकारदा तिस नो लोचै सभु कोइ ॥
Bābīhā jis no ṯū pūkārḏā ṯis no locẖai sabẖ ko▫e.
O rainbird, the One unto whom you call - everyone longs for that Lord.
|
ਅਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਕਰਿ ਕੈ ਵਸਸੀ ਵਣੁ ਤ੍ਰਿਣੁ ਹਰਿਆ ਹੋਇ ॥
अपणी किरपा करि कै वससी वणु त्रिणु हरिआ होइ ॥
Apṇī kirpā kar kai vassī vaṇ ṯariṇ hari▫ā ho▫e.
When He grants His Grace, it rains, and the forests and fields blossom forth in their greenery.
|
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਪਾਈਐ ਵਿਰਲਾ ਬੂਝੈ ਕੋਇ ॥
गुर परसादी पाईऐ विरला बूझै कोइ ॥
Gur parsādī pā▫ī▫ai virlā būjẖai ko▫e.
By Guru's Grace, He is found; only a rare few understand this.
|
ਬਹਦਿਆ ਉਠਦਿਆ ਨਿਤ ਧਿਆਈਐ ਸਦਾ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
बहदिआ उठदिआ नित धिआईऐ सदा सदा सुखु होइ ॥
Bahḏi▫ā uṯẖ▫ḏi▫ā niṯ ḏẖi▫ā▫ī▫ai saḏā saḏā sukẖ ho▫e.
Sitting down and standing up, meditate continually on Him, and be at peace forever and ever.
|
ਨਾਨਕ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਦ ਹੀ ਵਰਸਦਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੇਵੈ ਹਰਿ ਸੋਇ ॥੧॥
नानक अम्रितु सद ही वरसदा गुरमुखि देवै हरि सोइ ॥१॥
Nānak amriṯ saḏ hī varasḏā gurmukẖ ḏevai har so▫e. ||1||
O Nanak, the Ambrosial Nectar rains down forever; the Lord gives it to the Gurmukh. ||1||
|
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mėhlā 3.
Third Mehl:
|
ਕਲਮਲਿ ਹੋਈ ਮੇਦਨੀ ਅਰਦਾਸਿ ਕਰੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
कलमलि होई मेदनी अरदासि करे लिव लाइ ॥
Kalmal ho▫ī meḏnī arḏās kare liv lā▫e.
When the people of the world are suffering in pain, they call upon the Lord in loving prayer.
|
ਸਚੈ ਸੁਣਿਆ ਕੰਨੁ ਦੇ ਧੀਰਕ ਦੇਵੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
सचै सुणिआ कंनु दे धीरक देवै सहजि सुभाइ ॥
Sacẖai suṇi▫ā kann ḏe ḏẖīrak ḏevai sahj subẖā▫e.
The True Lord naturally listens and hears and gives comfort.
|
ਇੰਦ੍ਰੈ ਨੋ ਫੁਰਮਾਇਆ ਵੁਠਾ ਛਹਬਰ ਲਾਇ ॥
इंद्रै नो फुरमाइआ वुठा छहबर लाइ ॥
Inḏrai no furmā▫i▫ā vuṯẖā cẖẖahbar lā▫e.
He commands the god of rain, and the rain pours down in torrents.
|
ਅਨੁ ਧਨੁ ਉਪਜੈ ਬਹੁ ਘਣਾ ਕੀਮਤਿ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਇ ॥
अनु धनु उपजै बहु घणा कीमति कहणु न जाइ ॥
An ḏẖan upjai baho gẖaṇā kīmaṯ kahaṇ na jā▫e.
Corn and wealth are produced in great abundance and prosperity; their value cannot be estimated.
|
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਲਾਹਿ ਤੂ ਸਭਨਾ ਜੀਆ ਦੇਦਾ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹਿ ॥
नानक नामु सलाहि तू सभना जीआ देदा रिजकु स्मबाहि ॥
Nānak nām salāhi ṯū sabẖnā jī▫ā ḏeḏā rijak sambāhi.
O Nanak, praise the Naam, the Name of the Lord; He reaches out and gives sustenance to all beings.
|
ਜਿਤੁ ਖਾਧੈ ਸੁਖੁ ਊਪਜੈ ਫਿਰਿ ਦੂਖੁ ਨ ਲਾਗੈ ਆਇ ॥੨॥
जितु खाधै सुखु ऊपजै फिरि दूखु न लागै आइ ॥२॥
Jiṯ kẖāḏẖai sukẖ ūpjai fir ḏūkẖ na lāgai ā▫e. ||2||
Eating this, peace is produced, and the mortal never again suffers in pain. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛī.
Pauree:
|
ਹਰਿ ਜੀਉ ਸਚਾ ਸਚੁ ਤੂ ਸਚੇ ਲੈਹਿ ਮਿਲਾਇ ॥
हरि जीउ सचा सचु तू सचे लैहि मिलाइ ॥
Har jī▫o sacẖā sacẖ ṯū sacẖe laihi milā▫e.
O Dear Lord, You are the Truest of the True. You blend those who are truthful into Your Own Being.
|
ਦੂਜੈ ਦੂਜੀ ਤਰਫ ਹੈ ਕੂੜਿ ਮਿਲੈ ਨ ਮਿਲਿਆ ਜਾਇ ॥
दूजै दूजी तरफ है कूड़ि मिलै न मिलिआ जाइ ॥
Ḏūjai ḏūjī ṯaraf hai kūṛ milai na mili▫ā jā▫e.
Those caught in duality are on the side of duality; entrenched in falsehood, they cannot merge into the Lord.
|
ਆਪੇ ਜੋੜਿ ਵਿਛੋੜਿਐ ਆਪੇ ਕੁਦਰਤਿ ਦੇਇ ਦਿਖਾਇ ॥
आपे जोड़ि विछोड़िऐ आपे कुदरति देइ दिखाइ ॥
Āpe joṛ vicẖẖoṛi▫ai āpe kuḏraṯ ḏe▫e ḏikẖā▫e.
You Yourself unite, and You Yourself separate; You display Your Creative Omnipotence.
|
ਮੋਹੁ ਸੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਹੈ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਕਮਾਇ ॥
मोहु सोगु विजोगु है पूरबि लिखिआ कमाइ ॥
Moh sog vijog hai pūrab likẖi▫ā kamā▫e.
Attachment brings the sorrow of separation; the mortal acts in accordance with pre-ordained destiny.
|
ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ਤਿਨ ਕਉ ਜੋ ਹਰਿ ਚਰਣੀ ਰਹੈ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
हउ बलिहारी तिन कउ जो हरि चरणी रहै लिव लाइ ॥
Ha▫o balihārī ṯin ka▫o jo har cẖarṇī rahai liv lā▫e.
I am a sacrifice to those who remain lovingly attached to the Lord's Feet.
|
ਜਿਉ ਜਲ ਮਹਿ ਕਮਲੁ ਅਲਿਪਤੁ ਹੈ ਐਸੀ ਬਣਤ ਬਣਾਇ ॥
जिउ जल महि कमलु अलिपतु है ऐसी बणत बणाइ ॥
Ji▫o jal mėh kamal alipaṯ hai aisī baṇaṯ baṇā▫e.
They are like the lotus which remains detached, floating upon the water.
|
ਸੇ ਸੁਖੀਏ ਸਦਾ ਸੋਹਣੇ ਜਿਨ੍ਹ੍ਹ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥
से सुखीए सदा सोहणे जिन्ह विचहु आपु गवाइ ॥
Se sukẖī▫e saḏā sohṇe jinĥ vicẖahu āp gavā▫e.
They are peaceful and beautiful forever; they eradicate self-conceit from within.
|
ਤਿਨ੍ਹ੍ਹ ਸੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਕਦੇ ਨਹੀ ਜੋ ਹਰਿ ਕੈ ਅੰਕਿ ਸਮਾਇ ॥੭॥
तिन्ह सोगु विजोगु कदे नही जो हरि कै अंकि समाइ ॥७॥
Ŧinĥ sog vijog kaḏe nahī jo har kai ank samā▫e. ||7||
They never suffer sorrow or separation; they are merged in the Being of the Lord. ||7||
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
सलोक मः ३ ॥
Salok mėhlā 3.
Shalok, Third Mehl:
|
ਨਾਨਕ ਸੋ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿਸੁ ਵਸਿ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੋਇ ॥
नानक सो सालाहीऐ जिसु वसि सभु किछु होइ ॥
Nānak so salāhī▫ai jis vas sabẖ kicẖẖ ho▫e.
O Nanak, praise the Lord; everything is in His power.
|
ਤਿਸੈ ਸਰੇਵਿਹੁ ਪ੍ਰਾਣੀਹੋ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
तिसै सरेविहु प्राणीहो तिसु बिनु अवरु न कोइ ॥
Ŧisai sarevihu parāṇīho ṯis bin avar na ko▫e.
Serve Him, O mortal beings; there is none other than Him.
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਤਾਂ ਸਦਾ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
गुरमुखि हरि प्रभु मनि वसै तां सदा सदा सुखु होइ ॥
Gurmukẖ har parabẖ man vasai ṯāʼn saḏā saḏā sukẖ ho▫e.
The Lord God abides within the mind of the Gurmukh, and then he is at peace, forever and ever.
|
ਸਹਸਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਵਈ ਸਭ ਚਿੰਤਾ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
सहसा मूलि न होवई सभ चिंता विचहु जाइ ॥
Sahsā mūl na hova▫ī sabẖ cẖinṯā vicẖahu jā▫e.
He is never cynical; all anxiety has been taken out from within him.
|
ਜੋ ਕਿਛੁ ਹੋਇ ਸੁ ਸਹਜੇ ਹੋਇ ਕਹਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥
जो किछु होइ सु सहजे होइ कहणा किछू न जाइ ॥
Jo kicẖẖ ho▫e so sėhje ho▫e kahṇā kicẖẖū na jā▫e.
Whatever happens, happens naturally; no one has any say about it.
|
ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਤਾਂ ਮਨਿ ਚਿੰਦਿਆ ਫਲੁ ਪਾਇ ॥
सचा साहिबु मनि वसै तां मनि चिंदिआ फलु पाइ ॥
Sacẖā sāhib man vasai ṯāʼn man cẖinḏi▫ā fal pā▫e.
When the True Lord abides in the mind, then the mind's desires are fulfilled.
|
ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਕਾ ਆਖਿਆ ਆਪਿ ਸੁਣੇ ਜਿ ਲਇਅਨੁ ਪੰਨੈ ਪਾਇ ॥੧॥
नानक तिन का आखिआ आपि सुणे जि लइअनु पंनै पाइ ॥१॥
Nānak ṯin kā ākẖi▫ā āp suṇe jė la▫i▫an pannai pā▫e. ||1||
O Nanak, He Himself hears the words of those, whose accounts are in His Hands. ||1||
|
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mėhlā 3.
Third Mehl:
|
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਦਾ ਵਰਸਦਾ ਬੂਝਨਿ ਬੂਝਣਹਾਰ ॥
अम्रितु सदा वरसदा बूझनि बूझणहार ॥
Amriṯ saḏā varasḏā būjẖan būjẖaṇhār.
The Ambrosial Nectar rains down continually; realize this through realization.
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਨ੍ਹ੍ਹੀ ਬੁਝਿਆ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਰਖਿਆ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥
गुरमुखि जिन्ही बुझिआ हरि अम्रितु रखिआ उरि धारि ॥
Gurmukẖ jinĥī bujẖi▫ā har amriṯ rakẖi▫ā ur ḏẖār.
Those who, as Gurmukh, realize this, keep the Lord's Ambrosial Nectar enshrined within their hearts.
|
ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵਹਿ ਸਦਾ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਹਉਮੈ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਮਾਰਿ ॥
हरि अम्रितु पीवहि सदा रंगि राते हउमै त्रिसना मारि ॥
Har amriṯ pīvėh saḏā rang rāṯe ha▫umai ṯarisnā mār.
They drink in the Lord's Ambrosial Nectar, and remain forever imbued with the Lord; they conquer egotism and thirsty desires.
|
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਹੈ ਵਰਸੈ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥
अम्रितु हरि का नामु है वरसै किरपा धारि ॥
Amriṯ har kā nām hai varsai kirpā ḏẖār.
The Name of the Lord is Ambrosial Nectar; the Lord showers His Grace, and it rains down.
|
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਦਰੀ ਆਇਆ ਹਰਿ ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਮੁਰਾਰਿ ॥੨॥
नानक गुरमुखि नदरी आइआ हरि आतम रामु मुरारि ॥२॥
Nānak gurmukẖ naḏrī ā▫i▫ā har āṯam rām murār. ||2||
O Nanak, the Gurmukh comes to behold the Lord, the Supreme Soul. ||2||
|
