ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਸਰਣਾਈ ਉਬਰੇ ਹਰਿ ਗੁਰ ਰਖਵਾਲਿਆ ॥੩੦॥
नानक गुर सरणाई उबरे हरि गुर रखवालिआ ॥३०॥
Naanak gur sarṇaa▫ee ubré har gur rakʰvaali▫aa. ||30||
Nanak has come to the Sanctuary of the Guru, and is saved. The Guru, the Lord, is his Protector. ||30||
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
सलोक मः ३ ॥
Salok mėhlaa 3.
Shalok, Third Mehl:
|
ਪੜਿ ਪੜਿ ਪੰਡਿਤ ਵਾਦੁ ਵਖਾਣਦੇ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਸੁਆਇ ॥
पड़ि पड़ि पंडित वादु वखाणदे माइआ मोह सुआइ ॥
Paṛ paṛ pandiṫ vaaḋ vkʰaaṇḋé maa▫i▫aa moh su▫aa▫é.
Reading and writing, the Pandits engage in debates and disputes; they are attached to the flavors of Maya.
|
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਮਨ ਮੂਰਖ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥
दूजै भाइ नामु विसारिआ मन मूरख मिलै सजाइ ॥
Ḋoojæ bʰaa▫é naam visaari▫aa man moorakʰ milæ sajaa▫é.
In the love of duality, they forget the Naam. Those foolish mortals shall receive their punishment.
|
ਜਿਨੑਿ ਕੀਤੇ ਤਿਸੈ ਨ ਸੇਵਨੑੀ ਦੇਦਾ ਰਿਜਕੁ ਸਮਾਇ ॥
जिन्हि कीते तिसै न सेवन्ही देदा रिजकु समाइ ॥
Jiniĥ keeṫé ṫisæ na sévnĥee ḋéḋaa rijak samaa▫é.
They do not serve the One who created them, who gives sustenance to all.
|
ਜਮ ਕਾ ਫਾਹਾ ਗਲਹੁ ਨ ਕਟੀਐ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵਹਿ ਜਾਇ ॥
जम का फाहा गलहु न कटीऐ फिरि फिरि आवहि जाइ ॥
Jam kaa faahaa galhu na katee▫æ fir fir aavahi jaa▫é.
The noose of Death around their necks is not cut off; they come and go in reincarnation, over and over again.
|
ਜਿਨ ਕਉ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਤਿਨ ਆਇ ॥
जिन कउ पूरबि लिखिआ सतिगुरु मिलिआ तिन आइ ॥
Jin ka▫o poorab likʰi▫aa saṫgur mili▫aa ṫin aa▫é.
The True Guru comes and meets those who have such preordained destiny.
|
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਦੇ ਨਾਨਕ ਸਚਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥
अनदिनु नामु धिआइदे नानक सचि समाइ ॥१॥
An▫ḋin naam ḋʰi▫aa▫iḋé Naanak sach samaa▫é. ||1||
Night and day, they meditate on the Naam, the Name of the Lord; O Nanak! They merge into the True Lord. ||1||
|
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mėhlaa 3.
Third Mehl:
|
ਸਚੁ ਵਣਜਹਿ ਸਚੁ ਸੇਵਦੇ ਜਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੈਰੀ ਪਾਹਿ ॥
सचु वणजहि सचु सेवदे जि गुरमुखि पैरी पाहि ॥
Sach vaṇjahi sach sévḋé jė gurmukʰ pæree paahi.
Those Gurmukhs who fall at His Feet deal with the True Lord and serve the True Lord.
|
ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਜੇ ਚਲਹਿ ਸਹਜੇ ਸਚਿ ਸਮਾਹਿ ॥੨॥
नानक गुर कै भाणै जे चलहि सहजे सचि समाहि ॥२॥
Naanak gur kæ bʰaaṇæ jé chalėh sėhjé sach samaahi. ||2||
O Nanak! Those who walk in harmony with the Guru’s Will are intuitively absorbed in the True Lord. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਆਸਾ ਵਿਚਿ ਅਤਿ ਦੁਖੁ ਘਣਾ ਮਨਮੁਖਿ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥
आसा विचि अति दुखु घणा मनमुखि चितु लाइआ ॥
Aasaa vich aṫ ḋukʰ gʰaṇaa manmukʰ chiṫ laa▫i▫aa.
In hope, there is very great pain; the self-willed Manmukh focuses his consciousness on it.
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਏ ਨਿਰਾਸ ਪਰਮ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
गुरमुखि भए निरास परम सुखु पाइआ ॥
Gurmukʰ bʰa▫é niraas param sukʰ paa▫i▫aa.
The Gurmukhs become desireless, and attain supreme peace.
|
ਵਿਚੇ ਗਿਰਹ ਉਦਾਸ ਅਲਿਪਤ ਲਿਵ ਲਾਇਆ ॥
विचे गिरह उदास अलिपत लिव लाइआ ॥
viché girah uḋaas alipaṫ liv laa▫i▫aa.
In the midst of their household, they remain detached; they are lovingly attuned to the Detached Lord.
|
ਓਨਾ ਸੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਨ ਵਿਆਪਈ ਹਰਿ ਭਾਣਾ ਭਾਇਆ ॥
ओना सोगु विजोगु न विआपई हरि भाणा भाइआ ॥
Onaa sog vijog na vi▫aapa▫ee har bʰaaṇaa bʰaa▫i▫aa.
Sorrow and separation do not cling to them at all. They are pleased with the Lord’s Will.
|
ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਸਦਾ ਰਵਿ ਰਹੇ ਧੁਰਿ ਲਏ ਮਿਲਾਇਆ ॥੩੧॥
नानक हरि सेती सदा रवि रहे धुरि लए मिलाइआ ॥३१॥
Naanak har séṫee saḋaa rav rahé ḋʰur la▫é milaa▫i▫aa. ||31||
O Nanak! They remain forever immersed in the Primal Lord, who blends them with Himself. ||31||
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
सलोक मः ३ ॥
Salok mėhlaa 3.
Shalok, Third Mehl:
|
ਪਰਾਈ ਅਮਾਣ ਕਿਉ ਰਖੀਐ ਦਿਤੀ ਹੀ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
पराई अमाण किउ रखीऐ दिती ही सुखु होइ ॥
Paraa▫ee amaaṇ ki▫o rakʰee▫æ ḋiṫee hee sukʰ ho▫é.
Why keep what is held in trust for another? Giving it back, peace is found.
|
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਗੁਰ ਥੈ ਟਿਕੈ ਹੋਰ ਥੈ ਪਰਗਟੁ ਨ ਹੋਇ ॥
गुर का सबदु गुर थै टिकै होर थै परगटु न होइ ॥
Gur kaa sabaḋ gur ṫʰæ tikæ hor ṫʰæ pargat na ho▫é.
The Word of the Guru’s Shabad rests in the Guru; it does not appear through anyone else.
|
ਅੰਨੑੇ ਵਸਿ ਮਾਣਕੁ ਪਇਆ ਘਰਿ ਘਰਿ ਵੇਚਣ ਜਾਇ ॥
अंन्हे वसि माणकु पइआ घरि घरि वेचण जाइ ॥
Aⁿnĥé vas maaṇak pa▫i▫aa gʰar gʰar véchaṇ jaa▫é.
The blind man finds a jewel, and goes from house to house selling it.
|
ਓਨਾ ਪਰਖ ਨ ਆਵਈ ਅਢੁ ਨ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥
ओना परख न आवई अढु न पलै पाइ ॥
Onaa parakʰ na aavee adʰ na palæ paa▫é.
But they cannot appraise it, and they do not offer him even half a shell for it.
|
ਜੇ ਆਪਿ ਪਰਖ ਨ ਆਵਈ ਤਾਂ ਪਾਰਖੀਆ ਥਾਵਹੁ ਲਇਓੁ ਪਰਖਾਇ ॥
जे आपि परख न आवई तां पारखीआ थावहु लइओु परखाइ ॥
Jé aap parakʰ na aavee ṫaaⁿ paarkʰee▫aa ṫʰaavhu la▫i▫o parkʰaa▫é.
If he cannot appraise it himself, then he should have it appraised by an appraiser.
|
ਜੇ ਓਸੁ ਨਾਲਿ ਚਿਤੁ ਲਾਏ ਤਾਂ ਵਥੁ ਲਹੈ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥
जे ओसु नालि चितु लाए तां वथु लहै नउ निधि पलै पाइ ॥
Jé os naal chiṫ laa▫é ṫaaⁿ vaṫʰ lahæ na▫o niḋʰ palæ paa▫é.
If he focuses his consciousness, then he obtains the true object, and he is blessed with the nine treasures.
|
ਘਰਿ ਹੋਦੈ ਧਨਿ ਜਗੁ ਭੁਖਾ ਮੁਆ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੋਝੀ ਨ ਹੋਇ ॥
घरि होदै धनि जगु भुखा मुआ बिनु सतिगुर सोझी न होइ ॥
Gʰar hoḋæ ḋʰan jag bʰukʰaa mu▫aa bin saṫgur sojʰee na ho▫é.
The wealth is within the house, while the world is dying of hunger. Without the True Guru, no one has a clue.
|
ਸਬਦੁ ਸੀਤਲੁ ਮਨਿ ਤਨਿ ਵਸੈ ਤਿਥੈ ਸੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਨ ਕੋਇ ॥
सबदु सीतलु मनि तनि वसै तिथै सोगु विजोगु न कोइ ॥
Sabaḋ seeṫal man ṫan vasæ ṫiṫʰæ sog vijog na ko▫é.
When the cooling and soothing Shabad comes to dwell in the mind and body, there is no sorrow or separation there.
|
ਵਸਤੁ ਪਰਾਈ ਆਪਿ ਗਰਬੁ ਕਰੇ ਮੂਰਖੁ ਆਪੁ ਗਣਾਏ ॥
वसतु पराई आपि गरबु करे मूरखु आपु गणाए ॥
vasaṫ paraa▫ee aap garab karé moorakʰ aap gaṇaa▫é.
The object belongs to someone else, but the fool is proud of it, and shows his shallow nature.
|
ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਏ ॥੧॥
नानक बिनु बूझे किनै न पाइओ फिरि फिरि आवै जाए ॥१॥
Naanak bin boojʰé kinæ na paa▫i▫o fir fir aavæ jaa▫é. ||1||
O Nanak! Without understanding, no one obtains it; they come and go in reincarnation, over and over again. ||1||
|
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mėhlaa 3.
Third Mehl:
|
ਮਨਿ ਅਨਦੁ ਭਇਆ ਮਿਲਿਆ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਸਰਸੇ ਸਜਣ ਸੰਤ ਪਿਆਰੇ ॥
मनि अनदु भइआ मिलिआ हरि प्रीतमु सरसे सजण संत पिआरे ॥
Man anaḋ bʰa▫i▫aa mili▫aa har pareeṫam sarsé sajaṇ sanṫ pi▫aaré.
My mind is in ecstasy; I have met my Beloved Lord. My beloved friends, the Saints, are delighted.
|
ਜੋ ਧੁਰਿ ਮਿਲੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਕਬਹੂ ਜਿ ਆਪਿ ਮੇਲੇ ਕਰਤਾਰੇ ॥
जो धुरि मिले न विछुड़हि कबहू जि आपि मेले करतारे ॥
Jo ḋʰur milé na vichʰuṛėh kabhoo jė aap mélé karṫaaré.
Those who are united with the Primal Lord shall never be separated again. The Creator has united them with Himself.
|
ਅੰਤਰਿ ਸਬਦੁ ਰਵਿਆ ਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ਸਗਲੇ ਦੂਖ ਨਿਵਾਰੇ ॥
अंतरि सबदु रविआ गुरु पाइआ सगले दूख निवारे ॥
Anṫar sabaḋ ravi▫aa gur paa▫i▫aa saglé ḋookʰ nivaaré.
The Shabad permeates my inner being, and I have found the Guru; all my sorrows are dispelled.
|
ਹਰਿ ਸੁਖਦਾਤਾ ਸਦਾ ਸਲਾਹੀ ਅੰਤਰਿ ਰਖਾਂ ਉਰ ਧਾਰੇ ॥
हरि सुखदाता सदा सलाही अंतरि रखां उर धारे ॥
Har sukʰ▫ḋaaṫa saḋaa salaahee anṫar rakʰaaⁿ ur ḋʰaaré.
I praise forever the Lord, the Giver of peace; I keep Him enshrined deep within my heart.
|
ਮਨਮੁਖੁ ਤਿਨ ਕੀ ਬਖੀਲੀ ਕਿ ਕਰੇ ਜਿ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰੇ ॥
मनमुखु तिन की बखीली कि करे जि सचै सबदि सवारे ॥
Manmukʰ ṫin kee bakʰeelee kė karé jė sachæ sabaḋ savaaré.
How can the self-willed Manmukh gossip about those who are embellished and exalted in the True Word of the Shabad?
|
ਓਨਾ ਦੀ ਆਪਿ ਪਤਿ ਰਖਸੀ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰਾ ਸਰਣਾਗਤਿ ਪਏ ਗੁਰ ਦੁਆਰੇ ॥
ओना दी आपि पति रखसी मेरा पिआरा सरणागति पए गुर दुआरे ॥
Onaa ḋee aap paṫ rakʰsee méraa pi▫aaraa sarṇaagaṫ pa▫é gur ḋu▫aaré.
My Beloved Himself preserves the honor of those who have come to the Guru’s Door seeking Sanctuary.
|
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇ ਸੁਹੇਲੇ ਭਏ ਮੁਖ ਊਜਲ ਦਰਬਾਰੇ ॥੨॥
नानक गुरमुखि से सुहेले भए मुख ऊजल दरबारे ॥२॥
Naanak gurmukʰ sé suhélé bʰa▫é mukʰ oojal ḋarbaaré. ||2||
O Nanak! The Gurmukhs are filled with joy; their faces are radiant in the Court of the Lord. ||2||
|
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa▫oṛee.
Pauree:
|
ਇਸਤਰੀ ਪੁਰਖੈ ਬਹੁ ਪ੍ਰੀਤਿ ਮਿਲਿ ਮੋਹੁ ਵਧਾਇਆ ॥
इसतरी पुरखै बहु प्रीति मिलि मोहु वधाइआ ॥
Isṫaree purkʰæ baho pareeṫ mil moh vaḋʰaa▫i▫aa.
The husband and wife are very much in love; joining together, their love increases.
|
ਪੁਤ੍ਰੁ ਕਲਤ੍ਰੁ ਨਿਤ ਵੇਖੈ ਵਿਗਸੈ ਮੋਹਿ ਮਾਇਆ ॥
पुत्रु कलत्रु नित वेखै विगसै मोहि माइआ ॥
Puṫar kalaṫar niṫ vékʰæ vigsæ mohi maa▫i▫aa.
Gazing on his children and his wife, the man is pleased and attached to Maya.
|
ਦੇਸਿ ਪਰਦੇਸਿ ਧਨੁ ਚੋਰਾਇ ਆਣਿ ਮੁਹਿ ਪਾਇਆ ॥
देसि परदेसि धनु चोराइ आणि मुहि पाइआ ॥
Ḋés parḋés ḋʰan choraa▫é aaṇ muhi paa▫i▫aa.
Stealing the wealth of his own country and other lands, he brings it home and feeds them.
|
