ਆਪੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਸਮਾਏ ॥੪॥੯॥੧੯॥
आपे गुरमुखि दे वडिआई नानक नामि समाए ॥४॥९॥१९॥
Aapé gurmukʰ ḋé vadi▫aa▫ee Naanak naam samaa▫é. ||4||9||19||
He Himself blesses the Gurmukh with glorious greatness; O Nanak! He merges in the Naam. ||4||9||19||
|
ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੩ ॥
भैरउ महला ३ ॥
Bʰæro mėhlaa 3.
Bhairao, Third Mehl:
|
ਮੇਰੀ ਪਟੀਆ ਲਿਖਹੁ ਹਰਿ ਗੋਵਿੰਦ ਗੋਪਾਲਾ ॥
मेरी पटीआ लिखहु हरि गोविंद गोपाला ॥
Méree patee▫aa likʰahu har govinḋ gopaalaa.
Upon my writing tablet, I write the Name of the Lord, the Lord of the Universe, the Lord of the World.
|
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਫਾਥੇ ਜਮ ਜਾਲਾ ॥
दूजै भाइ फाथे जम जाला ॥
Ḋoojæ bʰaa▫é faaṫʰé jam jaalaa.
In the love of duality, the mortals are caught in the noose of the Messenger of Death.
|
ਸਤਿਗੁਰੁ ਕਰੇ ਮੇਰੀ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਾ ॥
सतिगुरु करे मेरी प्रतिपाला ॥
Saṫgur karé méree parṫipaalaa.
The True Guru nurtures and sustains me.
|
ਹਰਿ ਸੁਖਦਾਤਾ ਮੇਰੈ ਨਾਲਾ ॥੧॥
हरि सुखदाता मेरै नाला ॥१॥
Har sukʰ▫ḋaaṫa méræ naalaa. ||1||
The Lord, the Giver of peace, is always with me. ||1||
|
ਗੁਰ ਉਪਦੇਸਿ ਪ੍ਰਹਿਲਾਦੁ ਹਰਿ ਉਚਰੈ ॥
गुर उपदेसि प्रहिलादु हरि उचरै ॥
Gur upḋés par▫hilaaḋ har uchræ.
Following his Guru’s instructions, Prahlaad chanted the Lord’s Name;
|
ਸਾਸਨਾ ਤੇ ਬਾਲਕੁ ਗਮੁ ਨ ਕਰੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
सासना ते बालकु गमु न करै ॥१॥ रहाउ ॥
Saasnaa ṫé baalak gam na karæ. ||1|| rahaa▫o.
he was a child, but he was not afraid when his teacher yelled at him. ||1||Pause||
|
ਮਾਤਾ ਉਪਦੇਸੈ ਪ੍ਰਹਿਲਾਦ ਪਿਆਰੇ ॥
माता उपदेसै प्रहिलाद पिआरे ॥
Maaṫaa upḋésæ par▫hilaaḋ pi▫aaré.
Prahlaad’s mother gave her beloved son some advice:
|
ਪੁਤ੍ਰ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਛੋਡਹੁ ਜੀਉ ਲੇਹੁ ਉਬਾਰੇ ॥
पुत्र राम नामु छोडहु जीउ लेहु उबारे ॥
Puṫar raam naam chʰodahu jee▫o lého ubaaré.
My son, you must abandon the Lord’s Name, and save your life!
|
ਪ੍ਰਹਿਲਾਦੁ ਕਹੈ ਸੁਨਹੁ ਮੇਰੀ ਮਾਇ ॥
प्रहिलादु कहै सुनहु मेरी माइ ॥
Par▫hilaaḋ kahæ sunhu méree maa▫é.
Prahlaad said: “Listen, O my mother;
|
ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਨ ਛੋਡਾ ਗੁਰਿ ਦੀਆ ਬੁਝਾਇ ॥੨॥
राम नामु न छोडा गुरि दीआ बुझाइ ॥२॥
Raam naam na chʰodaa gur ḋee▫aa bujʰaa▫é. ||2||
I shall never give up the Lord’s Name. My Guru has taught me this.”||2||
|
ਸੰਡਾ ਮਰਕਾ ਸਭਿ ਜਾਇ ਪੁਕਾਰੇ ॥
संडा मरका सभि जाइ पुकारे ॥
Sandaa markaa sabʰ jaa▫é pukaaré.
Sandaa and Markaa, his teachers, went to his father the king, and complained:
|
ਪ੍ਰਹਿਲਾਦੁ ਆਪਿ ਵਿਗੜਿਆ ਸਭਿ ਚਾਟੜੇ ਵਿਗਾੜੇ ॥
प्रहिलादु आपि विगड़िआ सभि चाटड़े विगाड़े ॥
Par▫hilaaḋ aap vigṛi▫aa sabʰ chaatṛé vigaaṛé.
Prahlaad himself has gone astray, and he leads all the other pupils astray.
|
ਦੁਸਟ ਸਭਾ ਮਹਿ ਮੰਤ੍ਰੁ ਪਕਾਇਆ ॥
दुसट सभा महि मंत्रु पकाइआ ॥
Ḋusat sabʰaa mėh manṫar pakaa▫i▫aa.
In the court of the wicked king, a plan was hatched.
|
ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਕਾ ਰਾਖਾ ਹੋਇ ਰਘੁਰਾਇਆ ॥੩॥
प्रहलाद का राखा होइ रघुराइआ ॥३॥
Parahlaaḋ kaa raakʰaa ho▫é ragʰuraa▫i▫aa. ||3||
God is the Savior of Prahlaad. ||3||
|
ਹਾਥਿ ਖੜਗੁ ਕਰਿ ਧਾਇਆ ਅਤਿ ਅਹੰਕਾਰਿ ॥
हाथि खड़गु करि धाइआ अति अहंकारि ॥
Haaṫʰ kʰaṛag kar ḋʰaa▫i▫aa aṫ ahaⁿkaar.
With sword in hand, and with great egotistical pride, Prahlaad’s father ran up to him.
|
ਹਰਿ ਤੇਰਾ ਕਹਾ ਤੁਝੁ ਲਏ ਉਬਾਰਿ ॥
हरि तेरा कहा तुझु लए उबारि ॥
Har ṫéraa kahaa ṫujʰ la▫é ubaar.
Where is your Lord, who will save you?
|
ਖਿਨ ਮਹਿ ਭੈਆਨ ਰੂਪੁ ਨਿਕਸਿਆ ਥੰਮੑ ਉਪਾੜਿ ॥
खिन महि भैआन रूपु निकसिआ थंम्ह उपाड़ि ॥
Kʰin mėh bʰæ▫aan roop niksi▫aa ṫʰamĥ upaaṛ.
In an instant, the Lord appeared in a dreadful form, and shattered the pillar.
|
ਹਰਣਾਖਸੁ ਨਖੀ ਬਿਦਾਰਿਆ ਪ੍ਰਹਲਾਦੁ ਲੀਆ ਉਬਾਰਿ ॥੪॥
हरणाखसु नखी बिदारिआ प्रहलादु लीआ उबारि ॥४॥
Harṇaakʰas nakʰee biḋaari▫aa parahlaaḋ lee▫aa ubaar. ||4||
Harnaakhash was torn apart by His claws, and Prahlaad was saved. ||4||
|
ਸੰਤ ਜਨਾ ਕੇ ਹਰਿ ਜੀਉ ਕਾਰਜ ਸਵਾਰੇ ॥
संत जना के हरि जीउ कारज सवारे ॥
Sanṫ janaa ké har jee▫o kaaraj savaaré.
The Dear Lord completes the tasks of the Saints.
|
ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਜਨ ਕੇ ਇਕੀਹ ਕੁਲ ਉਧਾਰੇ ॥
प्रहलाद जन के इकीह कुल उधारे ॥
Parahlaaḋ jan ké ikeeh kul uḋʰaaré.
He saved twenty-one generations of Prahlaad’s descendents.
|
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਹਉਮੈ ਬਿਖੁ ਮਾਰੇ ॥
गुर कै सबदि हउमै बिखु मारे ॥
Gur kæ sabaḋ ha▫umæ bikʰ maaré.
Through the Word of the Guru’s Shabad, the poison of egotism is neutralized.
|
ਨਾਨਕ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਸੰਤ ਨਿਸਤਾਰੇ ॥੫॥੧੦॥੨੦॥
नानक राम नामि संत निसतारे ॥५॥१०॥२०॥
Naanak raam naam sanṫ nisṫaaré. ||5||10||20||
O Nanak! Through the Name of the Lord, the Saints are emancipated. ||5||10||20||
|
ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੩ ॥
भैरउ महला ३ ॥
Bʰæro mėhlaa 3.
Bhairao, Third Mehl:
|
ਆਪੇ ਦੈਤ ਲਾਇ ਦਿਤੇ ਸੰਤ ਜਨਾ ਕਉ ਆਪੇ ਰਾਖਾ ਸੋਈ ॥
आपे दैत लाइ दिते संत जना कउ आपे राखा सोई ॥
Aapé ḋæṫ laa▫é ḋiṫé sanṫ janaa ka▫o aapé raakʰaa so▫ee.
The Lord Himself makes demons pursue the Saints, and He Himself saves them.
|
ਜੋ ਤੇਰੀ ਸਦਾ ਸਰਣਾਈ ਤਿਨ ਮਨਿ ਦੁਖੁ ਨ ਹੋਈ ॥੧॥
जो तेरी सदा सरणाई तिन मनि दुखु न होई ॥१॥
Jo ṫéree saḋaa sarṇaa▫ee ṫin man ḋukʰ na ho▫ee. ||1||
Those who remain forever in Your Sanctuary, O Lord - their minds are never touched by sorrow. ||1||
|
ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਭਗਤਾ ਕੀ ਰਖਦਾ ਆਇਆ ॥
जुगि जुगि भगता की रखदा आइआ ॥
Jug jug bʰagṫaa kee rakʰ▫ḋaa aa▫i▫aa.
In each and every age, the Lord saves the honor of His devotees.
|
ਦੈਤ ਪੁਤ੍ਰੁ ਪ੍ਰਹਲਾਦੁ ਗਾਇਤ੍ਰੀ ਤਰਪਣੁ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਣੈ ਸਬਦੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
दैत पुत्रु प्रहलादु गाइत्री तरपणु किछू न जाणै सबदे मेलि मिलाइआ ॥१॥ रहाउ ॥
Ḋæṫ puṫar parahlaaḋ gaa▫iṫaree ṫarpaṇ kichʰoo na jaaṇæ sabḋé mél milaa▫i▫aa. ||1|| rahaa▫o.
Prahlaad, the demon’s son, knew nothing of the Hindu morning prayer, the Gayatri, and nothing about ceremonial water-offerings to his ancestors; but through the Word of the Shabad, he was united in the Lord’s Union. ||1||Pause||
|
ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਦਿਨ ਰਾਤੀ ਦੁਬਿਧਾ ਸਬਦੇ ਖੋਈ ॥
अनदिनु भगति करहि दिन राती दुबिधा सबदे खोई ॥
An▫ḋin bʰagaṫ karahi ḋin raaṫee ḋubiḋʰaa sabḋé kʰo▫ee.
Night and day, he performed devotional worship service, day and night, and through the Shabad, his duality was eradicated.
|
ਸਦਾ ਨਿਰਮਲ ਹੈ ਜੋ ਸਚਿ ਰਾਤੇ ਸਚੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਸੋਈ ॥੨॥
सदा निरमल है जो सचि राते सचु वसिआ मनि सोई ॥२॥
Saḋaa nirmal hæ jo sach raaṫé sach vasi▫aa man so▫ee. ||2||
Those who are imbued with Truth are immaculate and pure; the True Lord abides within their minds. ||2||
|
ਮੂਰਖ ਦੁਬਿਧਾ ਪੜ੍ਹਹਿ ਮੂਲੁ ਨ ਪਛਾਣਹਿ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥
मूरख दुबिधा पड़्हहि मूलु न पछाणहि बिरथा जनमु गवाइआ ॥
Moorakʰ ḋubiḋʰaa paṛėh mool na pachʰaaṇėh birṫʰaa janam gavaa▫i▫aa.
The fools in duality read, but they do not understand anything; they waste their lives uselessly.
|
ਸੰਤ ਜਨਾ ਕੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰਹਿ ਦੁਸਟੁ ਦੈਤੁ ਚਿੜਾਇਆ ॥੩॥
संत जना की निंदा करहि दुसटु दैतु चिड़ाइआ ॥३॥
Sanṫ janaa kee ninḋaa karahi ḋusat ḋæṫ chiṛaa▫i▫aa. ||3||
The wicked demon slandered the Saint, and stirred up trouble. ||3||
|
ਪ੍ਰਹਲਾਦੁ ਦੁਬਿਧਾ ਨ ਪੜੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਛੋਡੈ ਡਰੈ ਨ ਕਿਸੈ ਦਾ ਡਰਾਇਆ ॥
प्रहलादु दुबिधा न पड़ै हरि नामु न छोडै डरै न किसै दा डराइआ ॥
Parahlaaḋ ḋubiḋʰaa na paṛæ har naam na chʰodæ daræ na kisæ ḋaa daraa▫i▫aa.
Prahlaad did not read in duality, and he did not abandon the Lord’s Name; he was not afraid of any fear.
|
ਸੰਤ ਜਨਾ ਕਾ ਹਰਿ ਜੀਉ ਰਾਖਾ ਦੈਤੈ ਕਾਲੁ ਨੇੜਾ ਆਇਆ ॥੪॥
संत जना का हरि जीउ राखा दैतै कालु नेड़ा आइआ ॥४॥
Sanṫ janaa kaa har jee▫o raakʰaa ḋæṫæ kaal néṛaa aa▫i▫aa. ||4||
The Dear Lord became the Savior of the Saint, and the demonic Death could not even approach him. ||4||
|
ਆਪਣੀ ਪੈਜ ਆਪੇ ਰਾਖੈ ਭਗਤਾਂ ਦੇਇ ਵਡਿਆਈ ॥
आपणी पैज आपे राखै भगतां देइ वडिआई ॥
Aapṇee pæj aapé raakʰæ bʰagṫaaⁿ ḋé▫é vadi▫aa▫ee.
The Lord Himself saved his honor, and blessed his devotee with glorious greatness.
|
ਨਾਨਕ ਹਰਣਾਖਸੁ ਨਖੀ ਬਿਦਾਰਿਆ ਅੰਧੈ ਦਰ ਕੀ ਖਬਰਿ ਨ ਪਾਈ ॥੫॥੧੧॥੨੧॥
नानक हरणाखसु नखी बिदारिआ अंधै दर की खबरि न पाई ॥५॥११॥२१॥
Naanak harṇaakʰas nakʰee biḋaari▫aa anḋʰæ ḋar kee kʰabar na paa▫ee. ||5||11||21||
O Nanak! Harnaakhash was torn apart by the Lord with His claws; the blind demon knew nothing of the Lord’s Court. ||5||11||21||
|
ਰਾਗੁ ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੪ ਚਉਪਦੇ ਘਰੁ ੧
रागु भैरउ महला ४ चउपदे घरु १
Raag bʰæro mėhlaa 4 cha▫upḋé gʰar 1
Raag Bhairao, Fourth Mehl, Chaupadas, First House:
|
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिगुर प्रसादि ॥
Ik▫oaⁿkaar saṫgur parsaaḋ.
One Universal Creator God. By The Grace Of The True Guru:
|
ਹਰਿ ਜਨ ਸੰਤ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪਗਿ ਲਾਇਣੁ ॥
हरि जन संत करि किरपा पगि लाइणु ॥
Har jan sanṫ kar kirpaa pag laa▫iṇ.
The Lord, in His Mercy, attaches mortals to the feet of the Saints.
|
