ਖਸਮੁ ਵਿਸਾਰਹਿ ਤੇ ਕਮਜਾਤਿ ॥   ਨਾਨਕ ਨਾਵੈ ਬਾਝੁ ਸਨਾਤਿ ॥੪॥੩॥  

Kẖasam visārėh ṯe kamjāṯ.   Nānak nāvai bājẖ sanāṯ. ||4||3||  

ਹੇ ਪ੍ਰਮੇਸ੍ਵਰ ਐਸੇ ਆਪ (ਖਸਮ) ਸ੍ਵਾਮੀ ਕੋ ਜੋ ਵਿਸਾਰ ਦੇਤੇ ਹੈਂ ਭਾਵ ਭੁਲਾਇ ਦੇਤੇ ਹੈਂ ਸੋ (ਕਮਜਾਤਿ) ਅਰਥਾਤ ਨੀਚ ਹੈਂ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਬਿਨਾਂ ਨਾਮ ਕੇ (ਸਨਾਤਿ) ਪ੍ਰੇਤ ਵਤ ਹੈਂ॥੪॥੩॥ ❀ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਮਰ ਦਾਸ ਜੀ ਨੇ ਬੀਬੀ ਭਾਨੀ ਜੀ ਕੇ ਵਿਵਾਹ ਸੇ ਪੀਛੇ ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਜੀ ਕੋ ਕਹਾ ਕਿ ਹੇ ਜੇਠਾ ਜੀ ਹਮਾਰੇ ਕੁਲ ਕੀ ਰੀਤੀ ਹੈ ਜੋ ਜਾਮਾਤਾ ਕੁਛੁ ਨਿਜ ਇਛਾ ਪੂਰਬਕ ਮਾਂਗਤਾ ਹੈ ਸੋਈ ਦੇਈਤਾ ਹੈ। ਇਸ ਸੇ ਤੁਮ ਭੀ ਕੁਛ ਮਾਂਗੋ ਹਮ ਤੁਮ ਪਰ ਪ੍ਰਸਿੰਨ ਹੋਕੇ ਦੇਵੇਂਗੇ ਤਬ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਜੀ ਨੇ ਏਹੁ ਸਬਦ ਕਹਾ॥

ਰਾਗੁ ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥   ਹਰਿ ਕੇ ਜਨ ਸਤਿਗੁਰ ਸਤਪੁਰਖਾ ਬਿਨਉ ਕਰਉ ਗੁਰ ਪਾਸਿ ॥   ਹਮ ਕੀਰੇ ਕਿਰਮ ਸਤਿਗੁਰ ਸਰਣਾਈ ਕਰਿ ਦਇਆ ਨਾਮੁ ਪਰਗਾਸਿ ॥੧॥  

Rāg gūjrī mėhlā 4.   Har ke jan saṯgur saṯpurkẖā bina▫o kara▫o gur pās.   Ham kīre kiram saṯgur sarṇā▫ī kar ḏa▫i▫ā nām pargās. ||1||  

ਹੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸਤਿ ਪੁਰਖ (ਗੁਰ) ਪੂਜ੍ਯ ਹਰਿਕੇ ਭਗਤ ਮੇਰੀ ਆਪਕੇ ਪਾਸ ਇਹੀ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਕਿ ਹਮ (ਕੀਰੇ ਕਿਰਮ) ਛੋਟੇ ਸੇ ਭੀ ਛੋਟੇ ਜੀਵ ਹੈਂ ਹੇ ਸਤਿਗੁਰੋ ਆਪਕੀ ਸਰਣਿ ਮੇਂ ਆਏ ਹੈਂ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਕੇ ਨਾਮ ਕਾ ਪ੍ਰਕਾਸੁ ਮੇਰੇ ਅੰਤਸਕਰਣ ਮੇ ਕਰੋ ॥੧॥ ਜੇ ਕਹੇਂ ਕਿਸ ਨਾਮ ਕਾ ਪ੍ਰਕਾਸੁ ਕਰੇਂ ਤਿਸੁ ਪਰ ਕਹਤੇ ਹੈਂ॥

ਮੇਰੇ ਮੀਤ ਗੁਰਦੇਵ ਮੋ ਕਉ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਪਰਗਾਸਿ ॥   ਗੁਰਮਤਿ ਨਾਮੁ ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਾਨ ਸਖਾਈ ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਹਮਰੀ ਰਹਰਾਸਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥  

Mere mīṯ gurḏev mo ka▫o rām nām pargās.   Gurmaṯ nām merā parān sakẖā▫ī har kīraṯ hamrī rahrās. ||1|| rahā▫o.  

ਹੇ ਮੇਰੇ ਮਿਤ੍ਰ ਗੁਰਦੇਵ ਜੀ ਜੌ ਮੁਝ ਪਰ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਹੂਏ ਹੋ ਤੌ ਰਾਮ ਨਾਮ ਕਾ ਮੇਰੇ ਅੰਤਸਕਰਨ ਮੇਂ ਪ੍ਰਕਾਸੁ ਕਰ ਦੇਵੋ ਹੇ ਗੁਰੋ ਆਪਕੀ (ਗੁਰਮਤਿ) ਸਿਖ੍ਯਾ ਸੇ ਜਪਾ ਹੂਆ ਨਾਮੁ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਾਣੋਂ ਕਾ (ਸਖਾਈ) ਹੋਵੇਗਾ। ਇਤਨਾ ਸੁਨ ਕਰ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਮਰ ਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਕਹਾ ਹੇ ਪ੍ਰਿਯ ਨਾਮੁ ਦਾਨੁ ਭੀ ਲੇ ਔਰ ਜੋ ਵਿਹਾਰੁਕੁਲਰੀਤਿਕ ਹੈ ਸੋ ਭੀ ਮਾਂਗ ਲੈ ਤਿਸੁ ਪਰਕਹਤੇ ਹੈਂ ਹੇ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸਿੰਧ ਹਮਾਰੀ ਤੋ ਏਹੀ (ਰਹਰਾਸਿ) ਰੀਤੀ ਹੈ ਵਾ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰੋਂ ਸੇ ਹਰਿ ਕੀਰਤੀ ਹੀ ਮਾਂਗਨੀ ਤਾਂ ਤੇ ਏਹੀ ਉਪਦੇਸੁ ਦੇਵੋ॥੧॥

ਹਰਿ ਜਨ ਕੇ ਵਡ ਭਾਗ ਵਡੇਰੇ ਜਿਨ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸਰਧਾ ਹਰਿ ਪਿਆਸ ॥   ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸਹਿ ਮਿਲਿ ਸੰਗਤਿ ਗੁਣ ਪਰਗਾਸਿ ॥੨॥  

Har jan ke vad bẖāg vadere jin har har sarḏẖā har pi▫ās.   Har har nām milai ṯaripṯāsahi mil sangaṯ guṇ pargās. ||2||  

ਹੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਮੈ ਤੋ ਆਪਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸੇ ਹੀ ਜਾਨਤਾ ਹਾਂ ਜਿਨ ਕੋ ਹਰਿਨਾਮ ਕੀ ਸਰਧਾ ਹੈ ਔਰੁ ਹਰਿ ਜਪਨੇ ਕੀ ਪਿਆਸ ਹੈ ਤਿਨ ਹਰਿ ਦਾਸੋਂ ਕੇ ਵਡੇ ਵਡੇ ਸੇ ਭਾਗ ਹੈਂ ਕਯੋਂਕਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮ ਮਿਲਨੇ ਸੇ ਵਹੁ ਅਪਨੀ ਤ੍ਰਿਪਤੀ ਮਾਨਤੇ ਹੈਂ ਔਰ ਸਾਧ ਸੰਗਤਿ ਮੇਂ ਮਿਲ ਕਰਕੇ ਹਰਿ ਗੁਨੋਂ ਕਾ ਪ੍ਰਕਾਸ ਹੋਤਾ ਹੈ॥੨॥

ਜਿਨ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਰਸੁ ਨਾਮੁ ਨ ਪਾਇਆ ਤੇ ਭਾਗਹੀਣ ਜਮ ਪਾਸਿ ॥   ਜੋ ਸਤਿਗੁਰ ਸਰਣਿ ਸੰਗਤਿ ਨਹੀ ਆਏ ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵੇ ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵਾਸਿ ॥੩॥  

Jin har har har ras nām na pā▫i▫ā ṯe bẖāghīṇ jam pās.   Jo saṯgur saraṇ sangaṯ nahī ā▫e ḏẖarig jīve ḏẖarig jīvās. ||3||  

ਜਿਨੋ ਨੇ ਹਰੀ ਕੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਕਾ ਰਸੁ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ ਹੈ ਸੋ (ਭਾਗਹੀਨ) ਅਭਾਗੇ ਜਮ ਕੇ ਪਾਸ ਸੰਜਮਨੀ ਪੁਰੀ ਕੋ ਜਾਤੇ ਹੈਂ ਵਾ ਜਮਕੀ ਫਾਂਸੀ ਮੈ ਪੜਤੇ ਹੈਂ ਜੋ ਸਤਿਗੁਰੋਂ ਕੀ ਸਰਣ ਦ੍ਵਾਰਾ ਸਾਧ ਸੰਗਤਿ ਮੇਂ ਨਹੀ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਭਏ ਤਿਨ ਮਨਮੁਖੋਂ ਕੇ ਜੀਵਨ ਪਰ ਭੀ ਧਿਕਾਰ ਹੈ ਔਰੁ ਆਗੇ ਜੋ ਉਨਕੋ ਜੀਵਨੇ ਕੀ ਆਸਾ ਹੈ ਤਿਸ ਪਰ ਭੀ ਧਿਕਾਰ ਹੈ॥੩॥

ਜਿਨ ਹਰਿ ਜਨ ਸਤਿਗੁਰ ਸੰਗਤਿ ਪਾਈ ਤਿਨ ਧੁਰਿ ਮਸਤਕਿ ਲਿਖਿਆ ਲਿਖਾਸਿ ॥   ਧਨੁ ਧੰਨੁ ਸਤਸੰਗਤਿ ਜਿਤੁ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ਮਿਲਿ ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਪਰਗਾਸਿ ॥੪॥੪॥  

Jin har jan saṯgur sangaṯ pā▫ī ṯin ḏẖur masṯak likẖi▫ā likẖās.   Ḏẖan ḏẖan saṯsangaṯ jiṯ har ras pā▫i▫ā mil jan Nānak nām pargās. ||4||4||  

ਗੇਸੁ ਜਿਨ ਹਰਿ ਜਨੋਂ ਗੁਰਮੁਖੋਂ ਨੇ ਸਤਗੁਰੂ ਕੀ ਸੰਗਤਿ ਪਾਈ ਹੈ ਤਿਨ ਕੇ ਮਸਤਕ ਪਟ ਧੁਰ ਸੇ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕੀ ਲਿਖਤ ਕਾ (ਲਿਖਾਸਿ) ਲੇਖੁ ਲਿਖਾ ਹੈ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਹੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਐਸੀ ਜੋ ਆਪਕੀ ਸਤਸੰਗਤਿ ਹੈ ਸੋ ਧੰਨ ਧੰਨ ਹੈ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਹਰਿ-ਰਸ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਹੂਆ ਹੈ ਔਰੁ ਦਾਸੋਂ ਕੋ ਨਾਮ ਕਾ ਪ੍ਰਕਾਸੁ ਹੋਤਾ ਹੈ ਤਾਂ ਤੇ ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਮੇਰੇ ਕੋ ਨਾਮ ਹੀ ਦੇਵੋ॥੪॥੪॥ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਜਬ ਗਾਦੀ ਪਰ ਬਿਰਾਜਮਾਨ ਹੂਏ ਤਬ ਏਕ ਕਾਲ ਮੇਂ ਲੰਗਰ ਕੇ ਖਰਚ ਕੀ ਨ੍ਯੂਨਤਾ ਹੋ ਗਈ ਕਿਉਂਕਿ ਜੋ ਧਨੁ ਆਉਤਾ ਥਾ ਸੋ ਪ੍ਰਿਥੀਚੰਦ ਜੀ ਸੰਭਾਲ ਲੇਤੇ ਥੇ ਤਿਸ ਸਮੇ ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ ਆਏ ਲੰਗਰ ਕੀ ਨ੍ਯੂਨਤਾ ਦੇਖ ਕਰ ਤਿਨੋਂ ਨੇ ਕੁਛੁ ਆਪ ਭੀ ਉਦਮੁ ਕੀਆ ਅਰੁ ਗੁਰੂ ਮਹਾਂਰਾਜ ਜੀ ਕੋ ਭੀ ਉਦਮੁ ਕੇ ਲੀਏ ਪ੍ਰੇਰਾ ਤਬ ਗੁਰੂ ਜੀ ਮਨ ਕੇ ਬਹਾਨੇ ਸੇ ਉਪਦੇਸੁ ਕਰਤੇ ਹੂਏ ਕਹਤੇ ਹੈਂ॥

ਰਾਗੁ ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥   ਕਾਹੇ ਰੇ ਮਨ ਚਿਤਵਹਿ ਉਦਮੁ ਜਾ ਆਹਰਿ ਹਰਿ ਜੀਉ ਪਰਿਆ ॥   ਸੈਲ ਪਥਰ ਮਹਿ ਜੰਤ ਉਪਾਏ ਤਾ ਕਾ ਰਿਜਕੁ ਆਗੈ ਕਰਿ ਧਰਿਆ ॥੧॥  

Rāg gūjrī mėhlā 5.   Kāhe re man cẖiṯvahi uḏam jā āhar har jī▫o pari▫ā.   Sail pathar mėh janṯ upā▫e ṯā kā rijak āgai kar ḏẖari▫ā. ||1||  

ਹੇ ਮਨ ਤੂੰ ਉਦਮੁ ਕ੍ਯੋਂ ਚਿਤਵਨ ਕਰਤਾ ਹੈਂ ਜਬ ਸਭ ਕੇ (ਆਹਰਿ) ਉੱਦਮ ਅਰਥਾਤ ਫਿਕਰ ਮੇਂ ਹਰਿ ਜੀ ਆਪ ਪੜ ਰਹਾ ਹੈ ਤਿਸੁ ਪਰ ਦ੍ਰਿਸਟਾਂਤੁ (ਸੈਲ) ਖੁਸਕ ਪੱਥਰ ਵਾ (ਸੈਲ) ਪਰਬਤੋਂ ਕੇ ਪਥਰੋਂ ਮੈਂ ਭੀ ਜੋ ਜੀਵ ਉਤਪੰਨ ਕਰੇ ਹੈਂ ਤਿਨਕਾ ਭੋਜਨੁ ਹਰੀ ਨੇ ਪਹਿਲੇ ਹੀ ਬਨਾਇ ਰਖਾ ਹੈ॥੧॥

ਮੇਰੇ ਮਾਧਉ ਜੀ ਸਤਸੰਗਤਿ ਮਿਲੇ ਸੁ ਤਰਿਆ ॥   ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ਸੂਕੇ ਕਾਸਟ ਹਰਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥  

Mere māḏẖa▫o jī saṯsangaṯ mile so ṯari▫ā.   Gur parsāḏ param paḏ pā▫i▫ā sūke kāsat hari▫ā. ||1|| rahā▫o.  

ਹੇ ਮੇਰੇ ਮਨ ਮਾਧਵ ਜੀ ਕੀ ਜੋ ਸਤ ਸੰਗਤਿ ਹੈ ਤਿਸਮੇ ਜੋ ਮਿਲਾ ਹੈ ਸੋ ਸੰਸਾਰ ਸਮੰੁਦ੍ਰ ਸੇਂ ਤਰਾ ਹੈ ਕਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਤਰਾ ਹੈ ਸੋ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਗੁਰੋਂ ਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸੇਂ ਪਰਮਪਦ ਮੋਖ ਕੋ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਹੂਆ ਹੈ ਕੈਸਾ ਵਹੁ ਸਤਸੰਗੁ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸਨੇ ਸੁਕੇ ਕਾਸਟ ਵਤ ਸੂੰਨ ਹ੍ਰਿਦੇ ਕੋ ਹਰਾ ਕਰ ਦੀਆ ਹੈ॥੧॥

ਜਨਨਿ ਪਿਤਾ ਲੋਕ ਸੁਤ ਬਨਿਤਾ ਕੋਇ ਨ ਕਿਸ ਕੀ ਧਰਿਆ ॥   ਸਿਰਿ ਸਿਰਿ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹੇ ਠਾਕੁਰੁ ਕਾਹੇ ਮਨ ਭਉ ਕਰਿਆ ॥੨॥  

Janan piṯā lok suṯ baniṯā ko▫e na kis kī ḏẖari▫ā.   Sir sir rijak sambāhe ṯẖākur kāhe man bẖa▫o kari▫ā. ||2||  

ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਪੁੱਤ੍ਰ ਇਸਤ੍ਰੀ ਔਰੁ ਸਭ ਸਨਬੰਧੀ ਲੋਕ ਕੋਈ ਭੀ ਕਿਸੀ ਕੀ (ਆ) ਸਰਬ ਓਰ ਤੇ (ਧਰਿ) ਟੇਕ ਨਹੀਂ ਹੈ ਤਾਂ ਤੇ (ਸਿਰਿ ਸਿਰਿ) ਸਿਰਬਸਿਰ ਅਰਥਾਤ ਜਿਤਨੇ ਜੀਵ ਹੈਂ ਸਭ ਕੋ ਰਚ ਕਰਕੇ ਫਿਰਿ (ਰਿਜਕੁ) ਭੋਜਨੁ ਠਾਕੁਰੁ ਪਹੁਚਾਉਤਾ ਹੈ ਤਬ ਹੇ ਮਨ ਤੂੰ ਕਿ੍ਯੋਂ (ਭਉ) ਭੈ ਕਰਤਾ ਹੈਂ॥੨॥

ਊਡੇ ਊਡਿ ਆਵੈ ਸੈ ਕੋਸਾ ਤਿਸੁ ਪਾਛੈ ਬਚਰੇ ਛਰਿਆ ॥   ਤਿਨ ਕਵਣੁ ਖਲਾਵੈ ਕਵਣੁ ਚੁਗਾਵੈ ਮਨ ਮਹਿ ਸਿਮਰਨੁ ਕਰਿਆ ॥੩॥  

Ūde ūd āvai sai kosā ṯis pācẖẖai bacẖre cẖẖari▫ā.   Ŧin kavaṇ kẖalāvai kavaṇ cẖugāvai man mėh simran kari▫ā. ||3||  

ਕੂੰਜੋਂ ਕੀ ਡਾਰ ਉਡ ਉਡ ਕਰ ਸੈਂਕੜੇ ਕੋਸਾਂ ਤਕ ਚਲੀ ਆਵਤੀ ਹੈ ਔਰੁ ਤਿਨ ਕੁੂੰਜੋਂ ਨੇਂ ਅਪਨੇ ਬਚ੍ਯੋਂ ਕੋ ਪੀਛੇ ਛੋਡ ਦੀਆ ਹੈ ਤਿਨ ਕੋ ਕੌਣੁ (ਖਲਾਵੈ) ਲਡਾਵਤਾ ਹੈ ਵਾ ਚੋਗੇ ਕੋ ਖਲਾਵਤਾ ਹੈ ਕੁਕੜੀ ਵਤ ਔਰੁ ਕੌਨ ਚੋਗ ਚੁਗਾਉਤਾ ਹੈ ਚਿੜੀ ਆਦਿ ਵਤ ਮੁਖ ਮੈਂ ਕੌਣ ਦੇਤਾ ਹੈ ਭਾਵ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਦੇਤਾ ਉਨ ਡਾਰ ਵਾਲੀ ਕੂੰਜੋਂ ਮੇਂ ਸੇ ਜਿਸ ਕਾ ਬੱਚਾ ਹੋਤਾ ਹੈ ਵਹੁ ਅਪਨੇ ਬੱਚੇ ਕੋ ਸਿਮਰਨ ਕਰਤੀ ਹੈ ਤਿਸ ਕੇ ਸਿਮਰਨ ਹੀ ਸੇ ਪਾਲਨਾ ਹੋਤੀ ਹੈ ਫਿਰ ਤੂੰ ਕਿਉਂ ਭੈ ਕਰਤਾ ਹੈਂ॥੩॥

ਸਭਿ ਨਿਧਾਨ ਦਸ ਅਸਟ ਸਿਧਾਨ ਠਾਕੁਰ ਕਰ ਤਲ ਧਰਿਆ ॥   ਜਨ ਨਾਨਕ ਬਲਿ ਬਲਿ ਸਦ ਬਲਿ ਜਾਈਐ ਤੇਰਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਰਿਆ ॥੪॥੫॥  

Sabẖ niḏẖān ḏas asat sidẖān ṯẖākur kar ṯal ḏẖari▫ā.   Jan Nānak bal bal saḏ bal jā▫ī▫ai ṯerā anṯ na parāvari▫ā. ||4||5||  

ਸਭ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕੀਆਂ ਜੋ ਪਦਮਾਦਿ ਨਿੱਧੀਆਂ ਹੈਂ ਔਰ ਅਠਾਰਾਂ ਜੋ ਸਿਧੀਆਂ ਹੈਂ ਸੋ ਠਾਕੁਰ ਨੇ ਇਹ ਸਭ ਅਪਨੇ ਹਾਥ ਕੀ ਤਲੀ ਪਰ ਧਰੀਆਂ ਹੂਈਆਂ ਹੈਂ ਭਾਵ ਅਪਨੇ ਭਗਤੋਂ ਕੋ ਦੇਤਾ ਹੂਆ ਦੇਰ ਨਹੀਂ ਕਰਤਾ ਹੈ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਐਸੇ ਮਹਾਰਾਜ ਕੇ ਊਪਰ ਸੇਂ ਨਿਤ੍ਯੰਪ੍ਰਤੀ ਵਾਰੰਵਾਰ ਬਲਿਹਾਰ ਜਾਈਏ ਔਰੁ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਬੇਨਤੀ ਕਰੀਏ ਕਿ ਹੇ ਹਰੀ ਤੇਰੇ ਪਾਰ ਉਰਾਰ ਕਾ ਅੰਤੁ ਨਹੀਂ ਹੈ॥ ਭਾਵ ਬਿ੍ਯੰਤੁ ਹੈਂ॥੪॥੫॥

ਰਾਗੁ ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ਸੋ ਪੁਰਖੁ   ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥   ਸੋ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਹਰਿ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਹਰਿ ਅਗਮਾ ਅਗਮ ਅਪਾਰਾ ॥   ਸਭਿ ਧਿਆਵਹਿ ਸਭਿ ਧਿਆਵਹਿ ਤੁਧੁ ਜੀ ਹਰਿ ਸਚੇ ਸਿਰਜਣਹਾਰਾ ॥   ਸਭਿ ਜੀਅ ਤੁਮਾਰੇ ਜੀ ਤੂੰ ਜੀਆ ਕਾ ਦਾਤਾਰਾ ॥   ਹਰਿ ਧਿਆਵਹੁ ਸੰਤਹੁ ਜੀ ਸਭਿ ਦੂਖ ਵਿਸਾਰਣਹਾਰਾ ॥   ਹਰਿ ਆਪੇ ਠਾਕੁਰੁ ਹਰਿ ਆਪੇ ਸੇਵਕੁ ਜੀ ਕਿਆ ਨਾਨਕ ਜੰਤ ਵਿਚਾਰਾ ॥੧॥  

Rāg āsā mėhlā 4 so purakẖ   Ik▫oaʼnkār saṯgur parsāḏ.   So purakẖ niranjan har purakẖ niranjan har agmā agam apārā.   Sabẖ ḏẖi▫āvahi sabẖ ḏẖi▫āvahi ṯuḏẖ jī har sacẖe sirjaṇhārā.   Sabẖ jī▫a ṯumāre jī ṯūʼn jī▫ā kā ḏāṯārā.   Har ḏẖi▫āvahu sanṯahu jī sabẖ ḏūkẖ visāraṇhārā.   Har āpe ṯẖākur har āpe sevak jī ki▫ā Nānak janṯ vicẖārā. ||1||  

ਪੁਰਖੁ ਨਾਮੁ ਵਿਰਾਟ ਕਾ ਹੈ ਸੋ ਤੂੰ ਨਿਰੰਜਨ ਪੁਰਖੁ ਭੂਤ ਕਾਲ ਮੇਂ ਭੀ ਮਨ ਬਾਣੀ ਸੇ ਪਰੇ ਅਗਮਯਥਾ ਸੋ ਤੂੰ ਹਰਿ ਨਿਰੰਜਨੁ ਪੁਰਖੁ ਵਰਤਮਾਨ ਕਾਲ ਮੇਂ ਭੀ ਅਗਮ੍ਯ ਹੈਂ ਸੋ ਤੂੰ ਹਰਿ ਪੁਰਖੁ ਭਵਿੱਖਤ ਕਾਲ ਮੇਂ ਭੀ (ਅਪਾਰ) ਅਗਮ੍ਯ ਹੀ ਰਹੇਂਗਾ। ਹੇ ਸਚੇ ਸਿਰਜਨਹਾਰ ਹਰੀ (ਤੁਧ) ਤੇਰੇ ਕੋ ਹੀ ਸਭ ਪਹਿਲੇ ਧ੍ਯਾਉਤੇ ਥੇ ਔਰੁ ਅਬ ਭੀ ਸਭ ਧ੍ਯਾਵਤੇ ਹੈਂ ਔਰੁ ਆਗੇ ਭੀ ਧਿਯਾਵੇਗੇ ਯਦ੍ਯਪਿ ਈਹਦਾ ਧਿਆਵਹਿ ਪਦੁ ਹੈਂ ਤਥਾਪਿ ਏਕ ਕਾ ਅੱਧ੍ਯਾਹਾਰੁ ਕਰਲੇਨਾ ਵਾ ਮਨ ਬਾਣੀ ਕਰ ਸਭ ਜੀਵ ਤੇਰੇ ਕੋ ਹੀ ਧ੍ਯਾਵਤੇ ਹੈਂ ਹੇ ਹਰਿ ਜੀ ਸਭਿ ਜੀਵ ਤੁਮਾਰੇ ਉਤਪੰਨ ਕੀਏ ਹੈਂ ਔਰ ਤੁਹੀਂ ਸਭ ਜੀਵੋਂ ਕੇ ਪ੍ਰਤਿ ਭੋਗ ਔਰ ਮੋਛ ਕਾ ਦਾਤਾ ਹੈਂ ਅਰੁ ਮੈਂ ਐਸੇ ਉਪਦੇਸੁ ਕਰਤਾ ਹੂੰ। ਹੇ ਭਾਈ ਸੰਤ ਜਨੋ ਜੋ ਸਭ ਦੁੱਖੋਂ ਕੇ ਵਿਸਾਰਨੇ ਭਾਵ ਦੁੱਖ ਦੂਰ ਕਰਕੇ ਸੁਖ ਦੇਣੇ ਹਾਰਾ ਹੈ ਤਿਸ ਹਰਿ ਜੀ ਕੋ ਧਿਆਵੋ ਹੇ ਸੰਤੋ ਹਰਿ ਆਪੇ ਹੀ ਠਾਕੁਰੁ ਅਰਥਾਤ ਸ੍ਵਾਮੀ ਹੈ ਅਰੁ ਹਰੀ ਆਪੇ ਹੀ ਸੇਵਕੁ ਹੈ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਮੈ ਕਿ੍ਯਾ ਵਿਚਾਰਾ ਤੁੱਛ ਜੀਵ ਹੂੰ ਜੋ ਤਿਸ ਕਾ ਜਸੁ ਵਰਨਨ ਕਰ ਸਕੂੰ॥੧॥