ਸਹੰਸਰ ਦਾਨ ਦੇ ਇੰਦ੍ਰੁ ਰੋਆਇਆ ॥ सहंसर दान दे इंद्रु रोआइआ ॥ Sahaʼnsar ḏān ḏe inḏar ro▫ā▫i▫ā. Branded with a thousand marks of disgrace, Indra cried in shame. ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥ सलोकु मः १ ॥ Salok mėhlā 1. Shalok, First Mehl: ਅਜੈ ਸੁ ਰੋਵੈ ਭੀਖਿਆ ਖਾਇ ॥ अजै सु रोवै भीखिआ खाइ ॥ Ajai so rovai bẖīkẖi▫ā kẖā▫e. Ajai cried and wept, when he was made to eat the manure he had given, pretending it was charity. ਐਸੀ ਦਰਗਹ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥ ऐसी दरगह मिलै सजाइ ॥ Aisī ḏargėh milai sajā▫e. Such is the punishment received in the Court of the Lord. ਰੋਵੈ ਰਾਮੁ ਨਿਕਾਲਾ ਭਇਆ ॥ रोवै रामु निकाला भइआ ॥ Rovai rām nikālā bẖa▫i▫ā. Rama wept when he was sent into exile, ਪਰਸ ਰਾਮੁ ਰੋਵੈ ਘਰਿ ਆਇਆ ॥ परस रामु रोवै घरि आइआ ॥ Paras rām rovai gẖar ā▫i▫ā. Paras Raam returned home crying. ਸੀਤਾ ਲਖਮਣੁ ਵਿਛੁੜਿ ਗਇਆ ॥ सीता लखमणु विछुड़ि गइआ ॥ Sīṯā lakẖmaṇ vicẖẖuṛ ga▫i▫ā. and separated from Sita and Lakhshman. ਰੋਵੈ ਦਹਸਿਰੁ ਲੰਕ ਗਵਾਇ ॥ रोवै दहसिरु लंक गवाइ ॥ Rovai ḏėhsir lank gavā▫e. The ten-headed Raawan wept when he lost Sri Lanka, ਜਿਨਿ ਸੀਤਾ ਆਦੀ ਡਉਰੂ ਵਾਇ ॥ जिनि सीता आदी डउरू वाइ ॥ Jin sīṯā āḏī da▫urū vā▫e. but he stole away Sita with the beat of his tambourine. ਰੋਵਹਿ ਪਾਂਡਵ ਭਏ ਮਜੂਰ ॥ रोवहि पांडव भए मजूर ॥ Rovėh pāʼndav bẖa▫e majūr. The Paandavas were made slaves, and wept, ਜਿਨ ਕੈ ਸੁਆਮੀ ਰਹਤ ਹਦੂਰਿ ॥ जिन कै सुआमी रहत हदूरि ॥ Jin kai su▫āmī rahaṯ haḏūr. but they once lived in the Presence of the Lord. ਰੋਵੈ ਜਨਮੇਜਾ ਖੁਇ ਗਇਆ ॥ रोवै जनमेजा खुइ गइआ ॥ Rovai janmejā kẖu▫e ga▫i▫ā. Janmayjaa wept, that he had lost his way. ਏਕੀ ਕਾਰਣਿ ਪਾਪੀ ਭਇਆ ॥ एकी कारणि पापी भइआ ॥ Ėkī kāraṇ pāpī bẖa▫i▫ā. One mistake, and he became a sinner. ਰੋਵਹਿ ਸੇਖ ਮਸਾਇਕ ਪੀਰ ॥ रोवहि सेख मसाइक पीर ॥ Rovėh sekẖ masā▫ik pīr. The Shaykhs, Pirs and spiritual teachers weep; ਅੰਤਿ ਕਾਲਿ ਮਤੁ ਲਾਗੈ ਭੀੜ ॥ अंति कालि मतु लागै भीड़ ॥ Anṯ kāl maṯ lāgai bẖīṛ. at the very last instant, they suffer in agony. ਰੋਵਹਿ ਰਾਜੇ ਕੰਨ ਪੜਾਇ ॥ रोवहि राजे कंन पड़ाइ ॥ Rovėh rāje kann paṛā▫e. The kings weep - their ears are cut; ਘਰਿ ਘਰਿ ਮਾਗਹਿ ਭੀਖਿਆ ਜਾਇ ॥ घरि घरि मागहि भीखिआ जाइ ॥ Gẖar gẖar māgėh bẖīkẖi▫ā jā▫e. they go begging from house to house. ਪੰਡਿਤ ਰੋਵਹਿ ਗਿਆਨੁ ਗਵਾਇ ॥ पंडित रोवहि गिआनु गवाइ ॥ Pandiṯ rovėh gi▫ān gavā▫e. The Pandit, the religious scholar, weeps when his learning is gone. ਰੋਵਹਿ ਕਿਰਪਨ ਸੰਚਹਿ ਧਨੁ ਜਾਇ ॥ रोवहि किरपन संचहि धनु जाइ ॥ Rovėh kirpan saʼncẖėh ḏẖan jā▫e. The miser weeps; he has to leave behind the wealth he has gathered. ਬਾਲੀ ਰੋਵੈ ਨਾਹਿ ਭਤਾਰੁ ॥ बाली रोवै नाहि भतारु ॥ Bālī rovai nāhi bẖaṯār. The young woman weeps because she has no husband. ਨਾਨਕ ਦੁਖੀਆ ਸਭੁ ਸੰਸਾਰੁ ॥ नानक दुखीआ सभु संसारु ॥ Nānak ḏukẖī▫ā sabẖ sansār. O Nanak, the whole world is suffering. ਮੰਨੇ ਨਾਉ ਸੋਈ ਜਿਣਿ ਜਾਇ ॥ मंने नाउ सोई जिणि जाइ ॥ Manne nā▫o so▫ī jiṇ jā▫e. He alone is victorious, who believes in the Lord's Name. ਅਉਰੀ ਕਰਮ ਨ ਲੇਖੈ ਲਾਇ ॥੧॥ अउरी करम न लेखै लाइ ॥१॥ A▫urī karam na lekẖai lā▫e. ||1|| No other action is of any account. ||1||