ਸਚੀ ਭਗਤਿ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਹੋਵੈ ਸਚੀ ਹਿਰਦੈ ਬਾਣੀ ॥ सची भगति सतिगुर ते होवै सची हिरदै बाणी ॥ Sachee bʰagaṫ saṫgur ṫé hovæ sachee hirḋæ baṇee. True devotional worship is obtained only through the True Guru, when the True Word of His Bani is in the heart. ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੩ ਚੌਤੁਕੇ ॥ सोरठि महला ३ चौतुके ॥ Soratʰ mėhlaa 3 chouṫuké. Sorat’h, Third Mehl, Chau-Tukas: ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਸਾਚੇ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਵੀ ਹੋਰ ਭੂਲੀ ਫਿਰੈ ਇਆਣੀ ॥ बिनु गुर साचे भगति न होवी होर भूली फिरै इआणी ॥ Bin gur saaché bʰagaṫ na hovee hor bʰoolee firæ i▫aaṇee. Without the Guru, there is no true devotion; otherwise, people wander around, deluded by ignorance. ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਣੀ ॥ सतिगुरु सेवे सदा सुखु पाए हउमै सबदि समाणी ॥ Saṫgur sévé saḋaa sukʰ paa▫é ha▫umæ sabaḋ samaaṇee. Serving the True Guru, eternal peace is obtained; egotism is obliterated through the Word of the Shabad. ਮਨਮੁਖਿ ਫਿਰਹਿ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ਡੂਬਿ ਮੁਏ ਵਿਣੁ ਪਾਣੀ ॥੧॥ मनमुखि फिरहि सदा दुखु पावहि डूबि मुए विणु पाणी ॥१॥ Manmukʰ firėh saḋaa ḋukʰ paavahi doob mu▫é viṇ paaṇee. ||1|| The self-willed Manmukhs wander around, suffering in constant pain; they drown and die, even without water. ||1|| ਭਾਈ ਰੇ ਸਦਾ ਰਹਹੁ ਸਰਣਾਈ ॥ भाई रे सदा रहहु सरणाई ॥ Bʰaa▫ee ré saḋaa rahhu sarṇaa▫ee. O Siblings of Destiny, remain forever in the Lord’s Sanctuary, under His Protection. ਆਪਣੀ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਪਤਿ ਰਾਖੈ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥ आपणी नदरि करे पति राखै हरि नामो दे वडिआई ॥ रहाउ ॥ Aapṇee naḋar karé paṫ raakʰæ har naamo ḋé vadi▫aa▫ee. Rahaa▫o. Bestowing His Glance of Grace, He preserves our honor, and blesses us with the glory of the Lord’s Name. ||Pause|| ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਆਪੁ ਪਛਾਤਾ ਸਬਦਿ ਸਚੈ ਵੀਚਾਰਾ ॥ पूरे गुर ते आपु पछाता सबदि सचै वीचारा ॥ Pooré gur ṫé aap pachʰaaṫaa sabaḋ sachæ veechaaraa. Through the Perfect Guru, one comes to understand himself, contemplating the True Word of the Shabad. ਹਿਰਦੈ ਜਗਜੀਵਨੁ ਸਦ ਵਸਿਆ ਤਜਿ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਅਹੰਕਾਰਾ ॥ हिरदै जगजीवनु सद वसिआ तजि कामु क्रोधु अहंकारा ॥ Hirḋæ jagjeevan saḋ vasi▫aa ṫaj kaam kroḋʰ ahaⁿkaaraa. The Lord, the Life of the world, ever abides in his heart, and he renounces sexual desire, anger and egotism. ਸਦਾ ਹਜੂਰਿ ਰਵਿਆ ਸਭ ਠਾਈ ਹਿਰਦੈ ਨਾਮੁ ਅਪਾਰਾ ॥ सदा हजूरि रविआ सभ ठाई हिरदै नामु अपारा ॥ Saḋaa hajoor ravi▫aa sabʰ tʰaa▫ee hirḋæ naam apaaraa. The Lord is ever-present, permeating and pervading all places; the Name of the Infinite Lord is enshrined within the heart. ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਬਾਣੀ ਸਬਦਿ ਪਛਾਣੀ ਨਾਉ ਮੀਠਾ ਮਨਹਿ ਪਿਆਰਾ ॥੨॥ जुगि जुगि बाणी सबदि पछाणी नाउ मीठा मनहि पिआरा ॥२॥ Jug jug baṇee sabaḋ pachʰaaṇee naa▫o meetʰaa manėh pi▫aaraa. ||2|| Throughout the ages, through the Word of His Bani, His Shabad is realized, and the Name becomes so sweet and beloved to the mind. ||2|| ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਜਿਨਿ ਨਾਮੁ ਪਛਾਤਾ ਸਫਲ ਜਨਮੁ ਜਗਿ ਆਇਆ ॥ सतिगुरु सेवि जिनि नामु पछाता सफल जनमु जगि आइआ ॥ Saṫgur sév jin naam pachʰaaṫaa safal janam jag aa▫i▫aa. Serving the Guru, one realizes the Naam, the Name of the Lord; fruitful is his life, and his coming into the world. ਹਰਿ ਰਸੁ ਚਾਖਿ ਸਦਾ ਮਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤਿਆ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਗੁਣੀ ਅਘਾਇਆ ॥ हरि रसु चाखि सदा मनु त्रिपतिआ गुण गावै गुणी अघाइआ ॥ Har ras chaakʰ saḋaa man ṫaripṫi▫aa guṇ gaavæ guṇee agʰaa▫i▫aa. Tasting the sublime elixir of the Lord, his mind is satisfied and satiated forever; singing the Glories of the Glorious Lord, he is fulfilled and satisfied. ਕਮਲੁ ਪ੍ਰਗਾਸਿ ਸਦਾ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਅਨਹਦ ਸਬਦੁ ਵਜਾਇਆ ॥ कमलु प्रगासि सदा रंगि राता अनहद सबदु वजाइआ ॥ Kamal pargaas saḋaa rang raaṫaa anhaḋ sabaḋ vajaa▫i▫aa. The lotus of his heart blossoms forth, he is ever imbued with the Lord’s Love, and the unstruck melody of the Shabad resounds within him. ਤਨੁ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਸਚੇ ਸਚਿ ਸਮਾਇਆ ॥੩॥ तनु मनु निरमलु निरमल बाणी सचे सचि समाइआ ॥३॥ Ṫan man nirmal nirmal baṇee saché sach samaa▫i▫aa. ||3|| His body and mind become immaculately pure; his speech becomes immaculate as well, and he merges in the Truest of the True. ||3|| ਰਾਮ ਨਾਮ ਕੀ ਗਤਿ ਕੋਇ ਨ ਬੂਝੈ ਗੁਰਮਤਿ ਰਿਦੈ ਸਮਾਈ ॥ राम नाम की गति कोइ न बूझै गुरमति रिदै समाई ॥ Raam naam kee gaṫ ko▫é na boojʰæ gurmaṫ riḋæ samaa▫ee. No one knows the state of the Lord’s Name; through the Guru’s Teachings, it comes to abide in the heart. ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਮਗੁ ਪਛਾਣੈ ਹਰਿ ਰਸਿ ਰਸਨ ਰਸਾਈ ॥ गुरमुखि होवै सु मगु पछाणै हरि रसि रसन रसाई ॥ Gurmukʰ hovæ so mag pachʰaaṇæ har ras rasan rasaa▫ee. One who becomes Gurmukh, understands the Path; his tongue savors the sublime essence of the Lord’s Nectar. ਜਪੁ ਤਪੁ ਸੰਜਮੁ ਸਭੁ ਗੁਰ ਤੇ ਹੋਵੈ ਹਿਰਦੈ ਨਾਮੁ ਵਸਾਈ ॥ जपु तपु संजमु सभु गुर ते होवै हिरदै नामु वसाई ॥ Jap ṫap sanjam sabʰ gur ṫé hovæ hirḋæ naam vasaa▫ee. Meditation, austere self-discipline and self-restraint are all obtained from the Guru; the Naam, the Name of the Lord, comes to abide within the heart. ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਹਿ ਸੇ ਜਨ ਸੋਹਨਿ ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਪਤਿ ਪਾਈ ॥੪॥੭॥ नानक नामु समालहि से जन सोहनि दरि साचै पति पाई ॥४॥७॥ Naanak naam samaalėh sé jan sohan ḋar saachæ paṫ paa▫ee. ||4||7|| O Nanak! Those humble beings who praise the Naam are beautiful; they are honored in the Court of the True Lord. ||4||7||