ਜਾ ਆਪਿ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਹੋਵੈ ਹਰਿ ਸੁਆਮੀ ਤਾ ਆਪਣਾਂ ਨਾਉ ਹਰਿ ਆਪਿ ਜਪਾਵੈ ॥ जा आपि क्रिपालु होवै हरि सुआमी ता आपणां नाउ हरि आपि जपावै ॥ Jā āp kirpāl hovai har su▫āmī ṯā āpṇāʼn nā▫o har āp japāvai. When the Lord Master Himself becomes merciful, the Lord Himself causes His Name to be chanted. ਪਉੜੀ ॥ पउड़ी ॥ Pa▫oṛī. Pauree: ਆਪਣਿਆ ਸੇਵਕਾ ਕੀ ਆਪਿ ਪੈਜ ਰਖੈ ਆਪਣਿਆ ਭਗਤਾ ਕੀ ਪੈਰੀ ਪਾਵੈ ॥ आपणिआ सेवका की आपि पैज रखै आपणिआ भगता की पैरी पावै ॥ Āpṇi▫ā sevkā kī āp paij rakẖai āpṇi▫ā bẖagṯā kī pairī pāvai. He Himself preserves the honor of His servants; He causes others to fall at the feet of His devotees. ਆਪੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲਿ ਸੁਖੁ ਦੇਵੈ ਆਪਣਾਂ ਸੇਵਕੁ ਆਪਿ ਹਰਿ ਭਾਵੈ ॥ आपे सतिगुरु मेलि सुखु देवै आपणां सेवकु आपि हरि भावै ॥ Āpe saṯgur mel sukẖ ḏevai āpṇāʼn sevak āp har bẖāvai. He Himself causes us to meet the True Guru, and blesses us with peace. His servant is pleasing to the Lord. ਧਰਮ ਰਾਇ ਹੈ ਹਰਿ ਕਾ ਕੀਆ ਹਰਿ ਜਨ ਸੇਵਕ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵੈ ॥ धरम राइ है हरि का कीआ हरि जन सेवक नेड़ि न आवै ॥ Ḏẖaram rā▫e hai har kā kī▫ā har jan sevak neṛ na āvai. The Righteous Judge of Dharma is a creation of the Lord; he does not approach the humble servant of the Lord. ਜੋ ਹਰਿ ਕਾ ਪਿਆਰਾ ਸੋ ਸਭਨਾ ਕਾ ਪਿਆਰਾ ਹੋਰ ਕੇਤੀ ਝਖਿ ਝਖਿ ਆਵੈ ਜਾਵੈ ॥੧੭॥ जो हरि का पिआरा सो सभना का पिआरा होर केती झखि झखि आवै जावै ॥१७॥ Jo har kā pi▫ārā so sabẖnā kā pi▫ārā hor keṯī jẖakẖ jẖakẖ āvai jāvai. ||17|| One who is dear to the Lord, is dear to all; so many others come and go in vain. ||17||