ਮਾਈ ਹੋਨਹਾਰ ਸੋ ਹੋਈਐ ॥ माई होनहार सो होईऐ ॥ Maa▫ee honhaar so ho▫ee▫æ. O mother, whatever is to be, shall be. ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ॥ देवगंधारी ॥ Ḋévganḋʰaaree. Dayv-Gandhaaree: ਕਹ ਫੂਲਹਿ ਆਨੰਦ ਬਿਖੈ ਸੋਗ ਕਬ ਹਸਨੋ ਕਬ ਰੋਈਐ ॥ कह फूलहि आनंद बिखै सोग कब हसनो कब रोईऐ ॥ Kah foolėh aananḋ bikʰæ sog kab hasno kab ro▫ee▫æ. Sometimes he blossoms in bliss, while at other times, he suffers in mourning. Sometimes he laughs, and sometimes he weeps. ਰਾਚਿ ਰਹਿਓ ਰਚਨਾ ਪ੍ਰਭੁ ਅਪਨੀ ਕਹਾ ਲਾਭੁ ਕਹਾ ਖੋਈਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ राचि रहिओ रचना प्रभु अपनी कहा लाभु कहा खोईऐ ॥१॥ रहाउ ॥ Raach rahi▫o rachnaa parabʰ apnee kahaa laabʰ kahaa kʰo▫ee▫æ. ||1|| rahaa▫o. God pervades His pervading creation; one gains, while another loses. ||1||Pause|| ਕਬਹੂ ਮੈਲੁ ਭਰੇ ਅਭਿਮਾਨੀ ਕਬ ਸਾਧੂ ਸੰਗਿ ਧੋਈਐ ॥੧॥ कबहू मैलु भरे अभिमानी कब साधू संगि धोईऐ ॥१॥ Kabhoo mæl bʰaré abʰimaanee kab saaḋʰoo sang ḋʰo▫ee▫æ. ||1|| Sometimes he is filled with the filth of ego, while at other times, he washes it off in the Saadh Sangat, the Company of the Holy. ||1|| ਕੋਇ ਨ ਮੇਟੈ ਪ੍ਰਭ ਕਾ ਕੀਆ ਦੂਸਰ ਨਾਹੀ ਅਲੋਈਐ ॥ कोइ न मेटै प्रभ का कीआ दूसर नाही अलोईऐ ॥ Ko▫é na métæ parabʰ kaa kee▫aa ḋoosar naahee alo▫ee▫æ. No one can erase the actions of God; I cannot see any other like Him. ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਤਿਸੁ ਗੁਰ ਬਲਿਹਾਰੀ ਜਿਹ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਸੁਖਿ ਸੋਈਐ ॥੨॥੨॥ कहु नानक तिसु गुर बलिहारी जिह प्रसादि सुखि सोईऐ ॥२॥२॥ Kaho Naanak ṫis gur balihaaree jih parsaaḋ sukʰ so▫ee▫æ. ||2||2|| Says Nanak, I am a sacrifice to the Guru; by His Grace, I sleep in peace. ||2||2||