ਢਾਢੀ ਤਿਸ ਨੋ ਆਖੀਐ ਜਿ ਖਸਮੈ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ॥ ढाढी तिस नो आखीऐ जि खसमै धरे पिआरु ॥ Dẖādẖī ṯis no ākẖī▫ai jė kẖasmai ḏẖare pi▫ār. He alone is called a minstrel, who enshrines love for his Lord and Master. ਪਉੜੀ ॥ पउड़ी ॥ Pa▫oṛī. Pauree: ਦਰਿ ਖੜਾ ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰੁ ॥ दरि खड़ा सेवा करे गुर सबदी वीचारु ॥ Ḏar kẖaṛā sevā kare gur sabḏī vīcẖār. Standing at the Lord's Door, he serves the Lord, and reflects upon the Word of the Guru's Shabad. ਢਾਢੀ ਦਰੁ ਘਰੁ ਪਾਇਸੀ ਸਚੁ ਰਖੈ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥ ढाढी दरु घरु पाइसी सचु रखै उर धारि ॥ Dẖādẖī ḏar gẖar pā▫isī sacẖ rakẖai ur ḏẖār. The minstrel attains the Lord's Gate and Mansion, and he keeps the True Lord clasped to his heart. ਢਾਢੀ ਕਾ ਮਹਲੁ ਅਗਲਾ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰਿ ॥ ढाढी का महलु अगला हरि कै नाइ पिआरि ॥ Dẖādẖī kā mahal aglā har kai nā▫e pi▫ār. The status of the minstrel is exalted; he loves the Name of the Lord. ਢਾਢੀ ਕੀ ਸੇਵਾ ਚਾਕਰੀ ਹਰਿ ਜਪਿ ਹਰਿ ਨਿਸਤਾਰਿ ॥੧੮॥ ढाढी की सेवा चाकरी हरि जपि हरि निसतारि ॥१८॥ Dẖādẖī kī sevā cẖākrī har jap har nisṯār. ||18|| The service of the minstrel is to meditate on the Lord; he is emancipated by the Lord. ||18||