ਹਉਮੈ ਮਮਤਾ ਮੋਹਣੀ ਮਨਮੁਖਾ ਨੋ ਗਈ ਖਾਇ ॥ हउमै ममता मोहणी मनमुखा नो गई खाइ ॥ Ha▫umæ mamṫaa mohṇee manmukʰaa no ga▫ee kʰaa▫é. By egotism and pride, the self-willed Manmukhs are enticed, and consumed. ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥ सलोकु मः ३ ॥ Salok mėhlaa 3. Shalok, Third Mehl: ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਰਜਾਲੀਐ ਤਾ ਏਹ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥ गुर कै सबदि परजालीऐ ता एह विचहु जाइ ॥ Gur kæ sabaḋ parjaalee▫æ ṫaa éh vichahu jaa▫é. But when it is burnt away by the Word of the Guru’s Shabad, only then does it depart from within. ਜੋ ਮੋਹਿ ਦੂਜੈ ਚਿਤੁ ਲਾਇਦੇ ਤਿਨਾ ਵਿਆਪਿ ਰਹੀ ਲਪਟਾਇ ॥ जो मोहि दूजै चितु लाइदे तिना विआपि रही लपटाइ ॥ Jo mohi ḋoojæ chiṫ laa▫iḋé ṫinaa vi▫aap rahee laptaa▫é. Those who center their consciousness on duality are caught in it, and remain stuck. ਤਨੁ ਮਨੁ ਹੋਵੈ ਉਜਲਾ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥ तनु मनु होवै उजला नामु वसै मनि आइ ॥ Ṫan man hovæ ujlaa naam vasæ man aa▫é. The body and mind become radiant and bright, and the Naam, the Name of the Lord, comes to dwell within the mind. ਨਾਨਕ ਮਾਇਆ ਕਾ ਮਾਰਣੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥੧॥ नानक माइआ का मारणु हरि नामु है गुरमुखि पाइआ जाइ ॥१॥ Naanak maa▫i▫aa kaa maaraṇ har naam hæ gurmukʰ paa▫i▫aa jaa▫é. ||1|| O Nanak! The Lord’s Name is the antidote to Maya; the Gurmukh obtains it. ||1||