ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੀ ਭੁਖ ਸਭ ਗਈ ਤਿਨ ਪਿਛੈ ਹੋਰ ਖਾਇ ਘਨੇਰੀ ॥ गुरसिखा की भुख सभ गई तिन पिछै होर खाइ घनेरी ॥ Gursikẖā kī bẖukẖ sabẖ ga▫ī ṯin picẖẖai hor kẖā▫e gẖanerī. The hunger of the GurSikh is totally eliminated; indeed, many others are satisfied through them. ਕਰਿ ਸੇਵਹਿ ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਭੁਖ ਜਾਇ ਲਹਿ ਮੇਰੀ ॥ करि सेवहि पूरा सतिगुरू भुख जाइ लहि मेरी ॥ Kar sevėh pūrā saṯgurū bẖukẖ jā▫e lėh merī. He serves the Perfect True Guru, and his hunger and self-conceit are eliminated. ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਪੁੰਨੁ ਬੀਜਿਆ ਫਿਰਿ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ਹਰਿ ਪੁੰਨ ਕੇਰੀ ॥੩॥ जन नानक हरि पुंनु बीजिआ फिरि तोटि न आवै हरि पुंन केरी ॥३॥ Jan Nānak har punn bīji▫ā fir ṯot na āvai har punn kerī. ||3|| Servant Nanak has planted the Seed of the Lord's Goodness; this Goodness of the Lord shall never be exhausted. ||3|| ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਵਾਧਾਈਆ ਜਿਨ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਡਿਠਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥ गुरसिखा मनि वाधाईआ जिन मेरा सतिगुरू डिठा राम राजे ॥ Gursikẖā man vāḏẖā▫ī▫ā jin merā saṯgurū diṯẖā rām rāje. The minds of the GurSikhs rejoice, because they have seen my True Guru, O Lord King. ਕੋਈ ਕਰਿ ਗਲ ਸੁਣਾਵੈ ਹਰਿ ਨਾਮ ਕੀ ਸੋ ਲਗੈ ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਮਿਠਾ ॥ कोई करि गल सुणावै हरि नाम की सो लगै गुरसिखा मनि मिठा ॥ Ko▫ī kar gal suṇāvai har nām kī so lagai gursikẖā man miṯẖā. If someone recites to them the story of the Lord's Name, it seems so sweet to the mind of those GurSikhs. ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਗੁਰਸਿਖ ਪੈਨਾਈਅਹਿ ਜਿਨ੍ਹ੍ਹਾ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਤੁਠਾ ॥ हरि दरगह गुरसिख पैनाईअहि जिन्हा मेरा सतिगुरु तुठा ॥ Har ḏargėh gursikẖ painā▫ī▫ah jinĥā merā saṯgur ṯuṯẖā. The GurSikhs are robed in honor in the Court of the Lord; my True Guru is very pleased with them. ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹੋਇਆ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵੁਠਾ ॥੪॥੧੨॥੧੯॥ जन नानकु हरि हरि होइआ हरि हरि मनि वुठा ॥४॥१२॥१९॥ Jan Nānak har har ho▫i▫ā har har man vuṯẖā. ||4||12||19|| Servant Nanak has become the Lord, Har, Har; the Lord, Har, Har, abides within his mind. ||4||12||19||